2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

Zondag 21/7 zijn we dan naar „Mannen“ gelopen („De Man“ op 1291 meter), een wandeling naar een berg die streng „bewaakt“ wordt. Een stuk van die berg is door de jaren heen vanwege inwerking van erosie (kou, warmte, regen, ijs, wind) los gekomen van de overige bergwand en dreigt naar beneden te razen het dal in, waar niet alleen een belangrijkse verkeersweg en spoorlijn loopt, maar ook waar mensen wonen. Met allerlei apparatuur wordt er dagelijks gemeten. Recentelijk werden de mensen in het dal geëvacueerd omdat er veel beweging in de wand zat. Vele weken hebben de mensen in een hotel moeten verblijven en dagelijks werd erover in de krant geschreven. Maar de „voorspellingen“ kwamen niet uit. De berg bleef staan en de mensen konden weer terug naar hun huis. De laatste tijd is „Mannen“ echter weer veel in het nieuws omdat hij per dag 3 cm zakt. Maar hij staat nog steeds.

Hoe dan ook: vanaf Trollstigen kan men er naar toe wandelen, een tocht van cirka 2,5 uur. Er is een goed pad zichtbaar langs Alnesvatnet die verder Alnesdalen ingaat, een lang dal waar je langzamerhand op hoogte komt. Eerst kom je nog langs een hele grote stehen die Alnessteinen wordt genoemd.

   

In het dal lag nog veel sneeuw en we moesten geregeld over sneeuw lopen.

Maar er waren ons al veel voorgeweest dus er was in de sneeuw al een pad uitgesleten.

Vanuit de verte konden we “Mannen” al zien staan:

Nabij Børtjønna, een meer hebben we even een korte pauze genomen voor we de laatste schuin omhooggaande stijging kregen.

   

Over veel stenen, maar wel een prachtig uitzicht over het dal en verder gelegen bergen!

   

„Mannen“ zelf is eigenlijk een hele grote steen, die je van verre afstand al op de bergrand kunt zien staan. Ook vanuit het dal aan de andere kant (Romsdalen) is „Mannen“ te zien.

   

Maar eer je bij „Mannen“ zelf bent kom je eerst bij een klein gebouw met plat dak (is een helikopterplatform) waarin het meetstation is gevestigd.

   

Men registreert alle bewegingen van het zgn. Børamassief, het deel van de bergwand die dus richting het dal beneden kann razen (maar in de volksmond wordt dat dus „Mannen“ genoemd, want iedereen weet dan wel waar men het over heeft).

Het is allemaal heel indrukwekkend wat je daar ziet. Ook erg surrealistisch! Camera‘s, electricitietskabels, diverse palen, windmeters. Alles is over een grote afstand met elkaar verbonden. De kabels liggen ook opgerold en kunnen met de bewegingen „meegaan“ zodat ze niet strak getrokken worden. Want de berg kan nog heel ver indalen voordat hij werkelijk naar beneden stort/raast.

 

Vanaf een uitstekende steen heb je een mooi zicht op het iets lager gelegen Børamassief (het deel dat naar beneden kan vallen), en het dal beneden, Romsdalen met de parkeerplaats bij Trollveggen.

Gert ging op de steen staan en dat gaf me wel kriebels in de buik. Ik ben er ook op gaan staan, maar oh, wat eng. Ik lach weliswaar op de foto, maar het voelde niet echt lollig. Waarom doe ik het dan…

Bij „Mannen“ zelf konden we ons in het gastenboek schrijven.

„Mannen“ zelf is een grote steen. Hij lijkt niet op een man, eerder op een paard, of een lama, of een zeeleeuw, met de neus omhoog, die echt op de rand van de afgrond staat.  In de luwte van “Mannen” hebben we een kopje koffie gedronken en een boterham gegeten en van het uitzicht genoten.

   

Daarna begonnen we de afdaling weer. Bijna bij de auto kregen we een mooi zicht op de berg „Kongen“.

Na totaal 4,5 uur waren we weer bij de auto en ging het terug naar Jønsbu.

Stijgingsschema:

Overzicht van de wandeling vanuit de lucht:

Janet