22/6: StikkUT! Kvitsteinen

2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

Samen met Gert heb ik na het avondeten een kort StikkUT!-tochtje gemaakt: naar Kvitsteinen of Kvitneset, zoals de omgeving ook heet. Het pad begint bij het haventje in Vaksvik, in onze gemeente. Ongeveer een jaar geleden was ik hier ook.

01

Toen we er aan kwamen was men in volle gang voor het in orde maken van St. Hans voor de dag erna: de langste dag wordt gehuldigd met het aansteken van een vuur. Op veel plaatsen in de gemeente wordt dat gedaan, zo ook in Vaksvik. Daar hadden ze een hele mooie gemaakt, mooi spits en als je goed kijkt zie je er ook een heksenpop inhangen 🙂 Met het fjord, de bergen en een cruiseboot maakt dit het plaatsje compleet.

Kvitsteinen

Kvitsteinen

Sinds een aantal jaren ligt er een brug over de rivier bij Vaksvik. De brug is door een architect getekend. Die brug heeft er toe bijgedragen dat het gebied aan de andere kant van de rivier beter toegankelijk is. Het is geen zwaar tochtje. Het pad leidt ons naar de fjord waar Kvitsteinen ligt. Kvitsteinen betekent „witte stehen“ en zoals je kunt zien is het een passende naam. Hier hebben we een kopje koffie gedronken die ik in een thermoskan mee had genomen in een rugzak. Maar het was fris langs het water en na er niet al te lang gezeten te hebben ging de tocht verder, door de bossen, naar Aksleskaret. Het was tussen de bomen gelijk een stuk behagelijker lopen, wat warmte betreft.

03

We kwamen langs een mooi open veld met meterhoog fluitenkruid. In het noors heet deze plant „hundekjeks“ (hondenkoekjes).

04    05

Daar heb ik een paar foto’s gemaakt van de burgemeesterkandidaat 🙂 Ook langs een weiland, waar graseieren lagen, heb ik een paar foto’s geschoten.

07    08

Het was heel bijzonder om te zien dat dit kleine stukje terrein zo afwisselend was.

09    10

Op het hoogste punt, Aksleskaret, kwamen we het boekje tegen waarin we onze namen noteerden en waar ik de code van de StikkUT!-tocht kon vinden. Met die code kan ik me op de site van StikkUT! registeren.

11

Hierna ging het iets bergafwaarts, door bossen, langs een oud hek, over een open veld en weer door het bos.

12

Daar vonden we een oude houten kar tegen. Soort melkbuskar wat door een paard getrokken kon worden? Geen idee. Maar jammer als het daar blijft liggen en weg rot.

13

Het pad liep hierna langs de rivier naar beneden en we kwamen weer bij de brug en de auto uit.

06    14

En zo hebben we een leuk uurtje in een mooie omgeving in onze gemeente doorgebracht.

15

Janet

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *