In 2018 hebben we een tuinarchitect gevraagd ons te helpen met een tuin- en een beplantingsplan. Nu, twee jaar later zijn we er dus mee begonnen. De tuin is in 8 zones ingedeeld. We zijn nu begonnen met zone 2: de muur tussen tuin en parkeerplaats.
Het zou dit weekend mooi weer worden. Zaterdag nadat we de winkel dicht hebben gedaan hebben we een begin gemaakt.
beDaar hebben we de border langs de stenen muur helemaal aangelegd zodat we er morgen, zondag, kunnen beginnen met het planten van een aantal planten die we al gekocht hadden.
Het gras is deels al weggehaald maar we vonden de border te smal, dus we hebben hem iets breder gemaakt.
In het gras zaten trouwens veel pieren in de grond, wat een goed teken is. Tussen border en grasrand hebben we eerst een ijzeren graskant aangebracht.
De grond hebben we extra verrijkt met koemest.
Hierna konden we een aantal van de planten volgens het plantenplan in de grond zetten. Het is nog een beetje magertjes maar dat wordt vanzelf wel meer naar gelang we meer planten kunnen kopen.
In het plan is ook een appelboom getekend. Ook die heeft een plek gekregen. We hebben de boom aan ma Rietman opgedragen. We kregen namelijk vrijdag 17 april het bericht dat ze een longontsteking heeft ontwikkelt. Ze woont in een verzorgingshuis, heeft het daar goed naar de zin, maar werd wat vergeetachtig. Ze heeft nooit iets gemankeert. Tegen de longinfectie (ze is getest op corona maar die test was gelukkig negatief) kreeg ze antibiotica was eerst wel leek aan te slaan, maar zaterdag werd het niet echt beter. We denken aan haar! <3
Op de grote steen heeft Gert een houten bankje gemaakt.
Dat is een mooi plekje onder de boom geworden.
Het is nog laaaaang niet af maar een begin is er. En toen de klus geklaard was, was een (alcoholvrij) biertje in de avondzon welverdiend.
Tweede paasdag heeft het nog weer gesneeuwt. De hele nacht is dat door gegaan. En de volgende dag lag er een hele laag. De zakken kompost die we gekocht hadden bij een tuincentrum, kregen ook een goede lading.
Ik heb dinsdag de winkel open gehad. Gert was al naar zijn werk. Je kan zien waar zijn auto gestaan heeft.
De temperatuur is niet echt laag, dus na een paar dagen was de sneeuw weer verdwenen.
Witte Donderdag en Goede Vrijdag zijn zondagen in Noorwegen, dus alles is dicht. Veel winkels zijn al dicht vanwege de corona, dus rustig is het sowieso. Ik mag blij zijn dat Stolt Mat een voedingswinkel is; die kan gewoon open blijven. En ik verkoop in elk geval nog wel en er komt geld binnen, ook al is de omzet ten opzicht van vorig jaar wel verminderd. Iets wat voor veel ondernemers niet het geval is.
Pasen is een belangrijke tijd in Noorwegen want vanwege de extra zondagen nemen de meesten er een paar extra vakantiedagen bij. Graag gaat men dan naar de hut, maar dat mag nu niet, tenminste niet als je hut niet in je woongemeente staat.
Wij vermaken ons
thuis uitstekend; hebben altijd wel wat te doen. Gert maakte van drijfhout een
huishoudpapierhouder.
Ziet er toch grappig uit?
Ik gaf hem ook de opdracht om een beter kastje te maken voor de groente in de berging. Die liggen daar maar op een plank en het wordt er altijd zo rommelig van. Van een oud margarinekistje en wat drijfhout heeft hij er echt iets heel leuks van gemaakt.
Zo ziet het
er uit.
De binnenste plank/la kan er uit worden gehaald.
En daaronder liggen de aardappels, uien en knoflook; middels schotten van elkaar gescheiden.
Ik ben er echt superblij mee!
Ik ben aan het bakken gegaan. Een heus paasbrood, met noten, pijnboompitten, rozijnen, gedroogde aprikozen en zelfgemaakte amandelspijs. Het deeg rees goed.
Hierna uitrollen tot een platte koek, de worst met spijs erin gerold en nog een keer na laten rijzen.
Hierna in de oven.
En het resultaat mag er zijn! Lekker.
Samen hebben we ook de schuur opgeruimd. Daar was het zo’n zooitje dat we er amper naar binnen konden. Veel dingen opzij gezet om later naar grof vuil te brengen en sommige dingen gingen naar zolder.
Ook heb ik nog wat groentezaden in bakjes met potgrond gedaan. Die kunnen binnen voorkiemen en groeien zodat die in het voorjaar naar buiten kunnen als het warmer wordt. Ik ben er misshcien een beetje laat mee, maar ach, ik zie wel wat het wordt 🙂
Van mijn avdelingshoofd Gunn Bente kreeg ik een sms dat zij een paar takken van een “vrihaddel” (krulhazelaar) bij Stolt Mat had achter gelaten. Ze stuurde een foto van hoe ze het had achter gelaten.
Ik heb de zak opgehaald en dit zat er in.
Met een lief kaartje eraan met “Lieve Janet. Fijne Paasdagen. Liefs van Gunn Bente”. Zo leuk! Ik heb op internet gezocht hoe je hem het beste kunt behandelen en iemand schreef dat ze takken in een regenton hadden gezet waarna er wortels aankwamen en daarna de grond in kon. Blijk ik toch een leuke regenton te hebben… 🙂
Hopen dat die gaat groeien.
Van de winkel nam ik nog een zak paaskoffie mee. Ik krijg de koffie altijd als hele gebrande bonen binnen en klanten kunnen ze laten gemalen, naar eigen wens. Ik kwam thuis en vroeg aan Gert of wij een koffiemolen hadden. Ik stond daar waar je het gele koffiepak ziet. Toen zei Gert: “Kijk eens naar links.” Was ik helemaal vergeten dat we een koffiemolen aan de muur hebben hangen 🙂
Gert maakte een lekker paasontbijt.
Twee jaar geleden hebben we een tuinarchitecte naar onze tuin laten kijken. We vonden hem te saai. Wilden graag advies over herinrichting van de tuin, met advies welke bloemen en planten zouden passen bij het huis; ook aangepast aan de seizoenen en bloeimomenten. Nu wordt het eens tijd om daar mee te starten. Daarvoor hebben we een begin gemaakt met het wegspitten van gras daar waar borders komen. We pakken border vor border aan. Eerst die langs de stenen muur tussen tuin en parkeerplaats.
Gert had een mal gemaakt zodat de breedte van de border gelijk wordt. Eerst steken.
Daarna gras weghalen.
Dit hebben we deels gedaan want het werd slecht weer. Ik ben er Eerste paasdag mee verder gegaan, maar ook dat ging in de stromende regen. Langs de muur is het nu klaar, nu nog een keer langs het witte hekje.
Maar we zijn niet voor een gat te vangen: we gingen naar een tuincentrum en hebben koemest, kalk en plantenaarde te kopen. Bij thuiskomst heb ik eerst het grasveld van kalk voorzien: er zit veel mos in. Ik had ook nog graag willen bemesten, maar daar ben ik niet aan toegekomen want het begon te sneeuwen!
We zouden ook bezoek krijgen van Ellen en Adri. Die hadden zin om er eens op uit te gaan. Ze zijn allebei gezoen, wij ook, maar hielden goed afstand. Ik heb helaas geen foto’s van het bezoek, maar toen ze weggingen kregen ze nog het nodige lekkers mee: gedroogde appels, gedroogde peren en en potje appelchutney die ik gemaakt had.
Ik ben toen begonnen met het bakken van een brood, in een gietijzeren pan. Hij is goed gelukt.
Het heeft ’s nachts goed doorgesneeuwd: er lag de volgende dag een flinke lading.
Het vogelhuisje wordt heel goed bezocht. Zelfs twee goudvink-paartjes.
De krulhazelaar staat er nu extra koud in de harington.
Ik heb, nadat ik uit bed kwam, eerst een wandeling in het dorp gemaakt. Ons huis is ook van de achterkant mooi te zien.
Langs een markante boerderij in ons dorp.
Ik ben langs de rivier gelopen waar “Elvastien” (Het rivierenpad) is aangelegd, met het schuurtje en de van hout uitgesneden beelden.
Het woei gehoorlijk en de sneeuw werd flink opgewaaid.
Het is een mooi pad waa rook hondeneigenaren met hun honden lopen. Die krijgen goede raad:
Als de hond het zijne heeft gedaan, moet jij het jouwe doen!
Via de kerk en de fjord weer terug naar huis.
Het werd een hele wisselende dag wat weer betreft. Soms weer sneeuwbuien en dan weer stukken blauwe lucht. De middag hebben we rustig doorgebracht. Boek gelezen die we donderdag voor de leeskring “moeten” lezen, gordijnen van een ruimte beneden in de kelder verlengd en gewassen (die gaan naar de logeerkamer), kleren verstellen en de documenten van een politieke vergadering gelezen. Op het eind van de middag hebben we ook nog een een uurtje gesport.
Wederom een „Middag
met utsikt“. Dit keer een rondwandeling gedaan dichter in de buurt. Auto
geparkeerd bij de school in Skarbø, langs de weg over voetpad omhoog en
tenslotte een bergpad in. Het ging gestaag omhoog. Op ongeveer het hoogste punt
hebben we een plekje gezocht waar we konden zitten.
Gert had gisteren
een grote pan soep gemaakt dus we aten de rest ervan op. Gert had het
brandertje meegenomen en in een pannetje warmde hij de soep op. Dit keer met schimmelkaas
en naanbrood erbij. Lekker.
En wat een fenominaal
uitzicht hadden we weer: op de bergen van Vaksvik, waar we gisteren hebben
gegeten.
Helaas woei
er dit keer echt een gure wind en besloten we om de koffie met eigengemaakte
kaneelkrullen thuis te nuttigen.
Het uitzicht vanaf
het pad naar beneden was ook mooi: op de Storfjorden…
Het was goed weer en we besloten om weer een tochtje te gaan doen en gelijk het avondeten er aan te koppelen. We noemen dit „Middag med utsikt“ (Avondeten met uitzicht). De winkel ging om 17.00 uur dicht. Gert was al eerder naar huis gegaan om eten te maken. Rugzakje gepakt, sneeuwschoenen mee en naar de parkeerplaats bij Vaksvikfjellet gereden. Er stonden amper auto’s. We liepen met de sneeuwschoenen op de geprepareerde løypes, richting Grytalisæter. Daar ben ik een tijdje geleden ook geweest op de ski’s.
Op enige hoogte
heb je een prachtig uitzicht over Storfjorden.
Bij Grytalisæter gingen we op een steen onder de bomen zitten.
Gert had een lekkere soep gemaakt van pompoen, appel, ui, bouillon en rosmarijn. Knoflookbrood erbij. We hadden een prachtig uitzicht over de bergen.
Het toetje was koffie met eigengebakken appeltaart.
Het woei een frisse wind en na de koffie zijn we weer terug gelopen naar de auto. Zo hebben we weer twee geneugden met elkaar gecombineerd.
Vanwege de vele
sneeuw die de laatste week gevallen is besloten we naar Jønsbu te gaan om te
kijken of het dak nog sneeuwvrij gemaakt moest worden (gewicht). Ook had ik een
aantal nieuwe waren nodig die we met een rondje langs diverse bedrijven gelijk
op konden halen. Vanuit de auto stuurden we Ellen en Adri een foto.
Nadat de
nodige waren opgehaald waren parkeerden we de auto op de parkeerplaats en
gingen met sneeuwschoenen omhoog.
We vonden de
sneeuw op het dak nog wel meevallen en hebben er niets aan gedaan.
Binnen hebben
we een kopje koffie gezet en op het terras genuttigd.
Hierna spullen pakken en nog een laatste check. Omdat wij zelf niet naar de hut kunnen heeft gert aan een collega gevraagd of zijn met haar twee kinderen in de pasen gebruik wil maken van Jønsbu. Zij woont namelijk in dezelfde gemeente waar Jønsbu staat. Dat wilde ze heel erg graag, en met dat aanbod was ze dan ook heel erg blij.
’s Avonds ga ik graag even een wandeling maken door het dorp; soms alleen soms samen met Gert. Nu de zomertijd is ingegaan is het ook langer licht. Ik loop graag een vaste route van ruim 30 minuten. Lekker frisse neus halen.
Het coronavirus houdt ons nog in de greep. We zullen wel moeten als we niet met het virus besmet willen worden. En dat probeert het merendeel van de bevolking te voorkomen door afstand te houden, regelmatig handen wassen en in het algemeen de adviezen van de regering in acht te nemen. Er zit niks anders op. Gert en ik hebben er geen moeite mee en kunnen ons thuis goed vermaken. Naar onze hut Jønsbu mogen we niet; in elk geval niet overnachten. Dat geldt voor diegenen die geen hut in hun eigen gemeente hebben, en dat hebben we niet.
In Nederland
is het niet anders. Het is alleen zo sneu voor mijn ouders die nu geen bezoek
kunnen ontvangen. Alleen mijn broer komt er op bezoek. Hij bezoekt mijn ouders
regelmatig en zorgt goed voor ze. Hij heeft zelfs eieren gekookt die mijn
ouders bekleurt hebben. Zo leuk!
Mooie eieren,
zelfs met de namen van de kinderen erop.
Ze staan nu in een mandje op het dressoir.
Mijn zussen hebben raambezoeken gebracht. Is natuurlijk niet helemaal ideaal, maar dan hebben ze elkaar in elk geval kunnen zien.
Ik moet het
vooralsnog met kaartjes, bellen en facetimen doen, als mijn broer er is. En brieven
schrijven.
De buren Liv en Ole hebben een huis in Spanje en waren daar toen de corona daar en in Noorwegen aankwam. Ze zijn met veel omwegen toch weer terug in Noorwegen gekomen en moesten toen natuurlijk 14 dagen in carantaine. Ik had appeltaart gebakken en een stuk bij hun voordeur neergezet. Ook bij een andere oudere buurvrouw, Annlaug, met wie ik op koor heb gezeten. Annlaug kwam het schoteltje terug brengen waar ze ook een pak koffie en een pot zelfgemaakte jam had gedaan. En Liv had placemats voor ons gemaakt. Nou ja, dat was natuurlijk helemaal niet nodig geweest, maar wel leuk. Ze waren in elk geval erg blij verrast met de appeltaart.
Ik bak er verder heel wat af nu we veel binnenshuis zijn. Onder andere ook brood. Ik had mooi brooddeeg gemaakt en in elkaar gevlochten.
Helaas werd een platte pannekoek nadat het uit de oven kwam ☹ Maar met de smaak was niks mis mee.
Eind maart
kwam er sneeuw, veel sneeuw. Daar zaten we niet echt op te wachten. Maar er
zijn ergere dingen in de wereld waar we niet op zaten te wachten.
Toch is het
fijn om een frisse neus te halen met een wandeling in door het dorp.
Het eenzame bankje bij de fjord staat er verloren bij.
De sneeuwklokjes kwamen al boven de grond maar zijn weer onder gesneeuwd. De narcissen maken er ook niet zo’n probleem van.
Gert heeft een vogelhuisje gemaakt, waar veel vogels op af komen: vinken, meesjes, groenvinken, roodborstjes, merels, mussen. Vanuit het keukenraam bij de nieuwe keuken kun je ze goed observeren.
