Maandelijks archief: oktober 2015

12/10: Bezoek bestralingafdeling

2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

Met onze Rotary club hebben we met 11 personen een bezoek gebracht aan de bestralingafdeling in het ziekenhuis in Ålesund. We hebben daar een contact, Theo, die oorspronkelijk uit Nederland komt en bestralingstherapeut is. Hij woont sinds afgelopen lente ook in ons dorp en zingt in ons koor 🙂

Theo stond ons om half acht op te wachten bij de ingang. Eerst gaf hij een presentatie en vertelde hij zeer geëngageerd over zijn werk, wat het inhoud, welke taken hij heeft, wat stralen eigenlijk precies zijn, welke functies er allemaal op de afdeling te vinden zijn. Theo vertelde onder andere dat de vorige regeringspartijen zich sterk hebben gemaakt om meerdere nieuwe bestralingafdelingen in Noorwegen te krijgen. Dat heeft er toe geleidt dat en in heel Noorwegen nu 10 soortgelijke afdelingen te vinden zoals in Ålesund, met in totaal 41 bestralingsmachines in heel Noorwegen. De afdeling in Ålesund is vrij nieuw en bestaat nog maar een aantal jaren. Moesten de pasiënten voorheen naar Trondheim, nu kunnen ze dezelfde behandeling in Ålesund krijgen, waar twee bestralingmachines zijn opgesteld. Dagelijks kan men circa 70 patiënten behandelen.

04    06

Daarnaast heeft de afdeling een aantal andere funkties zoals een beddenafdeling in de bovenste etage, een polikliniek en een afdeling waar chemotherapie wordt gegeven. De afdeling ligt ook vlak naast het patiëntenhotel: als patiënten uit de hele provincie naar Ålesund komen en elke arbeidsdag een bestraling ondergaan is het belangrijk dat ze in de buurt wonen. In het hotel is recentelijk ook een trainingsruimte geopend waar de patënten onder leiding van een fysiotherapeut lichaamstraining kunnen krijgen, want ook voor kankerpatiënten is het belangrijk dat ze in een goede conditie blijven.

02

Het was al met al een zeer interessant bezoek en danken Theo zeer hartelijk!

Janet

11/10: Topjes: Blåhornet

2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

blåhornet

Ze lonkten me vanuit Jønsbu al zeer lang tegemoet: de twee bergen in de verte, Fremste en Heimste Blåhornet (F en H B). Nu ik alleen ben in Jønsbu dacht ik dat het eens tijd werd om ze te „overwinnen“ voordat de winter invalt. Het is een prachtige herfstdag, klein warm laaghangend zonnetje en windstil. De perfecte omstandigheden. Om kwart voor acht word ik wakker. Ontbijtje, rugzak pakken en met de auto naar de ferry om aan de andere kant van de fjord te komen. Vandaar kan ik F en H B al zien liggen.

03     04

Het mooie uitgesleten pad begon op circa 400 mtr, in een bos en al vrij snel kwam ik boven de boomgrens uit.

05     06

Het pad ging over een bergkammetje en na circa vijf kwartier bereik ik de eerste post: Lievarden van 799 mtr. Hier heb je al een mooi zicht op F en H B. Maar ook op Jolgrøhornet en daar waar onze hut ligt.

07

Vandaaruit wordt de tocht voortgezet over het fijne bergkammetje, naar de 2e post: een rij met vierkante steenmannetjes.

09     10

Als een soort burcht/kasteel staan ze daar netjes op een rij.

11     12

Men weet niet precies wie en wanneer ze er neer zijn gezet maar men denkt dat hier jonge schapen- cq geitenhoeders verantwoordelijk voor zijn geweest.

13     14

De natuur laat zich op deze hoogte van haar mooie kant zien. Prachtige kleuren. Met name het rode geeft een mooi contrast tegen grijs/witte stenen en rendiermos.

15     16

Ook kom ik nog langs prachtig veld met veenpluis.

17

Aan een pauze heb ik nog geen behoefte dus ik begin met de stijging richting de hoogste top, Fremste Blåhornet. „Fremste“ betekent zoiets als „de meest vergelegen“. Het stijgt behoorlijk. Ik merk dat het tijd wordt om energie aan te vullen dus al zittende op een grote steen, met uitzicht over dal, fjord en bergen, geniet ik van een kop koffie en een broodje.Hierna gaat het verder tot circa 1300 mtr en bereik ik de kam/rand van de berg, via veel grote rotsblokken. Soms op handen en voeten klauter ik omhoog. Op de bergkam aangekomen is de omgeving aan de andere kant „afgevlakt“ en loopt het een stuk gemakkelijker naar de top via de laatste hoogtemeters.

De top van Fremste Blåhornet, maar wat staat er toch op de top?

De top van Fremste Blåhornet, maar wat staat er toch op de top?

Vlak bij de top kijk je stijl naar beneden, de fjord in.

19

De top is 1478 mtr hoog en ik bereik hem na ruim 3 uur (incl. pauze). Op de top lijkt een soort van weerstation te staan.

21     22

Ik heb er ook een fenominaal uitzicht, mede ook dankzij het prachtige en heldere weer.

In de rode cirkel ligt onze hut Jønsbu

In de rode cirkel ligt onze hut Jønsbu

24 25

De twee foto’s moeten als een soort van panorama gezien worden. Op de rechterfoto zie je Grjøtet, de berg waar ik vorig jaar september op ben geweest. Zie daarvoor deze link.

26 27

Maar het is duidelijk dat het er ook hard kan waaien want iemand heeft een beschutting gebouwd van stenen, die er genoeg te vinden zijn op de berg 🙂

28

Ik ben er niet alleen, want even later komt er een man aan die in de buurt woont en vaker de berg op is geweest. Terwijl hij een boterham gaat eten begin ik aan de afdaling want ja, Heimste Blåhornet ligt er ook nog. „Heimste“ betekent zoveel als „het dichtst bij huis“. Om welk huis het dan gaat kan ik niet zeggen 🙂

Heimste Blåtind

Heimste Blåtind

Beide toppen zijn bezaaid met stenen; sommigen vast, sommigen los, dus je moet goed de balans houden. Gelukkig zijn de stenen droog en niet glad!

30     31

Heimste Blåhornet is 1354 mtr hoog. Daar ben ik precies een uur later. Vanaf de top daar heb ik weer een mooi zicht op Fremste Blåhornet.

Fremste Blåhornet

Fremste Blåhornet

33     34

Ik eet er een boterham met een kop koffie erbij en begin de afdaling weer. In het „zadel“ tussen beide bergen daal ik af. Daar ligt nog de nodige sneeuw. Het is er ook stijl en veel kleine stenen dus langzaam „roetsj“ ik naar beneden.

Ik kom weer bij „het kasteel“ en vandaar gaat dezelfde route terug. Ik zie dat er dan nog twee mensen omhoog gaan, richting zadel. Bij de 1e post (Lievarden) zijn ook verschillende mensen. Die gaan niet verder naar het kasteel. Ik zoef ze voorbij, want ze gaan niet zo hard.

Synnylvsfjorden

Synnylvsfjorden

Bij de afdaling heb ik ook weer een mooi zicht op Synnylvsfjorden. Achter de schuine bergrand in het midden en aan de rechterkant van de fjord ligt Åkneset, de bergwand die een keer naar beneden kan vallen en waar een film over is gemaakt.

 

Na 5 uur en 40 minuten (incl. pauzes) ben ik weer bij de auto en neem ik de ferry weer naar de overkant van de fjord. Bij Jønsbu aangekomen doe ik het kacheltje aan, fris ik me op, doe schone kleren aan en zet een kopje thee. Vanuit het raam lachen Fremste en Heimste Blåhornet me toe. Ik heb een zeer voldaan gevoel!

Janet

9-12/10: Nederland en Jønsbu

2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

Gert is een weekend naar Zutphen in Nederland, met een groep van circa 30 mannen uit het dorp. Harry uit Zutphen, nu wonende in ons dorp, organiseert dit al een aantal jaren. Elk jaar gaat men er naar toe om deel te nemen aan het Bokbierfestival. Door sommigen wordt er al een heel jaar lang naar toe geleefd. Voor Gert is het de eerste keer dat hij mee gaat. Omdat ze ‘s zondags als Vikingen verkleedt gaan (ze moeten toch laten zien dat ze uit Noorwegen komen?) heeft hij een speciaal vikingpak gekocht. De muts die hij gemaakt heeft (zie deze weblog) wordt overigens afgewisseld door een soort van keppeltje, gemaakt van hertenleer. Om zijn buik draagt hij een riem van hetzelfde materiaal met daaraan een zakje waarin hij zijn portemonnee en mobiele telefoon in kan doen. Stoer 🙂

Gert Viking

Jennie stuurde een foto van klein artikeltje die in de Stentor stond:

Harry krant

Ik ben naar Jønsbu geweest. Het is met Gert altijd fijn om daar te zijn maar af en toe een weekend alleen vind ik ook heerlijk!

01

Het werd wel een beetje een „verknipt“ verblijf want zaterdag ga ik terug naar Sjøholt en zondag ga ik naar Stranda om een bergtopje te doen, waarover later een eigen blog. De avonden vermaak ik met schrijven en lezen. Ik lees deel 7 uit van een serie wat geschreven is door onze buurvrouw. Hierna ben ik begonnen in het boek van de leesgroep. Prachtig boek! Mooi geschreven, met historische details en met humor.

Er zijn veel mensen die in hun hut verblijven. Dat is meestal zo als het herfstvakantie is, zoals deze week het geval is. Ik blijf tot maandag. De „grote uitkeer“ is op zondag dus ik was de nacht van zondag op maandag bijna helemaal alleen in het huttenveld.

Maandag na thuiskomst heb ik aardappels gerooid die ik naast het huis had gepoot: pimpernel en „amandelaardappels“, een smaakvolle smalle ranke aardappel, gevormd als een amandel.

mandel og pimpernel kopi

De kaarten die we besteld hebben voor in de weinkel hebben we ook binnen gekregen. Prachtige mooie kaarten met schitterende tekeningen!

kaartenrek     ønskekort

Janet

3-5/10: Jønsbu en Bacalaokveld

2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

DSC_2771

Op zaterdag gingen we, nadat we de winkel gesloten hadden, een fijn weekend naar Jønsbu. Dit jaar waren we namelijk uitgenodigd door Thor en Ingrid om bij hen in de hut bacalao te komen eten (de laatste twee jaar was het bij ons). Ole Mindor en Margit waren ook uitgenodigd.

DSC_2772

Het werd een gezellige avond met vooraf een glaasje en lekkere hapjes en daarna aanschuiven en lekker baccalao eten.

DSC_2774     DSC_2778

Vlnr: Ingrid, Thor, Ole Mindor, Margit en Gert

Tegen middernacht gingen we terug naar ons eigen stulpje. En de afspraak is dat we volgend jaar bij Ole Mindor en Margit gaan eten op 3 oktober.

Wat is bacalao? In Nederland is het bekend met de naam “klipvis” (in he tnoors “klippfisk”). Op deze link kun je er meer over lezen.

DSC_2783    DSC_2783a

Zondag heb ik een wandeling gemaakt, Nakken rond.

Ringsetseter

Ringsetseter

Eerst naar Ringsetseter waar ik een groep mensen tegen kwam die op herten jaagden. Ze hielden een pauze. De groep bestaat uit „drijvers“, de de herten opdrijven richting de jagers en de jagers natuurlijk.

Blåfjellet op de achtergrond

Blåfjellet op de achtergrond; rechts beneden op de foto de groep jagers.

De „drijvers“ hebben opvallend gekleurde vesten aan. Via walkie-talkies kunnen de twee groepen contact met elkaar houden. Ze hadden herten gezien maar niet de juiste om te schieten.

DSC_2789     DSC_2790

Het was heel mooi weer en de kleuren in de natuur zijn geweldig. Tot nu toe hebben we een heerlijke herfst gehad, met droge zonnige dagen.

Kikker

Kikker

Maandag gingen we op tijd terug naar huis, omdat ik een dag in het ziekenhuis werkte. Ik heb de laatste tijd regelmatig kunnen werken in het ziekenhuis. Gelukkig kon ik maandag laat beginnen (11.00 uur) maar we moesten wel rond half negen opstaan.

Janet

2/10: Quizavond

2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

Een vereniging in ons dorp organiseerde een quizavond in het dorpshuis. Dat hadden ze al eens eerder geprobeerd maar werd afgezegd vanwege te lage deelname. Ze probeerden het deze avond opnieuw, en met succes: circa 65 mensen waren aanwezig.

DSC_2755    DSC_2756

De quiz begon om 20.00 uur maar je kon om 19.00 uur al komen om een pastasalade te eten. We kwamen die dag laat terug uit de winkel dus het paste ons goed dat we daar wat eten konden kopen. We zochten een tafel uit waar nog lege stoelen waren en schoven aan bij twee echtparen waarvan Gert er eentje kende omdat hij samen met hem in een bestuur heeft gezeten.

DSC_2754

Om 20.00 uur begon de quiz en werden de spelregels door Ireen en Grete uitgelegd. We kregen vier rondes met vragen met verschillende onderwerpen, en iedereen was zeer geconcentreerd bezig. Het „concurrentieinstinct“ was hoog 🙂

DSC_2757

Na drie ronden (met pauzes tussendoor zodat je wat kon drinken, knabbeltje eten en kletsen) werden de vragen gecontroleerd. En onze groep kreeg de tweede prijs: een grote zak met snoep! Bij de vierde ronde kon men een geldbedrag winnen. Helaas vielen wij buiten de prijzen, maar het was wel een hele gezellige avond, waar we een volgende keer weer graag aan mee gaan doen.

DSC_2758

Janet

1/10: Lesegruppe

2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

Ons leesclubje was weer verzameled in de bibliotheek om het boek «Jeg er forbudt» (Ik ben verboden) van Anouk Markovits te bespreken. Dit was een boek waar iedereen een mening over had. Een boek met zeer uiteenlopende thema’s die we onder de loep namen; zoveel dat we er nog uren over konden doorpraten. We meenden dat we vaker een soortgelijk boek moeten lezen want dat is belangrijk om een geëngageerde avond te hebben.

Lesegruppe

Ik vertelde over de achtergrond van de schrijfster (waar niet zo veel over te vinden was) en Gunnhild had het uittreksel van het boek voor haar rekening genomen. De debuutroman van Markovits speelt zich af in een milieu waar wij allemaal niet wisten dat dit zo bestond: Satmar Hasidisme. Het is één van de strengste orthodox-Joodse gemeenschappen, die in isolement in de Amerikaanse en Israëlische samenleving probeert te leven. De naam Satmar roept in Joodse kringen ongeveer hetzelfde op als Staphorst in Nederland.

Markovits is zelf opgegroeid in de Satmar-beweging in Frankrijk en is daar op 19-jarige uitgestapt toen bleek dat zij uitgehuwelijkt zou worden aan een man in New York die ze niet kende en nooit gezien had (bij ons lezers kwam de beweging over als een secte). Markovits had niet de intentie om over haar achtergrond te schrijven maar toen de aanslagen in America werden gepleegd vond ze dat ze er over moest schrijven. „Ik heb persoonlijke ervaringen met fundamentalistische milieus“, was haar motivatie.

Het is een zeer aangrijpend boek die je geen seconde loslaat als je er eenmaal goed in zit. Zeer aan te bevelen als je wilt lezen over een beweging die je niet( goed) kent.

Voor de volgende keer lezen we het boek „Slåttekar i himmelen“ (Grasmaaier in de hemel) van Edvard Hoem. Het boek begint in 1874 en Hoem schrijft over zijn grootvader Knut Hansen Nesje (maar iedereen noemt hem Nesje) die een belangrijke functie had bij een grote boer iets buiten Molde (ligt bij ons in de buurt): hij was „opper-hand-grasmaaier“, iets wat hem aanzien gaf. De volgende leesgroep is in november.

Janet

27/9: Cecilia Bartoli

2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

 Cecilia

Zondagmiddag vlogen we naar Oslo omdat we ‘s avonds naar een concert zouden gaan van de mezzosopraan Cecilia Bartoli. We hebben eerder een concert van haar bijgewoond (Sacrifisium). Dat was in het operagebouw. Dit keer een concert in het concertgebouw.

 DSC_2736

Cecilia is een heel „gewoon“ mens met een bijzonder uitzonderlijke stem. Ze weet de toehoorder te vangen met de timbre die ze ten gehore kan brengen. Het werd een prachtig concert met mooie barokke nummers. Erg afwisselend. Grappige details, leuk samenspel met dirigent en overige muzikanten maakten het ook tot een soms humoristisch optreden. Onder andere kwam ze een keer op met een cape van dunne stof. Die cape eindigde in een enorme sleep waar bijna geen einde aan leek te komen.

Op deze link kun je meer over haar lezen. Wil je eens een concert bijwonen dan raad ik dat ten zeerste aan. In Nederland kan dat op 14 december in het concertgebouw in Amsterdam 🙂

Janet

22/9: Allsong Elvastien

2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

01

Op de avond dat wij naar Geir Lippestad gingen is ook de vaste kooravond, maar Geir wilde ik dit keer prioriteren. In het kader van Friluftslivets år (zie de informatie hierover op deze link). hebben we buiten gezongen waar ook ander publiek bij aanweizg konden zijn. Dit vond plaats bij Elvastien, een mooi aangelegd pad vlak langs de rivier in Ørskog. Ola, een bestuurslid, leidde het geheel in goede banen.

03

We hebben gemakkelijke bekende noorse liedjes uitgezocht uit een boekje van DNT (de noorse toeristenverening) en die op papier geprint zodat iedereen die mee kon zingen (allsong, heet dat). We kregen begeleiding van Ola (voormalig koorlid) die op zijn accordeon speelde.

02

We hadden natuurlijk gehoopt op veel deelname maar helaas kwamen er slechts zes personen buiten de vaste koorleden om. Maar het werd wel een gezellig klein uurtje. Hierna ging het koor naar de oefenruimte waar er verder geoefend werd.

tursangboka

Janet

22/9: Voordracht Geir Lippestad

2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

Geir Lippestad is een bekende advokaat in Noorwegen. En na de terrorische aanslag op Utøya en het regeringsgebouw in Oslo is hij zeker ook buiten de landsgrenzen bekend geworden: hij is de advokaat van Breivik die in 2011 de aanslagen heeft gepleegd.

geir lippestad

Geir is naast advokaat ook actief in veel andere dingen. Geir is geen politicus maar steunt de Partij van de Arbeid. Ook is hij actief in het noorse humanistische verbond. En die laatste organisatie, waar ook Gert en ik lid van zijn, heeft hem voor een voordracht uitgenodigd. Deze werd georganiseerd in het cultuurhuis in Ålesund. Het thema van de voordracht was „Menswaardigheid“.

Toen Lippestad gevraagd werd om advokaat voor Breivik te zijn was zijn eerste ingeving „Nee“. Maar hij wilde er ook over nadenken en er met zijn vrouw over spreken. Hij had gehoopt dat zij zou zeggen dat hij het niet moest doen, maar zo ging het niet. Van haar heeft hij geleerd dat mensen die hulp nodig hebben, die hulp niet geweigerd kan worden. Zijn vrouw is verpleegkundige en zij moet dagelijks mensen helpen, of ze ze nu aardig vindt of niet. Ieder mens heeft recht op bijstand van een advokaat, ongeacht welke criminele handeling hij of zij uitgevoerd heeft.

Hij heeft dus uiteindelijk ja gezegd, ook al wist hij dat hij hierdoor gehaat zou worden door iedereen. Dat laatste is destijds nooit door mij heen gegaan. Ik vond het juist ontzettend knap dat hij iemand als Breivik kon en wilde verdedigen. Iedereen heeft recht op gelijke behandeling, zeker in het rechtswezen. Hoe kun je anders vertrouwen hebben in het rechtssysteem?

Na een tijdje ging Lippestad over van de rol als advokaat naar de rol als vader, waardoor de voordracht nog persoonlijker werd dan dat die al was. Lippestad is vader van acht kinderen en pleegvader van een kind met Down syndroom. Zijn oudste dochter Rebekka had een spierziekte en overleed vorig jaar op de leeftijd van bijna 18 jaar. Aan het eind van haar leven was zij vrijwel aan bed gekluisterd en werd op een gegeven moment de behandeling (beademingsmachine) stop gezet. Het waren voor hem spannende 18 jaren, maar als hij destijds had geweten hoe het zou gaan had hij haar misschien niet laten geboren… Maar hij weet dat het voor Rebekka de mooiste 18 jaren van haar leven werden.

Het was een voordracht van bijna twee uur, maar verveelde geen seconde. Voor we het wisten was de avond al weer voorbij. Geir Lippestad is een bijzonder interessante man om naar te luisteren!

Janet

19-21/9: Koor, kool, Jønsbu

2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

18.09

De kooractiviteiten gaan tijdens alle andere activiteiten ook gewoon door en elke dinsdagavond wordt gereserveerd voor koorzang. We oefenen in een gymzaal in een school in onze gemeente. Daar hebben we ook ons oefenweekend gehouden op zaterdag en zondag. Er is een keuken die we konden gebruiken voor het zetten van koffie en eten konden bereiden. Zaterdag nam iedereen zijn of haar eigen lunchpakketje mee en voor zondag hadden we lasange besteld van het cateringbedrijf in ons dorp.

19.09 d

Zaterdagavond zijn we naar Rafal en zijn vriendin met de moeilijke naam gewwest. Rafal komt uit Polen en heeft bij Gert in de rokerij gewerkt. Leuk stel. Rafal is oorspronkelijk kok en hij heeft heerlijk gekookt: een soep vooraf met aardappel en bacon, als hoofdgerecht varkensvlees met zelfgemaakt zuurkool en zijn vriendin had een prachtige lekkere taart gemaakt.

Na het oefenweekend zijn we aan het eind van de middag naar Jønsbu gereden en hebben daar 1 nacht doorgebracht. We hadden van iemand forelletjes gekregen en die lekker gebakken. We hebben verder heerlijk gelezen en uitgeslapen.

20.09

Maandag was het prachtig weer. Gert heeft circa 10 witte kolen gekocht en ingemaakt voor zuurkool. De zuurkool van Rafal heeft hem zeker geinspireerd 🙂

19.09

Ook is hij bezig geweest met het maken van een muts, of beter gezegd een vikingmuts. In oktober gaat hij met een groep mannen uit het dorp naar Zutphen om deel te nemen aan het jaarlijkes Bokbierfestival. En de groep uit Noorwegen kleedt zich dat als vikinger. Harry, een nederlander in ons dorp, organiseert al een aantal jaren een reisje naar dit festival en steeds meer nieuwe mensen komen er bij (en sommigen vallen ook af). Dit jaar gaan ze er met een kleine 30 mannen naar toe. Harry kent Zutphen goed omdat hij daar vandaan komt. En inmiddels kent Zutphen de vikingers uit Noorwegen: er is een aparte tafel voor hen gereseveerd in de feesttent en ze worden speciaal welkom geheten. Gert heeft al een speciaal pak gekocht maar een hoofdbedekking ontbrak nog. Van een schapenvel heef thij een puntmuts in elkaar gezet. Of het dit uiteindelijk ook wordt valt nog te bezien. Gert is een handige jongen, maar met draad en naald heb ik hem nog nooit in de weer gezien 😉

13.09 b

Janet