2014

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

Zaterdag na de Rotary eten we nog thuis maar daarna gaan we naar Jønsbu. Gert heeft de nodige dingen daar te doen. Ik zou met Adri gaan wandelen maar hij schreef dat hij erg verkouden was en het uit wilde stellen. Maar het zou mooi weer worden en ik had mijn zinnen toch gezet op een bergwandeling. Ik heb daarom een alternatief gevonden in Grjotet (1519 meter), de berg waar we op uit kijken als we aan de tafel in de huiskamer van Jønsbu zitten. Die lonkte al zo lang naar me 🙂 De berg wordt soms ook Grotet genoemd.

Maar toen ik ’s ochtends wakker werd zag het er niet zo veelbelovend uit: mist. De berg was helemaal niet te zien. Toch ben ik gegaan, want er was goed weer voorspelt. Gert en ik hebben in 2004 al eens in de omgeving gewandeld. Het is een prachtige omgeving. Grjotet ligt als hoogste punt daar waar de fjord zich deelt in Sunnylvsfjorden en Norddalsfjorden. En voor mensen die niet de hoge berg op willen zijn er genoeg andere wandelalternatieven, die goed met bordjes gemarkeerd zijn. Zoals Kilstivatnet, Verpesdalen en Skrenakken.

De tocht begint langs Kilstivatnet, een idyllisch plekje.

Hier is ook duidelijk te zien dat de herfst in aantocht is. Het is nog steeds mistig. Daarna gaat het omhoog.

Bij het laatste bord, met uitzicht op Kilstivatnet, twijfel ik of ik zal gaan of niet. De mist baart me wat zorgen, maar ik begin toch. En als ik de eerste merking zie is mijn zorg overwonnen: die hoef ik alleen maar te volgen en dan kom ik er wel.

Ik zie op een gegeven moment de eerste glimp van de bergtop en als ik verder doorloop kom ik plotseling boven de mistwolken uit. Wat is dat een prachtig gezicht! Ik heb het al zo vaak gezien op foto’s van anderen en het was altijd al mijn wens om dit ook eens mee te maken, en dat is nu dan toch eindelijk gebeurd. Schitterend!

De top is ook meer zichtbaar. Het is een berg met veel stenen, maar daar is goed overheen te lopen. De route is goed gemarkeerd.

Na circa twee uur ben ik op de top. Ik ben er niet alleen, een echtpaar was me voor maar die blijven niet lang en dan heb ik de top voor mezelf.

Vanaf de berg heb ik een prachtig zicht op Jolgrøhornet waar ik elk jaar wel een keer op ga. Ook ons huttengebied kan ik herkennen, maar Jønsbu is te ver weg om precies te kunnen vinden.

Als de zon warmer wordt verdwijnt de mist ook zeer snel. De meeste toppen komen dan goed tot zicht. Ik ga nog even naar het kleine iets lager gelegen topje wat iets verderop ligt en heb dan ook goed zicht op de top van Grjotet zelf, met de grote steenman.

En ik zie zowaar een mooie platte steen met een gat er in.Doet me denken aan de noorse jongensnaam Øystein, wat betekent “oogsteen” of zoiets als “oogappel”.

Op de bergtop neem ik nog een wat langere pauze en baad mij in de warme zonnestralen.

Hierna start ik de afdaling weer, via dezelfde weg terug.

Ik heb bij de afdaling ook een mooi zicht op de hoger gelegen boerderijen waar ik eens langs ben gelopen in 2011, toen ik de „Jordmormarsj“ (Vroedvrouwmars) heb gelopen.

Het was mooi warm weer en zoals gebruikelijk heb ik een plekje gezocht om in te kunnen poedelen. Ik had dat graag willen doen in Kilstivatnet maar er waren veel wandelaars in de buurt en om dan in je nakie daar rond te poedelen… Ik heb een mooi plekje gevonden in een rivier, tussen de bomen. Al met al heb ik circa 13 km gelopen. Exclusief pauzes heb ik er ruim vier uur over gedaan. Deze wandeling was een heel goed alternatief voor Jønshornet. Die zal binnenkort wel een keer bestegen worden.

Bij de ferry in Eidsdal was het superdruk! Ik kon niet met de ferry mee die ik in gedachten had en moest een half uur wachten. Maar dat was niet erg: ik had mijn boek van de leesgroep bij me, wat een intrigerend boek is.

Bij Jønsbu aangekomen was Gert net klaar met zijn werkzaamheden. Hij had de bomen verkapt die hij de vorige keer toen we in Jønsbu waren had weggehaald.

Ook heeft hij een ouderwets emaille wasbakje onder de kraan gehangen. In Noorwegen heet dat „utslagsvask“. Hij heeft hem via de noorse marktplaats kunnen kopen.

En hij heeft nieuw gras gezaaid aan de zijkant van Jønsbu. Zo zijn we bieden op onze eigen manier toch heel actief geweest!

Zo zag Grjotet er uit toen ik weer bij Jønsbu terug was.

Janet