2016

    

Zoals we eerder hebben gedaan hadden we weer een gezellige avond met de leesgroep in de omgebouwde schuur van Kari Pauline. Het is daar altijd goed toeven en er hangt een fijne sfeer daar.

Iedereen had weer eigen eten meegenomen, die door Gunnhild gepresenteerd werden; zowel warme gerechten als koude, salades en brood en toetjes en taarten.

     

   

We hebben eerst gegeten, met een goed glas wijn erbij en vervolgens de schrijfster en het boek besproken wat we gelezen hebben: „Rakels bok“ (Het boek van Rakel) van de noorse schrijfster Sissel Værøyvik.

    

Elisabeth vertelde over de schrijfster en Elin had een samenvatting van het boek. Het is een schitterend geschreven boek, prachtige aangrijpende vertelling waarbij de oorlogsjaren en eht heden met elkaar afgewisseld worden. Een gemakkelijk boek te lezen ook! Zover ik kon vinden is dit boek niet vertaald naar het nederlands.

Het boek wat we de volgende keer lezen is „Stiklingen“ van de IJslandse schrijfster Audur Ava Olafsdottír.

Janet

2016

Het is altijd weer spannend als de eerste sneeuw valt en dat was dit jaar op 27 november. Van de voorgaande jaren kun je in dit overzicht zien. Hier het volledige overzicht:

2015: 20 november
2014: 7 december
2013: 19 november
2012: 25 oktober
2011: geen exacte datum maar het was eind november
2010: 20 oktober
2009: 2 oktober
2008: 5 oktober
2007: 6 november

Op deze eerste advent kwam het wel mooi van pas omdat de kerstboom hier in Noorwegen dan wordt aangestoken en de kersttijd echt ingeluidt wordt. In de winkel heb ik de kerstboom zaterdag al opgezet.

    

Maar helaas bleef de sneeuw vandaag niet liggen.

In het dorpshuis worden er op deze dag verschillende activiteiten gehouden. Onder andere speelt het schoolkorps, worden er loten verkocht en ook ons koor Ørskogkoret werd gevraagd een aantal kerstliederen ten gehore te brengen.

Ook wordt elk jaar de „Ørskog Kulturpris“ (cultuurprijs) uitgedeeld. Deze wordt uitgereikt aan een persoon die veel voor de plaatselijke gemeenschap betekent heeft het laatste jaar. Omdat de burgemeester ziek was en de loco-burgemeester ook niet kon, had de gemeente gevraagd of ik die prijs uit wilde reiken. Uiteraard wilde ik dat graag.

Dit was het eind van het middagprogramma en gingen we naar buiten naar de grote dennenboom in het centrum van het dorp. Die dient als kerstboom waar lampjes in strengen hangen en die altijd op 1e advent wordt aangestoken. Dat gebeurd elk jaar om 17.00 uur. Het schoolkorps speelt eerst en er wordt een speech gehouden door de burgemeester van de jeugd-gemeenteraad. Ook dit alles werd door mij aangekondigd. En als de kerstboomlampjes aangestoken worden dan gaat er altijd een geluid van „Ah!“ en „Oh!“ door het publiek. Er wordt gezegd dat de kerstboom in Ørskog de grootste in Europa is die nog met wortels in de grond staat.

Janet

Klik op de foto’s om te vergroten.

2016

Met de club van Rotary brachten we een bezoek aan micro-bierbrouwerij Trollbryggeriet. 18 personen hadden zich opgegeven. Met een minibus werden we van huis gehaald, want als je een bierbrouwerij bezoekt moet je natuurlijk ook kunnen drinken.

    

We kregen eerst een rondleiding in de brouwerij die nieuw gebouwd is een voormalig supermarktgebouw. Er worden allerlei bieren gemaakt van brown ale tot witbier en van licht ale naar pilsner.

Vervolgens konden we aan tafel plaats nemen waar vijf glazen stonden waarin diverse biersoorten werden geserveerd, van licht naar zwaar. Erg lekker.

    

De brouwer vertelde van elke bieren een eigen verhaal.

Aan het eind werd er een heerlijk bacalao-gerecht geserveerd, met kerriesmaak. En natuurlijk geserveerd met een passend biertje.

Janet

Klik op de foto’s om te vergroten.

2016

Ik had enerzijds graag in Noorwegen willen blijven om het vervolg van de klandizie in Stolt Mat te blijven volgen, maar een reis naar Nederland was lang geleden al geboekt op donderdag 18 januari! En daar verheugde ik me ook zeer op. En een rechtstreekse vlucht van Ålesund naar Schiphol is het beste wat ons hier is overkomen de laatste jaren. Maar dit keer…? Ik werd zeer geplaagd door Murphy’s Law: alles ging fout.

1. Op weg naar vliegveld kwam ik erachter dat ik mijn paspoort vergeten was. Met Gert overleg gehad hoe we dit oplossen want terug naar huis zou me zoveel tijd kosten dat de vlucht misschien gemist zou worden. Gert had naar het vleigveld kunnen komen met mijn pas, maar hij zat in de winkel en zou hij die moeten sluiten. Dus dat was niet actueel. Oft och wel? Ja, hij belde terug. Hij zou komen, maar ik was toen al bijna bij het vleigveld aangekomen en de incheckbalie werd me verteld dat ik zonder paspoort kon reizen als ik een formulier ondertekende dat ik me bewust was van dat ik zonder paspoort reisde. Dus kon ik toch inchecken zonder paspoort. Gauw gert gebeld om hem te informeren dat hij een reis naar het vleigveld kon besparen.
2. Het vliegtuig had ernstige vertraging vanwege een technische storing. Al met al ging de kist pas na 2,5 uur delucht in. Hadi k toch het paspoort nog kunnen halen als ik dat geweten had…
3. Op Schiphol aangekomen kwamen er vele koffers op de band behalve de mijne! Dit moest ik melden, waar ik natuurlijk ook mijn paspoort moest laten zien. Maar die had ik niet. Maar registratie kon toch.
4. Door al dit zou ik heel laat met de trein bij mijn ouders in Hardenberg aankomen en daarom belde ik Jennie en Dick en vroeg ik daar kon overnachten (Apeldoorn). En ja, dat kon. Oh, wat fijn.
5. Ik had vooraf al een treinkaartje gekocht via internet naar Hardenberg, maar de volgende dag zou ik toch een nieuw treinkaartje moeten kopen van Apeldoorn – Hrdenberg.
6. Ik had geen koffer dus geen pyama, tandenborstel, etc. maar Jennie had alles al klaar liggen op de logeerkamer. Dankjewel zus!

Zaterdag 19/4: Na een lekker ontbijt samen met Jennie bracht ze me naar het station en kon ik eindelijk mijn reis naar Hardenberg voortzetten. Pap en mam stonden me op het station al op te wachten! En thuis stond er, als altijd, een lekker groentesoepje klaar! In de namiddag werd de koffer geleverd.

Het is altijd gezellig huiselijk als ik bij mijn ouders ben. De keukentafel is het centrale punt in huis: daar wordt veel aan gezeten, gegeten, bezoek ontvangen, kopje koffie drinken of, zoals hier, eten klaar gemaakt: samen aardappels schillen en boontjes doppen.

Zondag 20/4: Deze dag stond in het teken van de reünie van de Verkorte HBO-V die ik in Hengelo aan de Hogeschool gevolgd heb. Al een aantal maanden werden klasgenoten gezocht en opgetrommeld en was er via facebook en mail contact. Het werd een hele leuke middag. Met koffie, appelgebak, hapjes, drankjes en een avondmaaltijd. We hebben afgesproken dat we over ongeveer twee jaar weer bij elkaar komen.

Maandag 21/4: Samen met Jennie ben ik naar Mary geweest. Ik reisde met de trein naar Apeldoorn waar Jennie me ophaalde. Het werd een gezellig uurtje en het was heel fijn om haar weer gezien te hebben! Helaas geen foto’s gemaakt 🙁

    

Dinsdag 22/4: Samen met pap ben ik naar koor geweest. Dat is altijd erg leuk. Lekker meezingen met de sopranen en ondertussen ook af en toe een fotootje schieten. Uiteraard hoort er ook pauze met een kopje koffie bij.

Nadien heb ik samen met pap en mam een 12-uurtje genuttigd in een cafe-restaurant in Hardenberg. Lekker!

Fietsen langs de Vecht blijft mooi!

Woensdag 23/4: De avond was geserveerd voor het avondje „Dineren zonder heren“. Met andere woorden: avondje eten met moeder en dochter. Ik had een tijdje geleden al gereserveerd bij Herberg De Klomp in Vilsteren, bij Ommen. Het is en restaurant wat veel met streekproducten werd en gezien Stolt Mat vond ik dat wel passen 🙂

Het werd een superleuke avond waarbij we aan een ronde tafel zaten. We hadden ook weer de nodige cadeautjes voor elkaar gekocht, dus die werden bij toerbeurt driftig uitgedeeld. Ik had voor iedereen een ketting gekocht in haar kleur: Jennie blauw, Stans geel, Alita rood en mam lilla (en ik groen).

We hadden het zo naar de zin dat dat bij de overige gasten niet voorbij ging. Er was zelf een vrouw die zei dat ze maar bij ons aan moest schuiven. Arme echtgenoot (?) met wie ze zat te dineren 🙂

Donderdag 24/4 ging het weer terug naar Noorwegen. Het afscheid is nooit leuk en zeker nu niet: de trein kwam er al aan en het afscheid van mijn ouders moest in ras tempo. Bleek later dat er kort erna nog een trein richting Zwolle ging…

Het waren weer hele fijne dagen Nederland. Tot een volgende keer lieve ouders, zussen en de vele anderen!

 

Janet

Klik op de foto’s om te vergroten.

2016

Donderdagochtend: ik wordt gebeld. Een journaliste van NRK Districtsnieuws aan de lijn (= Norsk Rikskringkastning = Noorse TV uitzending). Ze willen een interview met mij en Stolt Mat. Aanleiding daartoe was „Kraftkar“, een blauwschimmelkaas, die in onze provincie gemaakt wordt, en die de dag ervoor is uitgeroepen tot de allerbeste kaas van de hele wereld! En die kaas verkoop ik ook in mijn winkel. Hij ziet er zo uit:

    

En omdat er de laatste tijd veel aandacht is voor streekproducten was het erg natuurlijk dat Stolt Mat werd gevraagd om mee te werken. De journaliste heeft ook wel eens wat bij ons gekocht, dus ze kent de winkel. Ik zeg natuurlijk geen nee tegen dit „optreden“, want dergelijke gratis reclame kan ik goed gebruiken.

Ik maak me dan ook als de wiedeweerga klaar om naar de winkel te gaan want over een uur zou ze met een cameraman komen; en ik moet natuurlijk zorgen dat de winkel er netjes bijligt. Ook de contactpersoon bij de gemeente van de landbouwafdeling, Kirsti, komt. Ook zij zal geinterviewd worden.

Ze komen op tijd. Ik krijg een microfoontje op en instructies hoe ik moet staan en waar ik naar moet kijken (alleen naar de journaliste kijken). Terwijl dit allemaal gebeurd is de cameraman buiten om allerlei opnames van de winkel buiten te maken.

Het interview verloopt goed, evenals het interview met Kirsti. En ’s avonds wordt het al uitgezonden. Op deze link is het nieuws terug te zien (bij nummer 4: Lokalmat på et fat). Of iedereen het terug kan zien weet ik niet; kan zijn dat mensen uit Nederland het niet terug kunnen kijken.

Nu is het spannend om te zien of het effect heeft gehad en jawel: de dag erna had ik veel nieuwe klanten in de winkel en een beduidend hogere omzet. Die trend heeft zich voortgezet tot aan de kerst. Nu is het spannend om te zien hoe dit verder verloopt.

En de Kraftkar? Die verkoopt goed! Verkocht ik voorheen vier grote kazen in stukjes gesneden in de loop van een maand, na de uitzending was de vraag zo groot dat ik er vier verkocht gedurende drie dagen. De producent kan de kaas bijna niet aanslepen, maar het bedrijf anders opzetten of vergroten is iets wat ze niet willen. De markt zal zich aan hen aan moeten passen. Dat heeft er toe geleidt dat ik nu niet meer dan twee kazen kan bestellen ten opzichte van vier kazen voorheen. Dat is jammer maar ik kan hun keus volledig respecteren.

Janet

Klik op de foto’s om te vergroten.

2016

Elk jaar wordt er in de gemeente een conferentie georganiseerd door een stichting die „Olav Oksvik“ heet. Olav Oksvik is een man die een belangrijke rol heeft gespeeld in de politiek in onze provincie Møre og Romsdal. Hij was in veel opzichten een markant figuur in zijn tijd. Hij is geboren in Stranda in 1887, maar verhuisde in 1894 naar Ørskog, Apelset. Olav Oksvik wordt gezien als de Arbeiderparti haar meest vooraanstaande politici in het midden van de jaren 1900. Hij zat in het Parlement van 1927 tot 1953. In 1952 werd hij “fylkesmann” (afgezant van de Koning en de regering) in de provincie Møre og Romsdal en fungeerde in die functie van 1953 tot hij in 1958 stierf, 71 jaar oud. De kunstenaar Hjalmar Hansen maakte een bronzen borstbeeld van hem dat bij het provinciehuis in Molde staat.

Er is mettertijd een stichting opgericht die de materialen en nalatenschap van Oksvik behartigd. En er wordt elk jaar een conferentie georganiseerd met als doel het bevorderen van kennis en discussie over de ontwikkeling van de democratie in Noorwegen met speciale nadruk op de communicatie tussen de meningen van het volk mensen en degenen die de macht in de samenleving hebben en die na moeten leven. Het thema kan verschillend zijn, maar dit jaar stond de vluchtelingencrisis centraal. Daarvoor was Mads Harlem uitgenodigd, de operatieve leider bij het noorse Rode Kruis. Hij hield een voordracht over de huidige situatie en ook hoe de vluchtilingenstroom de komende jaren zal zijn. Vervolgens was er een debatt met een aantal politici en anderen die zich uit kunnen laten over het thema. Helaas waren niet alle politieke partijen vertegenwoordigd, maar van de Senterpari was onze eigen Jenny erbij. Voor ze naar het dorpshuis ging kwam ze even bij ons in de winkel. Ze was «imponert» 🙂

    

Hierna gingen we samen naar het dorpshuis waar de conferentie was.

In het debatpaneel zaten de volgende personen: Tordis Sivertsen, vluchtelingencoördinator in Vestnes gemeente, Yvonne Wold (Socialistisk Venstre), Dag Olav Tenfjord (Høyre), Jenny Klinge (Senterparti) en Fredric Holen Bjørdal (Arbeidarpartiet). Aan het woord kwam ook een man die een aantal jaren geleden gevlucht is en in Vestnes nu woont en zijn ervaringen vertelde, in heel goed noors.

Het werd een interessante middag maar helaas was er weinig publiek en nog minder politici. Daarnaast was de debatleider meer een debattant dan iemand die de algehele leiding nam; iets waar hij ook wel een opmerking over kreeg – en waar hij ook wel een beetje bekend omstaat…

Als dank kreeg iedereen een wandelstaaf met daarin datum en de naam ingegraveerd.

    

Na de conferentie ging ik naar de winkel waar Gert die dag gezeten had en sloten we af. We pakten de spullen in om naar Jønsbu te gaan. Maar eerst Arn ophalen; hij ging mee. Hij had zich er zeer op verheugd.

Er lag wel wat sneeuw, maar we konden toch met de auto omhoog. Het was koud in Jønsbu maar na flink de kachel opgestookt te hebben werd het ras warmer. Gert had lekker eten gemaakt. Na nog een spelletje met Arn gedaan te hebben bracht ik hem naar bed.

De volgende dag, zondag, hebben Arn en ik na het ontbijt een wandeling gemaakt naar Ringsetseter. Het werd een mooi tochtje waarbij we stilhielden bij verschillende natuurfenomenen. Zoals altijd gaan we even onze „buurtjes“ gedag zeggen: de mieren bij de mierenhoop. Maar de schrik was groot toen we zagen dat daar „inbraak“ was geweest. Het ziet er naar uit dat er een vos een hol in heeft gegraven.

    

We hebben mooie uitzichten en als we vlak bij Ringsetseter zijn komen we over de rivier die fiks bevroren is. Arn gebruikt die als glijbaan, wat hij supermooi vindt.

    

    

Daarna lopen we door naar Ringsetseter. Het trollenhutje staat er nog steeds goed bij.

En onderweg komen we sporen van herten tegen (keutels).

Maar de herfst is nog niet helemaal voorbij.

    

We zien mooi trompetmos en schitterende kleine elvenbankjes, met minuscule haartjes. Mooi!

    

In de middag gaan we weer en brengen we Arn naar huis. De avond brengen we rustig thuis door.

Janet