2017
Klik op de foto’s om te vergroten
Dit zijn onze fietsen. Gert (blauw) heeft zijn fiets al zeker 25 jaar. Mijn fiets (geel) heb ik 2 jaar geleden gekregen (!) van Marit, mijn vriendin. Pas dit jaar voor het eerst op gefietst!
We waren het al eens eerder van plan: om op de fiets een Stikk UT!-tochtje te gaan doen. We hebben echt jàààren niet meer (samen) gefietst. Ik dit jaar nog wel een keer maar voor Gert was dat zeker al 6-8 jaar geleden. We hadden dit jaar wel al onze fietsen helemaal in orde laten maken door de fietsenmaker in onze buurgemeente: nieuwe remblokjes, kettingen vervangen cq smeren, etc. Dus daar klopte alles aan. En vandaag was het zover. Gert had een tochtje uitgestippeld. Het is een tochtje waar we al eens een keer hebben hardgelopen. De tocht heet „Setrevegar på Fylling/Skodje“ (vrij vertaald: Boerderijweg bij Fylling in Skodje).
We begonnen vanuit huis en moesten eerst naar Skodje fietsen. Afslaan en een dal omhoog en omlaag en weer omhoog en daar begon de „boerderijweg“: een grintpad.
Het weer was op zich goed, maar af en toe kwam er een klein regenbuitje wat voor een mooie regenboog zorgde. In de verte zie je Gert de band oppompen…
Het was allemaal nog niet zo eenvoudig met al die hellingen en bergen. Daarnaast heb ik een zadel wat eigenlijk aanvervanging toe is. Die is namelijk veel te hard. En de avond ervoor had ik ook al gefietst; weliswaar niet buiten maar binnen op de sportschool, met een uurtje spinning. Dus dan weet je het wel.
Maar goed, toen we bij de Stikk UT!-post aangekomen waren en we ons in het gastenboek hadden ingeschreven besloten we om een iets andere route te nemen. Via een weg waar in de winter geskied kan worden, over de zgn Osen brug. Dan konden we via Liasetra en Braute weer terug naar Sjøholt en hadden we een rondje gemaakt.
Het was een leuk rondje maar wat niet leuk was was dat er in het skigebied niet echt een pad was ook al wordt die door fietsers wel veel gebruikt. Maar onderweg kwamen we nog wel een “trollensteen” tegen: een steen die door kou en vorst gebarsten is.
Maar nee, dit “fietsen” was echt niets voor ons! Het werd meer lopen dan fietsen. Fietsen in de bergen op dergelijke paden „was not our kind of thing“.
Na deze inspanning kwamen we weer op een grintpad, waar ook een korte sanitaire stop werd gehouden.
We waren dan ook zeer blij dat we eindelijk bij Liasetra aankwamen, de fietsen even konden stallen, we in de „gapahuk“ konden pauzeren en ons avondeten konden nuttigen.
Ons avondeten bestond uit een kipgerecht met kikkererwten, courgette, aubergin, lenteui, tomaat, tomaatsaus, gedroogde vijgen en pruimen, kaneel en komijn.
Hierna ging de helm weer op, stapten we weer op de fiets en ging het vrijwel alleen maar bergafwaarts naar Braute en Sjøholt.
Janet