2014

Werk en privé is prima met elkaar te combineren en dat deden we dan ook: informatiedag en –avond en de verjaardag van mijn moeder waren de aanleidingen dat we wat langer in Nederland bleven. De dagen vulden zich in no-time 🙂

Vrijdag 11/4:

In de middag reisden we naar Olso en daarna door naar Amsterdam. Niet vanaf Ålesund want het ticket van de KLM was schrikbarend duur. Daarom met de SAS deze keer. Harry, Bé en Trui reisden ook want zij zouden deelnemen aan de informatiedag op zaterdag.

12/4:

In Den Bosch organiseren we de informatiedag over Noorwegen. Het werd een leuke dag met een zeer geinteresseerd publiek. We konden niet lang blijven want ‘s avonds moesten we naar Coevorden waar we een concert meemaakten van Fernado Lameirinhas. Fernando is een portugees die al jarenlang in Nederland woont. Samen met Jennie heb ik in de 80-jaren een cursus zingen bij hem gevolgd via Buitenkunst in Elburg. Buitenkunst bestaat nog steeds: http://www.buitenkunstrandmeer.nl/

Fernando is liedjesmaker en viert dit jaar zijn 50-jarig jubileum als muzikant. Hij houdt sinds vorig jaar augustus concerten met verschillende (on)bekende artiesten zoals Paul de Munnik, Stef Bos, BLØF, Raymond v/h Groenewoud en anderen.

Wij hadden het aangename genoegen om een optreden te zien samen met de broer van Fernando (basgitarist), een gitarist uit Venezuela en een pianist uit Argentinië.

Het werd een heel bijzonder concert temeer ook omdat we vlak bij hem zaten en er slechts weinig publiek kwam (ong. 50 personen) waardoor er een intieme sfeer ontstond. Men heeft echt wat gemist!

Het was leuk om hem weer te zien en te horen na al die jaren. Zijn medemuzikanten waren ook geweldig. We hebben een heel bijzondere avond gehad!

13/4:

Zondag hebben we de hardloopschoenen aangetrokken en de dag gestart met een hardlooptocht van ruim 13 km. Het was mooi weer en het liep lekker.

‘s Middags was er een reünie van ooms en tantes en neven en nichten van Gert. Er is iets bijzonders met deze familie. Het vergt enige uitleg. Iets wat neef Joop voor zijn rekening nam.

De oma van Gert (de moeder van Gert’s vader) werd weduwe toen ze ongeveer 50 jaar was. Zij had al grote opgroeiende kinderen. Zij huwde opnieuw met een man in de buurt die weduwnaar was en ook al grote opgroeiende kinderen had. Dit „nieuwe“ gezin kon het heel goed met elkaar vinden en de kinderen zagen hun stiefvader en –moeder als hun nieuwe vader en moeder.

En om deze familie draaide de reünie. Niet iedereen was aanwezig, maar we waren toch met een koppel van circa 25 personen.

Het werd een leuke middag. Het vond plaats op een manege van één van de ooms, in Gorssel. We kregen een rondleiding over het terrein waarbij we het oude boerderijtje van de familie ook konden bekijken. Daar woonde nog een 92-jarige mevrouw die ons graag begroette. We troffen haar in haar huiskamer aan, waar ze een leker wijntje zat te drinken en een sigaretje zat te roken. We gaven haar allemaal een hand waardoor het leek alsof we op audiëntie kwamen 🙂 En de paarden konden we natuurlijk niet zomaar voorbij gaan. Prachtige dieren!

Tegen 18.00 uur was de reunie afgelopen. We kwamen toen ook langs de camping van mijn nicht Zwanet en neef Jan. Zwanet is de oudste dochter van de oudste broer van mijn moeder. Duizelt u er al van, van al die familiaire connecties? Daar zijn we dus ook heel even langs geweest om gedag te zeggen.

Jan had moeite om me te herkennen. Maar ja, het was ook heel veel jaren geleden dat we elkaar voor het laatst gezien hadden. En we hebben er allemaal een paar rimpeltjes bij gekregen 🙂 Zwanet herkende me wel meteen. We hebben er even koffie gedronken waarbij we de gezamelijke passie voor hardlopen met Jan konden bespreken 🙂 Jan en Zwanet: bedankt!

14/4:

Maandagavond organiseerden we een informatieavond voor medisch specialisten in Amersfoort. Het werd een mooi klein clubje waardoor er ook gelegeneheid was om voldoende vragen te stellen.

15/4:

Dinsdag had ik met Jennie en Alita afgesproken in de sauna in Zwolle. Ook dat was voor mij alweer heel lang geleden. Vooraf hebben jennie en ik even een klein half uurtje hard gelopen. Het werd een hele leuke gezellige middag waarbij we ongelofelijk veel bijgekletst hebben. Soms tot irritatie van de overige saunabezoekers 🙁 Onze excuses!

Uiteraard geen foto’s vanuit de sauna 🙂 maar wel eentje toen Jennie en ik buiten even wachten op de komst van Alita.

16/4:

Woensdagochtend gingen we naar ma Rietman. Ze woont in een mooi huisje en redt zich daar op zich prima. Ze gaat wel iets minder goed zien en ze hoort moeilijk, maar verder is zij voor haar bijna 86 jaren in relatief goede conditie. We hebben met haar gelunched, wat we aanvankelijk in Schalkhaar wilden doen, maar het restaurant wat we op het oog hadden serveerde geen asperges. En die zijn, dankzij het vroege warme seizoen, nu al te verkrijgen. Gert en ik hadden ze al twee keer eerder gegeten.

Dan maar naar Raalte waar veel aspergesboerderijen zijn. In hotel de Zwaan zouden ze toch wel moeten hebben. Maar nee, ze hadden ze nog nie top de kaart. Maar… de kaart was wel al in de maak en de ober zou kijken of de kok toch al wat asperges ingekocht had. En dat had hij. Dus wij kregen als eerste gasten dit seizoen verse asperges geserveerd. En lekker dat ze waren! Het was helemaal stil aan tafel. We kregen van ma Rietman’s kant alleen maar „Mmm“ te horen. Dit was nog eens goede service van hotel de Zwaan!

’s Avonds gingen we naar de Rotary Club Hardenberg. Als je lid bent van Rotary kun je wereldwijd andere clubs bezoeken. Wij hadden ons vantevoren aangemeldt en waren van harte welkom. Het werd een leuke avond, waar wij door de president als gasten speciaal verwelkomd werden, Gert bedankte voor de warme ontvangst en hij uiteraard het vaandeltje van onze club verruilde met het vaandeltje van de club van Hardenberg.

17/4:

De dag zijn we begonnen met hardlopen. De route ging langs de grens en weh ebben een aantal keren de nederlands/duitse grens over gelopen. Het was bekend terrein voor me: ik ben daar in de omgeving geboren. 18 km gelopen.

In de middag ben ik naar mijn ouders gegaan om samen met mam kleren te kopen. Ze is heel goed geslaagd!

18/4:

Ook vrijdag zijn we de dag begonnen met hardlopen. Gestart in Den Ham. Hele mooie omgeving. We volgden fietsknooppunten en raakten toch even een knoopnummer kwijt. In totaal ruim 14 km hardgelopen en deels gewandeld. De tocht van gisteren had ik nog goed in de benen zitten.

’s Middags zijn we even naar mijn ouders geweest. Mijn moeder heeft een nieuwe (oude) pc van ons gekregen en daar zaten nog wat „bukjes“ in die Gert er even uit heeft gehaald.

‘s Avonds zijn we uit eten geweest naar de Italiaan in Vroomshoop. Heerlijk gegeten. We zijn er met de auto heen gegaan en hebben die laten staan bij het restaurant. Terug hebben we een taxi genomen. Morgen halen we de auto weer op.

19/4:

Mam wordt morgen jarig maar vandaag vierden we haar 85e verjaardag. Gert en ik haalden haar op (nadat we eerst een half uur hardlopend naar Vroomshoop zijn geweest om de auto op te halen van het restaurant). Om met mam te matchen had ik gezegd dat pap zijn donkerblauwe pak aan moest doen met lilla overhemd en passende stropdas. Ze zagen er allebei heel mooi uit!

Het feestje werd gehouden in een restaurant op de grens van Duitsland en Nederland. Wij woonden als gezin in de grensstreek en kwamen heel vaak hier de grens over.

Het werd een leuke middag. Er was goed van eten en drinken. Omdat het bijna pasen was werd de streektraditie van „eier kuul’n“ voortgezet: hardgekookte eieren werpen (in het grasland) en degene die zijn ei het langs heel kon houden had gewonnen.

Iedereen in een rij, ja, zelfs een aantal van de oudsten deden mee, en op het strartschot van mam begon iedereen te gooien. Het werd echt een geweldige happening.

We hebben als kinderen en kleinkinderen de cadeautjes gegeven: iedereen zal een dagje uit gaan met mam/oma of een andere activiteit met haar gaan doen. In de vorm van tegoedbonnen werden de activiteiten uitgereikt. Dit vond ze echt geweldig.

Maar ze kreeg ook nog een blender om smoothies mee te maken en we hebben de pet rond laten gaan zodat ze ook nieuwe gordijnen in de woonkamer kann kopen. Die hangen al zo lang dat ze verkleurd zijn.

Omdat mam van zingen houdt (en een aantal andren in de familie ook J ) hebben we het liedje „De wielewaal“ gezongen. We hadden er meer willen zingen maar er waren een aantal mensen die naar huis moesten/wilden. Dat was jammer. Bewaren we voor een volgende keer.

Nadat de middag ten einde was hebben we pap en mam weer naar huis gebracht. Jennie en Dick bleven bij ons in het zomerhuisje logeren.

20/4:

We hebben lekker uitgeslapen en samen met Jennie en Dick een paasontbijt genuttigd met vervolgens een kopje koffie op het terras in de zon. Hierna zijn zij vertrokken en hebben Gert en ik fietsen gehuurd. Het was heerlijk weer daarvoor. We zijn ook nog even bij mijn ouders langs geweest. Dat vonden ze heel erg fijn. Over de Vecht moesten we het fietsveerbootje nemen. Maar die was aan de andere kant en met wat lichaamswerk moesten we hem naar onze kant zien te krijgen 🙂

Er stond trouwens eens traffe wind dus het werd nog pittig fietsen die dag. Ongeveer 40 km in totaal afgelegd.

21/4

De dag dat we weer terug vlogen naar Noorwegen. Trui heeft een weekje langer in Nederland doorgebracht en wij zouden samen met haar weer terug reizen. Op het vliegveld troffen we haar waar ze uit werd gezwaaid door opa en oma. En in Ålesund haalden ouders en broer van Trui ons op die ons weer bij huis afzetten.

Janet

2014

Zondag heeft het koor een muziekkafe georganiseerd. Daarbij zijn net als vorig jaar (toen heette het koorkafe) een paar gasten uitgenodigd. Dit keer met Brattvågkoret en Øss’n (groep blazers).

Omdat onze eigen dirigent Astrid al een tijdje ziek is en de tijdelijke dirigent verhinderd was heeft de dirigente van Brattvågkoret, Eli-Marita, ons geholpen met dirigeren. Daar waren we natuurlijk erg blij mee.

De dresscode was hetzelfde als vorig jaar: spijkerbroek, witte blouse en de dames hadden de gekleurde sjaal uit Nederland om de hals.

Ik zou het programma in de gaten houden, heette de gasten en publiek welkom, kondigde de volgende optredens aan en informeerde over wanneer er pauze was, etc. Daar kreeg ik mooie reacties op: “Du er flink!”

Elke groep zong/speelde twee nummer voor en twee nummers na de pause. Wij zongen Venner, In Your Arms, Små Ord en They can’t take that away from me (waarbij de heren allemaal een hoed droegen).

Ook hadden we een aantal nummers uitgezocht waarbij ook het publiek mee kon zingen. Niet zonder reden hadden we Soltrall en Hompetitten uitgezocht van de bekende noorse liedjesschrijver Alf Prøysen: dit jaar wordt nationaal herdacht dat hij 100 jaar geleden geboren is. Helemaal aan het eind zongen we „Gamal venskap“.

We hadden gehoopt op meer publiek maar helaas, dat viel dit keer wat tegen. Daardoor zaten we aan het eind met heel veel taarten en broodjes over. Maar het is altijd moeilijk om te weten hoeveel mensen er komen. We hebben in de pauze toch wel goed loten kunnen verkopen. We zullen in de plus komen maar het zal minder zijn dan vorig jaar. Ik had een regenboogtaart gebakken. Dat was een heel werk maar gaat als volgt:

Deze platen op elkaar leggen met een laagje botersuiker er tussen.

Over het geheel kwam een laag marsepein waarop ik met gesmolten chocola een notenbalk heb gemaakt, met noten van het liedje „Venner“ (eerste nummer wat we zongen).

Maar er waren meerdere „kunstwerken“ gemaakt:

En op deze link  zijn meer foto’s te zien. Het geheel was al met al wel weer een hele leuke happening om te organiseren. Maar of we het volgend jaar weer doen?

Janet

2014

We hebben weer een lesegruppe gehad en dat was voor de eerste keer in de nieuwe bibliotheek. Een mooie heldere kleurrijke ruimte. Niet iedereen was er. Vigdis zou onder andere informeren over de schrijver maar zij meldde een dag vantevoren dat ze niet kon komen: had het helemaal vergeten en had iets anders belangrijk afgesproken. Daarom heeft Gunnhild deze taak op zich genomen met daarnaast haar eigen taak: samenvatting van het boek. Het ging haar allemaal goed af.

Het was een mooi boek om te lezen. Gebaseerd op dramatische historie wat zich werkelijk heeft afgespeeld. In 1942 vielen de Japanners Sumatra binnen. Een groep van 89 nederlandse vrouwen en kinderenw erden gevangen genomen. Twee jaar lang hebben ze rond gelopen en van hot naar her gestuurd zonder dat iemand wist wat ze met de groep moesten. Aan het eind leefden er slechts nog 30 van. In het boek staat staat de engelse vrouw Jean Paget centraal. Zij is degene die de groep vrouwen leidt en dankzij het feit dat zij Sumatra goed kent weet een deel van de groep te overleven. Zij ontmoet een Australiër die de groep helpt en waarvan later wordt gedacht dat hij dood is; iets wat naar later blijkt niet het geval is. Ze ontmoeten elkaar na de oorlog weer en gaan samen het leven verder in Australië. Beetje lovestory, kun je wel zeggen.

Het boek is ook een aantal keren verfilmd:

https://www.youtube.com/watch?v=L8YeZX9T3SM

Deel 1: https://www.youtube.com/watch?v=vXnPz6YtJVI

Deel 2: https://www.youtube.com/watch?v=AdYYGWV_TcM

Deel 3: https://www.youtube.com/watch?v=as8hihGAdoI

Åse Pernille is weer aan de beurt om een boek uit te zoeken. Zij koos het boek „De svarte skiltene“ (De zwarte borden) van Lars Mørch Finborud uit 2013.

Janet

2014

Weer een weekje met diverse activiteiten achter de rug: maandag bestuursvergadering van koor, dinsdag trainen en kooroefenen, woensdag een dagje werken in het ziekenhuis en yoga en donderdag na een vergadering op het gemeentehuis naar Ålesund voor een etentje samen met vriendin Hilde. Gert was afgelopen weekend in Nederland ivm een informatiedag over Denemarken. En ik kon na zo‘n weekje heerlijk ontspannen in Jønsbu. Dat was al weer een tijdje geleden.

Er lag veel sneeuw, althans teveel om met de auto omhoog te gaan, dus met rugzak en sneeuwschoenen omhoog. Het was echt schitterend weer. Het eerste wat ik deed was aan de boom krabben om te zien of Joop de uil weer in de uilenkast. En ja wel! Ik hoorde rommelingen in de kast en even later vloog hij of zij er uit. Prachtig! En we zijn heel blij dat er weer jonge aanwas van uilen is! ’s Avonds hoorde ik hem heel dicht om de hut roepen. Mooi geluid!

De dagen in Jønsbu heb ik lezend en schrijvend doorgebracht. Ik lees het boek van de leesgroep van de schrijver Nevil Shute: „En by som Alice“. Mooi boek! Op het bankje voor de hut kon ik heerlijk in de zon zitten. Ik heb zelfs een beetje kleur gekregen.

Zaterdag heb ik nog een rondje „Nakken“ gedaan, met even een korte pauze bij Ringsetseter, waar ik een sinasappeltje in de zon heb opgepeuzeld.

In de kapotte mierenhoop, die ik in december op de foto heb gezet, zit weer leven in. Dat had ik niet gedacht. Hij is nu zelfs nog meer kapot dan op de foto op deze link: http://noorwegen.placement.nl/default.aspx?menu=349&id=4770&year=2013&month=12. Maar nee, ik had het mis: de mieren zijn weer druk bezig met het aanslepen van takjes, blaadjes en dennenaalden. Ik ben heel benieuwd hoelang ze er over zullen doen eer de bult weer hersteld. Ik hou u op de hoogte.

Zondag was ik vroeg wakker. En dat ondanks dat de klok een uur voruit was gezet. Maar de zon scheen mooi en ik wilde op tijd gaan skiën bij Overøye in Stordal.

De sneeuw moest niet teveel door de zon opgewarmd worden. Het werd een heerlijke tocht van circa 2,5 uur met amper mensen voor en achter me. Diep een dal in, waar het op een gegeven moment ook mistig werd.

Op de terugweg ben ik even bij Harry langs gegaan. Die hadden het razend druk en terwijl ik bij de kassa stond om een ijsje te kopen vroeg Hilde me of ik Bé op wilde halen van de skipiste: zij hadden er geen tijd voor. Tuurlijk, doe ik. Toen ik hem af had geleverd bestelde ik de beroemde schnitzel maar die kreeg ik gratis 🙂

Na thuiskomst lekker gedouched en schone kleren aan en ben ik om 20.00 uur naar de bioscoop geweest. De film „Her“ uit 2003 draaide. Het publiek bestond uit twee personen: ik en nog iemand! De film is een science fiction romantische komedisch drama. In de film staat een man centraal die een relatie ontwikkeld met een vrouwelijke stem en persoonlijkheid van een intelligent operatief computer systeem (OS). Op de schaal van 0-10 geef ik de film een magere 7.

Zus Jennie stuurde me nog een leuke foto: Ik wist niet dat er een hosta naar mij vernoemd was.

En ook: mijn zussen Jennie en Alita en ik hebben vorig jaar aan de oproep voldaan om mee te doen aan een boek wat door Ellen De Vriend samengesteld zou worden. Haar thema was “De achterblijvers”: hoe beleven familieleden van degenen die emigreren het dat hun familielid geëmigreerd is? Dit boek is recentelijk uitgekomen met de titel: “Gelukkig hebben we skype”.
Het tijdschrift “Grenzeloos” wat gaat over emigratie, heeft 1 verhaal uit dat boek gepubliceerd. Laat dat nu net ons verhaal zijn! Ik stuur het als een pdf bestand mee: http://placement.as/achterblijvers.pdf

Janet