Maandelijks archief: juli 2017

27/7: Afscheid Stephanie

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

De stagetijd en haar verblijf in Noorwegen zit er voor Stephanie bijna op. Haar wetenschappelijke afstudeeropdracht heeft zij met goed gevolg afgesloten. Gefeliciteerd, Stephanie!

     

Zij kreeg bezoek van haar moeder en vriendin die haar ook op zouden halen met de auto. Voor het afscheid hadden we hen uitgenodigd om bij ons te komen eten. Dit deden we buiten op de veranda. Gert had lekker gekookt: pannekoeken met diverse bijgerechten. De pannenkoeken bakte hij buiten op het kleine gasstel. Ik had een toetje gemaakt.

Het werd een gezellige avond. Stepanie had lekkere stroopwafels meegenomen, maar ook een tasje met vershillende kleine cadeautjes. Wat leuk!

Ook wij hadden een afscheidscadeau voor haar: een buitenthermometer in emaille van Ørskog. Dat vond ze prachtig.

We hebben elkaar wederzijds bedankt voor alles en hebben ze uitgezwaaid tot we ze niet meer zagen.

We wensen je het allerbeste toe voor de toekomst, Stephanie, en bedankt voor je inzet! 🙂

Janet

26+27/7: Borrelia en Hestvika

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Na de vakantie had ik een nare plek op mijn rechterkuit. Wat ik reeds vermoedde werd bewaarheid: een tekenbeet. De plek werd rond het midden steeds groter en roder. Ik had voor woensdag een afspraak gemaakt bij de huisarts (dat kan sinds januari via internet). Hij was het met mijn diagnose eens en nu zit ik twee weken vast aan antibiotica. Ik heb die dag weer in Stolt Mat gezeten. Ik vond het fijn dat ik weer aan het werk kon 😊

Donderdag was ik heel vroeg wakker en heb ik de wandelschoenen aangedaan en ben ik naar Hestvika gaan gelopen. Het was er zo heerlijk rustig om 07.30 uur. Het laatst ben ik er geweest samen met Jennie op 13/6. Ik heb geteld hoeveel mensen er na ons bezoek nog geweest zijn. Dat waren 765 personen. Dat is gemiddeld rond 18 personen per dag! Veel. Het “gastenboek” is bijna vol en er zal weer een nieuwe gebracht moeten worden.

Janet

21-23/7: Vader Roelofs – 90 jaar!

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Mijn vader is afgelopen week 90 jaar geworden en dat vierde hij met een feestje voor kinderen en aanhang, kleinkinderen, ooms en tantes en buren. Wij vlogen vrijdag naar Nederland. Dit keer met de SAS via Oslo. Zouden we de rechtstreekse vlucht nemen met de KLM vanaf Ålesund zou dat een heel duur ticket worden,. Zo midden in het zomerseizoen weten ze de prijzen goed op de krikken!! Overigens de SAS ook wel…

We overnachten in een hotel in de buurt van mijn ouders en wij halen ze de volgende dag op. Jennie en Dick zijn er dan ook al.

Het feestje is in Duitsland, net over de grens bij Hardenberg. Op een boerderij hebben ze een ruimte gehuurd. De boer, Wiljan, kennen we vanuit het dorp waar mijn ouders de boerderij hadden en waar ik ben opgegroeid. Zij waren één van onze buren. Ik weet nog dat Wiljan een klein ventje was. Hij is getrouwd en heeft vier dochters. Ze hebben een gecombineerde melk- en varkensboerderij.

Het feestje duurde van 11.00 tot 15.00 uur. De meesten kwamen mooi op tijd en werden door mijn ouders in ontvangst genomen.

Zelfs oom Henk van 102 jaar oud kwam ervoor uit Oosterbeek. Zijn zoon Henk bracht hem met de auto.

     

Maar het clubje met broers en zussen wordt steeds kleiner. Van zowel pappe als mammes kant zijn er nog alleen de schoonzussen en zwagers die er nog zijn. Ook allemaal op respectabele leeftijd. Er werd druk gekletst.

Jennie leidde het geheel en heette iedereen welkom. Eerst koffie met appeltaart.

     

Daarna was er, voor degenen die wilden, een rondleiding over het erf, onder leiding van Wiljan.

    

De koeienstal ziet er echt heel mooi uit. De koeien zijn zijn afdeling terwijl zijn vrouw zich het meest ontfermt over de varkens.

     

Na de rondleiding was er een borrel en daarna een lunch met groentesoep en broodjes. Wij (klein)kinderen hebben nog een versje ten gehore gebracht voor „Der Alte“.

     

En nadat pap ook zijn dankwoord voor ieders komst had gegeven was het ook mooi rond de drie uur en ging ieder weer huiswaarts. Maar niet alvorens er een familiefoto werd gemaakt.

V.l.n.r: Dick, Jennie, André, Stans, René, Jolien, Mam, Gert, Rens, Riny, Pap, Albèrt, Janet, Rudi, Alita, Simon, Boaz en Ferry.

We brachten mijn ouders weer naar huis. Ze kijken terug op een hele mooie dag. Ze hebben genoten en dat zag je!

Zaterdagavond zijn we lekker uit eten geweest in het hotel (1 Michelin *).

Zondag bezochten we de moeder van Gert. Zij wordt volgend jaar 90 jaar. Ze kan zich thuis nog goed redden, maar heeft nu wat meer hulp van de thuiszorg.

Ze vond het prachtig dat we kwamen en vertelde 100 uit. We zijn met haar wezen lunchen en dat vindt zij altijd erg leuk. Wen amen allemaal een salade; zij altijd met zalm, dat vindt ze heerlijk. Hierna brachten we haar weer naar huis en namen afscheid.

Op weg naar Schiphol zijn we nog even bij Jennie en Dick in Apeldoorn langs geweest. Heel even maar en kort, geen koffie, maar wel een glas water, die Jennie voor me instraalde 😊

Hierna door naar Schiphol. De terugreis verliep naar wens en we waren rond middernacht weer thuis.

Janet

18-20/7: Zwaluw en Jønsbu

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Nadat we terugkwamen van de wandelvakantie hebben we nog een paar dagen in Jønsbu doorgebracht, van dinsdag tot donderdag. Dinsdag ben ik nog naar de winkel geweest en heb die open gehad. Ik vond bij op de hoek bij Stolt Mat een vogeltje zitten, zielig en verkleumd. Een zwaluw was het. Zulke mooie vogels!

Ik kon hem zo pakken en heb hem ergens op een beschut plekje neergezet. Hij zei nog „Piep“ tegen me. Maar ‘s middags was hij dood.

Bij Jønsbu hebben we weer een aantal klusjes gedaan. We hadden al langer de wens om een buitendouche te bouwen. Gert heeft hout gekocht en is aan het timmeren geslagen. Hij is dol op timmeren 😊 En het was prachtig mooi weer!

Eerst een vlonder gemaakt en op stenen gezet.

     

Toen het raamwerk erom heen. Niet helemaal afgesloten: de onder- en bovenkant blijven open.

     

De onderkant zodat het water goed weg kan lopen en niet tegen de wanden spat en boven omdat we nog wat uitzicht willen hebben. Gert heeft de klus niet helemaal af kunnen maken want het hout was op, maar over 1,5 week gaan we weer naar Jønsbu en dan wordt het afgemaakt.

     

Als douche zelf gebruiken we een hogedrukspuit die we vullen met warm water (wat uit de grote pan, wat op de houtkachel staat, gehaald wordt). Met de sproeier zijn we nog niet helemaal tevreden dus daar moet een andere oplossing voor komen, maar douchen kunnen we al. Met uitzicht!

Gert had eerder al de zuid- en westzijde van Jønsbu geschildert. Ik heb nu de oostzijde van de hut geverfd. De kant van het noorden, waar weinig zon komt laten we voorlopig zoals die is; die wand ziet er nog goed uit en kan over een aantal jaren weer meegenomen worden.

Eerst afgeborsteld daar waar verf evt. begon af te bladderen en ook hars, wat door de werking van het hout en de zon, naar buiten komt, moest afgeborsteld/gekrapt worden met een staalborstel. Toen goed gewassen met een speciaal schoonmaakmiddel en vervolgens goed afgespoeld en laten drogen. Hierna begon het echte leuke werk.

Het verschil is goed te zien: de rechterkant is klaar; de linkerkant moet nog.

Gert heeft ook het gras gestrimt (of dat wat er nog van over is); dat werd zo lang. Ziet er weer goed uit.

En pappe was jarig. 90 jaar is hij geworden! Die heb ik natuurlijk gebeld. Komend weekend gaan we naar Nederland ivm zijn verjaardagsfeestje. En Jennie stuurde me deze foto toe toen hij met mij zat te bellen.

Verder hebben we lekker gnoten van de dagen in Jønsbu en het was heerlijk om er weer geweest te zijn. Fijne “verlenging” van onze vakantie.

Janet

24/6-20/7: Vakantie 2017

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Onze vakantie ligt achter ons. Wederom een wandelvakantie in Noorwegen. We hebben het op één na grootste eiland van Noorwegen, Senja, van noord naar zuid gelopen en dat wilden we ook op Hinnøya doen, het grootste eiland van Noorwegen. Maar dat kwam er niet: er lag nog ongewoon veel sneeuw in de bergen, dat zelfs de noren het abnormaal vonden.

     

Daarom is de vakantie opgesplitst in twee delen. Tussentijds zijn we even naar huis geweest en hebben ons beraad op waar we dan zouden gaan lopen. We kozen voor een nieuw startpunt, Kristiansund, in onze provincie, en vandaaruit naar Kårvatn te lopen, eerst in oostelijke richting en vervolgens in zuidelijke richting. Deel 1 werd dus Senja en Hinnøya en deel 2 werd van K naar K.

Van 4 – 6 juli verbleven we bij Hilde en Stig in Bøstad op de Lofoten. We hadden afgesproken dat we hen een paar dagen zouden bezoeken daar. Omdat Stig oorspronkelijk hier vandaan komt en hij er nog een huis heeft verblijven ze hier in de zomerperiode een langere tijd. Van 6 – 8 juli waren we thuis. Daar hebben we nog een dag in de winkel gewerkt en Gert moest nog iets belangrijks regelen voor zijn werk. Het kwam dus eigenlijk wel een beetje goed uit dat we de vakantie even onderbraken.

Deel 2 starten we bij de luchthaven van Kristiansund. In 2011 hebben we een wandeltocht gedaan waar het plan was om bij Kristiansund te eindigen, maar door hetgeen er op Utøya en in Oslo toen gebeurde hebben we die tocht afgebroken. En nu pakken we hem weer op, alleen in omgekeerde richting.

     

Ondanks dat we het in het noorden af hebben gebroken hebben we een hele fijne vakantie gehad. Het weer was zeer wisselvallig: mooie dagen waar we de korte broek konden dragen maar ook veel dagen met regen. We liepen op mooie strakke paden maar ook soms dagenlang in moerasgebied.

We hebben in ons eigen fijne tentje overnacht (op de mooiste plekjes!), maar ook in berghutten en hotels.

     

     

We hebben sterk stromende rivieren doorwaad maar ook enge bruggetjes moeten gebruiken om over rivieren te komen.

     

Onderweg verschillende keren rendieren gezien, maar ook pas uit het ei gekomen goudplevieren.

     

Onderweg troffen we soms de meest rare dingen aan:

     

Al onze wandelvakanties bundelen we op een site. De noorse versie en de nederlandse versie.

Op deze link vindt je een korte blogg: van elke dag een korte beschrijving met een foto erbij.

Op deze link hebben we de foto’s van de wandelvakantie geplaatst. Klik je op de eerste foto (de rugzakken) dan wordt die vergroot en worden de foto’s in een diavoorstelling getoond (de volgende foto komt na enkele seconden vanzelf).

     

Underveis – Onderweg
Geen verleden, geen toekomst
Tevreden, aanwezig
Iedere stap, is vrede.

(Ole Mauseth)

We hebben het vooral heel erg fijn gehad samen. We kunnen ons niet iemand anders voorstellen om dergelijke vakanties  mee door te brengen.

Janet

23/6: Brandweerkazerne

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Midden april nam ik contact op met de brandweerchef Kjell Arve Lid. Ik vroeg me af of de brandweerauto in Ørskog niet roze geverfd kon worden net zoals een andere gemeente in Noorwegen ook had gedaan, om zichtbaar te maken dat mensen bij de brandweer een verhoogd risico hebben om kanker te ontwikkelen.

Kjell Arve schreef me terug: „Ik heb je email met de bijlages en foto’s uitgeprint en opgehangen in de kantine zodat er een discussie rond dit thema kan komen. Het brandweerteam in Ørskog heeft „een schone brandweerman“ reeds als focus, een thema waar kankergevaar in het beroep centraal staat. Nu we een nieuwe brandweerkazerne gekregen hebben, hebben we beter de mogelijkheid om het te voorkomen. Of we de auto’s roze laten schilderen, moeten we bekijken, maar er zijn zeker andere positieve manieren om de kankervereniging te steunen.“

Donderdag 15 juni trof ik Kjell Arve op het gemeentehuis. Hij zij: „Nu hebben we de aut’os gemerkt met „Brannmenn mot kreft“ (Brandweermannen tegen kanker)! Je moet komen kijken, Janet!“ Toen ik dat hoorde werd ik helemaal ontroerd en kreeg ik ter plaatse zelfs kippenvel van.

We spraken een dag en tijdstip af zodat ik de auto’s met eigen ogen kon zien, en vandaag werd ik opgewacht door Kjell Arve en Michael, die ook schoorsteenveger is (en op 23 maart bij ons in huis inspectie heeft gedaan van de brandweerveiligheid).

Michael en Kjell Arve

De merking zag er mooi en professioneel uit! Een strikje gevormd van een brandweerslang. „Brannmenn mot kreft“ is een groep van noors brandweerpersoneel die in 2011 opgericht is.

Ik kreeg verder goede informatie van de mannen; ook dat Ørskog een eigen brandveiligheidvereniging heeft gekregen waar alle brandweermannen van Ørskog nu lid van zijn.

Als dank voor alles had ik bos rozen gekocht; uiteraard roze rozen!

Janet

20/6: Buitengewone jaarvergadering

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Op 28 mei is er op de jaarvergadering van de huttenvereniging „Stigenakken Velforening“ afgesproken dat er een extra jaarvergadering ingelast zou worden om een aantal zaken te bespreken die grotere investeringen vereisen. Om er voor te zorgen dat zoveel mogelijk leden aanwezig waren werd ook besloten om de vergadering in Ålesund te houden (in die buurt wonen de meeste leden). Voor de gelegenheid had ik een grote „kussentaart“ besteld. En om hem nog mooier te maken had ik er Stigenakken Velforening op laten schrijven. Dat viel in de smaak 🙂

Bijna alle leden waren aanwezig! Degene die niet aanwezig waren konden toch hun stem uitbrengen met volmacht of met een eigen brief. Drie mensen maakten hier gebruik van.

Er werd met name over drie punten vergadert:

  1. Zullen we de weg zodanig aanpassen dat we er het gehele jaar met de auto gebruik van kunnen maken?
  2. Zullen we een electronische regeling treffen waardoor het hek automatisch open gaat als men aan komt rijden?
  3. Verkiezingen.

Nummer 1 en 2 vereisen hoge investeringen. Beide punten vielen met een grote meerderheid. Dus zowel het hek als de weg blijven zoals het is. Gelukkig!!!

Wat betreft punt 3: ik heb na vier jaar penningmeesterschap en secretarisfunctie me niet opnieuw verkiesbaar gesteld. Ik vind dat anderen het maar eens over moeten nemen. En omdat een vrouw eruit gaat moet er ook weer een vrouw in (voorzitter en overig bestuurslid zijn mannen). De verkiezingscommissie heeft echter niemand bereidt gevonden om zich als kandidaat te stellen. Ook op de vergadering zelf werd er in de pauze flink gewerkt om mensen voor de functie te krijgen; zonder succes. Daarom werd besloten dat de vergadering nogmaals een pauze in zou lassen, dat alle mannen de zaal verlieten en dat de vrouwen er samen uit moesten zien te komen wie het van me over zou nemen. Niemand wilde het echter doen en sommigen vonden dat ik zulk goed werk had gedaan dat ze het moeilijk vonden het van me over te nemen. Dat is natuurlijk een mooi compliment maar ook onzin, want niemand hoeft het te doen om de manier waarop en zoals ik het gedaan heb! Toen melde zich er toch iemand: Gerda. Maar… ze wilde geen secretaris zijn, alleen penningmeester. Dat kan maar dat moet het nieuwe bestuur dan bespreken op de eerstvolgende bestuursvergadering. Toen konden de mannen weer binnenkomen en konden de verkiezingen bevestigd worden. Hoera!

Dus wederom een functie minder 😊

Janet

19/6: President-af Rotary

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Vandaag zal ik geen president van Ørskog Rotary meer zijn, maar krijg ik de titel „past-president“. President-af dus!

Het is gebruikelijk dat de president de leden met partner uitnodigen voor deze „ceremonie“, gevolgd met een etentje. De plek bepaald de president. Omdat het al heel vaak op Ørskog Fjellstova georganiseerd is, en de nieuwe president Harry is, de eigenaar van dit restaurant, vond ik het niet gepast dat weer een keer bij hem te doen. Hij zal tenslotte vrij moeten hebben die avond. Bovendien had ik mijn oog op iets anders laten vallen: Nedreskodje Gård  in de buurgemeente van Ørskog.

     

De eigenaar Bjørn heeft de voormalige hooischuur, koestal en schapenstal opgeknapt en zodanig ingericht dat er in elke ruimte een gezelschap kan vertoeven; al naar gelang het aantal personen. Wij waren met 28 personen en we pasten in de „sauefjøsen“ (de schapenstal). Heel mooi en sfeervol omgebouwd en ingericht.

     

De mensen werden met bus opgehaald. Sommigen reden zelf. Bij aankomst vond iedereen zijn plekje aan een tafel.

     

De eigenaar vertelde daarna over de historie van de boerderij en toonde hij allerlei foto’s via een tv-scherm.

Hierna werden er twee PHF uitgereikt: aan Ivar (lid) en aan Gunnhild van de vrijwilligerscentrale (geen lid).

     

PHF staat voor Paul Harris Fellow. Deze erkenning werd in 1957 gelanseerd en is een erkenning of eerbewijs, door Rotary International opgericht. Hij kan uitgereikt worden aan zowel Rotaryleden maar ook personen die geen lid zijn van Rotary, voor het (vaak) jarenlange werk wat ze doen of gedaan hebben voor Rotary of andere delen in de samenleving. PHF kan alleen aan inviduele personen worden uitgereikt; niet aan organisaties of bedrijven. De plaatselijke Rotaryclub vraagt de PHF aan, die bestaat uit een certifikaat, medaille en een jas-pin. Een persoon kan vaker dan één keer een PHF krijgen. Op dergelijke avonden nodigen we ook diegenen uit die reeds eerder een PHF van onze club gekregen hebben, waaronder de redacteur van de plaatselijke krant. Hij heeft later een mooi stukje in de krant geschreven.

Eerst werd de PHF aan Gunnhild uitgereikt. Zij runt de vrijwilligerscentrale en doet dat op een geweldige manier! Zowel Gunnhild als de centrale hebben dan ook een hele bijzondere plaats in de gemeente. Iedereen kan er terecht, Gunnhild kent de juiste mensen om te vragen voor de juiste klus en altijd ontpoppen zich weer nieuwe activiteiten. Daarnaast is zij gezondheidscoördinator wat inhoudt dat zij de inwoners op allerlei manieren stimuleert om in beweging te blijven in de natuur, en daar ook zorgt voor de randvoorwaarden. Dus het is ook zeer verdiend dat zij de PHF krijgt.

     

Daarna was Ivar aan de beurt. Hij heeft binnen Rotary heel veel functies gehad. Hij heeft een enorme kennis rond alles wat met Rotary van doen heeft. Daarnaast heeft hij altijd een belangrijke bijdrage geleverd binnen het Rode kruis. Dus ook hem was de PHF zeer gegund! Zowel Gunnhild als Ivar waren zeer verrast.

Hierna konden we een heerlijke maaltijd nuttigen: met room gegratineerde „klippfisk“ (gedroogde, gezouten en weer in water geweekte kabeljauw) met aardappelen en salade en als toetje een heerlijke taart met koffie.

En dan was het dan tijd om iedereen te bedanken voor de samenwerking, met name het bestuur, en de inzet die men voor Rotary gedaan heeft en de ketting over te dragen aan Harry, ook onder het toezicht van Hilde, Harry’s vrouw.

      

     

Het was verder voor mij een interessant jaar, waar ik veel mensen heb leren kennen. Het heeft hoogtepunten gehad en ook dieptepunten waaronder het overlijden van Rolv, ons erelid die in mei op 95-jarige leeftijd overleed. Op de begrafenis heb ik namens de Rotary een dankwoord gehouden en een bloemenkrans bij de baar gezet. Rolv was in 1975 één van de personen die zich sterk heeft gemaakt om een Rotaryclub in Ørskog te krijgen. Het duurde echter nog verschillende jaren maar in 1980 was de club een feit. Rolv heeft altijd interesse gehouden voor Rotary, ook op latere leeftijd, maar kon helaas niet meer vaak komen vanwege slecht lopen. Zijn laatste deelname was op 12 december vorig jaar toen hij zelf nog een mini-egovoordracht hield.

Nu zit mijn jaar als Rotary-president er op en dat vind ik ook wel goed zo. Het heeft de nodige tijd en energie gekost en nu kan ik me weer op andere dingen richten. Of rustiger aan doen… Maar of dat in de aard van het beestje zit…?

Het heeft er wel toe geleidt dat men „mij opgemerkt heeft“ want de gouverneur van ons district heeft me gevraagd of ik de functie van assisterende gouverneur op me zou willen nemen in 2018 of 2019. Het is natuurlijk een hele eer als je daarvoor gevraagd wordt maar na wat overdenkingen heb ik bedankt voor de functie. Ik heb teveel andere dingen te doen, en de functie van assisterende gouverneur neemt veel tijd in beslag. En Rotary kan ik daarom nu niet prioriteren.

Op deze link zijn meer foto’s te zien.

Janet

PS: Omdat andere nieuwere leden nog niet helemaal klaar waren voor het presidentschap na Harry, heeft Gert aangeboden nog weer een keer president te zijn. Hij is eerder president geweest in2014/2015. Gert is dus nu “incoming president” voor de periode 2018/2019.

14/6: Bezoek PMS

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Het was al heel lang geleden dat we elkaar gezien en gesproken hadden maar voordat we op vakantie zouden gaan kwamen Paul, Martine en Sophie even op bezoek. Ik had groenteplantjes gekocht en toen ze kwamen was ik bezeg ze in de grond te zetten. Sophie wilde wel graag meehelpen, dus nu zitten alle koolplanten (broccoli, palmkool, boerenkool) in de grond. Nu maar hopen dat de ellendige bruine slakken er vanaf blijven. Deze dieren zijn zo’n enorme plaag!

We konden lekker buiten zitten. Gert heeft lekker gekookt: pannekoeken die door ons zelf gevuld konden worden met allerlei lekkere hartige dingen. Het viel zeer in de smaak! En het was een hele gezellige avond.

Paul, Sophie en Martine

Dat vonden de gasten ook, die met een aantal groenteplantjes mee weer naar huis gingen.

Janet

8-13/6: Bezoek Jennie

2017

Klik op de foto’s om te vergroten.

Na een lange wachttijd waren dan eindelijk de dagen aangebroken dat zus Jennie op bezoek zou komen! Wat hebben we er allebei naar uitgekeken en wat was het heerlijk om elkaar weer te zien toen ik haar van het vliegveld ophaalde. Hier volgt een opsomming van alles wat we gedaan hebben.

8/6:

Jennie heb ik van het vliegveld gehaald en gelijk door naar Ålesund. Daar hebben we meegedaan aan de „Jentebølgen“ (vertaald: Meisjesgolf), een hardloopwedstrijd voor alleen meisjes en vrouwen over een parcour van 5 km.

Omkleden in de parkeergarage

Ik parkeerde de auto in een parkeergarage en daar hebben we ons ook omgekleedt. We waren er klaar voor.

We kwamen vroeg aan en hebben nog even een klein ommetje gelopen eer we groepsmatig opgewarmd werden. Dat werd gedaan onder leiding van twee vrouwen die ons ritmisch allerlei pasjes en bewegingen lieten doen.

Twee hollandse dames in de rode cirkel

Om precies 19.00 uur begon de loop. Het was gelukkig mooi weer. Jennie hield het heel goed vol en ik volgde haar. Af en toe even in gewone pas.

Op de eindstreep kregen we een medaille uitgereikt, kregen we een goodybag en fruit en liepen weer terug naar de auto en reden naar Sjøholt waar we heel even de winkel binnen gingen om te laten zien. Thuis wachtte Gert ons op, met een lekkere maaltijd.

9/6:

Jennie sliep uit en ik ging naar de winkel. Gert zou me daar later op de dag af gaan lossen, want Jennie en ik wilden Lauparen op, de hoogste berg van Ørskog. Daar is zij eerder op geweest en zij had heel veel zin om dat te herhalen. Dit was de enige dag dat het een beetje goed weer zou zijn dus we moesten de kans grijpen.

We parkeren de auto bij het begin van de wandeling. Het eerste deel van de wandeling is lang, maar gaat heel langzaam omhoog.

Na cirka 1,5 uur komen we bij Grytavatn uit, een groot meer. Daar nemen we een pauze met koffie en een boterham.

    

Hierna ging het verder en kwamen we in een dal/kom waar nog veel sneeuw ligt. Jennie is erg in twijfel of ze het voort kan zetten.

    

Dit kan zij natuurlijk het beste beoordelen, maar als ik zeg dat ik een keer een programma heb gezien waarin er gezegd werd: „Het meeste effect zit hem in de laatste tien minuten.“, is dat een motivator voor Jennie om toch door te gaan. In elk geval tot de steenman die goed te zien is in het zadel.

Het lopen op sneeuw is niet altijd eenvoudig, maar we houden steeds doelen in het oog waar we heen gaan lopen en dan weer even gaan stoppen om op adempauze te komen. Zo lopen we van sneeuwvrije steen tot sneeuwvrije steen, pauzerend en denkend.

    

En zo komen we langzaam maar zeker in het zadel. En de steenman komt steeds dichterbij en wordt steeds groter. Dat is een grote overwinning voor iemand die geen bergen gewent is.

    

De steenman is steenvrouw’s hoog 🙂 En van daaruit heb je mooie uitzichten; aan beide zijden van het zadel.

    

    

Als we er goed zijn uitgerust, voldoende hebben gegeten, vangen we met de terugtocht aan. De top van de Lauparen houden we tot een volgende keer 🙂 Bij Grytavatn schrijf ik nog even onze namen in het gastenboek.

10/6:

Deze dag stond in het teken van de jaarlijkse Ørskogdagen (De Dag van Ørskog). Allerlei activiteiten vinden er plaats in het centrum van het dorp.

Voor de 3e keer organiseer ik de „stilletløp“ (hoge hakken-loop) voor dames. Het is wederom droevig gesteld met de opkomst: slechts drie vrouwen: Gunnhild, Hilde en ik.

    

Het is parcour is slechts 100 mtr en het kost niks om er aan mee te doen. Wat een watjes zijn die vrouwen toch ook in Ørskog! Volgend jaar moeten we dat anders gaan aanpakken. In elk geval moet de startplek veranderd worden. Misschien ook wel het doel. En ik denk dat ik maar een startbedrag ga heffen en het geld gaat naar een goed doel.

    

Hoe dan ook: het hardlopen werd er niet minder leuk om. En dit jaar won Hilde! Ze ging er als een speer vandoor! En zij liep echt op hoge hakken!

    

Jennie en ik zijn daarna samen nog een keer over de markt met kraampjes gaan lopen. Van alles werd er verkocht en getoond. En op de scene werden er allerlei activiteiten getoond, van dansschool tot chearleading, van muziek tot goocheltrucs.

Rond 15.00 uur werden de diverse pokalen uitgereikt, van alle straatlopen die er die dag hadden plaats gevonden. Eerst die van de hoge hakken-loop. Dat we slechts met drie vrouwen waren was natuurlijk een aanfluiting. Dat er van die drie eentje helemaal uit Ålesund was gekomen (Hilde) was natuurlijk helemaal een aanfluiting. Ik heb gezegd dat de Ørskog-vrouwen maar watjes waren 🙂 (ik kon dat toch niet nalaten om even te benoemen), maar dat ik verwachtte dat dat volgend jaar anders zou zijn.

Hilde heeft de pokaal met trots in ontvangst genomen. Maar ze nam hem niet mee naar huis, heeft hem achtergelaten in de winkel.

De ouders van Hilde waren er ook nog even. En Stig, haar vriend natuurlijk ook!

    

Dat was een goede aanmoediger, evenals Jennie dat ook was. Zij heeft me verzekerd dat als ze volgend jaar weer mocht komen dat ze dan ook aan de hoge hakken-loop mee zal doen! Deal!

‘s Avonds zijn we naar een heel bijzonder restaurant geweest. Een restaurant wat eigenlijk niet bestaat: een Pop-Up restaurant, een restaurant wat op-plopt daar waar het past. Het werd geïnitieerd door een kok die van oorsprong uit ons dorp komt, Mads André Hansen. Hij staat bekend als de kok met de zes vingers: vanaf zijn geboorte mits hij er een paar.

Het Pop-Up restaurant was in het dorpshuis. Je moest je vantevoren opgeven. Er stonden vijf vierkante tafels waar plaats was voor 8 personen en bij binnenkomst werd de tafel aangewezen waar je kwam te zitten. Allemaal bekenden uit Ørskog en Stordal.

Elk gerecht werd op schalen op tafel gezet en je kon je eigen portie er vanaf halen.

Hier volgt het menu:

  1. Avocado – jalapenosaus – gerookte tomaat – amandelen
  2. Gerookte bietentartaar – eidooier – estragon – mierikswortel
  3. Ceviche van platvis – druiven – komkommer – peper
  4. Westlandse pannekoek – zure room – „løjrom“
  5. Brosme (ook wel lom genoemd)– groene asperges – peterselie – botersaus
  6. Gegrilde romanosla – gebakken knoflook – Holtefjell XO (speciale kaas) – aardappelkruimels
  7. Grootveevlees – chipotleschuim (schuim van speciaal soort pepertje) – knapperige ui
  8. Ecologische „nyrkrem“ (zurige verse kaas) – aardbeien – pompeonpitten – “skogsyre” (soort klavertje vier met frisse zure smaak)

Het werd een hele gezellige avond en het eten was echt superlekker. ‘s Avonds hebben we de auto nog ingepakt en zijn naar Jønsbu gereden. Daar wilden we ook graag een paar nachten blijven.

10-12/6:

Een paar dagen naar Jønsbu. Het hek werd bij aankomst door Jennie geopend.

Vroeger had je in Noorwegen „grindagutter“: (meestal) jongens die bij een hek stonden die vanwege grazenden dieren altijd dicht moest blijven, maar waar ook het sporadische verkeer door heen moest. Dan stond er een jongen bij het hek die het hek opende als er verkeer aankwam en dicht deed als het verkeer gepasseerd was. Daar kreeg de jongen dan een paar duiten voor. Nu fungeerde Jennie dus als „grindajente“ 😊 (hekmeisje).

We hebben goed geslapen. De ochtend begonnen we met een goed ontbijt met gerookte zalm en roerei, onder andere. Maar ook de vogels moesten gevoerd worden.

En voordat we aan onze geplande bergwandeling begonnen maakte Jennie op de veranda nog even de spieren soepel.

We besloten naar Ansokseter te lopen. Het was mooi weer! De brug over en door het bos.

    

Even stijgen en dan ben je er weldra.

Ansokseter is altijd mooi om te zien. Als je aankomt ligt zij daar plotseling.

Ook het oudste hutje staat er nog redelijk fier bij maar het is duidelijk dat de tand des tijds haar inhaalt.

Op de stenen bij de ingang hebben we gepauzeerd en genoten van het mooie uitzicht.

    

Op de terugweg zien we weer van allerlei dingen en beestjes. Zoals deze kever:

Ziet er misschien wat onsmakelijk uit met dat poepje erbij, maar ik kon slecht de kever verplaatsen uit zijn natuurlijke habitat. Na wat zoeken op internet kwam ik te weten dat het om een doodgraver gaat.

Ook kwamen we deze tegen:

    

De zwarte is de gewone mestkever of paardenmestkever. De onderbuik heeft mooie kleuren.

Bij Ringsetseter schreven we natuurlijk even in het gastenboek.

Bij thuiskomst staan de schapen ons op te wachten.

Ik maak een lekkere maaltijd klaar, aziatisch getint.

Maandag is het regenachtig weer. Jennie heeft zin om bomen om te zagen. En aangezien we eerder al eens begonnen zijn met het uitdunnen van een deel bos kann ze er naar hartelust te werk gaan.

Ze ontpopt zich als een ware houthakker. En leuk dat ze het vindt..!

De uil was nog steeds actief! Het jong zit op het punt om uit te vliegen. En we zagen moeder of vader ook uitvliegen, dat moest Jennie natuurlijk ook even zien. Ik heb er mooie (vind ik zelf dan) foto’s van gemaakt toen hij uitvloog. Prachtig beest!

    

Toen was het tijd om te vertrekken. Dus inpakken en naar huis. Maar op de terugweg hebben we nog een klein uitstapje naar „Kvitsteinen“ (De witte steen) gemaakt. Kvitsteinen is een grote stehen langs de fjord. Gert en ik zijn er vaker geweest: in 2014 en 2015. De wandeling begint bij een brug over de Vaksvikrivier.

Daarna gaat het door een mooi bos. Met oude knokige bomen.

    

En zie, hier vinden we ook „skogsyre“ die we op het toetje hadden in het Pop-Up restaurant.

Vogels laten ook hun sporen na.

En zulke mooie tere bloemetjes die je tegen komt.

En uiteindelijk leidt het pad ons naar de witte steen.

    

    

Het was mooi er te zijn, de bewolking hing laag en dat gaf een aparte sfeer. Zo mooi dicht bij de fjord, wat wind maar toch ook zo rustig.

Jennie genoot. En ik ook.

En hierna ging het echt huiswaarts.

‘s Avonds gingen Gert en ik naar de Rotary en Jennie ging naar de tweedehands winkel. Gert had haar 50 kronen in de hand gedrukt met de opdracht er iets voor hem te kopen. Dus toen we terug kwamen had zij een mooi pakje voor hem.

    

Ze had een boek voor hem gekocht, een mooie vierkante schaal en een koffiebeker met mooi vogeltjes erop.

Die laatste bleek een collectors item te zijn, dus nu gaan we op zoek naar meer bekers van hetzelfde type. En voor zichzelf heeft ze een heel mooi schilderijtje gekocht, met bergen erop. Je vindt er altijd leuke dingen.

13/6:

De laatste dag. Altijd een raar gevoel. Jennie pakt de koffer. We ontbijten en gaan nog een wandeling doen: Hestvika.

Uiteraard moet er in het gastenboek geschreven worden.

Vanaf Hestvika heb je een mooi uitzicht op Sjøholt.

En hier wordt dan ook de laatste foto van Jennie gemaakt van haar verblijf in Noorwegen.

Als we terug lopen zie ik een vlag op de bergstenen.

Lieve zus! Heel erg bedankt voor je komst, je aanwezigheid, je positiviteit, je humor, je lach, je doorzettingsvermogen, je gesprekken, je creativiteit, je vriendschap, je 10-minuten.

Ik hoop dat je volgend jaar weer kunt komen. Misschien kun je dan wel aan de stilettløp voor vrouwen mee doen. Eén ding is in elk geval zeker: de Lauparen wacht op je en heeft me verteld dat hij je graag weer op bezoek wil hebben!

Daar is de Lauparen-top

Janet