Klik op de foto’s om te vergroten.

2016

Ik had enerzijds graag in Noorwegen willen blijven om het vervolg van de klandizie in Stolt Mat te blijven volgen, maar een reis naar Nederland was lang geleden al geboekt op donderdag 18 januari! En daar verheugde ik me ook zeer op. En een rechtstreekse vlucht van Ålesund naar Schiphol is het beste wat ons hier is overkomen de laatste jaren. Maar dit keer…? Ik werd zeer geplaagd door Murphy’s Law: alles ging fout.

1. Op weg naar vliegveld kwam ik erachter dat ik mijn paspoort vergeten was. Met Gert overleg gehad hoe we dit oplossen want terug naar huis zou me zoveel tijd kosten dat de vlucht misschien gemist zou worden. Gert had naar het vleigveld kunnen komen met mijn pas, maar hij zat in de winkel en zou hij die moeten sluiten. Dus dat was niet actueel. Oft och wel? Ja, hij belde terug. Hij zou komen, maar ik was toen al bijna bij het vleigveld aangekomen en de incheckbalie werd me verteld dat ik zonder paspoort kon reizen als ik een formulier ondertekende dat ik me bewust was van dat ik zonder paspoort reisde. Dus kon ik toch inchecken zonder paspoort. Gauw gert gebeld om hem te informeren dat hij een reis naar het vleigveld kon besparen.
2. Het vliegtuig had ernstige vertraging vanwege een technische storing. Al met al ging de kist pas na 2,5 uur delucht in. Hadi k toch het paspoort nog kunnen halen als ik dat geweten had…
3. Op Schiphol aangekomen kwamen er vele koffers op de band behalve de mijne! Dit moest ik melden, waar ik natuurlijk ook mijn paspoort moest laten zien. Maar die had ik niet. Maar registratie kon toch.
4. Door al dit zou ik heel laat met de trein bij mijn ouders in Hardenberg aankomen en daarom belde ik Jennie en Dick en vroeg ik daar kon overnachten (Apeldoorn). En ja, dat kon. Oh, wat fijn.
5. Ik had vooraf al een treinkaartje gekocht via internet naar Hardenberg, maar de volgende dag zou ik toch een nieuw treinkaartje moeten kopen van Apeldoorn – Hrdenberg.
6. Ik had geen koffer dus geen pyama, tandenborstel, etc. maar Jennie had alles al klaar liggen op de logeerkamer. Dankjewel zus!

Zaterdag 19/4: Na een lekker ontbijt samen met Jennie bracht ze me naar het station en kon ik eindelijk mijn reis naar Hardenberg voortzetten. Pap en mam stonden me op het station al op te wachten! En thuis stond er, als altijd, een lekker groentesoepje klaar! In de namiddag werd de koffer geleverd.

Het is altijd gezellig huiselijk als ik bij mijn ouders ben. De keukentafel is het centrale punt in huis: daar wordt veel aan gezeten, gegeten, bezoek ontvangen, kopje koffie drinken of, zoals hier, eten klaar gemaakt: samen aardappels schillen en boontjes doppen.

Zondag 20/4: Deze dag stond in het teken van de reünie van de Verkorte HBO-V die ik in Hengelo aan de Hogeschool gevolgd heb. Al een aantal maanden werden klasgenoten gezocht en opgetrommeld en was er via facebook en mail contact. Het werd een hele leuke middag. Met koffie, appelgebak, hapjes, drankjes en een avondmaaltijd. We hebben afgesproken dat we over ongeveer twee jaar weer bij elkaar komen.

Maandag 21/4: Samen met Jennie ben ik naar Mary geweest. Ik reisde met de trein naar Apeldoorn waar Jennie me ophaalde. Het werd een gezellig uurtje en het was heel fijn om haar weer gezien te hebben! Helaas geen foto’s gemaakt 🙁

    

Dinsdag 22/4: Samen met pap ben ik naar koor geweest. Dat is altijd erg leuk. Lekker meezingen met de sopranen en ondertussen ook af en toe een fotootje schieten. Uiteraard hoort er ook pauze met een kopje koffie bij.

Nadien heb ik samen met pap en mam een 12-uurtje genuttigd in een cafe-restaurant in Hardenberg. Lekker!

Fietsen langs de Vecht blijft mooi!

Woensdag 23/4: De avond was geserveerd voor het avondje „Dineren zonder heren“. Met andere woorden: avondje eten met moeder en dochter. Ik had een tijdje geleden al gereserveerd bij Herberg De Klomp in Vilsteren, bij Ommen. Het is en restaurant wat veel met streekproducten werd en gezien Stolt Mat vond ik dat wel passen 🙂

Het werd een superleuke avond waarbij we aan een ronde tafel zaten. We hadden ook weer de nodige cadeautjes voor elkaar gekocht, dus die werden bij toerbeurt driftig uitgedeeld. Ik had voor iedereen een ketting gekocht in haar kleur: Jennie blauw, Stans geel, Alita rood en mam lilla (en ik groen).

We hadden het zo naar de zin dat dat bij de overige gasten niet voorbij ging. Er was zelf een vrouw die zei dat ze maar bij ons aan moest schuiven. Arme echtgenoot (?) met wie ze zat te dineren 🙂

Donderdag 24/4 ging het weer terug naar Noorwegen. Het afscheid is nooit leuk en zeker nu niet: de trein kwam er al aan en het afscheid van mijn ouders moest in ras tempo. Bleek later dat er kort erna nog een trein richting Zwolle ging…

Het waren weer hele fijne dagen Nederland. Tot een volgende keer lieve ouders, zussen en de vele anderen!

 

Janet