Maandelijks archief: september 2015

25/8–1/9: Gevarieerde week

2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

Deze dagen waren weer goed gevuld met allerlei activiteiten. Dinsdag 25 augustus kreeg onze Rotaryclub bezoek van de nieuwe regionale gouverneur Odd Jarle Hagen. Hij had eerst een vergadering met het bestuur, waar Gert en ik ook deel in hebben. Gert als voormalige president en ik als inkomende president voor het seizoen 2016/2017. Het was een leuke ontmoeting waarbij Odd Jarle oprecht geinteresseerd was in hetgeen onze club aan activiteiten had. Hij kreeg ook een rondleiding in onze clubruimte Gamlebanken, een voormalig school-, gemeente- en bankgebouw. Wij huren het van de gemeente en zorgen ervoor dat het in goede staat wordt gehouden, zowel in, aan als rondom het gebouw.

07 steenmannen

Onder andere hebben drie leden recentelijk een mooie muur van stenen aangelegd.

05

Tijdens het bezoek werd ook de clubwimpel aangeboden. ‘s Avonds hadden we een gezamelijke vergadering met de Rotaryclub in Brattvåg. Daar kregen ween broodmaaltijd aangeboden en Odd Jarle hield een toespraak over zijn bezoek aan de twee clubs. Ook vertelde hij over zijn deel interesse in de landen Georgië, Azerbajdzan og Armenië. In het laatstgenoemde land heeft hij bijgedragen aan het inzamelen van geld voor een waterproject.

06

Woensdag 26 augustus hadden we een bestuursvergdering van koor. De oefenaavonden beginnen 1 september weer en we hebben besluiten genomen over het programma voor de herfst en de winter (tot 2016).

Donderdag 27 augustus was de thema-avond van de bank. Dat was erg interessant. Namens Stolt Mat kon ik een voordracht geven over het ontstaan, het verloop en de uitdagingen waar we mee te maken hadden. In de middag had ik voor 70 personen al tapa’s gemaakt. Die werden na de voordracht uitgedeeld en vielen zeer goed in de smaak.

Zaterdag 29 augustus begonnen de verkiezingscampagnes in het dorp. Drie zaterdagen achter elkaar zouden de politieke partijen met hun stands bij de winkels staan en hun boodschap aan de man brengen. Ik kon er bij twee niet aanwezig zijn omdat ik in de winkel stond. Maar Gert, als burgemeesterkandidaat, moest uiteraard wel zichtbaar zijn.

01

Zondagmiddag 23 augustus hebben Gert en ik op kantoor rond 1000 verkiezingsprogramma’s klaargemaakt. Deze worden, samen met de brochures van de andere partijen, in een envelop gestopt en die enveloppen worden aan alle adressen in de gemeente verspreidt.

02

Ons verkiezingsprogramma hebben we door een bureau laten ontwerpen en we zijn er erg tevreden over.

08 bølgen

‘s Avonds zijn we naar de film „Bølgen“ (De golf) geweest. Een film die gebaseerd is op een katastrofe die ooit een keer zal komen in onze regio: ergens tussen de 1 – 85 millioen m3 steenwand zal loskomen van een berg en neerstorten in Storfjorden wat tot een enorme tsunami zal leiden van een enorme dimensie. Met name de dorpen langs de fjord zullen voor een groot weggevaagd worden.

10a åkerneset

De spleet is hier goed te zien

De spleet is hier goed te zien

Vele jaren geleden was er een spleet in de bergwand maar door wind, regen, vorst, sneeuw, ijs is de spleet zo groot geworden dat die een aantal meters bedraagd. Hierdoor komt de steenmassa steeds losser van de bergwand en zal een keer de greep verliezen. Men weet niet wanneer het gebeurd, maar wel dàt het een keer zal gebeuren. De bergwand, Åkneset genoemd, wordt met allerlei apparatuur bewaakt, net zoals het bergmassief „Mannen“ waar Gert en ik recentelijk een keer heen zijn geweest. Door de bewaking kan men mensen op tijd waarschuwen als blijkt dat er grote veranderingen worden gemeten en men geëvacueerd moet worden.

9 bølgen

De film toont hoe het zou kunnen verlopen. Het scenario speelt zich af in Geiranger. De bioscoopzaal was op de première tot de nok toe gevuld met mensen. Men heeft zelf drie extra voorstellingen moeten tonen, zoveel belangstelling was er voor. Een goede zaak voor de kassa van de bioscoop, die het al niet zo gemakkelijk heeft.

11 nonnen

Maandagavond 31 augustus is de Rotaryclub naar een Grieks orthodox nonnenklooster inde buurt geweest. De „abedisse“ komt oorspronkelijk uit ons dorp. Er wonen vijf nonnen in het klooster (voormalige domineeswoning). De leden hebben er een dienst meegemaakt, een maaltijd samen met de nonnen genuttigd en gesprekken gehad over het leven in het klooster. Ik kon helaas niet mee, omdat alle politieke partijen bij elkaar kwamen om de 1000 enveloppen te vullen met alle verkiezingsprogramma’s. Deze werden door de diverse partijen de dagen erna uitgedeeld en in de brievenbussen gedaan.

12 Jon     13 Jon

Dinsdag 1 september hadden we onze eerste oefenavond van koor. Onze dirigent en ik als voorzitter van het koor, hebben op die avond het overeengekomen contract getekend, waar alle leden getuige van waren. Een nieuw koorseizoen is begonnen. Er staan spannende dingen te gebeuren! 🙂

Tijdens deze week ook de nodige hardlooptochten gelopen.

Janet

24/8: StikkUT! Helsetnakken

2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

Na een dagje werken in het ziekenhuis besloten we dat we een avondwandelingetje zouden gaan maken. Dit keer naar Helsetnakken in een buurgemeente.

01      02

Geen hoog topje (672 mtr) maar wel met een prachtig uitzicht richting Vestnes, Tresfjord, Ørskogfjellet, Rauma en Molde.

Stølane

Stølane

Het tochtje gaat ook via een „seter“, ook wel „støl“ genoemd. Dit is een zgn. „bergboerderij“: diverse huisjes bij elkaar waar men lang geleden de zomer doorbracht met het vee. Het vee ging in de lente/zomer naar buiten. Als het gras beneden in het dal opgegraasd was en de sneeuw van de bergen verdwenen was, ging men met heel zijn hebben en houden de bergen in, daar de zomer doorbracht waar vers jong gras groeide. Op de bergboerderij werd dan de melk verwerkt tot kaas en boter. Kwam de eerste sneeuw weer dan ging men weer naar de boerderij beneden in het dal, tot de volgende zomer. De huisjes doen nu veelal dienst als hut in de bergen. De „Stølane“ waar we nu langs kwamen was een erg mooi gebied, met veel soortgelijke hutjes naast elkaar. Er was er eentje die men in handen van de natuur had gegeven, wat een mooi beeld opleverde (Gert staat rechtop!).

04

De route was goed aangegeven.

06     11

Op de top stond een mooie grote „varden“ (hoop stenen op elkaar gestapeld, ook wel steenman genoemd). Mooi uitzicht, zoals onder andere op de nieuwe brug over de fjord (die nog niet open voor verkeer is).

08

We hadden niet gegeten maar hadden ons avondeten meegenomen.

12

Gert kookte water waar we een soepje van konden maken, we hadden nog zelf gebakken foccaciobrood met olijven en een een salade hadden weg kocht. Zo sloegen we twee vliegen in één klap.

14     17

Na het eten daalden we weer af. Weer langs „Stølane“. Het begon al te schemeren en de ondergaande zon zorgde voor een paar mooie plaatjes.

18     21

Janet

23/8: Topje – Kvitnykja

2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

 03

Geen StikkUT! maar wel een heel leuk topje: Kvitnykja van 1244 meter hoog. Deze ligt in de buurt van Høgsvora (vorige weblog). Het was prachtig mooi weer, warm ook!

Bij het startpunt

Bij het startpunt

En het eerste stuk ging al gelijk relatief stijl omhoog totdat we op een vlakker deel kwamen. Daar splitste het pad zich.

04

Richting de top van Kvitnykja ging het ook een lange tijd stijl omhoog. Af en toe pauzeren om van de omgeving en het uitzicht te genieten.

05

Ook werd het steniger en vonden we het ook tijd om even wat te drinken en een hapje te eten.

06

Tegen een groen stukje bergwand namen we een pauze. Vandaar hadden we ook uitzicht op Lauparen, de hoogste berg van de gemeente: 1434 meter hoog.

07

Lauparen in het midden van de foto

Lauparen in het midden van de foto

Na de pauze kwamen we al ras bij de top aan, die ook uitvlakte. Daar lag nog relatief veel sneeuw en dat was echt een heerlijke verfrissing want op het midden van de dag was het erg warm geworden.

09     10

Het laatste stukje naar de top ging hoofdzakelijk over stenen.

11

En vanaf de top hadden we een prachtig uitzicht richting Tresfjord en Vestnes.

12

Uiteraard moest er op in het gastenboek geschreven worden. En hebben we er de laatste boterham gegeten.

13

Kvitnykja heeft eigenlijk twee toppen: de andere ligt iets lager.

14

Het pad loopt over een bergkam waar niet iedereen overheen durft te lopen, omdat die aan de rechterzijde stijl naar beneden gaat. Wij zagen er geen onheil in, en hebben ook die top „overwonen“.

15     16

Hierna begonnen we weer aan de afdaling.

02

En terwijl wij naar beneden gingen waren er verscheidene die omhoog gingen. Met zulk mooi weer zijn niet alleen wij die er op uit gaan. De hele tocht is circa 7-8 km lang en we deden er ong 3,5 uur over (heen en terug).

kart

Janet

21/8: StikkUT! Høgsvora

2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

DSC_2647

Na weer een heerlijke warme dag en een lekkere maaltijdsalade met kaas uit de winkel, aardbeien uit eigen tuin en cashewnoten trokken we de wandelschoenen aan om weer een StikkUT! bergwandelingetje te maken.

DSC_2648

Ik koos dit keer weer een topje uit waar Gert niet van op de hoogte was: Høgsvora van 1163 meter. Wij zijn hier jaren geleden (1999) al eens eerder op geweest.

DSC_2649

De weg omhoog ging prima. Het is geen zware top met stijle delen; hooguit hier en daar een goed zichtbaar pad over een smalle bergkam. En op sommige plekken lag er nog steeds sneeuw.

DSC_2653

Op de top heb je een mooi uitzicht richting Ålesund, de eilanden voor de kust en de bergen meer landinwaarts.

DSC_2656    DSC_2658

Gert had het gasbrandertje meegenomen en op de top konden we versgezette koffie drinken.

DSC_2651

We begonnen rond 20.00 uur met de wandeling, en rond een uur of 21.00 waren we op de top (relatief snel gelopen).

DSC_2660    DSC_2662

Het begon toen al te schemeren en dan is het echt een stuk moeilijker om het pad te vinden, dus al te lang verbleven we nie top de top.

DSC_2664

Rond 22.00 uur waren we weer bij de auto.

Bril verloren?

Bril verloren?

Janet

20/8: Lesegruppe

2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

Vanwege een verlate zomer konden we met de leesgroep buiten zitten. Er scheen nog een heerlijk zonnetje, maar toen die helaas verdween moesten we toch binnen in de bibliotheek voortzetten. We waren helaas maar met z’n zessen, maar de sfeer was er niet minder om.

Gunnhild, Emma, Marit, Elin, Kari Pauline

Gunnhild, Emma, Marit, Elin, Kari Pauline

Onze leesgroep bestaat nu ruim vijf jaar en er was behoefte aan een evaluering over hoe de wind ervoor staat. Maar hoe? Gunnhild had een opzet gemaakt en een aantal vragen op papier gezet.

Iedereen was het erover eens dat we tot nu toe interessante en leerzame leesgroepen hebben gehad. We lezen boeken die we zelf niet zouden hebben gevonden. Sommigen gaven aan dat er een dalend enthousiasme is en dat we verandering willen. Ik heb dat zelf niet zozeer. Ik verheug me altijd erg op deze avonden, maar ben er zkeer voor dat als sommigen het anders willen we dat moeten proberen, om hen bij de groep te houden.

We zullen meer af moeten van of we een boek mooi of niet mooi vinden. We moeten een bepaald thema uit het boek naar voren zien te krijgen waar we een diepere discussie over kunnen krijgen. Het blijft belangrijk dat iedereen zijn woordje moet kunnen doen maar de discussies moeten meer vrijer zijn; niet het rijtje af gaan zoals we nu doen. Dan wordt het te statisch.

DSC_2638

De manier van boekkeuze (iedereen op haar beurt kiest een boek) was in sommige gevallen zeer goed; andere situaties niet. Dan wordt een boek niet gelezen en ontstaat er ook een scheve verdeling van sommigen die het boek gelezen hebben en anderen niet. We gaan terug naar de oorsprong en laten de bibliothecaris een vijf-zestal boeken uitkiezen waar wij weer een boek uit gaan kiezen. Het boek moet een vangend thema hebben en goed leesbaar voor iedereen. Het boek moet ook niet te dik zijn; een punt wat ik heb ingebracht. Ik moet al zoveel verplichte stof voor de politiek lezen dat een te dik boek bij mij het enthousiasme wegneemt. Max 300 pagina’s kon iedereen mee leven. We moeten ook meer kijken naar novelles.

Verder hebben we het gehad over de omschrijvingen en achtergrond van de schrijvers/schrijfsters, evenals het maken van een boekuittreksel. Sommigen hebben een heel verhaal over hem/haar of halen hele stukken uit een boek van internet. Het hoeft geen groot verhaal te zijn. Hierin moet iedereen vrij zijn om te schrijven zoals zij wil, zonder het gevoel te hebben dat er een te grote druk op iemand wordt gelegd.

Ook is gesproken of we iets meer ruimte tussen de leesgroepen moeten hebben, dus niet elke 6 weken maar misschien 8 weken. Dit gaan we vanaf volgend jaar bekijken want de data zijn nu reeds vastgelegd.

DSC_2639

Na deze ronde gingen we over tot de orde van de dag. We hebben het gelezen boek en schrijver besproken: «Den ene pluss en» van Jojo Mayes (Engeland). We vonden het een interessant boek. Het schijnt dat er in de herfst een derde boek van haar uitkomt. We zijn benieuwd of de stijl en handelingen ongeveer gelijk zijn als aan haar eerste twee boeken: iemand uit een lagere sociale klasse die een relatie krijgt met iemand uit een hogere, meer bedeelde, klasse.

De bibliothecaris had voor de volgende keer zes boeken klaargelegd.

DSC_2640

Daar kozen we «Jeg er forbudt» (Ik ben verboden) uit van Anouk Markovitz (Frankrijk). Het boek gaat over een streng orthodoxe familie, van de tijd voor de oorlog tot erna.

DSC_2644

Janet

17-19/8: Werken, Rotary, Politiek

2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

De eerste dagen van de eerste week na de vakantie waren al weer goed gevuld met van alles. Zondagavond kreeg ik bericht van het afdelingshoofd in het ziekenhuis of ik kon werken. Ja, geen probleem.

‘s Avonds hadden we de eerste Rotaryavond. We bezochten een bedrijf waar mensen met een handicap eenvoudige werkzaamheden uitvoren, zoals onderdelen in elkaar zetten van bepaalde bedrijven. Erg interessant.

02

De twee mannen die ons erover informeerden deden dat met veel enthousiasme. Het bedrijf ligt vlak aan het fjord en met een mooie avondzon en een toeristenboot in de verte gaf dat een mooi sfeerbeeld.

01

Op dinsdag hadden we een gesprek met de bankdirecteur. Die zou op 27 augustus een thema-avond organiseren waar ook twee bedrijven de gelegenheid kregen om over hun werkzaamheden te informeren. Onder andere ook Stolt Mat J Wij zouden die avond ook verantwoordelijk zijn voor het serveren van een aantal kleine tapa’s uit onze winkel aan een groep van circa 70 personen. We bespraken welke etenswaren we zouden kiezen. We kwamen uit op gerookte zalm met daslooksaus, gerookt walvisvlees met ui en een blokje kaas met bijpassende jam.

Gert heeft de brochure samengesteld van de politieke partij voor de komende gemeentelijke verkiezingen op 14 september.

Janet

15/8: Jordmormarsjen

15/8: Jordmormarsjen

2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

Elk jaar wordt er in een buurgemeente een wandeltocht van 30 km georganiseerd. Deze tocht heet de „Jordmormarsj“ oftewel „Vroedvrouwtocht“, een tocht (grotendeels) gebaseerd op ware feiten. Deze tocht heb ik nu twee keer gelopen: dit jaar en in 2011. De tekst hieronder is voor een groot gedeelte overgenomen van een eerdere weblog die ik geschreven heb toen ik op 13 augustus 2011 de tocht gelopen heb.

Wat doet een vroedvrouw in een winter van 1886 als zij een vrouw in baringsnood moet helpen, wanneer er nog geen infrastructuur is zoals dat heden ten dage wel het geval is? Dan kon men of de boot nemen of te voet gaan. Vroedvrouw Jensine Rødal Grønningsæter verkoos het laatste (om welke reden dan ook). Hier haar geschiedenis.
Jensine werd geboren op 17 september 1853, als jongste in een gezin met zes kinderen. Haar vader overleed in hetzelfde jaar. Haar drooom was om vroedvrouw te worden. Die kans kreeg ze toen zij praktijk kon lopen bij de toenmalige, op leeftijd gekomen, vroedvrouw. En de dorpen en woningen langs het fjord in Valldal hadden een verloskundige nodig. De opleiding volgde zij in Bergen, sloot die met goed gevolg af in 1877 en kon zij in haar eigen district de taak uitvoeren die de vorige vroedvrouw neer had moeten leggen.
In 1879 trouwde Jensine met Rasmus Abels Kirkhorn. De Kerst vierden ze in Hornindal waar Rasmus vandaan kwam maar beiden liepen daar tyfus op. Na de Kerst reisde Rasmus terug naar Eidsdal; Jensine bleef bij haar schoonouders, zeer ziek! Daar kreeg ze de boodschap te horen dat haar man inmiddels in Eidsdal overleden was. Hetzelfde lot kon ook haar raken maar zij overleefde. Het bleek dat zij toen ook zwanger was en in mei 1881 bracht zij een zoon ter wereld die de naam van zijn vader kreeg. Helaas was het kindje niet sterk genoeg en overleed 10 dagen later. Van deze situatie liep Jensine zowel lichamelijk als geestelijk een deuk op. In 1883 kwam wederom het geluk op haar pad toen ze opnieuw ging trouwen, dit keer met Nils Petter Grønningsæter. Zij kregen mettertijd twee zonen (1884 en 1888).
31 januari 1886 kreeg ze een opdracht die naderhand een historische betekenis kreeg: een vrouw in Muldal (rond 30 km verderop) had hulp nodig met het baren van haar kind. Jensine liep in ijzige kou van Eidsdal naar Muldal; over meerdere steile bergen en door evenzo vele dalen. Hoe ze het voor elkaar heeft gekregen is nog steeds een raadsel. Ondanks dat zij een aantal keren de moed op wilde geven zette ze toch door en kwam zij uiteindelijk uitermate vermoeid in Muldal aan.
Het kind werd echter ter wereld geholpen, het was gezond en kreeg de naam Jakob. Ook met de moeder is het goed verlopen. Maar Jensine verbleef een langere tijd in Muldal om weer op krachten te komen. Zij werd nooit meer de oude als voorheen. Toch heeft zij haar vak tot 1904 uit kunnen oefenen. Zij overleed op 1 augustus 1952, bijna 90 jaar oud.
Sinds 2002 wordt de «Jordmormarsj» georganiseerd. Deze tocht baseert zich op de route die destijds door Jensine is afgelegd. Voor de «real die hards» begint de tocht bij de «jordmorstova» in Eidsdal, het huis waarin Jensine met man Nils Petter gewoond heeft.

01

De woning is nu in privébezit en de eigenaar is de initiatiefnemer van deze wandeltocht. De „praktijk“ van Jensine kan voordat de tocht begint bekeken worden.

02
Voor degenen die niet de hele tocht willen lopen, in totaal hadden zich 82 personen aangemeldt, was er bustransport geregeld naar Herdalen, waardoor de tocht met circa 2,5 uur wordt ingekort. Deze groep kon zich, qua tijd, ook later aanmelden en de opening van de Jordmormarsj nog mee maken. Degenen die de hele route gingen lopen, zoals ik, konden zich vanaf 07.30 uur in Eidsdal bij de jordmorstova registreren. Er waren 18 personen die dit deden. Mensen van het Rode Kruis gaven het begin van de route aan.
Iets voor achten begonnen we te lopen. Aan de tocht deed ook Marit met haar man en dochter mee. Ik ken Marit vanuit het ziekenhuis. Het was prachtig zonnig weer.
Eerst over de berg naar boerderij Storåsen (rond 500 meter hoogte).

Over Storåsen. In de verte de bergen waar we over moeten.

Over Storåsen. In de verte de bergen waar we over moeten.

Op zich was deze route goed te doen omdat we grotendeels op een grintpad liepen. Afdalen naar de Prestegården. Daar stond de bus te wachten voor degenen die niet de 5 km lange wandeling over een grintweg wilden lopen naar de monding Herdalsvatnet (een meer). Maar destijds stond er voor Jensine ook geen bus klaar dus ik liet de bus voor wat die was. Terwijl ik daar vrijwel in mijn eentje in hoog tempo liep stopte er verderop een auto. Dat bleek een journalist van de plaatselijke krant te zijn. Hij maakte een foto en stelde een aantal vragen. Op deze link kun je het krantenartikel met foto zien.

Bij Herdalsvatnet hielden we onze eerste (en overigens ook enige) pauze. Hierna ging het vervolgens langs het meer en dan steil omhoog richting Kallskarsetra. Deze route, vanaf Herdalsvatnet tot aan „Kalle“, hebben Gert en ik recentelijk ook al een keer gemaakt. Zie deze pagina. Daar ging het geleidelijk omhoog tot we de eerste olivin-formaties tegen kwamen. Het is werkelijk een prachtig gebied! Daar vanaf het hoogste punt (rond 1000 meter) zagen we voor het eerst Kallen, een specifieke olivin-formatie die ook vanuit Tafjord goed te zien is.

"Kallen" op de achtergrond

“Kallen” op de achtergrond

Tafjord zagen we ook in het dal beneden al liggen met nog verder weg ons doel: Muldal!

Muldal in het midden, boven de witte/grijze vertikale streep.

Muldal in het midden, boven de witte/grijze vertikale streep.

Inmiddels liep ik op met een man van 72 jaar, Asbjørn. De 1000 meter afdaling was heftig: vrijwel steil naar beneden over een pad, stenen en door bos. Dit was een behoorlijke aanslag op de knieën, ook omdat die ruim 1 uur duurde. Beneden stond het Rode Kruis met een standje waar we sap konden drinken en fruit uitgereikt kregen. Even een babbeltje en door maar weer.
Door Tafjord gelopen en vlak voor een tunnel gaf een bord de route aan: het bos in. Asbjørn wilde niet mee, maar in de tijd van Jensine was die tunnel er nog niet, dus ik ging weer omhoog. Aj aj, die spieren en gewrichten toch. Maar ga je omhoog dan moet je ook weer naar beneden. Aan de andere kant van de tunnel eindigde het pad.
Klein stukje over de weg en toen de laatste steiging naar Muldal, via een haarspeldbochtenpad met 12 bochten. De laatste energie er uit zien te persen. Maar ik voelde me al met al in een betere vorm dan vier jaar geleden. Alle steigingen en dalingen bij elkaar opgeteld hebben we meer dan 2000 meter gedaald en gestegen.

Boerderij Muldal waar Jensine het kind ter wereld heeft geholpen

Boerderij Muldal waar Jensine het kind ter wereld heeft geholpen

Boven aan gekomen, na 8 uur en 15 minuten en een uur korter dan in 2011, kon men rømmegrøt kopen, maar ik had nog een boterham dus die at ik met smaak op. Er lag een groep mensen uit te puffen. Geen enkele was van de «vroege vogels»-groep. Hierna de afdaling weer inzetten over het 12-bochten-padwaar beneden een bus stond te wachten die ons naar de parkeerplaats bracht waar mijn auto stond.

Terug naar de oorsprong: Jensine. De herinnering aan haar leeft voort in onder andere deze tocht die dit jaar voor de 13e keer werd georganiseerd. Door in haar voetsporen te gaan begrijp je nog meer wat een tocht Jensine destijds heeft moeten doorstaan. Als je denkt aan de koude van die keer in januari dat zij er liep, de sneeuw en ijsvelden die ze over moest, de kortere lichtdagen, misschien niet de juiste schoenen aan had, vast en zeker geen lange broek aan had, de nodige medische instrumenten en medicijnen met zich mee droeg, dan is de tocht van zaterdag toch eigenlijk peanuts??

Ik reed terug naar Jønsbu; zeer tevreden met mezelf. Vier jaar geleden zei ik tegen mezelf: „Nooit weer!“, maar het is een bijzondere tocht en ik ben blij dat ik hem toch weer opnieuw gelopen heb. Ik had de volgende dag, opmerkelijk genoeg, amper spierpijn of andere klachten.

Op Jordmormarsjen is meer informatie te vinden. En op deze kaart is de route, zoals ik die gelopen heb, ingetekend. Kan even duren eer de hele kaart tevoorschijn komt.

Tot slot een gedicht wat ik onderweg tegenkwam: „Over lopen“:

08

„Verlies in hemelsnaam niet de lust om te lopen: ik loop elke dag met je mee naar het dagelijkse welbevinden en loop van elke ziekte vandaan; ik ben naar mijn beste gedachtes gelopen en ik ken geen enkele gedachte die zo zwaar is dat men er niet van weg kan lopen. Als je op deze manier loopt, zal het vast gaan.“

Janet

11-16/8: Jønsbu en grautekveld

2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

Na de vakantie hadden we nog een kleine week om thuis door te brengen. Maar die brachten we natuurlijk niet thuis door maar in Jønsbu, ons hutje in de bergen. We hadden dara nog wat dingen te doen en bovendien wisten we dat we hier beter konden ontspannen dan thuis.

01

Gert heeft wat houtpallets in de kelder opgeruimd en verbrand. Ook heeft hij houtstammetjes die er nog lagen in stukken gezaagd en gehakt.

02    03

Ik ben het dak op gegaan en heb de schoonsteen geveegd.

04

De dakbedekking ziet er heel goed uit. Mooie grassen en bloemen bloeien er.

05

We hebben de dag erna een wandeling gemaakt.

14

Ringsetsæter

Ringsetsæter

Eerst naar Ringsetsæter en vervolgens door naar Ansokseter.

07    08

Het blijft een prachtige plek met een schitterend uitzicht. Een handtekening in het „gastenboek“ hoort er natuurlijk.

09    10

Van daaruit ging het verder naar Ansokhornet.

11    13

Op de top zag het wat duister uit, maar we hebben er toch even gezeten en een soepje gegeten.

12    15

De dagen erna hebben we het heel lui aangedaan. Gert is nog naar de rokerij geweest en hij heeft waren gehaald voor Stolt Mat. Gert’s baan bij de rokerij loopt af: de rokerij wordt opgeheven. Al langer stond hij te koop. Er waren geinteresseerden maar die hebben zich op het laatst toch terug getrokken. Gert moest daarom solliciteren en hij heeft inmiddels een gesprek gehad. Nu afwachten.

Zaterdag 15/8 heb ik de „Jordmormarsj“ gelopen: een tocht van 30 km die jaarlijks wordt georganiseerd. In een volgende blogg ga ik daar over schrijven.

16    19

21    22

‘s Avonds hadden we de jaarlijkse „Grautekveld“: met alle huttenbewoners komen we bij elkaar en genieten van een gezellig samenzijn, rømmegrøt (soort lammetjespap, gemaakt van zure room) en wat drinken erbij. Er kwam een record aan tal mensen: incl. kinderen zo rond de 40 personen.

23

Een aantal mannen hebben na de grautekveld een bezichtiging gebracht aan de waterbron. We hebben onze eigen watervoorziening en geeft aan een aantal hutten water middels een waterleiding. Er was iemand die gevraagd had om een aansluiting, maar er is niet een grote capaciteit, dus er moest gekeken worden hoe de bron er uit zag.

24

De bron is overkapt en werd van binnen geinspecteerd. Het water zag er goed uit, maar de stenen konden wel een schoonmaakbeurt krijgen. Er werd afgesproken dat men daarna zou bekijken of er meer mensen aangelsoten kunnen worden.

25    26

Zondag zijn we weer naar huis gegaan. Toen werd ook de „bom“ gesloten: een slagboom over de weg om mensen die niets in het huttenveld van doen hebben tegen te gaan. Eigenlijk vonden wij het onzin want er is amper iets gebeurd, of ingebroken.

27    28

Maar goed, de meerderheid heeft het bepaald op een jaarvergadering (jaren geleden) en nu is die dan eindelijk eens opgezet. Iedereen heeft twee sleutels gekregen zodat men met de auto door kan rijden.

29

Op smeersel is niet bezuingid 🙂

Janet

29/7-10/8: Vakantie 2015

2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

 IMG_3583    IMG_3586

Brødrene: Broers, een markante steenformatie die we onderweg tegen kwamen

Toen we maandag terug kwamen uit Nederland (ivm het huwelijksfeest van mijn ouders) hebben we dinsdag en woensdag nog het nodige gedaan voor Stolt Mat. We waren aanvankelijk in twijfel wat we met de winkel zouden doen: open houden of dicht doen. Maar we hebben met etenswaren te maken en ook de klanten wilden graag dat we open bleven, dus zorgden we voor twee goede vervangers, die allebei ervaring hebben uit de detailhandel: Jakup en Centine.

IMG_3481    IMG_3590

Wederom zouden we gaan wandelen in de noorse bergen. Daar krijgen we geen genoeg van. De uitgestrektheid, de leegte, de natuur en vooral weinig mensen maakt dat we altijd weer terug keren naar deze vorm van vakantie houden.

Gaustatoppen in de gemeente Tinn, provincie Telemark

Gaustatoppen in de verte, gemeente Tinn, provincie Telemark

Het plan was om van Kinsarvik in het westen naar Larvik in het zuiden te lopen. Of zoals wij zeiden „Van Vik naar Vik“. Maar de weersvoorspellingen in Kinsarvik en de dagen erna over de Hardangervidda zagen er ronduit slecht uit. Daarom besloten we in Larvik te starten waar het weer er beter uitzag. Een totale afstand van circa 350 km. Voor ons is dit een korte afstand. Liefst lopen we 400-500 km die we in 3-5 weken kunnen doen.

Met het vliegtuig ging het naar Oslo en vandaar met de trein naar Larvik. Daar hebben we eerst twee nachten overnacht omdat er éé dag was waar regen was voorspeld.

LOT wijst de weg (Larvik og Omegn Turistforening)

LOT wijst de weg (Larvik og Omegn Turistforening)

Maar daarna konden we dan ook gaan lopen. In het begin was het erg zoeken omdat er een groot netwerk aan paden was! Of waren ze met werkzaamheden bezig waardoor de paden niet meer toegankelijk waren.

04    IMG_3421

Mede ook omdat we geen goed drinkwater tegenkwamen (meer of riviertje) hebben we de eerste dag al gelijk 32 km af moeten leggen (met een rugzal van tussen de 15 en 18 kilo).

Ik kan niet van alle dagen een verslag maken maar kort samengevat hebben we een fijne wandelvakantie gehad. Het weer was over het algemeen goed. We zijn goed bijgekleurd. Een paar dagen regen gehad.

IMG_3541    IMG_3542

Dan is het toch wel fijner om in een berghut te slapen dan in de tent.We maakten standaard altijd een foto als we de deur openden met een speciale sleutel.

IMG_3647

De mooiste berghut was Fjellstul, een prachtig oud hutje, oorspronkelijk uit 1827, maar heel goed bijgehouden. Was eerst in privébezit maar nu in bezit van de noorse toeristenvereniging (DNT).

IMG_3595    IMG_3596

Ook erg knus van binnen, met een tafel die door de jaren heen als gastenboek dienst heeft gedaan. Alleen gekken en dwazen schrijven op ….

IMG_3598g

We hebben, vinden we zelf, een heerlijk tentje, van Helsport, die aan al onze eisen voldoet. We hebben vaak een mooi plekje kunnen vinden.

IMG_3508a

In het zuiden van het land was er uiteraard veel bos. Prima om in te lopen maar wij zien toch wel erg graag ver van ons af.

IMG_3440    IMG_3469

Gert was degene die de kaart bij zich hield en dit is een typisch beeld:

IMG_3492

Onze dagindeling is elke dag grotendeels gelijk: relatief vroeg opstaan (we zetten geen wekker), na elke twee uur lopen een pauze met koffie of soep en knäckebrød met beleg (tussen drie tot vijf keer zo’n etappe).

IMG_3539    IMG_3657

IMG_3440

Aan het eind van de dag inkwartieren in tent of hut, eten koken, koffie maken en relatief op tijd naar bed. Als je veel km aflegd heb je ook wel zin om te slapen.

IMG_3510    IMG_3543

Gert was ook altijd degene die voor het eten zorgde. Net als andere jaren hadden we veel gedroogde groente meegenomen die ik zelf bereid en gedroogd heb in een speciale droogoven. Zo werd bijv. 1500 gram rode biet gereduceerd tot 250 gram. Kwamen we aan het eind van de dag bij een overnachtingsplek aan, dan zetten we de groente in water en zoog die zich vol waarna we het goed konden koken.

Slechts één keer hebben we maar hoeven te waden door rivieren. We hadden het wellicht met de schoenen kunnen redden maar we wisten niet hoe glad de stenen waren.

IMG_3558    IMG_3558c

Het pad liep voor een groot deel langs en over verschillende provinciale grenzen.

Op de grens van  Buskerud en Telemark

Op de grens van Buskerud en Telemark

Niet alleen over paden gelopen maar soms ging het pad ook verder over in (grint)wegen. Er was er eentje die zo ontzettend lang en recht was dat we het einde bijna konden zien. Dan moet je wel even op je tanden bijten en dom doorlopen.

IMG_3470

Over historische paden liepen we ook, zoals de „Store Nordmannslepa“.

IMG_3626

Dit is een algemene benaming voor de drie hoofdwegen vanuit het oosten van het land over de Hardangervidda naar het westen van het land. Deze route werd al sinds mensenheugenis gebruikt om handel over en weer met elkaar te drjven. Vaak werden paarden voor het transport gebruikt en duurde een tocht circa 5-6 dagen. De route is veel gebruikt en op sommige plekken zie je dan ook niet één pad maar soms wel vier. De hele route is een natuurmonument en er mag niets aan gewijzigd worden. Her en der vindt je nog prachtig mooie steenmannen, die ook toen al aangaven waar de route ging.

IMG_3653

Veel verschillende soorten bruggen hebben we over gelopen. Altijd fijn om droge voeten te kunnen houden. Verder kwamen we veel door veengebied.

IMG_3549

Op sommige plekken waren er planken gelegd, wat fijn is. Maar in de meeste gevallen niet wat maakt dat de schoenen nat worden. Niet elke avond kregen we ze droog…

IMG_3612    IMG_3613

IMG_3505

Af en toe kwamen mooie natuurfenomenen tegen zoals deze: in een hoekje van de rivier draait het water alleen maar rond en door de snelheid ontstond deze ronde schuimende formatie. Het had wel de grootte van een molensteen.

IMG_3553

Dieren die we onderweg tegen zijn gekomen waren: schapen, huggorm (slang),

IMG_3454

muggen (waar je je tegen moet beschermen),

IMG_3512

koeien, diverse vogels, grote mierenhopen. Ook hebben we sporen van elanden en bevers gezien (omgeknaagde bomen en beverdammen).

In de natuur valt ook het nodige eten te halen, zoals bosbessen, paddestoelen en molte (moerasframboos). Mjam!

Moerasframboos

Moerasframboos

Ons doel, Kinsarvik, hebben we helaas niet bereikt. Bij Imingfjell turisthytte, vlak voor de Hardangervidda, besloten we om te stoppen.

Imingfjell turisthytte in de verte, nabij aangelegde dam

Imingfjell turisthytte in de verte, nabij aangelegde dam

Deels vanwege de weermeldingen maar nog meer omdat we eigenlijk thuis nog het één en ander te doen hadden. Met name voorbereidingen voor de gemeentelijke verkiezingen, die 14 september plaatsvinden. De verkiezingsbrochure was nog niet eens ontworpen en moest een maand vantevoren eigenlijk al klaar zijn. En we moesten zeker nog vijf dagen elke dag rond de 30 km lopen wilden we op tijd in Kinsarvik aankomen. Vanwege het gevoel in tijdnood te komen was het niet meer fijn lopen. Dus braken we na 250 km op. Met de bus naar Geilo, met de trein naar Oslo, met het vliegtuig naar Ålesund en met de auto weer naar huis.

IMG_3666    IMG_3485a

De volgende dag, 11 augustus hebben we alles geregeld rondom de brochure en zijn we ‘s avonds naar Jønsbu gereden waar we de rest van de vakantie nog door hebben gebracht. Daarover later een andere weblog. Maar we hebben kortgezegd een heerlijke vakantie gehad!

IMG_3670

Janet