Maandelijks archief: juni 2018

8-11/06: Jønsbu en 2 x Stikk UT!

2018

Klik op de foto’s om te vergroten

Vrijdag was onze schilder zo goed als klaar met ons huis.

We hebben hem ook gevraagd of hij de ingang van Stolt Mat eens goed op kon knappen. Het houtwerk bladderde af, een paar planken waren niet geschildert en het houtwerk van de warmtepomp rammelde aan alle kanten.

Al heel vaak heb ik de verhuurder gevraagd of hij er niet voor kon zorgen dat er een schilder kwam. Ik heb zelf ook al eens met schilders contact opgenomen maar de verhuurder vond het steeds te duur. Nu ik binnenkort ook met een plaatselijke VVV ga starten moet het er een beetje netjes uitzien. En met de prijs die Emil (deze schilder) vroeg, kon de verhuurder mee leven.

Emil heeft al het houtwerk schoongemaakt.

En ook het houtwerk van de warmtepomp opgeknapt. Daar zaten rotte planken bij die hij vervangen en ook geschildert heeft.

     

     

Om de klanten er te waarschuwen dat er natte verf aan het rekwerk zat had ik een papiertje bij de ingang neergelegd.

En nu ziet het er eindelijk netjes uit!

Laat de toeristen maar komen. Ik kreeg recentelijk al een goede reclame van een klant die na zijn inkoop deze foto maakte en goede reclame voor me maakte op Facebook.

Na winkelsluiting zijn we richting Jønsbu gereden. Het was heel mooi weer. We hebben gelezen en geschreven. Zaterdagochtend gingen we weer terug naar Sjøholt om de winkel weer open te hebben.

Daar is de schilder verder gegaan met schilderen en ik heb een goede omzet gedraaid. Mede ook omdat er een artikel (special) van Ørskog in de krant heeft gestaan. Ook is er aandacht besteedt aan Stolt Mat. Op 28 mei had ik een journalist en fotograaf op bezoek die me geinterviewd hebben. Bijna een hele pagina is er aan gewijdt met een foto over een halve pagina.

Wat ik in de hand houd zijn bekers met 500 ml ijs wat gemaakt is op basis van geitenmelk. Dat is het nieuwste product wat ik binnen heb gekregen van Storfjord Iskrem, uit Stordal. Superlekker; allemaal verschillende smaken onder andere met bruine kaas (naturel, met aardbei, met framboos en met veenbes), schimmelkaas, chili en limoen, koffie, chocolade, maar ook sorbetijs. Geweldige reclame is dit voor de winkel! En het kost me niets.

Na sluitingstijd zijn we weer richting Jønsbu gereden. Maar Gert had een wandeling in gedachten en reden we eerst naar Fjørå in Valldal. Daar zouden nwe een rondwandeling maken en vervolgens ook avondmaaltijd nuttigen. Gert had al eten klaar gemaakt.

Eerst een redelijk stijl pad omhoog tot we bij Nysætra kwamen. Onderweg maar ook bij de seter hadden we prachtige uitzichten over de fjord.

     

Maar bij Nysætra liepen we fout. Er waren heel veel paden en er ook veel markeringen. We kregen het niet rijmend met hoe we liepen en de route op de kaart. Maar het was een geweldige omgeving en we keken onze ogen uit, zo mooi. We liepen hierna op ons gevoel en gingen omhoog, totdat het wat uitvlakte.

    

En toen stonden we plotseling toch zomaar op Mefjellet, 1100 mtr hoog om 19.37 uur! In plaats van via het gebruikelijke pad over de rug van de berg, kwamen we er van de achterkant op 🙂 En op de top zagen we ook waar we eigenlijk naar toe hadden moeten lopen: en dat lag een stuk lager! Maar desalniettemin was het de moeite waard.

Op de top hebben we onze maaltijd genuttigd waar we ook wel zin in hadden: pastasalade met sla, kaas, uit, chili en walnoten.

Alweer een salade? Ja, alweer een salade. Door de enorme droogte is er een open vuur verbod ingesteld en kunnen we het gasbrandertje niet meenemen om eten op op te warmen.

Hierna liepen we via het „officiële” pad weer naar beneden, via de rug van de berg.

    

Bij de seter stonden de schapen ons aan te staren: „Zo laat nog op pad?“ Ja, waarom niet, het blijft de hele nacht licht…

     

Onderweg prachtige velden met veenpluis.

Bij een tafel hebben we  nog koffie gedronken alvorens we het pad voortzetten naar Ruggå. Ruggå is een grote steen die balanseert op een andere steen en met lichte druk aan het bewegen kan worden gemaakt. Het is een steen van 3 kubiekmeter en die is blijven liggen nadat het ijs zich in de ijstijd terug heeft getrokken. Het is de grootste steen in de verre omgeving. De steen ligt om 560 mtr hoogte.

Gert vond nog een kinderzonnebrilletje. Staat hem goed. Lekker stoer 🙂

Er staat ook een schuur waarin je kunt schuilen. Die is gemaakt zonder spijkers. Alleen houten bouten zijn er gebruikt.

Van binnen ziet het er ook imposant uit.

Bijna terug bij de auto kunnen we Nysætra en Mefjellet zien liggen.

Rond 21.30 uur zijn we weer terug bij Jønsbu en nemen we een heerlijke douche!

De volgende ochtend is het bewolkt weer. Terwijl Gert buiten met de tafel aan de gang gaat blijf ik binnen, schrijf en lees. Lekker lui. We zaten er al een tijdje aan te denken om de tafel van een andere kleur te voorzien, dezelfde kleur als de hut. Gert maakt de tafel schoon met een speciaal goedje en spoelt hem helemaal af.

Als hij droog is gaat de kwast erover.

En zo zie je het resultaat voor en na.

     

In de middag klaart het weer wat op en besluiten we weer een Stikk UT! te doen. We moeten daarvoor de ferry nemen naar Stranda. We gaan Dregetua op (693 mtr). Aanvankelijk door bos. We komen nog twee bekenden tegen.

Prachtige natuur met heel veel oude jeneverbesstruiken en weer velden vol veenpluis.

     

Op enige hoogte komen we bij een seter uit (groep huisjes in de bergen), maar daar komen we in de mist en bewolking. Het regent niet en koud is het dan ook niet.

     

En plotseling zien we de enorme steenman op de top van Dregetua!

     

Wat een prachtig bouwwerk.

     

Op de top waait het en we zoeken een beschut plekje om ons avondeten te nuttigen: een (jawel) pastasalade met tomaatjes, uit, sla en parmezaanse kaas. Lekker eenvoudig. Uitzicht hebben we niet.

We gaan dezelfde route weer terug. In Stranda moeten we een half uur wachten op de ferry. We nuttigen een ijsje, in de zon! Aan de kade staat een monument ter nagedachtenis van Skafjellet ongeluk.

Een steenlawine, waarbij een groot deel van de bergwand aan de overkant van de fjord (is nog steeds te zien) de zee in viel, zorgde op 8 januari 1731 voor een tsunamie waarbij er waarschijnlijk 17 mensen om zijn gekomen, waarvan vijf kinderen.

Rond 20.30 uur waren we weer bij Jønsbu. We hebben weer gedouched, koffie gedronken en op tijd naar bed. ‘s Nachts hoorde ik de uil van heel dichtbij, maar hij nestelt dit jaar niet in de kast helaas.

Gert is vanuit Jønsbu naar zijn werk in Stranda gegaan. Ik heb in Jønsbu opgeruimd en kwam tot de ontdekking dat er achter de foto van de koning, die op het buitentoilet hangt, nog een foto zit van “konfirmanter” (jongeren die belijdenis hebben gedaan) uit Langevåg, niet zover van ons vandaan. De foto van de voormalige koning met lijst heb ik een keer in Langevåg gekocht! Ik zal hem eens op Facebook plaatsen met de vraag of iemand zich herkent. Wel erg grappig!

Na opruimen van Jønsbu ben ik naar Volda gereden waar ik meelproducten voor de winkel heb opgehaald.

Janet

5/6: Stikk UT!: Bolleberget

2018

Klik op de foto’s om te vergroten

Het blijft mooi weer dus we gaan er weer op uit, met het avondeten in de rugzak. We gaan Bolleberget op, een tochtje die we vorig jaar ook gedaan hebben maar dan onder hele andere weersomstandigheden.

Het is geen moeilijke of extreem stijle tocht. Hooguit een klein stukje stijl. Vorig jaar liepen we voor een groot deel langs de electriciteitsdraden; maar het pad is verlegd en gaan we omhoog via het topje links van de draden.

Op hoogte gekomen komen de „verre bergen“ al in zicht.

     

Al ras komt Bolleberget in zicht met zijn karakteristieke langwerpige steenman op de top.

En dan overal dat mooie veenpluis. Door de wind is mijn haar ook één en al pluis, dus dan is een haarband prettig.

     

Bolleberget is 618 mtr hoog.

En op de top moet ik even met de man knuffelen.

Een fenominaal uitzicht hebben we vanaf de top: op Lauparen die met zijn kop in de wolken hangt, Grytavastind, Fremste en Heimste Skorkja.

Behalve de laatste ben ik ze allemaal opgeweest. Zie je het zadel tussen L en G, Jennie?

We zoeken een plekje op waar we uit de wind onze maaltijd kunnen nuttigen.

En met dit uitzicht erbij laten we de pastasalade met tonijn, slabonen, kappertjes, bleekselderij en uit met mayonaise goed smaken.

Vervolgens nog een kopje koffie en dan beginnen we weer met de afdaling. Her en der liggen nog sneeuwvelden.

Weldra komen we weer onder de boomgrens.

We zien een heel oud schuurtje staan; zonder dak.

Het oude hout is prachtig om naar te kijken. Als muren konden praten…

Het was weer een hele fijne wandeling!

Janet

2-3/6: Wandeling met burgemeester

2018

Klik op de foto’s om te vergroten

Dit weekend waren we thuis. De winkel was natuurlijk open. Het was wederom een ontzettend mooie dag. Ik had veel klanten in de winkel. Onder andere om het ijs te kopen wat ik sinds kort in de winkel verkoop. Van Storfjord Iskrem. Dit ijs is gemaakt van geitenmelk.  En in heel veel smaken: vanilje, chocolade, koffie, bruine kaas, schimmelkaas, chile met limoen, bruine kaas met aardbie en ook sorbet (puur fruit). Gewaagde smaken maar superlekker! Ik heb er speciaal een nieuw vrieskistje voor gekocht, die nu bij de andere vrieskisten staat. Het vrieskistje is „saai“ wit.

    

    

Maar het bedrijf heeft er speciaal reklameplakband voor laten maken. Nu staat het er duidelijk op waar het ijs vandaan komt.

    

Er kwam ook een jong stel op een motorfiets (niet met de bike de winkel in natuurlijk, ha, ha). Ik maak altijd wel een praatje met de klanten, waar ze wonen en zo meer. Zij was noors; hij amerikaan. Hij was al een paar keer bij de winkel langs gereden, maar die was toen altijd dicht geweest (ja, dat heb je als je maar drie dagen in de wek open bent). Nu wilden ze er graag eens kijken. De week erop zouden ze naar Amerika reizen want ze zouden daar trouwen. Toen ik dat hoorde kregen ze een klein cadeautje van me, die ze in de huwelijksnacht op konden eten 🙂 Toen ze weg reden heb ik ze met een noorse vlag uitgezwaaid en daar heeft zij een foto van gemaakt die ze vervolgens op Instagram heeft geplaatst met de tekst „Super leuke winkel met streekproducten in Sjøholt“. Het was mij niet eens opgevallen: iemand die me kende wees me er op. Ik zou zeggen: wees weer welkom en tot ziens… Na de bruiloft!

‘s Avonds hebben we „sjøkreps“ (zeekreeft) gegeten. Die verkoop ik in de winkel.

Gert vond een geschikt recept. Het is wel een werk om ze schoon te maken. Ze moeten in de lengte worden doorgesneden, de ingewanden moeten eruit worden gepeuterd en dan komt er een kruidenboter overheen. Daarna een tijdje in de oven en dan zijn ze klaar.

     

Buiten op het boventerras hebben we ze gegeten met een glaasje witte wijn erbij. Nam!

Zondag vond er een wandeling plaats met Knut, de burgemeester van onze gemeente. Ik had hem gevraagd of hij voor Stikk UT! een tocht wilde leiden. Dat wilde hij graag.Voor een man van 75 jaar vond ik dat toch erg sportief! Hij koos een tocht die wij al eens eerder gemaakt hadden op 25 augustus 2016: Jarskar bij Skarbø en Vestre. Toen was het niet zulk heel mooi weer als deze keer. Nu was het echt warm, bijna te warm.

De wandeling begon bij de school. Er kwamen 11 personen.

Zoals gebruikelijk is met Knut bereidt hij zich grondig voor. Alles stond op papier. En over alles had hij wel iets te vertellen, want hij is opgegroeid op deze plek. Zijn huis staat niet ver van de school.

Bij diverse huizen hielden we even stil waar hij iets over te vertellen had. Het ging allemaal wel in een zeer bedaard tempo, maar ja, het gaat allemaal niet zo hard als je 75 jaar bent.

De omgeving wordt duidelijk goed onderhouden, maar als het zo stijl is dan is het wel bewerkelijk want je kan er geen grote machines voor gebruiken. Het moet dus met de hand allemaal zoals je ook op deze foto ziet (zie man links onder op de foto).

Op het pad heb je hele mooie uitzichten, onder andere richting Lauparen en Grytavasstinden, Vestre en de fjord.

    

Onderweg staan er her en der bankjes waar je even kan zitten om uit te rusten en van de omgeving te genieten.

    

Langs het pad groeiden veel mooie bloemen. En de grasvelden zagen er zo mooi sappig uit, dat je zin had om er een deken neer te leggen en er een boek te lezen of te genieten van het uitzicht.

    

Er was trouwens nog een andere reden dat het traag ging. Er liep ook een man mee die daar een weekendhuis heeft. Hij woont zelf in Ålesund maar kent de omgeving al sinds hij een kleine jongen was. De informatie kwam dus niet alleen van Knut, maar ook van deze man kwamen er legio verhalen. Als Knut iets vertelde was de man soms ook rap met het „corrigeren“ van Knut. Dit leidde wel tot ergernis onder de medewandelaars, want dit leidde ook tot vertraging van de wandeling. Het is de man in lilla blouse en korte broek.

    

Deze tocht is in principe een rondwandeling, maar „op de top“ werd de wandeling afgesloten. Diegenen die wilden konden nog wel de rondwandeling doen, maar de meesten gingen dezelfde weg weer terug naar de auto. Knut kreeg in elk geval een applaus voor zijn inzet.

Gert en ik zijn nog wel rond gelopen. Toen we bij de rivier kwamen zagen we ook zichtbaar hoe droog het de laatste tijd is geweest: er was echt minimaal met water en de grote stapstenen die normaal boven het water liggen waren helemaal droog gelegd.

In totaal duurde de wandeling 1 uur 45 minuten. Terug deden we er 45 minuten over. In de auto had ik nog een klein walnotentaartje voor Knut staan die ik bij hem thuis heb afgeleverd. Dat stelde hij zeer op prijs!

Janet

30/5: Stikk UT!: Josvollbotn

2018

Klik op de foto’s om te vergroten

Wederom een avondje wandelen. Dit keer naar de bergboerderijen in Josvollbotn in de gemeente Stordal. Een „botn“ betekent zoiets als het laagste gedeelte van een uitgesleten deel tussen twee bergformaties in. Die ontstaan door (voormalige) gletschers.

Bij de start staat een huisje waar een mooie plattegrond cq luchtfoto is opgehangen.

Het pad liep eerst over een grintweg die vervolgens het bos in ging.

Dat pad liep de hele tijd geleidelijk langs de rivier omhoog, die we ook later in Josvollbotnzouden zien.

En plotseling zagen we Josvollbotn liggen. Het lag er zo mooi in de zon en met de imense bergen op de achtergrond.

     

Hier moesten we ons uiteraard registreren in het gastenboek. Ook de code van deze tocht werd genoteerd. Maar die is voor anderen geheim.

       

Je kon heel ver de “botn” inkijken, met onder andere zicht op de bergen van Vaksvik, in onze gemeente.

Er stond een tafel en daar hebben we lekker gegeten.

Het diner bestond uit een groene salade met gekookte aardappelbootjes, bleekselderij, appelsap, kruiden en chevre (zachte geitenkaas). Zoute cashewnoten zouden er ook hebben gemoeten maar ik was zo dom om cashewnoten met witte chocolade te kopen. Dus die namen we als dessert bij de koffie. Op de achtergrond zien we Grytavasstind liggen waar Adri en ik op 27 augustus 2017 op zijn geweest. Maar nu zien we hem vanaf „de achterkant“. Op die link tref je ook een foto aan van Josvallbotn 🙂

Er was die dag ook post gekomen: een kaartje van Mary. Die heb ik na het eten en tijdens de koffie voorgelezen.

Ik heb nog een stukje rondgelopen op de seter. Er staan mooie hutjes.

Hierna pakken we de boel weer in. We kunnen hetzelfde pad terug nemen maar we keizen ervoor om de brug te nemen die over de kolkende rivier gaat. Heftig bruggetje, moet ik zeggen. Wiebelig…

    

We zien wel een pad maar die is niet echt goed gemerkt. Maar we redden ons wel. We komen bij een andere seter uit die bij een weg ligt. We kunnen de weg nemen maar we kiezen voor een wat onduidelijk pad door een omgehakt bos. Daar staan wel stokjes en die volgen we.

     

Het pad komt ook langs een waterval die in een soort canyon in de bergen ligt. Het is van de rivier die we hogerop over gestoken zijn.

Uiteindelijk komen we weer bij de auto uit en hebben we een mooie rondwandeling gemaakt.

Janet

29/5: Stikk UT!: Vestresætra

2018

Klik op de foto’s om te vergroten

Na ons werk hebben we een wandeling naar Vestresætra gemaakt in de gemeente Haram. Het eerste gedeelte van de tocht begon in het bos.

Het pad liep vlak naast de rivier. Daar kwamen we een man tegen die met een grote knipschaar bezig was om de takjes en struikjes die in de weg stonden, aan het wegknippen was. Hij liep voor ons uit. Hij was lid van de plaatselijke sportvereninging die veel werk doet om dergelijke paden goed te houden. Ook zorgen ze voor goede bruggen over rivieren en goede planken over natte gedeelten in het terrein.

Toen we op hoogte en boven de bosrand kwamen werd het landschap een stuk opener. In de verte konden we Vestresætra al zien liggen.

Daar aangekomen hebben we onze avondmaaltijd genuttigd.

Wederom een diner met uitzicht. Met onder andere Tindfjellet en het dal waar we uitkwamen. De maaltijd bestond uit een pastasalade met broccoli, gekookt ei, ui, kapers en tonijn met mayonaise.

    

Toen we de terugtocht aanvaarden begon de zon te dalen en kwamen we in de schaduw te lopen. Maar vestresætra ligt nog in de zon.

Janet

26/5: Ørskogdagen en PopUp

Klik op de foto’s om te vergroten

De jaarlijkse Ørskogdag staat weer voor de deur. Vorig jaar was Jennie hier op bezoek. Het was toen mooi weer en nu ook weer. De winkel was open en daar hebben Gert en ik bij tourbeurt gezeten.

Iets voor 11.00 uur begon de „stilletløp“ (hoge-hakken-loop) die ik nu voor de vierde keer georganiseerde. De deelname was altijd gratis maar ondanks dat was de opkomst altijd mager. Daarom dacht ik dat we maar eens geld moesten inzamelen voor een goed doel. Misschien hielp dat. Ik koos voor de Cliniclowns (Sykehusklovner). Op de dagkirurgi waar ik werk, wordne ook kinderen behandelend en geopereerd en daar krijgen we ook af en toe bezoek van ziekenhuisclowns. Dat wordt door zowel de kinderen als de ouders op prijs gesteld. Ze doen goed werk!

Bij de startstreep waren mijn verwachtingen hoog gespannen maar vielen als een kaartenhuis in elkaar toen wem et z’n drieën aan de startstreep stonden: Gunnhild, Torill en ik. Nou ja, dan heb ik in elk geval toch 300 kronen binnengehaald. De stilettløp werd door Torill gewonnen (maar we hebben haar laten winnen).

‘s Middags rond 15.00 uur werden de prijzen uitgedeeld. Torill kreeg de wisselbeker in de vorm van een schoen met hoge hak op een stenen sokkel en een zakje met eten van Stolt Mat. Vanaf het podium heb ik aangegeven dat ik na de uitdeling met een pot langs zou komen en geld in zou zamelen. Zo gezecht zo gedaan. En dat wierp vruchten af: ik heb totaal 2816 kronen ingezameld. Van twee collega’s kreeg ik ook nog elk 100 kronen overgemaakt. Dus totaal 3016 kronen kon ik overmaken naar de rekening van de Cliniclowns. Ze waren er superblij mee! En ik ook.

De rest van de dag heb ik deels ook in de stand gestaan van Rotary en deels in de winkel doorgebracht.

’s Avonds zijn we naar een heel bijzonder restaurant geweest. Een restaurant wat eigenlijk niet bestaat: een Pop-Up restaurant, een restaurant wat op-plopt daar waar het past. Het vond plaats in het Kulturhuis en werd geïnitieerd door een kok die van oorsprong uit ons dorp komt, Mads André Hansen. Hij staat bekend als de kok met de zes vingers: vanaf zijn geboorte mist hij er een paar.

Er waren vijf tafels gedekt met elk acht personen (aan onze tafel zaten er zeven). De tafels waren met zorg samen gesteld. Wij kwamen bij mensen van de gemeente aan tafel te zitten. Een goede keus!

Bij aankomst werd er een drankje met bobbels geserveerd. Elk gerecht werd vervolgens op schalen op tafel gezet en je kon je eigen portie er vanaf halen. Het zag er allemaal heel goed uit.

Het menu bestond uit:

Een snack uit het dorp

Een variatie op aardpeer – zeewier – sla – dill – kabeljauw – groene chili en knapperig brood

Forel uit de ijszee – mossel cremsaus – kuit van forel – kool – daslook – aardappelstokjes

Lam van de barbecue – cheddarkaas – nieuwe aardappels – estragonboter

    

Frambozen – champagne sabayonne – gekaramelliseerde witte chocolade – hazelnoten. Helaas geen foto van maar wel van toen het klaar werd gemaakt in de keuken. Links zien we Mads.

Alles werd begeleidt door passende wijnen.

Met dit clubje zaten we aan tafel:

Bente, Janette, Synnøve, Frode, Gert en Elisabeth (ik zat tussen de twee laatsten in)

Aan het eind heb ik namens iedereen een dankwoordje gehouden, net als vorig jaar. We hopen werkelijk dat dit volgend jaar ook weer wordt georganiseerd.

Zondag hebben we uitgeslapen. Ik heb een klein uurtje hardgelopen en na het ontbijt gingen we de tuin in. Het was weer prachtig weer! Hier en daar onkruid wieden, meer aardappels gepoot, nieuwe aardbeiplanten geplant, een hostplant verplant en ondertussen brooddeeg gemaakt en brood gebakken. Gert heeft een hele grote pan risotto gemaakt die hij vervolgens gedroogd heeft in de dehydrator. Dat wordt meegenomen op onze wandelvakantie komende zomer. De tuin is een tijdje gesproeid vanwege de droge grond.

Janet

25/5: Stikk UT!: Engesetfjellet

2018

Klik op de foto’s om te vergroten

Ook deze avond doen we een Stikk UT! tochtje, die iets langer duurt dan gisteren. We gaan Engesetfjellet op, in de buurgemeente Skdoje. De top ligt op 535 mtr hoogte. De tocht is heen en terug 6,5 km.

Het is mooi weer, en ook warm. De route gaat eerst over een grintweg. Bij een oude bergboerderij verlaten we de weg en gaan stijl omhoog het bos in. Op de boerderij is tot 1950 nog activiteit geweest.

Het is heerlijk lopen in het frisse bos. Her en der wordt aangegeven waar we moeten lopen.

Boven de boomgrens worden we getracteerd op mooie wijdse uitzichten.

    

En we zien ook waar we gisteren koffie gedronken hebben: precies tussen de twee meren, links van het midden, in.

Op de top maakt Gert ons maaltje warm: Franse vissoep.

Dit noem we “”Avondeten met uitzicht”.

Tot slot nemen we nog koffie met een koekje erbij en nemen dan de benenwagen weer naar beneden en naar de auto.

Janet

24/5: Stikk UT!: Akslevollvatnet

2018

Klik op de foto’s om te vergroten

Een korte wandeling met Stikk Ut! naar Askevollvatnet. Dit meer ligt in het dal achter ons huis. Vanaf de parkeerplaats is het ongeveer 30 minuten lopen, over een greffelweg. Kom je iets verder het dal in tref je er veel hutten aan. Het is een gebied wat ook veel in de winter gebruikt wordt; we gaan er elke winter wel meerdere keren skiën.

Het laatste deel van het pad is nieuw aangelegd. Persoonlijk vind ik dit niet mooi gedaan: met grof geschut zijn bomen en struiken verwijderd waardoor er bijna een snelweg aan breedte is ontstaan.

Maar bij het eindpunt is het zeer idyllisch. En rustig.

We lopen een klein stukje door langs de uitloop van het meer. Daar vindt Gert een ladder waar we op kunnen zitten, want het is vrij drassig gebied.

We drinken er ene kopje koffie en genieten van de omgeving, de stilte en fluiten van de diverse vogels.

Na deze pauze lopen we weer terug naar de auto.

Janet

23/5-9/6: Huis verven

2018

Klik op de foto’s om te vergroten

Al een aantal jaren spraken we erover dat het huis geschildert moest worden. Maar dit jaar moest het er van komen! We kwamen in contact met een pool, Emil, die sinds kort een eigen bedrijf is gestart. Hij had tijd in deze periode en begon op 23 mei met het opzetten van de stellage.

    

De volgende dag begon hij met schilderen. Het was super mooi weer, wolkenloze hemel. Eerst de westzijde van het huis die het meest door regen en wind is aangetast. Je kan goed het verschil zien.

    

Moest dat drogen begon hij achter (noordzijde) waar hij grotendeels geen stellage nodig heeft en vanaf de grond kon verven of een gewone ladder gebruiken.

            

Daarna de voorkant (zuidzijde) van het huis. Af en toe hielp Gert een handje mee om delen van de stellage aan te geven.

      

Inmiddels 9/6 zijn er drie wanden af.

     

Wand nummer vier, daar waar de voordeur is, is moeilijker om een stellage op te zetten. Er ontbrak ook een deel van de stellage die hij apart bij moest bestellen. Hij heeft ook hulp nodig om de stellage op te zetten. Nu heeft hij de spullen langs de tuin gelegd zodat we de tuin en het huis weer“ voor onszelf hebben“. Want dat is wel zo prettig!

Wanneer hij de oostzijde doet is nog onduidelijk.

Janet

23/5: Vergadering Friluftsråd

2018

Klik op de foto’s om te vergroten

Op de jaarvergadering van Sunnmøre Friluftsrådet (FLR) zijn er drie nieuwe gemeenten als lid bijgekomen. Vandaag hadden we de eerste vergadering waar iedereen bij aanwezig was. Het was mooi weer, en dat pastte goed want we ginge eerst een klein stukje lopen, naar een boothuis, die mogelijk te koop komt.

Dit boothuis zou zeer geschikt zijn voor de activiteiten die FLR heeft. Men huurt nu een gebouw die niet in de buurt ligt. Bij koop van dit grote boothuis zou de boot ook dichterbij het kantoor liggen. Het is groot genoeg om de boot te stallen en er reparaties uit te voeren.

Er was koffie gezet boven een open vuur en Torgeir, een nieuwe medewerker, legde bij de boot één en ander uit.

Het bestuur is in principe positief over koop maar er zullen nog eerst diverse punten duidelijk moeten worden voordat we tot koop overgaan.

Janet