2018

Mijn moeder werd in september opgenomen in het ziekenhuis. Ze is erg ziek geweest, maar gelukkig ging het de goede kant op. Ze kon  na circa een week naar huis.

Mijn zussen en broer hebben heel veel geregeld, maar ik wilde ook mijn bijdrage leveren. Een reis naar Nederland was al gepland maar ik ben een aantal dagen eerder gegaan en ben ook langer gebleven.

Ik heb voor vader en moeder overnacht en kon voor ze zorgen, daar waar het nodig was. De wijkzorg was natuurlijk al ingeschakeld dus daar hoefde ik me niet mee te bemoeien. Maar diverse klussen werden gedaan: koken, boodschappen doen, eten koken, tuin winterklaar maken, en veel meer. Zo ook de electriciën inschakelen om de electra aan te passen binnenshuis (was soms een gewirwar aan draden). Electra was ook een zaak die Gert in Noorwegen onderhanden heeft genomen. Halverwege september heeft een electriciën electriciteit aangelegd vanuit huis naar de schuur. Daar zijn nog nooit lampen opgehangen. Nu dus wel. Ook zijn er lampen aan de buitenzijde van de schuur en veranda bevestigd. Dat is door Gert gedaan en is erg prettig met name in het donkerste deel van het jaar.

Ook observeren hoe het ging en dit bespreken met mijn ouders, zussen en broer en de huisarts/wijkzorg. Moeder kwam steeds meer tot krachten, en een dutje buiten in de warme herfstzon deed haar erg goed.

Mijn ouders wonen dicht bij de Vecht. Dat is een prachtig gebied om langs te lopen. Dat vinden de koeien ook die binnen dat omheinde gebied los lopen.

Dagelijks een stukje lopen werd ook geprobeerd, met de rollator. Op een muurtje bij het pleintje was het goed zitten in de zon.

Buurvrouw Jeanet en buurman Kees kwamen er ook even bijzitten.

En ik wilde er ook wel graag bij komen zitten.

Na een tijdje ging het weer huiswaarts.

Ik ben ook nog een avondje met Mary uit eten geweest. Dat was gezellig. Zij hadden een tijdje geleden een feestje waar wij niet bij aanwezig konden zijn. In een winkel met streekproducten kocht ik een mandje met diverse producten die ze met haar man Ed kon delen.

Er kwam het nodige bezoek maar meest van de nabije familie. Zoo ok de familie van zus Alita. Neef Rens is dol op de noorse vis in tomatensaus in tube en die had ik voor hem meegenomen. Kijk hoe blij hij is.

Jennie is ook veel geweest. Fijn om even diverse zaken met haar door te nemen.

De avond voor mijn vertrek kwamen twee van mijn zussen en mijn broer eten. Dat was echt super leuk. Ik had nassi gekookt en dat ging er goed in.

Jennie bleef die nacht ook logeren, want zij bracht me de volgende dag naar Schiphol. Dat vond ik heel erg fijn. Ik kan me niet heugen wanneer ik sinds we in Noorwegen wonen weer eens weggebracht werd naar Schiphol. Het is voor iedereen zo gewoon dat ik naar Nederland kom dat ophalen en wegbrengen echt niet meer aan de orde is. Maar dat wil niet zeggen dat ik het niet leuk vind…!

Mijn moeder zit op de dag van vertrek in de ochtendjas want ze zal die ochtend gedouched worden door de wijkverpleegkundige. Er lag een dikke steen in mijn maag.

Ik lach wel op de foto’s maar van binnen was ik niet blij: ik moest mijn ouders weer achterlaten. Dat is geen fijn gevoel! Ik zwaai ze zo lang mogelijk uit, en de tranen verpesten het zicht…

Jennie en ik hebben 1,5 uur de tijd op alles te laten bezinken. Ze gaat met me mee naar de vertrekhal waar ik incheck. Ook dit afscheid is niet leuk!

Eenmaal door de poortjes maakt Jennie deze wazige foto. Zij zag het ook niet helemaal helder meer 😊

Een paar dagen later stuurt Jennie me deze foto.

Moeder is naar de kapper geweest, heeft weer een krul in de haren en een glinstering in haar ogen. Zo ken ik haar weer! <3

Dit rijmpje (afkomstig van een lied) staat voor het raam, dicht bij de stoel van mam. Het is een rijmpje wat mam en Jennie elkaar gegeven hebben. De tekst is zo waar! Daar houd ik me dan ook maar aan vast.

Janet