Klik op de foto’s om te vergroten.

2016

Vorig jaar zijn we met Marit en Reidar op de ski’s naar Danskehytta geweest en dat beviel zo goed dat we dit jaar ook gedaan hebben; nu met vrienden van hen erbij, Siv en Jan Ola. Het doel was Pyttbua, een berghut in Puttbudalen. De hut is omgeven door de hoogste bergtoppen van de provincie met Høgstolen (1953), Karitinden (1982) en Puttegga (1999). In 2000 ben ik met een toenmalige collega Pyttegga opgeweest. Op de top staat een grote steenman die een meter hoog is en daardoor stond ik in het jaar 2000 op 2000 meter hoogte 🙂

Zaterdagochtend vertrokken. Voor de gelegeneheid hadden we Rafal ingehuurd om in de winkel te staan. Het weer speelde niet mee aanvankelijk: het regende en er viel natte sneeuw en op de bergppas was er weer een laag bijgekomen.

We reden met twee auto’s en moesten ongeveer 1,5 uur rijden om bij het startpunt te komen. Daar pakten we de spullen in de rugzak en begon de tocht. De tocht is circa 19 km lang en gaat geleidelijk omhoog. We begonnen op een hoogte van circa 695 en Pyttbua ligt op 1149 meter.

    

Het was nu prachtig mooi zonnig warm weer! Het werd al snel bijna te warm. Gert en ik lagen meestal voorop. Of dat aan onze ski’s lag of aan onze goede conditie weet ik niet maar grappig vonden we het wel.

    

Onderweg hebben we geregeld even gepauzeerd, ja zelfs even een borreltje gedronken. De omgeving was ook werkelijk geweldig!

Er waren veel meer skisporen, dus we rekenden erop dat we niet de enigen in de hut waren, zoals vorig jaar wel het geval was.

En inderdaad: bij Pyttbua aangekomen was de hoofdhut zo goed als vol. Er was een groep van aangekomen, die vrijwel de hele hut «occupeerde». We werden doorverwezen naar de andere kleinere hut. Daar waren ook al zoveel bedden bezet dat we op de «hems» moesten liggen (ruimte vlak onder het dak). Toen kwam de leider van de groep uit de grote hut eraan en vertelde dat ze ruimte hadden gemaakt waardoor er plotseling twee kamers met elk vier bedden leeg kwamen… In de ene kamer gingen Marit, Reidar, Siv en Jan Olav liggen en Gert en ik in de andere kamer. Zouden er meer mensen komen dan konden die bij ons komen liggen. Maar wat een geluk: die kwamen niet! 🙂

We hebben een heerlijke maaltijd genoten. Ik had daarvoor spullen meegenomen. Het werd chili con carne met van alles erbij. Dit leidde tot nieuwsgierige mensen om het kooktoestel. De groep was overigens erg luidruchtig, wat erg irritant was. We hadden wijn bij ons en er kwam een vrouw naar ons toe met een glas die vroeg of zij wijn kon krijgen. Gert en ik vonden dat vreemd en ook enigszins onbeschoft want het is niet gebruikelijk om daar zo om te vragen. Wordt het je aangeboden dan is het wat anders, maar goed, de kreeg een glas.

We verkozen te eten in de andere keuken, wat verder weg van de groep. Een beetje rustig eten moet mogelijk zijn. We lieten het ons goed smaken. Ik zakte daarna wel een beetje in elkaar en was behoorlijk moe. En daar kwam de vrouw weer aan. Met leeg glas. En ze vroeg wederom om een glas wijn. Ze kreeg het maar niet uit onze fles. Ze bleef tot overmaat van ramp ook nog zitten. En ze kletste ons de oren van de kop. Ik heb geprobeerd me ervoor af te sluiten, wan tik kreeg er koppijn van. Ze dronk lustig verder tot het glas leeg was en je raad het al: ze vroeg of ze voor ze weg en terugging naar de eigen groep of ze als afsluiting nog een glas mee kon krijgen. Nee, niet te vatten!

We hebben opgeruimd en zijn op tijd naar bed gegaan. Maar van slapen kwam tot 23.00 uur niets, want die groep bleef maar kabaal maken. Tot overmaat van ramp had ik mijn oordoppen vergeten en ontstond er een kleine crisis toen ik erachter kwam. Maar gelukkig had Gert doppen bij bij. Na 23.00 uur werd het gelukkig stil en heb ik goed geslapen!

    

De volgende dag was het ook prachtig weer! We nuttigden een lekker ontbijt en Gert en ik wilden wel aan de terugtocht beginnen.

Maar eer het zover was waren we een uur verder. Die ski’s die de noren hebben hebben de nodige verzorging nodig, want ze moeten het met van allerlei middelen insmeren (wax of klister) om ze te laten glijden. En er kunnen hele discussies ontstaan over welk type wax er gebruikt moet worden: universeel of aangepast aan de temperatuur, want ja, ook daar zijn verschillende smeersels voor.

    

Op de heenweg hadden ze al de nodige problemen: doordat ze niet de juiste smeersles eronder hadden begon de sneeuw onder de ski’s te klonteren en dn wil het niet glijden. Gert en ik doen daar niet aan want wij hebben zogenaamde «smørrefrie» ski’s: ski’s die geen smeersels nodig hebben en altijd glijden. We hadden er dus wel schik van dat wij onder elke omstandigheid voort konden. Maar uiteindelijk konden we dan op pad.

    

De terugweg ging ook een stuk sneller want nu ging het geleidelijk naar beneden. Ik was er wel enigszins huiverig voor maar het ging ons toch goed af. Slechts een paar keer gevallen (op de heenweg overigens ook).

Een aantal pauzes gemaakt onder andere om water te tappen.En op een grote steen hebben we gelunched.

    

Na een aantal uren kwamen we weer bij de auto. Daar scheidden onze wegen. Gert en ik reden naar huis, want de anderen zaten bij elkaar in de auto. Het was een heel erg leuk weekend en echt fijn om weer zo’n tocht gemaakt te hebben. We vonden het weer een hele prestatie van onszelf en vonden ook dat we het echt niet slechter deden ten opzichte van de vier noren 🙂

Janet

Geen foto’s.

2016

Een afwisselende drukke week ligt achter ons. Maandag was ik vrij. ’s Avonds had ik een voordracht voor de UKS = Ungdoms Kommunestyret, oftewel de Jongeren Gemeenteraad. Een raad voor jongeren die ook in politieke zaken gehoord wordt en zaken behandeld. Vervolgens had ik zelf een vergadering van de gemeente. Aansluitend ging ik gelijk door naar de Rotary waar ik bij de bestuursvergadering aan kon sluiten.

Dinsdag was ik ook vrij. Ik ben toen Byrg Kompetanse in Stranda geweest waar Gert werkt. Hij heeft het daar heel erg naar de zin. Het was leukom daar geweest te zijn en kennis te maken met zijn collega’s en zijn werkplek.

Woensdag heb ik in het ziekenhuis gewerkt.

Donderdag, vrijdag en zaterdag heb ik in de winkel gewerkt. Dondardagavond heb ik loten verkocht voor de jaarlijkse Ørskogdagene, een heel weekend in mei waarin er diverse acitiviteiten plaatsvinden in ons dorp. Daar is geld voor nodig en dat komt binnen door verkoop van loten. Ik heb altijd dezelfde route in de gemeente. Opvallend was dat er dit jaar veel minder loten werden gekocht dan andere jaren. Dat hadden andere lotenverkopers ook aangegeven. Op dit moment zijn de tijden niet goed in Noorwegen door de lage kroonkoers en stijging werkeloosheid.

Janet

Klik op de foto’s om te vergroten.

2016

Eindelijk weer eens een weekend naar Jønsbu. Dit keer namen we Arn mee. Hij had zich er al heel lang op verheugd, volgens zijn moeder. En het poppetje Zippeline, wat hij op vrijdag van school mee gekregen had, ging ook mee. Het poppetje gaat om beurten met een kind op vrijdag mee en op maandag vertellen ze dan wat Zippeline allemaal mee heeft gemaakt.

We moesten met de sneeuwschoenen omhoog, want door de verse sneeuw de dag ervoor was er op die hoogte ook weer het nodige bijgevallen. Gert kookte een lekker maaltje en Arn ging die avond op tijd naar bed.

Zaterdag ging Gert naar de winkel en bleef ik met Arn in Jønsbu. We zouden een wandeling gaan maken naar Ringsetseter. Ik had Arn verteld dat dat een trollenhut was. Daar was hij de dag ervoor al heel erg mee bezig: wat is dat voor hut, zou de trol wel thuis zijn, wat eet hij dan en wanneer gaan we erheen? Toen ik hem ‘s nachts uit bed haalde om een plas te doen zei hij zelfs slaperig: «Hoelaat gaan we morgen naar de trollenhut?».

Het ontbijt liet hij zich goed smaken: boterhammen met gekookt ei en kaviaarpasta. En toen eindelijk konden we dan gaan. Het gaat aanvankelijk steeds omhoog en hij vond het eerst maar niks, maar toen ik hem wees op de rode stippen die we moesten volgen die her en der op de bomen waren aangebracht, was zijn interesse gewekt en ging hij als een speer. Bij het open veld was Ringsetseter te zien en dat motiveerde ook.

Bijna aangekomen moesten we uiteraard even in het boekje onze namen schrijven. Normaliter kun je bij de postbus staan maar nu moesten we er op onze knieën bij. Dat geeft aan hoeveel sneeuw er ligt.

Vervolgens ging het door naar de de trollenhut. En nu begon Arn het toch wel wat eng te vinden… Op een veilige afstand bleef hij staan om mij voor te laten. Ik bonkte op de deur, een paar keer, maar geen reactie. Niemand thuis (er is nooit iemand thuis 🙂 ). Toen durfde Arn ook te komen.

We hebben binnen een boterham gegeten met gebakken ei en ik heb chocolademelk gemaakt. Hierna gingen we weer hutwaarts.

Daar hebben we ons vermaakt met het voeren van de vogels en met een vogelboekje, waar ook een geluidsband geintegreerd is van elke afzonderlijke vogel. Dit vond Arn super-interessant. Gert kwam toen ook zo ongeveer terug van de winkel.

Zondag probeerden we wat langer uit te slapen maar dat konden we vergeten: Arn was al vroeg wakker. Hij kwam toen bij ons liggen maar hield zich wel stil. Maar ja, uitslapen was er niet bij.

Gert heeft na het ontbijt aanmaakrolletjes gemaakt voor de kachel, waar Arn mee heeft geholpen. Daarna buiten, in mooi zonnig weer, in gesmolten kaarsvet gelegd.

Het werd toen zo onderhand tijd om naar huis te gaan. Om te zorgen dat ik Jønsbu op kon ruimen en schoon kon maken heeft Gert zich verder om Arn bekommert. Hij kon in de pulk liggen die door Gert werd voortgetrokken. Daar had hij veel plezier in 🙂

    

In de loop van de middag naar huis. Ik leverde Arn af bij het kinderdagverblijf. Daar was een open dag voor ouders en kinderen en waar de ouders en zusjes van Arn ook waren.

Thuis hebben we nog een tijdje in de tuin gewerkt en toen was het weekend al weer om.

Janet

Klik op de foto’s om te vergroten.

2016

De dag dat we terug kwamen van Nederland was het koud en toen we de volgende dag wakker werden was de wereld weer wit van de sneeuw. Iedereen heeft eigenlijk zin in de lente maar we weten dat het nog vroeg is, dat maart zijn staart roert en april doet wat hij wil. Dus nogmaals sneeuw verwonderd osn niet. We hebben midden mei nog wel eens sneeuw gehad, maar dat is uitzonderlijk. Dus dit was het uitzicht toen we de gordijnen openden.

    

‘s Avonds had ik leesgroep. We hadden het boek «Elisabeth er borte» (Elisabeth is verdwenen) van Emma Healy gelezen. Het boek is beschreven als een detectiveroman, maar we beschouwden het eerder als een gewone roman, waar dan «toevallig» een moord in is gepleegd. Maar het kan ook als vakliteratuur gelezen worden, want het thema wat met name naar voren komt is dementie: de hoofdpersoon is op constant op zoek naar haar vriendin Elisabeth, en vertoond in toenemende mate vergeetachtigheid. Het is een boek wat sommigen niks vonden terwijl anderen het juist erg goed vonden. Ik vond het interessant om te lezen.

Ik heb slechts 1 foto gemaakt: van een heerlijke sinasappel-chocolade cake die Vigdis mee had genomen. Die was zo ontzettend lekker dat ik gewoon vergeten was om meer foto’s te maken. Past wel bij het thema van het boek 🙂

Het volgende boek wat we gaan lezen is van de noorse schrijfster Marit Eikermo: «Alt inkludert» (Alles inclusief).

Janet

2016

Klik op de foto’s om te vergroten.

Ik ben vreselijk achter met de weblogs. Eens zien of ik de tijd in kan halen 🙂

Pasen stond voor de deur en we hadden zin om deze dagen weer eens een keer in Nederland door te brengen. Omdat alles in Noorwegen dicht is op witte donderdag en goede vrijdag hielden we zaterdag 26 maart de winkel dicht, boekten we een ticket en huurden we een huisje (we willen niemand tot last zijn en het is ook prettig om een eigen plek te hebben).

Donderdag 24/3 reisden we naar Nederland met de rechtstreekse KLM vlucht naar Amsterdam. We kwamen laat aan en bleven in de buurt van Schiphol overnachten, waar we de volgende dag een auto huurden en naar Sibculo, waar we een huisje gehuurd hadden. ‘s Avonds zijn we naar Johanna en Edwin geweest, een jeugdvriendin die ik sinds (misschien) mijn 5e jaar al ken. Al heel jong speelde ik met haar. We hebben elkaar jaren niet gezien. En ze wonen sinds een paar jaar in hun nieuw gebouwde woning. Helaas ben ik vergeten foto’s te maken!

Zaterdag 26/3 zijn we even naar mijn ouders geweest. Omdat morgen de hele famlie samen komt om pasen te vieren hebben we geholpen met het klaarzetten van de tafels en stoelen. Dan was dat geregeld voor de volgende dag.

‘s Avonds zijn we met Ed en Mary uit eten geweest, in Deventer. Ook dat was al lang geleden dat we ze gezien hadden. Het werd een heel gezellige avond! Bedankt jullie twee 🙂

Zondag 27/3 hebben we de pasen bij mijn ouders gevierd. Elk jaar komt de familie samen, of op 1e of op 2e paasdag. Eerst gaan we een kopje thee of koffie drinken en bijkletsen aan de lange tafel waarna we ons daarna naar buiten begeven. Zelfs vader met de rollator.

Het was niet al te warm en er stond een frisse wind, maar dat mocht de pret niet drukken. Iedereen kreeg een ei en degene die het langst zijn ei heel kan houden heeft gewonnen.

    

Hierna gingen we al weer snel naar huis en lieten we de resten van de eieren, die op het grasveld lagen, aan de kraaien over die zich in de bomen al verzameld hadden.

En toen was het de tijd voor de grote wedstrijd: wie eet, traditiegetrouw, de meeste eieren? Alita en ik wierpen ons op als «eierkooksters» en de eerste eieren gingen al snel het warme water of de koekepan in. Toen kon er begonnen worden. Iedereen at met smaak. Ik weet niet meer wie er geonnen heeft, maar in totaal zijn er 90 eieren verorberd. Gemiddels zijn er daarmee 5 eieren per stuk gegeten. Het werd een hele leuke middag!

Maandag 28/3 zijn we naar Gert’s moeder geweest. Ze is nog goed ter been maar we merken wel dat ook zij ouder wordt. Maar ze heeft het erg naar haar zin in haar huisje en redt zich met wat hulp van een buurvrouw en twee dochters in de buurt nog erg goed.

We hebben een kopje koffie gedronken en daarna een lunch gebruikt in het dorp (Olst). Hierna reden we met z’n drieën naar Minie en Johan, Gert’s zus en zwager die een nieuwbouwhuis hebben gekocht. Mooi practisch huis. Gezellig bijgekletst en een drankje genuttigd waarna we ma weer naar huis brachten.

Dinsdag 29/3 had Gert een afspraak in Apeldoorn en ben ik naar zus Jennie geweest. Het was niet al te mooi weer maar we hebben toch een mooie wandeling in de stromende regen gemaakt bij Radio Kootwijk.

Op Wikipedia valt het volgende te lezen: «Radio Kootwijk is een voormalig zenderpark dat in de eerste helft van de 20ste eeuw een belangrijke communicatieverbinding vormde tussen Nederland en zijn toenmalige koloniën, met name Nederlands-Indië. Het werd gebouwd vanaf 1918. Ook werden er voor werknemers woningen gebouwd, die samen het gelijknamige dorp gingen vormen.“ Zie ook deze link.

    

Het is een prachtig gebouw, met zeer dikke muren en her en der mooie versierselen. Gelukkig klaarde het later wat op en het werd een fijne wandeling.

Hierna nuttigden we een heelrijke lunch bij Jennie thuis. Bedankt zus, voor de fijne uurtjes samen!

Woensdag 30/3 reisden we weer terug naar Noorwegen. We hebben hele fijne dagen gehad. Ook omdat het lang geleden was dat we er «even tussenuit» zijn geweest; iets wat de winkel niet altijd toelaat. We hadden prima huisje (met sauna) en de omgeving leende zich uitstekend voor verschillende hardlooptochten.

Janet

2016

Klik op de foto’s om te vergroten.

Maandag, dinsdag en woensdag heb ik in het ziekenhuis gewerkt. Ik heb het daar erg naar mijn zin en ik hoop dat ik daar kan blijven werken zolang er zieken zijn. De komende maanden ziet dat er goed uit. Zelf ben ik deze week echter ook ziek geweest en goed ook. Ik kan me niet heugen dat ik me ooit zo beroerd heb gevoeld! Helaas moesten we daardoor een concert waar we de Mattheuspassion konden horen, aan ons voorbij laten gaan. Ik heb goed uitgeziekt want een reis naar Nederland met de pasen lag in het verschiet!

    

14 maart hadden we de jaarlijkse en traditionele Rotary «torskeaften», waar 18 leden aanwezig waren. Torsk = kabeljauw en op deze avond staat deze heerlijke vis centraal. Alles wordt er van gegeten, ja ook de lever. Sommigen smullen er heerlijk van maar dit is iets wat Gert en ik altijd overslaan! Je hebt het idee dat je puur levertraan eet en proeft. Maar de overige delen van de vis was heerlijk; ja, ook de kuitzak.

    

De tafel was weer mooi gedekt en nadat iedereen verzadigd was verplaatsten we ons naar de zijkamer waar we koffie en dessert nuttigden.

Recentelijk is er in de gemeente een kunstvereniging opgericht. Daar waren wij ook bij aanwezig. Het doel is om kunst dichter bij de mensen te brengen. En omdat het dorpshuis geleidelijk aan to teen cultuurhuis wordt gemaakt, past een kunstvereninging daar ook bij. Binnenkort (16/4) wordt er weer een nieuwe kunsttentoonstelling geopend. De eerste was in november vorig jaar. Zie deze link. Toen waren er twee kunstenaars die tentoonstelden, maar dit keer zullen er vijf zijn.

Hoe dan ook: de vereniging heeft een tijdelijk bestuur samengesteld die bestaat uit zeven vrouwen. Ik wens ze heel veel succes toe!

Janet

2016

Klik op de foto’s om te vergroten.

De inkomende nieuwe presidenten van het Rotary-jaar 2016-2017 zijn verplicht om deel te nemen aan een conferentie waar ze «opgeleidt» worden om hun president- cq voorzitterjaar tot een succes te laten verlopen. Omdat ik voor deze periode president zal zijn had ik me opgegeven voor de conferentie die door ons district georganiseerd werd. Ons district behelst een groot gebied in Noorwegen en kent totaal 51 clubs.

Deze conferentie heet PETS: President Elect Training Seminar. Het vond plaats in het hotel in Dombås, circa 175 km van Sjøholt. Er werden verschillende voordrachten gehouden en deze dagen heb ik er veel bijgeleerd. Elk jaar wordt er ook een slagzin gemaakt die voor het hele presidentjaar geldend is. De slagzin wordt gemaakt door de internationale president die voor de nieuwe periode is «aangesteld». Het afgelopen jaar (2015-2016) was de slagzin «Be a gift to the world», gemaakt door de president K.R. Ravidan (uit Sri Lanka).

Voor het jaar 2016-2017 is dat John F. Germ uit America. Hij heeft een slagzin gemaakt waar ik helemaal achter kan staan: «Rotary serving humanity» (Rotary dient de menselijkheid). In deze huidige tijden een actueel thema.

Want ook de stichter van Rotary, Paul Harris, geloofde dat het dienen van de mensheid het meest waardevolle is wat een persoon kan doen. We kregen allemaal een speldje met het logo uitgedeeld. De heren kregen daarnaast een stropdas met logog uitgereikt en de dames een sjaaltje met logo.

Zaterdagavond was er een feestmaaltijd en kon er her en der gemingeld worden. Er was nog een andere nederlander aanwezig en daar heb ik veel mee gesproken.

Ik heb zeker nieuwe dingen geleerd, maar was ook blij dat ik weer naar huis kon.

Janet