Maandelijks archief: juli 2016

30/5-3/6: Breinakken en Hestevika

Klik op de foto’s om te vergroten.

2016

30/5-1/6 heb ik in het ziekenhuis gewerkt. Ik heb het daar erg naar mijn zin; afwisselend werk, leuke collega’s, uitdagingen genoeg. Maandagavond had ik Rotary, dinsdagavond koor en woensdag twee vergaderingen van de partij.

Donderdag 3/6 was ik al weer vroeg wakker. Het was mooi weer en ik had zin om een wandeling te maken naar Breinakken. Het is slechts een klein topje maar met een mooi uitzicht over ons dorp. Het was nog zo vroeg dat er nog dauw te zien was.

Ochtenddauw

Ochtenddauw

Ik ga eerst Breinakken op (146 mtr). Op sommige plekken is het behoorlijk stijl; er is zelfs een touw aangebracht om je aan op te kunnen trekken.

02

Eenmaal boven heb je een mooi uitzicht over het centrum van het dorp.

03     04

Aan de andere kant zie ik ons huis ook liggen iIn de rode cirkel).

huis

Vervolgens ga ik naar Hestevika. Daar zijn Gert en ik eind april ook een keer geweest. Nu kon ik me echt registreren in het StikkUt! boekje.

05

De rest van de dag bracht ik in de winkel Stolt Mat door, die overigens sinds 1 mei een BV is geworden.

Janet

28-29/5: Ørskogdagen en Sommardans

Klik op de foto’s om te vergroten.

2016

Elk jaar wordt er in de gemeente de Ørskogdagen georganiseerd. Hier de link van vorig jaar. Ook al waren er vorig jaar slechts twee deelneemsters voor de «hoge hakken race» (die ik vorig jaar in gang heb gezet), het weerhield me er niet van om deze nogmaals te organiseren. Mijn doel was om een toename te krijgen van 100% (dus vier deelneemsters). Maar ik had al een hint gekregen dat het er meer zouden worden: iemand belde me dat er die dag een vrijgezellenfeestje werd georganiseerd en dat men als verrassing voor de bruid had besloten om aan de loop mee te doen. Maar de bruid mocht het niet weten en tegen de tijd dat de loop begon kwam er een groep met tien vrouwen aanlopen. Allemaal op hoge hakken. En die werden allemaal goed gekeurd. Dus geen toename van 100% maar van 600%.

De afstand was net als vorig jaar hetzelfde parcour van 100 mtr. Het werd een prachtige happening van een groep gillende, lachende en rennende vrouwen. En iedereen kwam heel over de finishlijn. Heerlijk!

01

Gunnhild was, net als vorig de eerste over de streep (ik kan las organisatrice toch slecht de llop gaan winnen…). Ik had voor de winnares een «wisselbeker» gemaakt: een met gouden lak bespoten hoge hak-schoen.

02

Die kreeg van een schoenenbedrijf in de buurgemeente. Gert heeft een mooie steen gevonden, er een gat in geboord en met een schoef werd de schoen aan de steen vast gemaakt. Gejuich allom toen die werd uitgereikt. Volgend jaar Gunhild opnieuw de race moeten winnen wil ze de Wisselbeker behouden.

Gert deed ‘s middags mee aan een modeshow en was mannequin. Hij zag er heel mooi uit, maar helaas heb ik hier niets van kunnen zien omdat ik in de winkel moest zijn. We hebben elkaar die dag geregeld even af moeten wisselen.

03

‘s Avonds was er weer een zomerdans, georganiseerd door Ørskogkoret. We hadden dit jaar twee bands die elkaar afwisselden waardoor het publiek non-stop kon dansen. Dit gebeurde buiten op het plein tussen de bank en het dorpshuis. Het werd een gezellige avond zonder rare gebeurtenissen. Het werd laat en toen ik thuis kwam lag Gert al lang in bed.

Terje, Hans Arne en Ola

Terje, Hans Arne en Ola

De volgende dag moest het dorpshuis en het plein weer opgeruimd worden: tafels en bank naar de opslagplaats, dranghekken rond het plein afbreken en wegbrenen, keuken en bar opruimen. We waren helaas met niet vele mensen en ik kon zelf ook maar een paar uurtjes meedoen omdat er in ons huttenveld de jaarvergadering gepland was. Aangezien ik penningmeester en secretair ben moest ik daar wel bij zijn.

05

Bij het hek aangekomen zagen we dat het oude houten hek weg was en dat er een nieuw ijzeren hek was gekomen. Ziet er goed en degelijk  uit. De vergadering verliep verder ok. Er kwamen 16 personen op af. Meestal is het een vast clubje die er komt.

06     07

Nadat de vergadering klaar was zijn we naar een tuincentrum gereden waar we planten hebben gekocht voor de schuine helling tussen ons huis en de parkeerplaats.

08     09

Gert heeft daar planken gemaakt zodat de grond „vast gehouden“ wordt en waar de planten komen te staan. Dit heeft hij voor zijn rekening genomen.

10     11

12

Ik heb de parkeerplaats aangepakt en van onkruid ontdaan.

Voor

Voor

Na

Na

In de tuin hebben we ook een pruimenboompje geplaatst. Toen we het huis kochten in 1998 stond op dezelfde plek ongeveer ook een pruimenboom, een hele oude. Die is echter omgevallen. Hopelijk krijgen we van de nieuwe een goede oogst, alhoewel we er dit jaar nog niets van verwachten.

13

’s Avonds heeft Gert heerlijke gekookt: verse asperges met gerookte forel uit de winkel.

16

En zo vloog dit weekend vol met verschillende activiteiten weer om.

Janet

20-22/5: Arn op bezoek

2016

Deze dagen hadden we Arn weer eens op bezoek. Het was mooi weer en terwijl Gert zaterdag in de winkel zat heb ik samen met Arn in de tuin gewerkt. Het was nodig tijd dat er eens wat in de grond kwam. De grond had ik eerder al eens omgespit. Samen met Arn gingen de aardappels in de grond.

DSC_0749

Hij had er niet altijd de concentratie voor en heeft zich ook goed zelf vermaakt.

DSC_0752

Hij vroeg of hij mocht „baden“, in het riviertje. Het was warm weer dus daar heeft hij zich goed vermaakt.

DSC_0754     DSC_0756

Toen Gert ‚s middags thuis kwam heeft Arn hem geholpen met gras maaien.

DSC_0757

Zaterdagavond hebben we buiten gegeten. Gert maakte visballetjes en die werden buiten op het gas gebakken .

DSC_0759

Zondag hebben we een taart gebakken, nog een wandeling gemaakt en zijn we ‚s avonds naar de bioscoop geweest, een leuke kinderfilm. Hierna heb ik Arn weer thuis gebracht. Het was een leuk weekend en hij heeft het erg naar de zin gehad. En wij ook 🙂

Janet

17/5: 17e mei

Klik op de foto’s om te vergroten.

2016

17. mai (of in het nederlands 17e mei) is een belangrijke dag in Noorwegen: de nationale feestdag. Men viert dat men in 1814 onafhankelijk werd van Zweden en is er een eigen Grondwet gekomen. Elk jaar wordt deze dag in elk dorp gevierd, en doorgaans hetzelfde doorgebracht. Heb je één keer 17. mai meegemaakt weet je ook hoe de daarop volgende 17. mai dagen verlopen.

Mensen verzamelen zich op een bepaalde plek in het dorp, bij ons is dat bij de kerk, nadat er ‘s ochtends vroeg een kerkdienst is geweest en er bij een monument een krans is neergelegd. Alle kinderdagverblijven en schoolklassen, brass en andere korpsen, overige vrijwillige organisaties en de rest die wil stelt zich op met vaandels en vlaggetjes en loopt in een lange optocht een bepaalde route. Bij het verpleeghuis wordt er altijd halt gehouden en een paar coupletten van het volkslied gezongen.

Vaak heeft het koor ook meegelopen maar de laatste jaren niet omdat er te weinig interesse voor was, veel mensen vieren 17. mai met familie die elders woont. Gert en ik liepen niet mee; dat hebben we nooit gedaan. Het is toch een beetje een dag waar we ons nog steeds niet helemaal vertrouwd mee voelen: van kindsbeen af zijn we er niet mee opgegroeid zoals de noren dat wel zijn.

Na de optocht vieren de mensen het verder in het dorpshuis of vieren het verder hun eigen buurtschap. Elk jaar wordt er ook iemand gevraagd om een toespraak te houden, de zogenaamde 17. mai-tale. Een hele eer waar je geen nee tegen kunt zeggen.

01

We hebben ons netjes aangekleedt. En sinds een paar jaar draag ik een jurk die van mijn oma (geb. 1900) is geweest. Ik had deze jarenlang in de kast liggen maar sinds een aantal keren draag ik deze jurk op de 17. mai als ik deelneem aan de festiviteiten. Men vraagt me dan of dit de nederlandse klederdracht is.

02

Voor de deur van Stolt Mat

Maar dit jaar was het iets anders. Een paar weken geleden was ik gevraagd of ik in de buurtschap Skarbø en Vestre een 17. mai-tale wilde houden. De man die me belde verontschuldigde zich dat hij me zo kort vantevoren vroeg. Reden daarvoor was dat ze vorig jaar de nieuwe burgemeester al hadden gevraagd maar zij is al langdurig ziek en zou voorlopig ook niet terug komen. Ik was dus eigenlijk tweede keus! Dat ze me schijnbaar als een goede vervanger van de burgemeester vonden, vond ik een extra bijzonderheid. Ik was een beetje overrompeld want in 2010 heb ik ook al een tale gegeven, toen in Sjøholt, het centrum van de gemeente. Dat ik nu weer gevraagd vond ik dan ook bijzonder. Kon dat wel? Ja hoor, geen probleem! En ik heb uiteraard dan ook ja gezegd.

De optocht in Sjøholt

De grote optocht in Sjøholt

Nadat de grote optocht door Sjøholt was gekomen zijn we kort voor 13.00 uur naar de school bij Skarbø/Vestre gereden. Op het schoolplein zou er opnieuw een optocht zijn, die over de weg richting «baute på Vestre» zou gaan; daar waar de toespraak gehouden zou worden.

De kleine optocht in Skarbø en Vestre

De kleine optocht in Skarbø en Vestre

Het werd een veel kleiner optochtje dan in Sjøholt maar wel erg fijn en «intiem». Ik vond het leuk om hierin mee te lopen. De kinderen van de school en kinderdagverblijven liepen voorop.

05

Ik liep samen met Brit, een koorcollega. Die had werkelijk een prachtige «bunad» (klederdracht) aan.

06

Zij nodigde ons uit om ‘s avonds bij haar en haar man te komen eten. Er zouden nog drie andere vrienden van hen komen. Dat vonden we een erg leuk gebaar, waar we ook geen nee tegen zeiden.

De "baute" in Vestre

De “baute” in Vestre

De baute is een gedenksteen voor gesneuvelde inwoners aan de grens met Zweden. De steen is ingegraveerd met de tekst: «Reist av Ørskog kommune 1914 – Dei Ørskogmenn som i 1807-1814 var ute i krigen for Å vakte noregs fridom.»: «Opgericht door de gemeente Ørskog in 1914 – De mannen uit Ørskog die in 1807 – 1814 in de oorlog hebben gevochten om de vrijheid van Noorwegen te bewaken.»

Toehoorders in de typische klederdracht van de regio

Toehoorders in de typische klederdracht van de regio

Na een inleidend woordje van de 17. mai-commitéleider (dezelfde man die me destijds ook belde) werd ik gevraagd naar voren te komen om de toespraak te houden.

09

Ook al was zij niet aanwezig ik heb eerst de burgemeester veel beterschap toegewenst. Gelijktijdig verontschuldigde ik me ook ten opzichte van het jongetje wat voor me liep in de optocht. Doordat ik een keer niet oplette waar ik liep trapte ik hem op de hiel waardoor zijn voet deels uit zijn schoentje kwam. Ik wilde hem helpen maar daar moest hij natuurlijk niets van weten en liep naar zijn moeder. Ik kan me goed voorstellen dat hij gedacht moet hebben: «Rot op mens! Blijf uit mijn buurt!». Maar ik vond het heel vervelend en verontschuldigde me ten opzichte van het jongetje en de ouders, ten overstaan van alle aanwezigen. Ik heb later begrepen dat het goed met hem ging. Maar ik ben er zeker van dat hij dit voorval nooit zal vergeten. Net zoals ik dat ook niet zal doen.

Het thema van mijn toespraak was onder andere wat mijn relatie was tot de 17. mai en tot deze nationale feestdag. Ik ging op diverse thema’s in, zoals oorlog over vele delen van de wereld, over mensen op de vlucht, over vergelijkingen met de oorlogen van toen met de oorlogen van nu, over integratie van mensen die vanuit het buitenland naar Noorwegen komen, hoe belangrijk het leren van de taal is en veel meer.

11

Met name het punt van integratie en dat je als buitenlander je best moet doen om een deel te worden van de samenwerking vond ik erg belangrijk om aan te halen. Er zijn teveel mensen uit andere landen die weinig moeite doen om in te burgeren en een onderdeel van de samenleving worden. Dat vind ik jammer en geeft veel gemiste kansen.

Minister Sylvi Listhaug met haar man en kinderen

Minister Sylvi Listhaug met haar man

Tussen de mensen stond ook de minister Sylvi Listhaug. Zij komt oorspronkelijk uit onze gemeente en heeft een belangrijke positie in een partij waar ik zelf ver vanaf sta, zeg maar de noorse PVV. Sylvi is, hoe toevallig, minister van integratie en als je lid bent van die partij dan weet je hoe ze tegen een bepaalde soort van buitenlanders aankijkt. Ze is altijd thuis op deze dag, bij haar ouders, maar ik had er geen moment aan gedacht dat zij erbij zou zijn. Toch was het wel apart om te weten dat ze naar mijn toespraak luisterde.

12

Ik werd bedankt met een mooi bosje bloemen in d ekleuren van de noorse vlag (rood, wit en blauw) en heb achteraf veel dankwoorden gekregen voor de mooie toespraak, ook van mensen die ik niet kende. Ook mensen die niet aanwezig waren op deze dag zeiden me later dat ze gehoord hadden dat het zo’n mooie toespraak was. Ik vond het al met al een eer om te doen.

Na de toespraak werd er nog gezongen en ging het daarna terug naar de school. In de gymzaal stonden allemaal tafels en stoelen en werd er een warme maaltijd geserveerd. Het geheel werd afgesloten met koffie en taart (men betaalde een vast bedrag hiervoor bij de ingang). Hierna gingen we naar huis, maakten nog de laatste foto’s van onze outfit en kleedden ons om naar «normale» kleding.

Gert niet in klederdracht maar wel met een stropdas met borduursels van de klederdracht

Gert niet in klederdracht maar wel met een stropdas met borduursels van de klederdracht

14

Tegen 19.00 uur begaven we ons naar Brit en haar man Jon. De tafel was gedekt maar we dronken eerst een aperitief.

15

Jon, Brit, Aud, Pelle

Aanwezig waren ook buurvrouw Jorunn en een vriendin Aud uit Amerika (oorspronkelijk noorse) en haar zweedse vriend Pelle. Het werd een hele gezellige avond waarbij er leuke discussies over tafel gingen.

16

Gert, Jorunn, Jon, Brit

Al met al kijken we terug op een mooie en bijzonder geslaagde 17. mai-dag.

flagg

Janet