Maandelijks archief: maart 2017

12/3: Tur naar Godøya

2017

Vandaag hadden we zin in een bergtochtje en zijn we naar Godøya gereden, een eiland nabij Ålesund. Daar wilden we Storehornet op, de top van het eiland. Hier zijn we eerder eens opgeweest maar dat was al bijna 19 jaar geleden; in 1998.

    

Vanaf de weg ziet de top er eigenlijk helemaal niet zo spits uit, maar kom je meer aan de voet van de berg dan is dat wel het geval. Het eerste deel van de wandeling gaat door een bos.

Reeds op enige hoogte heb je een mooi uitzicht richting fjord en Ålesund. Het doel is een populaire route en het pad omhoog is dan ook goed uitgesleten.

Aan de voet van Storehornet staat een bordje met waar je de routes kunt vinden.

Wij kiezen uiteraard rechtsaf, naar Storehornet. Dat is nog een leuke trippel, maar de beloning is groot: prachtige uitzichten over fjord en bergen.

    

Op de top nemen we een pauze.

Er staan daar twee steenmannen.

Eén van die nu is aangelegd door een paar duitsers in 1942 of 1943. Toen ze op een regenachtige dag aan een paar jongeren om raad vroegen welke route het gemakkelijkst was, werd hen een route aangeraden. Dat die recht omhoog ging hadden ze er niet bij gezegd.

Recentelijk stond er in de krant dat er bruidsparen zijn die bruidsfoto’s op de Storehornet willen laten maken, nadat ze er met een helikopter omhoog zijn gebracht. Dit is door de provincie afgewezen; iets waar ik het helemaal mee eens ben!

We hadden vooraf besloten dat we via de andere kant naar beneden zouden gaan en rond het meer zouden lopen. Aan de noordzijde ligt duidelijk meer sneeuw en moeten we een aantal sneeuwvelden over. Ons uiteindelijke doel is de zogenaamde Johan Skytt-steen. Johan Skytt is een fotogene steen die uit de bergwand steekt. Je kan de steen op, die hoog en „luchtig“ boven de ondergrond zweeft. Had de steen gewoon op de grond gelegen had niemand er acht opgeslagen, en had je er zonder moeite opgestaan. Maar nu kun je je hoogtevrees testen als je er op gaat staan of zitten. Natuurlijk moest ik mezelf uitdagen.

    

    

    

    

En ja, het ging me zo goed af dat ik er zelf even aan gehangen heb terwijl ik lachtend naar de fotograaf zwaai.

We lopen verder en aan de rand van de bergwand heb je een mooi uitzicht op Alnes.

Alnes is een dorp waar voorheen veel vissers woonden. Er staat ook een hele mooie vuurtoren waar je op kan en waar kunsttentoonstellingen worden getoond. De plaatselijke bevolking bakt taarten voor het café wat in de voormalige vuurtorenwachter gevestigd is. Inmiddels is er een nieuw gebouw gekomen waar ook tentoonstellingen worden gehouden; vorig jaar geopend door Koningin Sonja. We hadden het plan om er na de wandeling heen te gaan maar we zien dat we dan in tijdnood komen. Dus dat bewaren we tot een volgende keer.

    

We lopen rond het meer en komen uiteindelijk weer bij de paal met bordjes uit. Ook op die hoogte kun je goed zien dat Storhornet een mooie spitse top is.

We dalen weer af naar de parkeerplaats en rijden naar huis. We zijn ruim drie uur onderweg geweest (pauze niet meegerekend) en hebben ruim 8 km gelopen.

‘s Avonds komt Stephanie bij ons eten en samen met haar gaan we baar de bioscoop waar we de film Hidden Figures zien. Deze film vertelt het verhaal van de drie Afro-Amerikaanse vrouwen die onmisbaar waren voor de ruimtereis van John Glenn, de eerste Amerikaan die in meerdere banen om de aarde ging. De drie vrouwelijke wetenschappers waren verantwoordelijk voor de berekeningen die de ruimtereis mogelijk maakte. Maar in die tijd was èn vrouw zijn èn donkere huidskleur hebben èn betere berekeningen kunnen maken dan witte mannen geen goede combinatie. Dus eer ze in die mannenwereld een enigszins gelijkgesteld plekje kregen, moesten er heel wat hobbels overwonnen worden. Pas nadat ze steun kregen van hun witte baas verliep het allemaal gemakkelijker. Een mooie en indrukwekkende film

Dit was al met al een vol gevuld weekend met veel gevariëerde activitetiten.

Janet

11/3: Concert Skodje Kyrkjekor

2017

We zijn naar een concert in de kerk in Ørskog geweest, waar Skodje kyrkjekor (kerkkoor) nummers van Haydn, Bach, Reger, Rachmanikov en Öhrwall ten gehore bracht. Jon Gorrie is de dirigent van dit koor. Hij was voorheen de dirigent van ons koor, Ørskogkoret.

Het koor had ook de sopraan Marianne Ravn Stavseng mee evenals twee fluitisten, cello, contrabas en drums.

Stephanie was ook mee. We hadden gedacht dat het een druk bezocht concert zou zijn, dus we kwamen vroeg aan. We waren zelfs de eersten. Maar helaas was er geen grote opkomst. Maar we hebben wel genoten van een prachtig concert.

Janet

10/3: Interview en theater

2017

De verkiezingen in Nederland staan voor de deur. Het feit dat die „nep-blonde“ politicus populair is, wekt interesse, ook in het buitenland. Ja, ook in Noorwegen. Er wordt veel over geschreven in de kranten en er is ook een speciale zending over deze man uitgezonden op de noorse televisie. Nederlanders wonende in Noorwegen worden gevraagd wat zij er van vinden. Ook Gert werd gevraagd om aan een interview bij te dragen, ook als is hij officieel geen nederlander meer maar noor. Hij heeft in voorgaande jaren en sinds we in Noorwegen wonen al heel vaak interviews afgegeven dus het is hem allemaal niet vreemd.

In Ålesund is er een studio van de NRK (Noorse zender) waar het interview werd afgenomen. Dat verliep via techniek met de studio in Oslo. Gert moest om iets voor 18.00 uur aanwezig zijn.

Het interview vond plaats kort na de nieuwsberichten van 18.00 uur. Hij moest plaats nemen in een speciaal geluidsdichte kamer en via een hoofdtelefoon had hij contact met Oslo. Voorafgaand moest hij zijn stem opwarmen en lag er een bericht klaar hoe hij dat kon doen.

In de ruimte ernaast kon ik het allemaal volgen en hoorde ik ook wat Gert gevraagd werd.

Interessant om mee te maken. Al met al duurde het ongeveer 10 minuten.

Toen dit klaar was zijn we naar een restaurant geweest waar we snel even een salade gegeten hebben want om 19.00 uur hadden we kaartjes voor het cultuurhuis, waar we kaartjes hadden voor de theatervoorstelling „I lånte fjær“ (In geleende veren) van Bjarte Hjelmeland. Een geweldige humoristische voorstelling.

Janet

6/3: Nieuw lid Rotary

2017

Vanavond op de clubavond van Rotary hebben we een nieuw lid verwelkomt. Helga is als nieuw lid opgenomen.

Zij was door Janette een tijdje geleden gevraagd en het was dan ook aan de laatste de eer om het Rotary-speldje bij Helga op te spelden.

Welkom!

Janet

3-5/3: Jønsbu

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

We zijn een weekend in Jønsbu geweest. Weliswaar met een onderbreking op zaterdag omdat we toen in de winkel moesten zijn maar toch… Op vrijdagmiddag gingen we na winkelsluiting er heen. Allebei met rugzak en zonder sneeuwschoenen. We dachten dat we gemakkelijk omhoog konden zonder, maar daar hadden we wel een beetje spijt van. Zaterdagochtend bijtijds opstaan, naar huis en toen naar de winkel. Na winkelsluiting weer terug naar Jønsbu, dit keer met sneeuwschoenen.

    

Zondag hebben we een heerlijke wandeling gemaakt in prachtig stralend weer.

   

    

    

We zijn „Nakken rond“ gelopen.

    

Als je buiten in de natuur in de sneeuw loopt kom je mooie sporen tegen die je anders niet ziet. Deze is wel heel bijzonder. Vast van een sneeuwhoen!

De mooie bergen „in onze achtertuin“ zien er prachtig uit. Op sommigen wordt geskied.

Blåtinden

Jolgrøhornet

Als we de rivier oversteken zoeken we een mooi plekje om koffie te drinken en wat te eten.

Ook bij Ringsetseter staan de hutjes er mooi bij. Op één van hen schuift de sneeuw langzaam van het dak.

In het hutje wat open is schrijf ik weer in het gastenbok.

Aan de bordjes is te zien dat er nog goed veel sneeuw ligt.

Bij Jønsbu aangekomen drinken we buiten aan tafel in de zon een kop koffie. Ik ga schrijven en Gert maakt envelopes van oude landkaarten.

    

Aan het eind van de middag gaan we weer naar huis.


Janet

1/3: Verlaat verjaardagscadeau

2017

Ik kreeg afgelopen week een vraag van Jennie: „Is mijn verjaardagscadeau aangekomen?“. Nee, maar wat leuk dat ik dat in het vooruitzicht heb. Woensdag 1 maart kwam het pakketje dan toch aan. Ruim een week later.

Gert vond het ook spannend wat er in zat 🙂

En er zaten vier pakjes in zelfs.

Servetten, sopdoekjes, heerlijke thee en een slaapmasker. En een mooie kaart met brief. Alles met liefde <3 gegeven!

Dank jullie wel lieve Jennie en Dick!!

Janet

26/2: Skiën, eten, film

2017

Er is weer verse sneeuw gevallen en eindelijk nemen we de gelegenheid om deze zondag te gaan skiën. Dat is al heel lang geleden. We staan vroeg op, want we weten zeker dat het druk zal worden in de løypes omdat we niet de enigen zijn die de gedachte hebben om te gaan skiën.

    

We starten bij Braute. De løypes zijn mooi geprepareerd. Mooie uitzichten. En vroeg opstaan loont zich: heerlijk rustig!

    

Het kopje zonder oor, wat ik bij een eerdere wandeltocht op het paaltje heb gezet, staat er nog steeds.

We eindigen bij Fjellstova waar we een kop koffie drinken. Even gezellig bijkletsen met Hilde, waarna we weer de terugtocht aanvaarden. De afdaling gaat hard en we vallen allebei wel een keer.

Onderweg komen we bij de hut waar een mooie tekening op de wand geschilderd is, alsof een paar trollen achter het raam naar buiten kijken.

‚s Avonds gaan we eerst met Stephanie en familie uit eten bij Fjellstova. Gezellig en het smaakt goed! En later op de avond gaan we naar de film/musical „La La Land“. In deze musical maken we kennis met Sebastian. Hij is een pianist met middelmatig succes. Hij ontmoet de beginnende actrice Mia en ze vallen voor elkaar. Als hun carrières vlucht krijgen begint hun relatie onder druk te staan. Wij vonden het een mooie film. En dit was ons weekend weer.

Janet

22-24/2: Een week met diversen

2017

Ook dinsdag en woensdag werk ik op de dagchirurgie in het ziekenhuis. Het blijft een ontzettend leuke werkplek met fijne collega’s en afwisselend werk. Woensdagavond heb ik een vergadering in Ålesund van Sunnmøre Friluftsrådet. Daar bereiden we grotendeels de jaarvergadering voor die op 22 maart gepland staat.

Donderdag en vrijdag ben ik in de winkel Stolt Mat. Op vrijdag krijg ik weer twee Kraftkar-kazen van Tingvollost. Deze blauwschimmelkaas is vorig jaar uitgeroepen tot ‚s werelds beste kaas. Dat heeft er voor gezorgd dat er een enorme vraag naar is. Maar helaas krijg ik maar twee kazen per keer, en slechts eens in de vier tot vijf weken. Ik moet altijd veel klanten teleurstellen want 24 stukjes verkoop ik in de loop van een paar uur. De volgende kazen krijg ik niet eerder dan 31 maart.

Vrijdagmiddag rij ik naar het vliegveld in Ålesund waar ik Stephanie, haar moeder en zus op haal.

Stephanie is student en studeert aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Zij studeert sociale psychologie met als hoofdthema „sociale gedrachtsveranderingen“. Zij zal hier haar mastergrad gaan schrijven. Thema is „handelslekkage“. We hebben een appartement geregeld waar ze vijf maanden zal verblijven. Haar moeder en zusje blijven een aantal dagen hier.

Janet

18-20/2: Verjaardag in Olden

2017

Toen we met Oud en Nieuw bij Ellen en Adri waren hadden we afgesproken dat we mijn verjaardag samen zouden vieren, met een tentovernachting in de sneeuw. Daar had ik al heel lang veel zin in. Het zag er aanvankelijk mooi uit, maar een aantal dagen voor mijn verjaardag (20 februari) zag het er niet zo mooi uit: dooi en regen. Niet echt ideaal om dan in de tent te overnachten. Dus bedacht ik wat anders. Ik huurde een klein hutje in Olden, nabij Briksdalsbreen (gletscher). Het was voor ons jaren geleden dat we daar voor het laatst geweest waren, zeker 18 jaar. We zijn er ook een keer geweest met mijn ouders toen zij ons voor de eerste keer in Noorwegen bezochten. Ik wilde er graag weer eens naar toe. Gert wist er van maar Ellen en Adri niet. Die kregen te horen waar we elkaar zouden ontmoeten, en reden ze achter ons aan. Ze vonden het super spannend.

In Olden aangekomen was het al donker en de verhuurder bracht ons naar Fjordblikk. Mooi hutje met twee slaapkamers. Zag er gezellig uit.

Fjordblikk

We vuurden de kachel op en installeerden ons.

Nadat we gegeten hadden en koffie hadden gedronken kreeg ik cadeautjes overhandigd van Ellen en Adri. Een mooi boek met diverse wandeltochten in ons omgeving. Schitterend! We hadden verder een gezellige avond.

    

De volgende ochtend hadden we een heerlijk ontbijt.

We pakten daarna de spullen in en reden we naar het startpunt van de wandeling richting de gletscher. Die ligt verderop in een dal.

    

Het is een mooi pad. Beter aangelegd dan rond 18 jaar geleden. En hier en daar zijn er ook grappige dingen te zien zoals een pad wat aangelegd is onder een aantal stenen door.

    

Met het weer valt het nog mee. Af en toe een drupje regen. De omgeving is prachtig; net als toen. En zo lekker rustig: geen toeristen!!

In de verte zien we Briksdalsbreen.

Maar we schrikken ons eigenlijk kapot: wat is de gletscher klein geworden!

    

De gletschertong van destijds is vrijwel helemaal verdwenen. Voorheen lag die helemaal in het gletschermeer en kon men ook nog op de gletschertong lopen (onder begeleiding van een gids!).

Maar dat is nu niet meer mogelijk, zover als hij zich heeft teruggetrokken. Is het op deze manier nog wel een „attractie“ voor de vele toeristen die hier elk jaar naar toe gaan?

    

We blijven nog een tijdje staan kijken tot we een enorm „gedonder“ horen. We zien dat er van een bergwand sneeuw naar beneden valt.

Dat was zeer indrukwekkend. Even later zien we ook dat er van de gletschertond een stuk sneeuw/ijs valt, ook dat ging met veel lawaai gepaard. De natuur „werkt“.

Na een groepsfoto gemaakt te hebben gaan we terug richting de parkeerplaats. Halverwege gaan we ergens zitten en nemen een broodje en maken koffie.

Weer bij de auto aangekomen nemen we afscheid, want dan kunnen we ons eigen rijtempo aanhouden.

Zondagavond zijn we naar de bioscoop geweest waar we de film Kings Bay hebben gezien. In de hoofdrol speelt Kari Bremnes. Zij is eigenlijk zangeres en dit is haar eerste rol als actrice; iets wat ze niet slecht deed! De film is gebaseerd op een werkelijk plaatsgevonden mijnongeluk. In 1962 komen 21 mijnwerkers door een explosie om in de Kings Bay mijn op Svalbard (Spitsbergen). Slechts een aantal kunnen uit de mijn gehaald worden. Wat de de aanleiding tot de explosie is is tot op heden een mysterie. De regering moest opstappen, maar wisten ze iets wat niemand verteld had. Wat als het geen ongeluk was?

De film verteld het verhaal van een journaliste (Kari Bremnes) die werkzaam is bij de krant Nordlys in Tromso. Zij ontvangt een anoniem pakje met oude Russische geluidsbanen. Ze bevatten een waarschuwing over het ongeluk in Kings Bay, een jaar voordat het gebeurde. De journaliste en haar collega beginnen zich te verdiepen in de materie. Hoe dichter ze bij de waarheid komen over wat er werkelijk gebeurde 50 jaar geleden, hoe duidelijker het wordt dat er sterke politieke krachten aan het werk zijn. De journalisten worden bedreigd en moeten vrezen voor hun eigen leven, want het ziet er naar uit dat iemand bereid is om tot het uiterste te gaan om de zaak in de doofpot te houden. Een gode film en het beweest dat Kari Bremnes niet alleen een goede zangeres is!

Mijn verjaardag was op maandag 20 februari, maar dit was een normale werkdag voor me in het ziekenhuis. Ik had een taart gemaakt voor mijn collega’s, de vlag stond voor mij op de tafel en er werd voor me gezongen. Na het werk ging ik door naar Ålesund waar we met de Rotary een informatieavond hadden over de ontwikkelingen van Moa, een groot koopcentrum buiten het centrum van Ålesund, en wat binnenkort het grootste koopcentrum van Noorwegen zal zijn. Het was een interessante voordracht.

Janet

12/2: Lebergs- en Svartløkfjellet

2017

Klik op de foto’s om te vergroten.

Weer een wandeling gemaakt van StikkUt! Deze keer Lebergsfjellet (628 mtr – links op de foto) en Svartløkfjellet (562 mtr – rechts op de foto).

We parkeerden de auto bij Fjellstova en liepen het pad op waar we in de winter skiën omdat er sneeuw ligt. Maar dit is een „rare“ winter. Weinig sneeuw gehad tnt en op de bergen ligt eigenlijk abnormaal weinig sneeuw voor de tijd van het jaar. Dat geeft daarentegen wel de mogelijkheid om de bergen lopend op te komen. Maar het was fris en er stond een koude wind.

Het bordje van StikkUt! Geeft aan waar we moeten starten. Ik vind een mooi kopje zonder oor en zet dat op de paal waar het bordje aan bevestigd is. Eeens kijken hoelang die het „volhoudt“ om daar te staan.

Her en der lagen er wel sneeuwvelden dus de „ijskettingen“ onder de schoenen kwamen dit keer goed van pas! Het is een pad wat nog niet veel gebruikt is maar er waren paaltjes geplaatst en her en daar vonden we wel rood-gemarkeerde stenen.

Boven op Lebergsfjellet staat een mast wat een weermeet- en zendstation is.

    

Vanaf de top heb je mooie uitzichten over Ørskogfjellet met de „vulkaan-berg“ en ook de Sunnmørsalpane met de Storfjord ervoor.

    

    

Nu er zo weinig sneeuw ligt staat het waarschuwingsbord met „Gevaar voor sneeuwval“ enigszins overbodig.

In de luwte van het gebouw hebben we water gekookt en koffie gemaakt, maar de jas moest wel aan.

    

Hierna zijn we aan de andere kant van de Lebergsfjellet weer afgedaald.

Aan die kant lag er meer sneeuw en „sneeuwduinen“. Het was daar ook stijler en toen kwamen de kettingen onder de schoenen ook goed van pas. Maar toen ik Gert vroeg een foto van me te maken gleed ik op dat moment toch net uit en gleed ik toch een hele „rutsch“ naar beneden. Gelukkig stuitte ik met mijn voet op een stenen, die de val afremde. Dus werd er een foto gemaakt vlak nadat ik tot stilstand kwam.

De tocht ging vervolgens verder naar beneden.

Tussen de twee bergen ligt een wat vochtig gebied maar door de kou was nu alles bevroren. Dat liep gemakkelijk en je zag ook mooie ijsformaties.

Svartløkfjellet was het volgende doel. Aan de voet van de andere kant van de berg ligt het meer Svartløkvannet. Als er veel sneeuw ligt kun je daar omheen skiën.

           

Op de top hebben we ook een mooi uitzicht.

    

Na een kort verpozen zetten we de afdaling in via het zadel.

We komen weer op het pad uit waar ook een bordje staat van StikkUt! en voltooien onze rondwandeling.

De hele wandeling heeft circa drie uur geduurd. Bij Fjellstova drinken we een kop koffie en gaan dan huiswaarts.

Janet

PS: In 2015 ben ik ook een keer Svartløkfjellet op geweest.