Maandelijks archief: augustus 2017

18-20/8: Jønsbu en grautekveld

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Een weekend Jønsbu, maar het weer zat niet echt mee. Vrijdag was het prachtig weer, en na het sluiten van Stolt Mat pakten we de spullen in de auto. Gert had een heerlijke avondmaaltijd gemaakt, met wortel, noedels en palmkool. Ik heb deze boerenkoolachtige groente in de tuin staan. Het is een tweejarige plant. Op deze pagina en op deze pagina kun je er meer over lezen.

     

Zaterdagochtend zijn we weer naar Sjøholt gereden om Stolt Mat te runnen, en nadien weer naar Jønsbu. Deze avond stond in het teken van de jaarlijkse „Grautekveld“. Alle hutteneigenaren komen bij elkaar op de laatste zaterdag voordat de scholen weer beginnen en eten „rømmegraut“ (een dikke pap gemaakt van zure room) metrozijnen, kaneel, suiker, gesmolten boter en gedroogde vleeswaren. Vorig jaar hadden we het bij de hut van iemand die het organiseerde (doen we bij toerbeurt), maar dit keer was het weer bij Gamlesetra.

De avond was om 16.00 uur begonnen en dan sluit ook Stolt Mat. Toen wij aankwamen was het rond 17.15 uur. Er waren rond de 30 personen, incl. de kinderen. Er was zeker nog wel graut over. Lekker.

Jan Ove van het bestuur nam van de gelegenheid gebruik om de mensen te informeren over een aantal zaken.

Maar het werd een kort genoegen: om 18.00 uur begon het vreselijk te regenen en toen was het feest snel voorbij.

Alles werd ingepakt en op de organisatoren na verliet men de feestplek.

We hebben verder een redelijk lui verblijf gehad in Jønsbu. En het werd dus veel binnen zitten vanwege de regen. Maakt niet uit!

Zondag uitgeslapen en ondanks de regen hebben we wel gebruik gemaakt van onze nieuwe douche 😊

Tegen 14.00 uur hebben we de spullen ingepakt, opgeruimd, schoongemaakt en zijn naar huis gereden. Gert deed daar de oude kleren aan, gasmasker op en gewapend met een warmteföhn en schraper is hij begonnen met het afschrapen van de blauwe verflaag.

Hij is in 1,5 uur aardig opgeschoten.

Alles zal eraf, daarna zal er geschuurd worden en zal de vloer in een matte lak worden gezet.

We hebben hierna gegeten en koffie gedronken en tegen kwart voor acht zijn we naar de bioscoop gegaan om de film «Dunkirk» te kijken. Het gaat over het dramatische verhaal uit WO II toen duizenden geallieerde soldaten werden geëvacueerd, aan het eind van mei 1940 in de buurt van Duinkerken, Frankrijk. De opnames zijn deels opgenomen bij Urk in Nederland.

Janet

17/8: Stikk UT! over ski parcours

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Vandaag heb ik twee tochtjes uitgezocht waar ik een thema aan heb gekoppeld: „lysløype“ (ski parcours) in Skodje (een buurgemeente). Het eerste tochtje was naar Stigen, een klein heuveltje van 160 mtr hoog. Maar de wandeling ging deels over een ski parcours. Het was wel deels een moerassig gebied maar dat had ook zijn charme.

Her en der waren er gelukkig planken neergelegd.

Op de „top“ hebben we onze avondmaaltijd genuttigd.

Niet echt veel uitzicht erbij maar lekker was het wel: mexicaans gerecht met bonen, diverse paprika, bleekselderij, ui, knoflook, kaas en tacochips.

Dezelfde route namen we terug naar de auto en reden door naar het centrum van Skodje. Bij het voetbalveld begon de wandeling en het verbaasde ons dat we daar vrijwel al in een bos kwamen. We hadden absoluut niet het gevoel dat we ons in het centrum van het dorp begaven.

Koffie met eigengemaakte kruidenkoek met veel gedroogde vruchten nuttigden we „onderdak“ aan een tafel vlak naast het kinderdagverblijf.

We vinden zelf dat we een heel leuk „concept“ hebben voor deze Stikk UT!-tochtjes, samen met avondeten. Eten moeten we sowieso en als we dat buiten kunnen doen omdat het weer goed is dan kunnen we dat net zo goed combineren. Het houdt ons ook in beweging en we zijn in de natuur, waar we graag zijn. En een warme maaltijd na een inspanning is een prettige bonus.

Tijdens deze wandelingen nemen we ook graag onze afzonderlijke dag even door. Maar ook nieuwe ideeën komen aan de oppervlakte. Vandaag hadden we het erover dat we de logeerkamer eens onder handen zouden moeten nemen. De donkerblauwe vloer daar ben ik op uitgekeken en die bladdert her en der ook af. Dus we spraken af: bij thuiskomst gaat alles eruit en gaan we met die kamer aan de gang! We zijn geen types die er gras over laten groeien dus zo gezegd, zo gedaan.

    

Matras van het bed, bed verplaatst, matjes opgerold, nachtkastjes eruit, gordijnen weg (daar moeten nieuwe komen) en zomeer.

    

In de kast, die we afgelopen zondag opgeruimd hebben, heeft Gert nieuwe planken ingelegd. Die we daar hadden waren niet sterk genoeg en bogen door.

Dus het begin is er 😊

Janet

16/8: Stikk UT! op de fiets

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Dit zijn onze fietsen. Gert (blauw) heeft zijn fiets al zeker 25 jaar. Mijn fiets (geel) heb ik 2 jaar geleden gekregen (!) van Marit, mijn vriendin. Pas dit jaar voor het eerst op gefietst!

We waren het al eens eerder van plan: om op de fiets een Stikk UT!-tochtje te gaan doen. We hebben echt jàààren niet meer (samen) gefietst. Ik dit jaar nog wel een keer maar voor Gert was dat zeker al 6-8 jaar geleden. We hadden dit jaar wel al onze fietsen helemaal in orde laten maken door de fietsenmaker in onze buurgemeente: nieuwe remblokjes, kettingen vervangen cq smeren, etc. Dus daar klopte alles aan. En vandaag was het zover. Gert had een tochtje uitgestippeld. Het is een tochtje waar we al eens een keer hebben hardgelopen. De tocht heet „Setrevegar på Fylling/Skodje“ (vrij vertaald: Boerderijweg bij Fylling in Skodje).

We begonnen vanuit huis en moesten eerst naar Skodje fietsen. Afslaan en een dal omhoog en omlaag en weer omhoog en daar begon de „boerderijweg“: een grintpad.

Het weer was op zich goed, maar af en toe kwam er een klein regenbuitje wat voor een mooie regenboog zorgde. In de verte zie je Gert de band oppompen…

Het was allemaal nog niet zo eenvoudig met al die hellingen en bergen. Daarnaast heb ik een zadel wat eigenlijk aanvervanging toe is. Die is namelijk veel te hard. En de avond ervoor had ik ook al gefietst; weliswaar niet buiten maar binnen op de sportschool, met een uurtje spinning. Dus dan weet je het wel.

Maar goed, toen we bij de Stikk UT!-post aangekomen waren en we ons in het gastenboek hadden ingeschreven besloten we om een iets andere route te nemen. Via een weg waar in de winter geskied kan worden, over de zgn Osen brug. Dan konden we via Liasetra en Braute weer terug naar Sjøholt en hadden we een rondje gemaakt.

Het was een leuk rondje maar wat niet leuk was was dat er in het skigebied niet echt een pad was ook al wordt die door fietsers wel veel gebruikt. Maar onderweg kwamen we nog wel een “trollensteen” tegen: een steen die door kou en vorst gebarsten is.

Maar nee, dit “fietsen” was echt niets voor ons! Het werd meer lopen dan fietsen. Fietsen in de bergen op dergelijke paden „was not our kind of thing“.

Na deze inspanning kwamen we weer op een grintpad, waar ook een korte sanitaire stop werd gehouden.

We waren dan ook zeer blij dat we eindelijk bij Liasetra aankwamen, de fietsen even konden stallen, we in de „gapahuk“ konden pauzeren en ons avondeten konden nuttigen.

Ons avondeten bestond uit een kipgerecht met kikkererwten, courgette, aubergin, lenteui, tomaat, tomaatsaus, gedroogde vijgen en pruimen, kaneel en komijn.

    
Hierna ging de helm weer op, stapten we weer op de fiets en ging het vrijwel alleen maar bergafwaarts naar Braute en Sjøholt.

Janet

14/8: Start Rotary-seizoen

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

De vakantie is voor iedereen bijna afgelopen; binnenkort beginnen de scholen weer en ook het gewone bedrijfsleven komt weer langzaam op gang. Ook de Rotaryclub had de eerste samenkomst weer die werd gebruikt om ons clubhuis „Gamlebanken“ (de oude school) weer netjes te maken. Volgend weekend wordt hij verhuurd omdat iemand zijn 90-ste verjaardag daar viert, dus dan moet het er een beetje netjes uitzien (zeker omdat de hoofdpersoon eerder al eens lid is geweest van de Rotaryclub.

    

Tien leden kwamen om allerlei klusjes te doen; zowel binnen als buiten. De meesten waren buiten, daar was ook het meeste te doen.

    

Gras maaien, gras wegharken, verwijderen van onkruid, oude bloemen in de bloempotten verwijderen, ramen lappen.

Hierna was er een welverdiende pauze met koffie en koekjes, en waar altijd de grootoste verhalen over tafel gaan.

Volgende week de eerste echte meeting weer.

Janet

12+13/8: Bezoek vriend en familie

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Zaterdag hebben we in de winkel gewerkt. Het werd beste en aardige dag wat klandizie betreft. Soms is het heel rustig en soms is het heel druk. Is ook wel afhankelijk van het weer.

De avond ervoor kregen we een berichtje van Gerald of hij zaterdagavond even langs kon komen. Ja tuurlijk, gezellig! Kon hij gelijk blijven eten en elkaars vakantieverhalen vertellen.

Gert had heerlijk gekookt: een goulash met hertenvlees. Gerald zorgde voor een overheerlijk toetje: aarbeientaart van de bakker uit zijn dorp.

Superlekker. Kan ook niet anders wanneer dat een nederlandse bakker is die de bakkerij runt. Het werd een gezellige avond.

Zondag hebben we heerlijk uit geslapen. Het was regenachtig weer en we besloten om boven eens wat kasten op te ruimen. We hebben kleren, veel handdoeken, beddengoed en schoenen die we niet meer gebruiken maar die nog goed van pas kunnen komen voor het Leger des Heils of andere soortgelijke organisaties. Dus aan de slag.

Later op de middag belde Henk. Hij is de zoon van oom Henk (102 jaar). Hij en zijn vrouw Liesbeth zijn op vakantie in Noorwegen, waren in de buurt en hij vroeg of ze langs konden komen. Ja tuurlijk, gezellig! Dus we lieten boven de boel voor wat het was en maakten ons klaar voor het bezoek.

Het was echt heel leuk om ze weer te zien. Henk hadden we wel heel even gesproken op de verjaardag van mijn vader toen hij zijn vader kwam brengen en ophalen, maar niet uitgebreidt mee gesproken. Dat kon nu dus wel. Leuk!

Hierna gingen ze weer door want ze hadden in de buurt een huisje gehuurd. Maar eerst nog even door de tuin om wat groente en  aardappels op te halen die ze mee konden krijgen.

Uiteraard moesten we ook even de winkel laten zien. Hierna namen we afscheid. Bedankt voor jullie bezoek Henk en Liesbeth!!

Hierna zijn we verder gegaan met opruimen. En Gert heeft de ruimte onder de veranda eens goed schoongemaakt. En als hij toch bezig was kon hij gelijk het plafond daar schilderen evenals de achterdeur. Ziet er weer schoon en fris uit.

En zo hebben we een lekker gevarieerd weekend gehad 😊

Janet

11/8: Stikk UT!: Holsfjellet

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

We hadden eigenlijk gedacht om te gaan fietsen vanavond, maar het waaide nogal dus dat stellen we uit. Daarom besloten we om weer een Stikk UT! rondwandeling te doen, dit keer Holsfjellet, nabij Ålesund.

Een buurtvereniging houdt het pad netjes en droog. Op sommige plekken is het nat en daar wordt gruis neergelegd of ze leggen er planken.

Aan het begin van het pad lag een hele berg met gruis, met emmers en een spade erbij. De wandelaar wordt gevraagd om een bijdrage te leveren.

En dat deden we. Gert vulde twee emmers met gruis en die sleepten we circa 200 meter omhoog waarna het gruis in grotere bakken gedaan moest worden.

Het uitzicht tijdens de wandeling is niet altijd even mooi, zoals hier waar we zicht hebben op een haven en industriegebied.

Op de top (220 mtr) staat een „gapahuk“: gebouwtje met drie wanden en een dak waar je kunt schuilen.

Hier schreven we ons in het gastenboek. Het is duidelijk dat hier veel mensen wandelen want dit was al het derde boek.

De avondmaaltijd bestond uit volkorenpasta met gehaktballetjes, venkel, ui, tomatensaus en verse sla.

En met dit uitzicht erbij smaakt het ons goed.

Het is heel fijn om nog steeds gewone brieven te krijgen en vandaag zaten er twee bij de post: eentje van mijn moeder en eentje van zus Jennie. Die heb ik na de maaltijd aan Gert voorgelezen.

    

Hierna vervolgden we weer de wandeling, die dus rond lipe. Vanaf het brief lezen heb ik geen foto’s meer omdat mijn mobiele er mee ophield. Maar eigenlijk was er verder niet veel meer te fotograferen, ook al was de omgeving mooi en het echt een fijn tochtje was. Mijn beweging voor vandaag heb ik in elk geval gehad (poging Knippingen in de ochtend).

 

Janet

11/8: Knippingen – 2e poging

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Herinnert u zich deze nog? De poging om Knippingen op te komen? Ik heb deze dag een tweede poging gewaagd om erop te komen; nu van de andere kant. Daarvoor moest ik eerst een stuk met de auto rijden en parkeren bij het beginpunt naar Lebergsfejellet. Lebergsfjellet zijn Gert en ik al eens een keer samen op geweest. Dat was op 12 februari dit jaar.

Op Lebergsfjellet staat een zendmast.

Voor de werkzaamheden is er destijds een weg aangelegd om daarover al het materiaal te transporteren. Over di eweg startte ik. En die is nog behoorlijk lang; maar niet moeilijk.

Daar waar de eerst haarspeldbocht begint en er steeds minder bomen zijn, kan ik Knippingen dan ontdekken. Yes, nu moest het gemakkelijk lukken. Gewoon richting de top lopen.

Knippingen is met tekst aangegeven, klik op de foto om te vergroten

Ik kwam steeds dichterbij. Er liep iets van een pad maar dat was meer een dierenspoor.

Maar verdorie… Er lag nog een soort van topje voor dus wilde ik Knippingen bereiken moest ik eerst weer afdalen en dan weer omhoog.

Dat was vanaf de verte niet te zien door bomen die er voor stonden. Ik was erg in twee-strijd. Wat te doen? Doorlopen tot de top? Ik was een beetje in tijdnood vanwege het openen van de winkel, dus veel tijd had ik niet. Ik besloot, met pijn in het hart, terug te lopen. Dan moet ik toch later toch zien of ik er een derde poging aan waag. Maar nu zit het er even niet in. Knippingen loopt niet weg.

Desalniettemin had ik wel mooie uitzichten.

    

Ik liep via dezelfde route weer terug waarbij ik Lebergsfjellet als oreintatiepunt aanhield.

Janet

9/8: Stikk UT!: Løsetsetra

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

We blijven bezig met onze Stikk UT! tochtjes, want ook vanavond zijn we weer op pad geweest; dit keer in stordal. Deze tocht heeft Gert gekozen. Hij komt dagelijks langs het beginpunt van deze route, zowel heen als terug als hij naar zijn werk in Stranda gaat.

Het is een route naar Løsetsetra en Løsetnakken, een aantal zomerboerderijen op hoogte. Toen we bij de postbus kwamen zagen we dat er die dag alleen maar mensen uit Ørskog waren geweest 😊

Na de postbus gingen we verder omhoog en liepen langs de huisjes verder omhoog, door een leuk bos. Op een grote stehen stopten we en genoten van het uitzicht op onder andere Mosætra.

    

Ook op Stordal beneden in het dal hebben we een mooi uitzicht.

    

Het avondeten bestond uit een volkorenpastagerecht met asperges, courgette, ui, knoflook, bacon en estragon.

Op de heenweg zagen we al dat er enorme hoeveelheden frambozenstruiken stonden die vol hingen met frambozen. En op terugweg hebben we rond 2 kilo geplukt!

Die gaan de diepvries in en maak ik jam van. Maar Gert heeft bij thuiskomst een deel ervan gelijk op brandewijn gezet.

Dat wordt een prachtige frambozenlikeur!

Janet

8/8: Stikk UT! Trollrunda

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Na het werk hebben we de wandelschoenen aangetrokken om weer een stikk UT! tochtje te doen. Ik had een wandeling uitgekozen, in Fiksdal, een plaatsje in de buurgemeente. Deze wandeling is speciaal en heeft de laatste tijd een aantal keren in de media aandacht gehad.

De rondwandeling heet Trollrunda (Trollronde) en langs de route zijn legia trollen geplaatst; van groot tot klein. De reden dat er in de plaatselijke krant aandacht is besteedt aan deze Trollrunda is omdat er trollen zijn verdwenen. Schijnbaar vinden sommige mensen het grappig om ze ongevraagd mee te nehmen. Een aantal zijn er na het krantenartikel terug gekomen maar een aantal zijn nog steeds verdwenen. En dit keer wilden we de trollen met eigen ogen zien. Dus rugzak met eten mee en rijden maar.

De tocht zelf is niet zo lang. Maar wel bijzonder leuk! Overal tref je nieuwe trollen aan.

Aan het begin, onderweg en aan het eind. Erg grappig.

    

    

Ook het “gastenboekje” was “aangekleedt” in een trollenbrievenbus.

Zelfs over de rivier is een grappig bruggetje gebouwd!

Deze twee giganten sluiten de Trollrunda af.

Omdat we zin hadden om in de avondzon onze avondmaaltijd te nuttigen, liepen we, nadat we het trollenpad gelopen hadden, verder door en omhoog. Onderweg kwamen we mooie oude omgevallen bomen tegen.

    

We vonden een mooi plekje onder een oude dennenboom en in de zon.

    

Het avondeten bestond uit een kipgerecht met mango, lenteui, ui en kruiden. Heel eenvoudig maar heel erg lekker.

Hierna liepen we weer terug richting Trollrunda en bij het einde van dat pad nuttigden we een kop koffie met chocolade aan een tafel met bank.

Echt een leuke wandeling, die aan te bevelen is.

Janet

7/8: Snøtind op Snøtind

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

In de winkel verkoop ik kazen, gemaakt van koemelk, van een ecologische boerderij. De boerderij ligt in de gemeente Eide, in het noorden van de provincie, in Nordmøre. De boerin, Othild, maakt verschillende soorten kazen. Eén van de kazen heet „Snøtind“, vrij vertaald „Sneeuwpiek“. Deze kaas is vernoemd naar een berg met dezelfde naam. Het is de hoogste berg in de gemeente, en de top is vanuit de kaasmakerij te zien.

Ik had al heel lang het idee om met een kaasje Snøtind de Snøtind op te gaan, dus Snøtind op Snøtind. En vandaag kwam het ervan: ik moest toch aanvulling van kazen hebben. Naar aanleiding daarvan heb ik op Facebook van Stolt Mat het volgende verhaaltje erover geschreven (de tekst is in deze blogg iets aangevuld):

„Er was eens… Het verhaal van Snøtind (5 cm) op Snøtind (1027 mtr).

Er was eens een klein middelvast wit schimmelkaasje van cm 5 hoog. Ook al heeft ze een witte kleur is haar naam niet Sneeuwwitje, maar Snøtind. In haar jonge leven (5 maanden) is ze waarschijnlijk nooit hoger dan een paar honderd meter boven de zeespiegel geweest. En ondanks dat zij de top van een uitstekende milde smaak heeft bereikt, keek ze op naar haar grote zus van 1027 meter, die ook Snøtind wordt genoemd.

Grote Snøtind ligt niet ver van waar kleine Snøtind woonde, in Eide gemeente in Nordmøre. Kleine Snøtind verlangde ernaar grote Snøtind te bezoeken, maar als men geen benen heeft, is het niet gemakkelijk om er op eigen kracht te komen.

Er was ook eens een winkeljuffrouw die een kleine winkel in Sjøholt in de gemeente Ørskog gemeente had: Stolt Mat. Daar worden de kaasjes uit Eide verkocht. En die mevrouw wilde de kleine Snøtind wel naar de top van grote Snøtind helpen. Kleine Snøtind werd opgehaald van waar ze woonde en gemaakt is: Derinngarden op Halåsen in Eide. En zo begon de dame en de kleine Snøtind samen de grote reis.

    

Eerst moesten ze een tolweg inrijden, de auto parkeren en toen begon de wandeling eerst: door een bos en toen over bergen met veel stenen.

    

Het weer was niet op zijn allerbest en er was veel mist en weinig uitzicht, maar het pad was goed te zien. En er waren her en der ook wat grotere steenmannen gebouwd. Af en toe werd de mist wat dunner en kwamen er toch nog wat mooie beelden tevoorschijn.

    

Onderweg kwamen we ook schapen tegen. Normaliter springen ze vrij snel alle kanten op, maar dDeze groep bleef vrij lang liggen, waarschijnlijk omdat ze ons niet goed aan zagen komen.

Maar de top kwam in zicht. Dit was nog eens een grote steenman! Zelfs met een hoofd erop, leek het wel. En alsof iemand het wist: de vlag was uitgehangen 🙂

    

Eindelijk kwamen de mevrouw en kleine Snøtind op de top van grote Snøtind. Iedereen was zo blij! Dit moest natuurlijk vereeuwigd worden.

    

Ook op de top was er de nodige mist, maar heel af en toe ook vergezichten zoals hier van Eide.

Natuurlijk wilde Snøtind zoveel mogleijk van de uitzichten zien en de winkeljuffrouw legde haar op verschillende stenen zodat ze alles goed kon zien.

    

Kleine Snøtind werd niet terug gebracht naar waar ze woonde. Nu ligt ze in de kaaskoeling van de winkeljuffrouw van Stolt Mat en ze wil graag dat de mevrouw van de winkel haar verkoopt. Wilt u haar kopen, kleine Snøtind die op grote Snøtind is geweest, krijgt u 5% korting als u haar koopt. Ze ligt daar op u te wachten, in gezelschap van haar andere goede kaas-zusters, in verschillende vormen en smaken. Dus wie krijgt kleine Snøtind op zijn of haar kaasplateau of boterham?”

Wil je zien waar kleine Snøtind geweest is, dan kun je de hele reis op Morotur zien. De dag erna werd het kaasje gekocht door een echtpaar die we kennen en in de buurt van Jønsbu wonen. Ze vonden het verhaal geweldig.

Het was echt een hele leuk project om te doen. Het was geen moeilijke tocht, maar het was niet zo leuk om veel mist te hebben. Daardoor had ik niet veel uitzicht. De kaasmaakster heeft ook een kaasje die Trolltind heet; ook vernoemd naar een berg in de buurt. Dus dat wordt het volgende project…

Janet