Het is vrijdagavond. We zitten heerlijk buiten op het terras. Op het fjord zien we een prachtige boot Sjøholt binnen varen. In Ørskogvika wordt het anker met veel herrie uitgelegd.

Tegen 23.30 ontvang ik een melding van een kennis van me: „Heb je de Koningin op bezoek?“

Hè, de Koningin op bezoek? Het zal toch niet waar zijn? Is dat de boot MS Norge van het Koninglijke paar?

We gaan op internet zoeken naar foto’s. En ja hoor! Het is werkelijk waar. Het is de Koninklijke boot. Wat prachtig dat die zij hier in de fjord neerlegd.

Ik maak een aantal foto’s en Gert maakt met zijn spiegelreflexkamera een nog mooiere foto.

Ondertussen denk ik: „Zou ze aan wal komen morgen? Zou ze Stolt Mat bezoeken?“ Maar nee, dat doet ze niet. Als we wakker worden tegen half negen is de boot weg. Op de vaart naar Geiranger. Mijn kennis stuurt weer een GPS-afbeelding. Daar zal Koningin Sonja, die helemaal weg is van de bergen in Sunnmøre, misschien wel een bergtochtje doen.

Zaterdagavond zitten we weer buiten op de veranda. Het is 20.10 uur. Mijn gevoel zegt plotseling dat ik op moet kijken. En juist op dat moment komt de MS Norge het berghoekje om. Had ik een halve minutt later opgekeken was ik me er niet van bewust geweest dat de Koningin weer voorbij voer richting Ålesund.

Het was een hele bijzondere ervaring waar de plaatselijke krant ook over geschreven heeft natuurlijk.

Janet

2020

De laatste gemeenteraadsvergaderingen voor de zomervakantie. Wederom waren er weer twee gepland! Zoveel dokumenten die je door moet lezen! En het was wederom digitaal via Teams.

Het is al heel lang mooi/warm weer in Noorwegen. Daardoor kon ik buiten zitten onder de veranda en het zeil. Koffie en een boterhammetje erbij, met kaas van Jerseykoeien (van Jennie gekregen) en met eigengemaakte rodebessengelei.

Janet

2020

De corona maakte het niet mogleijk om mijn ouders te bezoeken. De laatste keer dat ik er geweest ben was in januari. Maar nu de regels iets versoepeld zijn was het eerste wat ikgedaan heb een ticket boeken naar Nederland. De rechtstreekse vlucht naar Nederland vanaf Ålesund ging nog niet, dus ik moest via Oslo reizen.

Het is een wat rare bedoening maar toen ik bij hen kwam heb ik hen echt een dikke knuffel gegeven; corona of niet. Zo fijn om hen weer te zien.

Mijn ouders worden echt ouder en hebben met heel veel dingen hulp nodig. En gelukkig kan dat ook, middels eten bezorgen, zorg aan huis en meer dat soort dingen. Mijn zussen en broer doen ook veel om hen te ondersteunen thuis, maar we zijn ook realistisch dat ook thuis wonen op een gegeven moment niet meer kan., wat wil je ook met bijna 93 en 91 jaar.

Ik heb lekker voor hen gekookt en daar genieten ze altijd van. Omdat het mooi weer was konden we veel buiten zitten.

Maar af en toe was het ook erg warm. Ondanks dat heeft mijn vader toch wel erg graag nog zijn noorse vest aan.

Ik heb de bloembakken verzorgd en her en der nieuwe planten gekocht.

Een ommetje lopen met mijn moeder hoort er ook bij. Even “uitblazen” op een bankje. “Druk jij maar op die grote knop, mam! Maar ondertussen ook lachen, hoor!”.

Daar ontdekten we ook nog een grappig iets. Jaaaren geleden heeft mijn moeder lapjes gebreidt die zij om bomen of lantaarnpalen naaide. Dat was toen een beetje „in“. Dit heeft ze destijds in alle stiekemigheid gedaan, ‘s nachts als de mensen sliepen. En iedereen vroeg zich toen af wie dat toch gedaan had. En bij een boom ontdekten we nog een wollen dasje. Die was helemaal door de natuur „tot zich genomen“.

Mijn zus Jennie kwam ook nog een middag. Ze had lekkere kersen gekocht, die ik bij mijn moeder over de oren hing.

En zo vlogen de dagen weer voorbij en naderde het afscheid nemen. Dat blijft echt heel naar! Gelukkig was Jennie er. Zij liet mijn vader een briefje lezen die ik voor mijn ouders geschreven had: „Bedankt voor de fijne dagen samen, in juli gaan we elkaar weer zien!“ Want dan vieren we hun 65e huwelijksdag!

De terugreis verliep goed, maar via Oslo reizen vond ik toch een crime. Het was overigens heerlijk om de alpen van Sunnmøre weer te zien.

Janet

2020

Stolt Mat had lang in gedachten om een eigen koffie te creëren, met een eigen en speciaal ontworpen label er op. Het label moest een afbeelding hebben met een motief dat zo bekend is voor de plaats waar Stolt Mat gevestigd is, en waarmee iedereen in het dorp een relatie heeft. Dat moest de berg Lauparen zijn; en de koffie moest Lauparen heten. Samen met Jacu, de koffieproducent, waar ik al eerder een speciaal etiket van heb ontvangen, ging ik aan de slag. Ik had de foto, ik had de tekst en Jacu had de drukker en de koffie.
Lauparen was de hoogste berg van Ørskog. Ik schrijf “was” omdat Ørskog niet meer bestaat. Vanaf 01.01.2020 zijn vijf gemeenten gefuseerd en heet de gemeente nu Ålesund. Dus nu is Lauparen met zijn 1434 meter hoog de hoogste berg van de nieuwe gemeente Ålesund.

Lauparen is prachtig gelegen in Vaksvikfjellet. Ole Kristofer Randers (vooral bekend zonder “Ole”), een fervent bergwandelaar en auteur, schreef namens Den Norske Turistforening Sunnmøre (heet nu Sunnmøre Turistforening) een reisgids in 1890 met de titel “Søndmøre”. Op het label van de koffie staat de tekst die Randers destijds in het boek heeft geschreven. Trouwens: het standbeeld van Kristofer Randers staat in de stad Ålesund, op de berg Aksla, waar hij op een zodanige plek staat dat hij uitkijkt over de stad Ålesund en de Sunnmøre Alpen, waar hij zo dol op was.

De koffie die we gebruikt hebben is Bob-O-Link, een koffie uit Brazilië. Die is niet willekeurig gekozen: het komt uit één van de hoogste koffieproducerende regio’s in Brazilië. De koffie-farm is gelegen op 1000-1400 meter hoogte en is een familiebedrijf. De eigenaren zijn gepassioneerd over het oogsten van unieke smaken. Ze sluiten zich aan bij een netwerk van boeren die samenwerken en informatie uitwisselen om het innoveren, ontwikkelen en produceren van enkele van de meest speciale koffiesoorten ter wereld. Hun filosofie is om de hoogste kwaliteit uit elke boon te krijgen. Tevens houden ze rekening met hun sociale en ecologische verantwoordelijkheid.
De foto op het label is door mij gemaakt toen ik op 1 oktober 2017 samen met Gert Fremste Skorkja (ten zuiden van de Lauparen) op zijn geweest: http://www.roelofs.no/?p=5650 .

Toen de koffie net in de winkel was aangekomen was de eerste die de koffie kocht een vrouw uit Brattvåg. Ze heeft een paar cadeautjes gekocht. Maar de Lauparen? Die moest ze voor zichzelf hebben 😊

Janet

2020

Elk jaar arrangeert de huttenvereniging een weekend waarin er op de zaterdag wordt gewerkt aan het onderhoud van de weg en andere werkzaamheden, zoals onderhoud van de paden. De zondag erna wordt de jaarvergadering gehouden.

Ik kon niet meedoen op zaterdag ivm de winkel, maar gert kon dat wel. De groep was ingedeeld in twee groepen (geen foto’s).

Zondag was de jaarvergadering waar een zeer groot aantal hutteneigenaren aanwezig waren.

Tim, de voorzitter, leidde de vergadering, bijgestaan door de penningmeester.

’s Avonds scheen de zon prachtig op de berg die vanaf onze hut te zien is.

Janet

2020

Stolt Mat mag serveren, maar ik heb niet veel plek in de winkel; slechts twee tafeltjes. Ivm corona mogen de tafeltjes niet te dicht bij elkaar staan. En daarom heb ik eea veranderd.

Een tafel is naar een ander raam verplaatst.

Maar met dit mooie weer gaan de meeste mensen toch buiten zitten.

Janet

2020

Het was heel mooi weer, de zon scheen. Tijd om eens op te ruimen. We namen de schuur onderhanden. Er was ook zoveel spul wat weg kon naar grof vuil.

Eerst eens onder de schuur, alles er onder vandaan, heel veel houtresten. Het ging gelijk de auto in zodat we het de komende week weg konden brengen.

Hierna de schuur in, ook alles zoveel mogelijk eruit  en weer netjes er in, wat niet weg hoefde.

Voor:

Na:

Voor:

Na:

Gert heeft de binnenkant van de schuurdeuren wit geverfd; de houtplaten daar waren nog nooit geverfd.

Ik heb vijf verschillende hosta’s in de border geplaatst.

Gert gaat elk jaar op jacht naar zonnebloemen en haalt die er zoveel mogleijk met wortel en al uit. Een relaxed werkje: kan hij liggend doen.

In de border onder de esdoorn komen allemaal plantjes op.

Bij nader inzien zijn dat ontkiemde zonnebloemen. Niet vreemd want de zonnebloemhouder voor de vogels heeft de hele winter in de esdoorn gehangen 😊

Het geeft zoveel voldoening als je dit soort klusjes weer gedaan hebt, met name ook omdat het bij mooi kan gebeuren. Dan is een ijsje welverdiend: hazelnotenijs gemaakt van geitenmelk – te koop in mijn winkel 🙂

Janet

2020

Een aantal keren is de leesgroep vanwege corona afgelast omdat er geen grote groepen bij elkaar konden komen. Maar du de regels iets versoepeld zijn is het ook weer mogelijk om als leesgroep weer samen te komen. Dat deden we in de vrijwilligerscentrale. Daar had Gunnhild ervoor gezorgd dat we op voldoende afstand van elkaar konden zitten. We passen ons aan. Natuurlijk ontbrak de desinfectans ook niet.

We bespraken het boek „Katten“ („De kat“ van de japanse schrijver Takashi Hiraide.

Er wordt ook altijd een gedicht ten gehore gebracht en dit keer was de beurt aan mij. Ik had een kort Japans gedicht uitgezocht die door de Japanse keizer gemaakt was tijdens zijn statiebezoek aan Trondheim in mei 2005. Het gedicht (“Lach”) is op een bepaalde manier opgebouwd, wat een traditionele dichtvorm is: vijf zinnen met een bewust aantal lettergrepen volgens het patroon 5-7-5-7-7. Dat gaat als volgt:

Toronhaimu no
Ungao yukeba
Ie ie no
Mado yori hitora
Emite te o huru

Vrij vertaald:

In Trondheim
zeilen over het kanaal
Vanuit de ramen
Zie ik mensen
Lachende mensen die zwaaien

De volgende keer lezen we het boek «Winter i verdens rikeste land» (Winter en ‘s werelds rijkste land“ van de noorse schrijfster Janne Dragsholt. De data voor na de zomer zijn imiddels weer bepaald, de eerste keer is 3 september.

Janet

2020

De sneeuw is als sneeuw voor de zon weer verdwenen. Het was redelijk weer en het „groentetuin-syndroom“ begon te kriebelen: groenten zaaien en aardappels poten.

Ik had „Blauwe Kongo“ besteld, een paarse aardappel. Die ging de grond in.

Ik had pompoenzaden binnen gekweekt en die gingen ook de tuin in. Zes plantjes (links van de oude schoppen), waarvan er inmiddels drie door bruine slakken zijn opgevreten! Rotbeesten!

Van een televisieprogramma vernam ik dat eendagslelies eetbaar zijn. Die heb ik nu ook in de tuin gezet.

Ook de stokken voor de tuinbonen geplaatst en zaden in de grond gedaan.

Een paar dagen later zijn er meerdere groenten geplaatst, onder andere rode biet, courgette, broccoli, bloemkool, rode kool, spitskool, paksoi, bleekselderij, pompoen (tussen plastic platen), bladspinazie, wortel, kervel, andijvie, kropsla, prei, doperwten, capucijners en boerenkool.

Het ziet er allemaal wat professorisch uit, maar ik ben van het type “ik zet het in de grond en zie wel wat het wordt”.

De opstap vanuit dit gedeelte naar het grasveld is best hoog en daarom heeft Gert houten trapjes voor me gemaakt, die los staan en elk jaar verplaatst kunnen worden.

Zone 7, de border onder de esdoorn, is ook aangelegd, met drie verschillende soorten grondbedekkers.

Voor de schuur heb ik ook borders gemaakt waar ik hosta’s in ga zetten.

Gert heeft de benedendeur van binnen opnieuw geverfd.

Het vogelhuisje is verplaatst naar de achterkant van de tuin maar toch nog goed zichtbaar vanuit het keukenraam. Gert heeft er een gazen hok omheen gemaakt want de eksters vraten vooral het zaad op, wat we bedoeld hadden voor de de kleine vogels. Het insectenhotel staat er nu ook naast. Hopelijk laten de vogels het hotel met rust! 🙂

Janet

2020

Vanwege de coronapandemie kunnen mensen zich niet in grote groepen verzamelen. En 17 mei, de nationale feestdag, waar mensen zich altijd verzamelen, kon niet verlopen zoals gebruikelijk is. Daarom zijn er in het hele land allerlei alternatieven verzonnen om het feest toch luister bij te zetten. In Ørskog heeft men bijv. een optocht voor auto’s georganiseerd. Iedereen kon zich daar voor aanmelden.

De stoet kwam ook door onze straat. Ik stond aan de weg met noorse vlag en juichte iedereen toe.

Voorop een brandweerbusje. En waren ook bussen, vrachtwagens en trekkers en verder veel auto’s. Die kon men versieren en de mooiste kreeg een prijs. Die ging naar de witte auto voor de vrachtwagen. Boven op het dak hadden ze een paar grote witte margrieten van macramé geplaatst.

Het was verder geen weer om buiten te zijn. Gert heeft de lambrizering in de kamer van nieuwe verf voorzien.

Janet