Elk jaar gaan we voor de kerstdagen bij mijn vriendin Hilde en haar gezin op bezoek. Dan brengen we de kerstcadeautjes die we voor ze gekocht hebben en nuttigen we een lekkere maaltijd, met Stig, Hilde’s vriend, en de kinderen. Dit keer aten we grote garnalen. Lekker!
Stig, Alexandra, Victoria, Christian Fredrik, Janet en Gert
Victoria, de oudste die in Oslo woont, was ook thuis vanwege de kerst. Helaas was Carl Johan, de derde, er niet. Het werd een hele gezellige avond, waar we altijd over allerlei onderwerpen komen te praten.
Na het eten
drinken we een kop koffie en gaan dan weer naar huis, maar niet voordat er foto’s
zijn gemaakt.
De kerstperiode is een belangrijke maand voor Stolt Mat. November en december geven ongeveer 1/3 deel omzet van de jaaromzet. Dus belangrijk om er aandacht aan te schenken.
Ik heb nieuwe folders laten drukken en heel veel bedrijven in de regio aangeschreven, in briefvorm, met een persoonlijk woordje erbij. Ik heb verschillende opdrachten gekregen. Totaal gezien iets meer als dan vorig jaar, maar in aantal pakketten totaal iets minder. Maar dat geeft niet: sommige bedrijven hebben al voor de vierde keer een pakket bij Stolt Mat besteld, dus dat is leuk.
De winkel zag er ook mooi uit. In de ramen heb ik lange kerstlamp-guirlandes opgehangen. Dat zag er van buiten heel mooi uit. Ik kreeg er mooie reacties op van de klanten.
In de buksussen bij de ingang had ik lampjes gedaan. Buiten hadden we voor de gelegenheid olielampjes gekocht. Die kunnen heel lang branden.
Binnen was de kerstboom al opgezet en midden in de winkel stond een grote tafel waar allerlei cadeaupakketten waren uitgestald. Alleen aan het licht moet ik volgend jaar nog iets doen.
De grote kerstboom buiten stond ook weer in de lichten. Dit is Europa’s grootste nog gewortelde kerstboom.
iVorig jaar heb ik vreemd genoeg niet over het traditionele bezoek aan Marit en Reidar’s grillhut geschreven. Maar die is er wel geweest, op 16 december 2017, altijd op de laatste zaterdagavond voor de kerst. Dit jaar ging het feest natuurlijk ook weer door. De dennenboom buiten bij de grillhut stond mooi in de lichtjes.
Binnen had Reidar de kooltjes en houtjes al aangestoken en was het er lekker warm. Iedereen was er weer.
Het werd een
gezellige avond. Met goed van eten en drinken. Het begon met een warme gløgg en
vervolgens gerookte zal, aardappelsalade, diverse gekookte en gedroogde
worsten, gorene salade, flatbrood. Heerlijk.
Nadat
iedereen zo’n beetje uitgegeten was verplaatsten we ons naar de huiskamer op de
bovenverdieping in het huis, waar koffie, koekjes, cognac, eierlikeur en meer
lekkernijen klaar stonden.
Gert en ik maakten het niet laat. Op een gegeven moment zijn er meerderen die hem goed te pakken hebben en dan wordt het voor ons tijd om te gaan. In de sneeuw liepen we terug naar Sjøholt.
Nu vijf gemeenten gaan fuseren en de verschillende gemeenten per 01.01.2020 ophouden te bestaan, zal er ook een nieuw gemeentewapen en burgemeestersketen moeten komen. Dit is in de Fellesnemnda besloten. Uit de vijf gemeenten moesten er vijf politici worden gekozen en vanuit onze gemeente werd ik voorgedragen.
Het volk was opgeroepen om een voorstel in te dienen hoe het gemeentewapen er uit zou moeten gaan zien. Daar hebben ruim 400 mensen aan meegedaan. Ook alle scholen waren opgeroepen om mee te doen. Wij in de commissie moesten een school-favoriet kiezen en een individuele favoriet. Van de laatste werd het voorstel van Teodor gekozen. Hij heeft van alle vijf de gemeentewapen een motief genomen en samengevoegd tot één.
„Ik heb
geprobeerd om de vijf huidige gemeentewapens samen te voegen tot één. De golven
van Haram, de brug van Skodje, het bos en de weg van Ørskog, het wapen van
Ålesund en de zonnestralen van Sandøy“, zegt Teodor.
De winnaar zou een mand met streekproducten krijgen, en ik werd gevraagd of ik die mand kon samenstellen. Dat wilde ik natuurlijk graag. Er gingen van allerlei heerlijke waren in ter waarde van 1000 kronen.
Omdat de voorzitter van de commissie geen mogelijkheid had om de mand te overhandigen, werd me gevraagd of ik dat wilde doen. Het zou uitgezonden worden op de radio. In de uitzending overhandigde ik de mand.
Teodor, en ook zijn broertje, waren heel erg blij.
Naast de winkel en de bestellingen die ik binnen moet halen voor de bestelde kerstpakketten en de winkel, gaat het „gewone“ leven ook gewoon door.
Maandag:
Rotary clubavond.
Dinsdag: Ik heb al een aantal kerstpakketten afgeleverd in Ålesund. Gelijktijdig heb ik een kunstwerk opgehaald uit het ziekenhuis. Ik ben lid van de kunstvereniging en dit jaar was ik uitgeloot om een kunstwerk uit te kiezen. Dat gaat op nummer. Ik stond op nummer 20 dus de allermooiste schilderijen, die ik tenminste mooi vond, waren al weg. Maar ik heb toch een interessant werk uit kunnen kiezen van Gunhild Vegge en Lasse E. Kolsrud: „Skigåere“ (De skiërs). Daarna door naar de schoonheidsspecialiste.
Woensdag: Kapper. Een bezoek aan de in aanbouw zijnde zorgwoningen in de buurgemeente. In onze gemeente zit ik in een commissie die ook dergelijke woningen wil bouwen. We gaan kijken hoe de woningen er daar uit zien en of we inspiratie op kunnen doen.
‘s Avonds is de jaarvergadering van de partij in onze gemeente. Belangrijkste punt is het opheffen van de partij in onze gemeente omdat we nu samen gaan met de partij in de andere gemeenten. Er waren helaas weinig leden.
Janet, Magne, Arve, Karl Johan, Kathrine en Lars
Donderdag:
gemeenteraadsvergadering.
Vrijdag: Kerstmaaltijd
samen met Vestnes Rotaryclub. Deze vindt plaats in het hotel in Vestnes.
De hele week hebben we de winkel open; ook op zondag. Dat druist eigenlijk tegen mijn principes in, maar als de andere winkels in het dorp open zijn ben ik gek als ik dat ook niet ben…
We gaan een
weekend naar Jønsbu; van zondag tot maandagochtend. Heerlijk twee nachten. Er
ligt sneeuw en dus moeten we met de sneeuwschoenen en de pulk omhoog. Gert valt
met zijn jas goed op.
In deze weblog schreef ik dat we een nieuwe bank hadden besteld. En die is nu aangekomen. Hij was op het werk van Gert afgeleverd. Maar daar scheen hij al een tijdje gestaan te hebben zonder dat wij er over waren ingelicht. Hadden we het eerder geweten hadden we de bank met het bestelbusje van Gert’s werk omhoog kunnen rijden, toen nog geen sneeuw lag. Nu dus wel en moesten we de bank in delen omhoog slepen en dragen. Maar ach, dat maakt ons niet zoveel uit. Dat hebben we ooit ook gedaan toen we de keuken installeerden.
Zondag lopen we naar beneden en halen de bank in delen op. Gert had ze allemaal al goed ingepakt in plastich zakken. Hij sleept de grootste dingen op de pulk.
En ik bind kleinere delen onder de banden van de rugzak.
We lopen een
paar keer op en neer.
Dan hebben we
alle delen binnen.
Bij Jønsbu
ligt de nodige sneeuw, maar het loopt niet zwaar.
De stoelen die we ooit eens bij Ikea hebben gekocht worden „ontmanteld“ en zullen naar het werk van Gert gaan.
Dan wordt de
bank in elkaar gezet. Een hoofdlampje erbij is wel handig.
Even was er nog consternatie want er ontbrak een rugkussen, maar die zat onder de zitting verstopt, dus hij was toch compleet. En dan staat hij eindelijk.
We zijn er blij mee en ‘s avonds bel ik vanaf de bank naar mijn ouders.
Zondag gaat Gert
het dak nog weer op om de sneeuw te verwijderen.
Het is tot nu toe een hele milde winter geweest. Maar vandaag viel pas echt eigenlijk een beetje een fatsoenlijke hoeveelheid sneeuw.
Dit jaar hebben we eindelijk verlichting aan de schuur aangebracht.
Dat is laat
voor de tijd van het jaar.
De volgende dag ziet het er bij daglicht toch mooi uit.
De kerstboom is ook weer opgezet in de winkel.
Rond alle vier de ramen heb ik kerstlicht-“guerlandes” opgehangen. Als het donker is valt de winkel goed op ook van de straatkant. En ik krijg er hele positieve reacties op!
Ik probeer weer eens een poging te wagen met wat bloggjes te schrijven. Moet je nagaan: van bijna een half jaar geleden, maar ik ga er toch wat van maken. Deze week stond in het teken van vergaderingen.
Maandag: vergadering
van de partij om de gemeenteraadsvergadering voor te bereiden.
Dinsdag:
vergadering van het kiescommité die de nominatielijst voor de verkiezingen in
september maakt. ‘s Avonds vergadering die de gemeentelijke fusie voorbereidt.
Woensdag: de
allereerste bestuursvergadering van de nieuwe Senterparti van de vijf gemeenten
die gefuseerd gaan worden.
Donderdag: gemeenteraadsvergadering.
Zaterdag: hele
dag vergadering in Molde waar de nominatielijst samen wordt gesteld van de
Senterparti voor het provinciale parlement. Ik sta op de 26. plaats, maar ik weet
dat ik toch niet in het parlement kom.
Zondag: de jaarlijkse Ørskogprijs wordt uitgedeeld en dat vond plaats in het cultuurhuis (voorheen dorpshuis). Overdag hadden we de winkel open, want de kerst staat voor de deur.
Gert is een aantal dagen in Nederland. Martin, zijn vriend die in Spanje woont, is ook in Nederland en ze hadden afgesproken om een aantal dagen samen door te brengen. Ik had genoeg te doen maar zondag had ik zin om Snaufjellet (893 mtr) op te gaan. Er is nog maar heel weinig sneeuw gevallen, maar gevroren heeft het zeker.
De tocht
begint bij een zagerij. De bordjes wijzen de route.
Bij
Gamlesetra (410 mtr) heb je een mooi uitzicht over Sjøholt, Storfjorden,
Liafjellet en Gausneset.
Rode stokjes
in de grond wijzen de weg naar de top. De natuur heeft mooie herfstkleuren.
Bijna bij de
top is de grote „varden“ (steenman) te zien.
Vanaf de top
is het uitzicht ook adembenemend. Wat woon ik toch in een prachtige omgeving!
Na een korte koffiepauze begin ik aan de terugweg, maar eerst loop ik naar de „afgrond“. Gert en ik zijn hier in maart 2018 ook geweest. Toen lag er heel veel sneeuw, en de „afgrond“ zag er toen heel anders dan nu. Er lag nog sneeuw van vorig jaar omdat dat deel vrijwel het hele jaar in de schaduw ligt.
Via een lager
gelegen topje loop ik via de bergkan terug naar Gamlesetra. Maar onderweg kom
ik hele mooie „vries-fenomenen“ tegen.
Bij Gamlesetra neem ik weer een korte koffiepauze: ik wil nog niet de „bewoonde“ wereld in. Nog even in de stilte bijven. Maar ja, daar kan ik niet eeuwig blijven zitten, dus weer op weg naar huis.
Dit jaar
zouden we bepalen hoe de toekomst van het koor er uit zou gaan zien. Dat werd
op de jaarvergadering beslist. We kwamen samen op de vrijwilligerscentrale. De
vergadering werd door Pål geleidt.
Het was
duidelijk: we gaan het koor afwikkelen. Dat is natuurlijk triest, na 108 jaar
geen koor meer in Ørskog, maar ja, als er geen nieuwe leden komen dan houdt het
op.
Na de
vergadering „vierden“ we het met een maaltijd en gezellig samenzijn.
Odd hield na
het etentje nog een woordje en vertelde in het kort over de geschiedenis van
het koor; met koorpet op, natuurlijk!
Het was geweldig om in het koor mee te hebben gedaan. Dankzij het koor heb ik veel mensen in het dorp leren kennen en ben ik op die manier ook echt geintegreerd in de samenleving. Daarom is het weemoedig dat het koor afgesloten wordt, maar het is niet anders!
