2014

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

Het boek wat we lazen, «Før snøen kommer» van de noorse schrijfster Britt Karin Larsen, viel bij eidereen goed in de smaak. Het speelt zich af een gebied tussen Noorwegen en Zweden: Finnskogen (periode rond 1850). Het was aanvankelijk wat moeilijk om er in te komen. Veel namen en niet heel duidelijk was soms hoe de familiebanden tussen deze mensen was. Maar reden daartoe was vast enz eker dat dit deel 4 van een serie was. Eigenlijk hadden we dus moeten beginnen in deel 1, maar goed, dat was de keuze van Marit destijds, die nu vanavond ook het uittreksel van het boek voorlas. Dat was geen gemakkelijke opgave geweest. Maar iedereen was het er over eens: het was een mooi boek en op een zeer bijzondere manier geschreven.

Meest bijgebleven zin:  “Van alle kleuren op aarde is de groene die het meest troost en hoop geeft, wordt er gezegd, is het daarom dat het zo gemakkelijk voelt om langs een weg te lopen met groene bladeren, is het daarom dat de voorzomer nieuwe krachten geeft?”

Åse Pernille was de taak toebedeeld om over de schrijfster te vertellen en daar hoort ook bij zij voor het fruit zorgde. Heerlijke meloen had zij onder andere, zonder die nare zwarte pitjes.

Het volgende boek wat we gaan lezen is “Synder“ (vertaald: „Zonden“) van de Filippijnse schrijver F. Sionil José. F. Sionil José, voluit Francisco Sionil José, (Rosales, 3 december 1924) is een van de meest gelezen Filipijnse auteurs. José gebruikt herinneringen aan zijn geboortedorp Rosales, voor beschrijvingen van het leven op het Filipijnse platteland en beschrijft daarbij de sociale en economische ongelijkheden in het land. Zijn werk is vanuit het Engels vertaald in 22 andere talen, waaronder het Nederlands. Hij kreeg diverse onderscheidingen. In 2001 werd hij benoemd tot Nationaal kunstenaar van de Filipijnen.

Kari Pauline gaat verslag van het boek maken; ik ga over de schrijver een en ander uitzoeken. Op 15 oktober gaan we het boek bespreken. Op basis van dit boek gaan wij in november weer een eetavond organiseren, nadat we vorig jaar de „matkveld“ over hebben geslagen. In ons dorp wonen verschillende mensen uit de Filippijnen die ons zullen gaan helpen. Dat wordt weer een leuke avond!

Janet

2014

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

Op deze link kun je zien waar we gelopen hebben (blauw ingetekend) en welke delen we over hebben geslagen.

De laatste dag van onze wandelvakantie liepen we de laatste kilometers tussen Hegra en Stjørdal (op weg naar de luchthaven Værnes). 75 meter voor ons hoorde we plotseling een enorme knal en zagen we dat er twee auto’s op elkaar gebotst waren. De ene auto, zo scheen later, was op de verkeerde weghelft gekomen en had de tegemoetkomende auto geraakt waardoor die een halve cirkel maakte en beide auto’s naast elkaar stonden, beiden met de neus dezelfde kant op.

We liepen er snel heen en ik gaf aan de man aan die naast de auto stond dat ik verpleegkundige was. De ene bestuurster, die op de verkeerde weghelft gekomen was, was naast een psychische klap, ongedeerd. De bestuurster in de andere auto zat bekneld achter het stuur. Zij had onder andere een enorme wond, aan haar rechter onderarm, die ik verbonden heb. Ik ben naast de bestuurster gaan zitten totdat de politie en andere hulptroepen gearriveerd waren.

De vrouw was steeds bij bewustzijn en ik heb steeds rustig met haar gepraat onderwijl ook orders uitgedeeld aan de omstanders (drinken, verbandspullen). Ze had een enorm grote wond aan haar rechter onderarm die ik zo goed en zo kwaad als het ging verbonden heb met de bescheiden middelen die er waren. Ook had ze pijn aan haar borstkas en kon ze moeilijk ademen (ribben gebroken?).

Na circa 15 minuten stonden er twee politieauto’s, twee ambulances, drie brandweerauto’s en een reddingshelikopter. Deze namen het verder over en de brandweer heeft het dak van de auto eraf moeten zagen zodat de vrouw bevrijd kon worden en overgebracht kon worden op een brancard.

Nadat ik aan de politiagente (die uit onze regio kwam en een zus had die in ons dorp woont) een getuigenverklaring had afgegeven, zijn we de wandeling voort gaan zetten. Ons werd aangeboden om ons weg moesten brengen naar Trondheim maar nee, we wilden liever lopen. Dat was achteraf ook goed om alles even rustig te overpeinzen en in ons in te laten werken.

Zie ook deze pagina.

Afgelopen zaterdag kreeg ik een sms van de vrouw die vroeg of ik de Janet was die eerste hulp aan haar had verleend. Ze schreef dat ze niet had geweten hoe het met haar afgelopen was als ik er niet geweest was. „Je was zo rustig maar ook zo vastbesloten en je hebt heel goed werk gedaan. De artsen in het ziekenhuis hebben complimenten gegeven over hoe de wond verbonden was!“

Dat was natuurlijk fijn om te horen maar het belangrijkste was dat zij weer thuis was en het naar omstandigheden goed had. Ik heb zo vaak aan haar gedacht, hoe zou he tmet haar zijn? Zij heeft een week in het ziekenhuis gelegen met 6 gebroken ribben, een scheur in het borstbeen, diverse wonden die gehecht werden en verder gezwollen ledematen en bont en blauw overal. Nu wilde ze mijn adres want ze wilde me bedanken met een bloemetje. En afgelopen dinsdag werd dit bloemstukje bezorgd. Prachtig!

Kasten

In de kelder hadden we open kasten/rekken staan. Die waren eigenlijk al een tijdje een doorn in het oog: het zag er rommelig uit. Daar hebben we nu verandering in aangebracht. De oude rekken eruit en de nieuwe erin, met deurtjes en kleppen om dingen achter te zetten. Wij zijn zeer tevreden met het resultaat! En leuke bijkomstigheid is dat we veel meer opbergruimte hebben gekregen dan voorheen.

Janet

2014

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

En voor een derde keer na de vakantie zijn we naar Jønsbu geweest. We krijgen er geen genoeg van 🙂

Zaterdag heb ik de voor- en balkondeur opnieuw geschilderd. De „kvister“ in het hout werden in de loop der jaren meer zichtbaar.

Gert heeft ze allemaal kort opgeschuurd en van een speciale lak voorzien. Daarna heb ik de deuren opnieuw geverfd.

Gert heeft het pad van p-plaats naar hut helemaal gegrint en van meer grotere stapstenen voorzien. Het was soms een modderig oneffen pad.

Ik heb het boek „Før snøen kommer“ van de noorse schrijfster Britt Karin Larsen van de lesegruppe uitgelezen (we hebben op 27 augustus weer leesgroep). Mooi boek. Over het leven van de mensen in Finnskogen rond 1850. Het is eigenlijk een serie en dit boek is deel vier.

Daarna ben ik begonnen in een nieuw geschreven serie „Jenny Lyng“. De schrijfster is mijn buurvrouw Elisabeth Havsund, die ook de serie „Kobberhjerte“  (2011/2012) geschreven heeft, wat zich afspeelt in Røros. De nieuwe serie speelt zich af aan de beginjaren van 1900 net na de grote brand in Ålesund. Ik ben in het eerste deel begonnen die bij de post lag toen we terug kwamen van vakantie. Deel 2 komt binnenkort al weer uit dus ik moet snel lezen 🙂

In het huttenveld wordt nu ook electra aangelegd. Het merendeel van de hutteneigenaren wilden graag stroom in de hut. Voor ons hoeft het niet, want wij vinden juist dat primitieve leuk. Voordeel is wel weer dat we ‘s avonds niet meer de generators her en der horen die de stilte doorsnijden; iets waar we juist ook op gesteld zijn.

Gevolg hiervan is wel dat er overal leidingen gelegd moeten worden en er dus een redelijke ingreep in de natuur wordt gedaan. Maar dat hoort er bij. Desalniettemin is onze bovenbuurman er als een cowboy tekeer gegaan; een uitdrukking die een andere buurman in de mond nam. Maar waar we het wel mee eens zijn.

Er is zo’n „krater“ in de omgeving gekomen dat de sfeer in de omgeving niet meer zo is als het was.

Ook heeft hij totaal geen rekening gehouden met natuurfenomenen en „cultureel erfgoed“. De mierenhoop, http://www.roelofs.no/?p=598 die de mieren na hevig arbeid weer zo goed als in stand hebben gebracht is wederom enorm vernield. Oude paadjes van jarenlang gebruik zijn totaal verdwenen.

Nu kun je wel zeggen: „Ach, wat is nu een mierenhoop?“, en wat is nu zo’n paadje, maar het gaat me om het gedrag dat hij als een rauwdauwer door de natuur is gescheurd. In de statuten van de huttenvereniging staat ook duidelijk dat de natuur zoveel mogelijk in acht moet worden genomen. Dat heeft de buurman dus geenszins gedaan. Alle andere hutteneigenaren hebben een klein graafmachientje gebruikt, waarom kan hij dat dan niet? Ook de weg omhoog is helemaal geramponeert.

De buurman, die hem een cowboy noemde, komt om die reden naar de jaarvergadering die op 21 september gepland is. „Ik ben niet bang er wat van te zeggen.“ Hij kon eigenlijk niet maar hij vindt deze jaarvergadering nu zo belangrijk dat hij er toch heen wil. Geweldig! Het zal een spannende vergadering zijn, denk ik. Komende zaterdag heb ik bestuursvergadering van de vereniging en Kai zit ook in het bestuur 🙂

Zondagmiddag had ik met Centine afgesproken om paard met haar te gaan rijden. Zij heeft er twee.

Ik kon op Stjerna rijden, een fjordenpaard. Heb nog nooit op een fjording gereden dus dat was wel even wat anders dan een IJslander. We hebben circa twee uur gereden. Heerlijk!

’s Avonds ben ik naar de sportschool geweest. Een lekker uurtje aerobic gehad.

En nu ben ik met de bloggs weer bij 🙂

Janet

2014

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

De vakantie zit er op en de doordeweekse werkdagen zijn weer begonnen. Maandag hadden we Rotary en zijn we naar Alnes geweest, een klein dorpje op een eiland net buiten Ålesund.

De zoon van één van de leden had drie jaar geleden een oud huis uit 1912 gekocht die toen niet bewoonbaar was. Hij heeft het helemaal omgebouwd en tot een prachtige woning gemaakt. Heel stijlvol en esthetisch ingericht.

De kelder heeft hij voor een groot deel uitgegraven waardoor men er nu manshoog in gestaan kann worden. Hij heeft er een appartement in gebouwd. De muren in de kelder heeft hij ook helemaal gerestaureerd. Prachtig decoratief.

Dinsdagochtend ben ik naar de wekelijkse training op de sportschool geweest. Dat was de eerste training weer na de vakantie. Maar ik was helemaal alleen, dus ik kreeg privetraining J Ik hoop dat de groep volgende week weer compleet is.

Woensdag zijn we weer naar Jønsbu geweest en hebben nog een keer een lading hout gebracht. Nu is de hele voorraadruimte vol.

Het is een fijn gevoel dat we de winter weer rustig tegemoet kunnen treden. We hebben er de nacht doorgebracht. ‘s Avonds heeft Gert lekker mexicaans eten gemaakt, met onder andere salade uit eigen tuin.

Maar eer je de eerste hap in de mond hebt moet je eerst wel alle schaaltjes langs 🙂

Vrijdag heb ik in de ochtend eerst drie kwartier hard gelopen. Dat was lang geleden maar het ging goed. Daarna ben ik naar de kapper geweest. Tijdens de vakantie leefden we „primitief“ en kun je geen luxe-artikelen meeslepen zoals föhn etc. Ik kwam erachter dat als ik het haar gewassen had en hetz o liet drogen, dat ik eigenlijk heel krullend haar had. Ik vroeg de kapster of ze het zo kon knippen en behandelen dat ik het haar krullend kon hebben. En ik was met het resultaat eigenlijk wel tevreden. Dus nu maar eens door het leven gaan met krullend haar. Ik moet dat van mijn moeder hebben die ook krullend haar heeft.

Vrijdagmiddag zijn we weer naar Jønsbu gegaan. Daar komt binnenkort een eigen blogg over.

Janet

2014

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

Nadat we ‘s middags terug kwamen van de vakantie hebben we de spullen uitgepakt, post bij de buren gehaald, even een kop koffie gedronken en weer spullen ingepakt om naar Jønsbu te gaan. We hadden nog niet echt zin om de bewoonde wereld weer in te gaan.

Bovendien was zaterdagavond de traditionele grautekveld (met rømmegrøt) georganiseerd en daar wilden we graag heen.

Zaterdag ben ik naar Ringdalseter geweest en heb 1,5 kilo bosbessen geplukt. Er waren er heel veel en ook hele grote. De warme zomer heeft goed gedaan.

Ik heb het grasdak van kalk en mest voorzien. De buurman meende dat ik op moest passen met kalk: als het niet ging regenen dan „verbrand“ het gras. Dat was me reeds bekend maar ik wist dat er regen voorspelt was. Hij meende van niet. Gelukkig kreeg ik gelijk 🙂

Gert is zaterdag naar huis gereden om het gras te maaien, voordat de regen zou komen. Dat stond na circa vier weken „kuiten-hoog“. Het was een hele klus geweest om het te kortwieken.

Net als vorig jaar werd ook dit jaar weer de grautekveld georganiseerd; altijd de laatste zaterdag voordat de school weer begint.

Dit keer bij Gamleseter, het oude hutje met pannen aan de muur. Daar werd het jaren geleden ook altijd gehouden dus ook die traditie is weer in ere hersteld.

Er kwamen 32 personen, incl. kinderen. Dat was een goede opkomst! Twee kinderen hingen in een boom boven het pad omhoog om ons welkom te heten.

Dit jaar waren onze bovenburen Kai en Beathe en Tim en zijn vrouw aan de beurt om het te organiseren. Ze hadden ballonen opgehangen en ook was het mogelijk om spelletjes te doen (dartbord en hoefijzer gooien).

Het werd allemaal erg gezellig. De kinderen vermaakten zich uitstekend en moesten soms even „neer worden gezet“ zodat ook zij gingen eten (worstjes).

We hadden ook nog wel lol om iemand die tijdens het bier drinken door een wesp in de lip was gestoken. Zijn lippen waren zo dik alsof hij er botox in had laten spuiten.

Op een gegeven moment begon het wat te sputteren en toen zijn Gert en ik gegaan, nadat andere ook aanstalten maakten om te gaan. Er zijn weer vier mensen (twee paren) aangewezen om het volgend jaar te organiseren.

Zondag heeft Gert haardhout gehaald voor Jønsbu. Het was niet dat we er door waren maar het einde begon toch enigszins in zicht te komen. 12 zakken van 80 liter heeft hij op kunnen halen in de auto.

Het was een heerlijk weekend!

Janet

2014

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

De vakantie zit er weer op maar weh ebben het heerlijk gehad! Dit keer is de hele tocht afgemaakt. We hebben voor het overgrote merendeel prachtig mooi en warm weer gehad. Slechts een paar keer hadden we maar de regenjas en –broek nodig. Eén keer hebben we echt heel veel regen gehad dat we zelfs de regenkleding niet aan hebben gedaan, want we waren al zo nat.

Hier komen nog een aantal facta van de tocht:

Aantall gelopen kilometers: 51

Van: Korgen (noord-westen van Okstindgletscher in Nordland tot aan vliegveld in Værnes (ten noorden van Trondheim)

Aantal dagen weggeweest: 25

Aantal dagen gelopen: 23

Hoogtemeter op: 13465 meter

Hoogtemeters neer: 14346 meter

Meest aantal km op een dag: 42,1 km

Minst aantal km op een dag: 9,75 km
Aantal effektieve loopuren: 132 uren (5,5 dagen)
Aantal landen: 2 (Noorwegen en Zweden – we hebben een paar voeten over de grens gezet)
Aantal provincies waar we in hebben gelopen: 4 (Nordland, Nord-Trøndelag, Sør-Trøndelag en Jämtland in Zweden)
Aantal gemeenten waar we in hebben gelopen: 12 (Hemnes, Hattfjelldal, Røyrvik, Namsskogan, Grong, Lierne, Steinskjer, Verdal, Meråker, Selbu, Stjørdal en Åre in Zweden)
Aantal nationaalparken we door zijn gekomen: 3 (Børgefjell, Blåfjella-Skjækerfjella en Skarven en Roltdalen)
Aantal andere bergwandelaars die we tegen zijn gekomen: 20 (minder dag 1 op een dag)
Aantal rendieren die we zagen: veel (!) tamme rendieren
Aantal elanden die we zagen: 1
Aantal blaren: 0 (dankzij goede voorzorgsmaatregelen met pleisters en tape)
Aantal rivierwadingen: 3

Aantal kilo’s afgenomen: 5-6
Goede herinneringen van overnachttingssteden: Sivertgården (Hattfjelldalen), Elisabeth en Gunder Garsmark i Tverrelvnes (Hattfjelldal kommune), Kirsten en Kjell ved Mokk Gård (Steinkjer kommune), hutteneigenaars in Skorovatn, Randi og Per van Sulåmo gård. De manier waarop zij ons tegemoet zijn gekomen en ons ontvangen hebben heeft ons zeer geholpen! Veel dank aan hen!
Goede herinneringen van de tocht: veel mooie rivierplekjes waarin we konden gaan zitten om ons af te koelen als het ons te warm werd; dankzij de warme zomer waren de allermeeste veenmoerasplekken (waar Trøndelag bekend om staat) „drooggelegd“ en konden we relatief „droog“ lopen. Maar vooral:het samen lopen met Gert. Ik kan me niemand anders voorstellen met wie ik een dergelijke vakantie zou willen en kunnen houden <3

Na de wandeling was het heerlijk om het doel bereikt te hebben. En ook dat we de bergschoenen om konden wisselen voor gewone gympen.

Op www.vandringer.no hebben we nu ook de foto’s geplaatst. Klik je daar op de eerste foto dan komt die groot tevoorschijn (kan even duren eer die eerste komt, maar hij komt 🙂

De regio voor de wandeling voor volgend jaar is in principe al gepland: Finnmark, de noordelijkste provincie van Noorwegen.

Janet