2018
Klik op de foto’s om te vergroten
Wederom een avondje wandelen. Dit keer naar de bergboerderijen in Josvollbotn in de gemeente Stordal. Een „botn“ betekent zoiets als het laagste gedeelte van een uitgesleten deel tussen twee bergformaties in. Die ontstaan door (voormalige) gletschers.
Bij de start staat een huisje waar een mooie plattegrond cq luchtfoto is opgehangen.
Het pad liep eerst over een grintweg die vervolgens het bos in ging.
Dat pad liep de hele tijd geleidelijk langs de rivier omhoog, die we ook later in Josvollbotnzouden zien.
En plotseling zagen we Josvollbotn liggen. Het lag er zo mooi in de zon en met de imense bergen op de achtergrond.
Hier moesten we ons uiteraard registreren in het gastenboek. Ook de code van deze tocht werd genoteerd. Maar die is voor anderen geheim.
Je kon heel ver de “botn” inkijken, met onder andere zicht op de bergen van Vaksvik, in onze gemeente.
Er stond een tafel en daar hebben we lekker gegeten.
Het diner bestond uit een groene salade met gekookte aardappelbootjes, bleekselderij, appelsap, kruiden en chevre (zachte geitenkaas). Zoute cashewnoten zouden er ook hebben gemoeten maar ik was zo dom om cashewnoten met witte chocolade te kopen. Dus die namen we als dessert bij de koffie. Op de achtergrond zien we Grytavasstind liggen waar Adri en ik op 27 augustus 2017 op zijn geweest. Maar nu zien we hem vanaf „de achterkant“. Op die link tref je ook een foto aan van Josvallbotn 🙂
Er was die dag ook post gekomen: een kaartje van Mary. Die heb ik na het eten en tijdens de koffie voorgelezen.
Ik heb nog een stukje rondgelopen op de seter. Er staan mooie hutjes.
Hierna pakken we de boel weer in. We kunnen hetzelfde pad terug nemen maar we keizen ervoor om de brug te nemen die over de kolkende rivier gaat. Heftig bruggetje, moet ik zeggen. Wiebelig…
We zien wel een pad maar die is niet echt goed gemerkt. Maar we redden ons wel. We komen bij een andere seter uit die bij een weg ligt. We kunnen de weg nemen maar we kiezen voor een wat onduidelijk pad door een omgehakt bos. Daar staan wel stokjes en die volgen we.
Het pad komt ook langs een waterval die in een soort canyon in de bergen ligt. Het is van de rivier die we hogerop over gestoken zijn.
Uiteindelijk komen we weer bij de auto uit en hebben we een mooie rondwandeling gemaakt.
Janet