2017

Toen we met Oud en Nieuw bij Ellen en Adri waren hadden we afgesproken dat we mijn verjaardag samen zouden vieren, met een tentovernachting in de sneeuw. Daar had ik al heel lang veel zin in. Het zag er aanvankelijk mooi uit, maar een aantal dagen voor mijn verjaardag (20 februari) zag het er niet zo mooi uit: dooi en regen. Niet echt ideaal om dan in de tent te overnachten. Dus bedacht ik wat anders. Ik huurde een klein hutje in Olden, nabij Briksdalsbreen (gletscher). Het was voor ons jaren geleden dat we daar voor het laatst geweest waren, zeker 18 jaar. We zijn er ook een keer geweest met mijn ouders toen zij ons voor de eerste keer in Noorwegen bezochten. Ik wilde er graag weer eens naar toe. Gert wist er van maar Ellen en Adri niet. Die kregen te horen waar we elkaar zouden ontmoeten, en reden ze achter ons aan. Ze vonden het super spannend.

In Olden aangekomen was het al donker en de verhuurder bracht ons naar Fjordblikk. Mooi hutje met twee slaapkamers. Zag er gezellig uit.

We vuurden de kachel op en installeerden ons.

Nadat we gegeten hadden en koffie hadden gedronken kreeg ik cadeautjes overhandigd van Ellen en Adri. Een mooi boek met diverse wandeltochten in ons omgeving. Schitterend! We hadden verder een gezellige avond.

    

De volgende ochtend hadden we een heerlijk ontbijt.

We pakten daarna de spullen in en reden we naar het startpunt van de wandeling richting de gletscher. Die ligt verderop in een dal.

    

Het is een mooi pad. Beter aangelegd dan rond 18 jaar geleden. En hier en daar zijn er ook grappige dingen te zien zoals een pad wat aangelegd is onder een aantal stenen door.

    

Met het weer valt het nog mee. Af en toe een drupje regen. De omgeving is prachtig; net als toen. En zo lekker rustig: geen toeristen!!

In de verte zien we Briksdalsbreen.

Maar we schrikken ons eigenlijk kapot: wat is de gletscher klein geworden!

    

De gletschertong van destijds is vrijwel helemaal verdwenen. Voorheen lag die helemaal in het gletschermeer en kon men ook nog op de gletschertong lopen (onder begeleiding van een gids!).

Maar dat is nu niet meer mogelijk, zover als hij zich heeft teruggetrokken. Is het op deze manier nog wel een „attractie“ voor de vele toeristen die hier elk jaar naar toe gaan?

    

We blijven nog een tijdje staan kijken tot we een enorm „gedonder“ horen. We zien dat er van een bergwand sneeuw naar beneden valt.

Dat was zeer indrukwekkend. Even later zien we ook dat er van de gletschertond een stuk sneeuw/ijs valt, ook dat ging met veel lawaai gepaard. De natuur „werkt“.

Na een groepsfoto gemaakt te hebben gaan we terug richting de parkeerplaats. Halverwege gaan we ergens zitten en nemen een broodje en maken koffie.

Weer bij de auto aangekomen nemen we afscheid, want dan kunnen we ons eigen rijtempo aanhouden.

Zondagavond zijn we naar de bioscoop geweest waar we de film Kings Bay hebben gezien. In de hoofdrol speelt Kari Bremnes. Zij is eigenlijk zangeres en dit is haar eerste rol als actrice; iets wat ze niet slecht deed! De film is gebaseerd op een werkelijk plaatsgevonden mijnongeluk. In 1962 komen 21 mijnwerkers door een explosie om in de Kings Bay mijn op Svalbard (Spitsbergen). Slechts een aantal kunnen uit de mijn gehaald worden. Wat de de aanleiding tot de explosie is is tot op heden een mysterie. De regering moest opstappen, maar wisten ze iets wat niemand verteld had. Wat als het geen ongeluk was?

De film verteld het verhaal van een journaliste (Kari Bremnes) die werkzaam is bij de krant Nordlys in Tromso. Zij ontvangt een anoniem pakje met oude Russische geluidsbanen. Ze bevatten een waarschuwing over het ongeluk in Kings Bay, een jaar voordat het gebeurde. De journaliste en haar collega beginnen zich te verdiepen in de materie. Hoe dichter ze bij de waarheid komen over wat er werkelijk gebeurde 50 jaar geleden, hoe duidelijker het wordt dat er sterke politieke krachten aan het werk zijn. De journalisten worden bedreigd en moeten vrezen voor hun eigen leven, want het ziet er naar uit dat iemand bereid is om tot het uiterste te gaan om de zaak in de doofpot te houden. Een gode film en het beweest dat Kari Bremnes niet alleen een goede zangeres is!

Mijn verjaardag was op maandag 20 februari, maar dit was een normale werkdag voor me in het ziekenhuis. Ik had een taart gemaakt voor mijn collega’s, de vlag stond voor mij op de tafel en er werd voor me gezongen. Na het werk ging ik door naar Ålesund waar we met de Rotary een informatieavond hadden over de ontwikkelingen van Moa, een groot koopcentrum buiten het centrum van Ålesund, en wat binnenkort het grootste koopcentrum van Noorwegen zal zijn. Het was een interessante voordracht.

Janet