2014
Lees eerst de weblog met titel „24-26/1: Jønsbu“ (onder deze blog).
Zaterdagmiddag had ik zin om een wandeling te maken. Er lag een dun laagje poedersneeuw en eronder was de sneeuw hard en ijzig. Sneeuwschoenen zijn dan onhandig dus mijn extreem-brodders (sneeuwkettingen) kwamen goed van pas.
Extreem brodders
Ik ben eerst naar Ringsetseter gelopen. En kwam toen op de gedachte om Ansokhornet op te gaan (888 meter). Zo gedacht zo gedaan. Eerst relatief stijl omhoog. Af en toe tegen de bergwand wel tot kniediep in de sneeuw, maar op vlakke stukken was de sneeuw hard. Daar zag ik dan ook al snel Ansokhornet in zicht.
Ansokhornet in zicht
Af en toe moest ik omlopen omdat, als ik wat af moest dalen, er zich zo’n overhellende sneeuwrand gevormd had door de wind. Ik had gelukkig de hele tijd de wind in de rug, want die was best „straf“.
Koude harde wind op de top
Op de top waaide het behoorlijk, de wind was koud en ik zag sneeuwbuien op me afkomen. Maar in de luwte van de sneeuwman kon ik toch even zitten, ook om wat foto’s te maken onder andere van Jolgrøhornet.
Jolgrøhornet
Via de andere kant van de bergtop ging ik naar beneden maar toen ik om de sneeuwman heen ging kwam er een behoorlijke windvlaag. Ik woei bijna weg. Toen ging er wel heel even door me heen wat er zou gebeuren als het weer om zou slaan, er echt sneeuwbuien zouden komen en het zicht beperkter werd. Ik had geen drinken bij me maar wel wat te eten. Ik kreeg het heel even benauwd, maar dat was snel over toen ik me bedacht dat ik beren op de weg zag: het weer sloeg niet om, de sneeuwbuien kwamen niet en ik had continu goed zicht!
Richting Valldal en Eidsdal
Onder de top was de wind ook niet zo sterk en kon ik rustig lopen op de harde sneeuw. Ik kan me altijd goed orienteren en ik wist steeds waar ik kon lopen. Af en toe kwam ik “ijzige” rivieren tegen. Dan waren mijn extreem brodders echt heel handig!
IJzige rivieren
En al ras kwam ik op het „rode-stippen-pad“ uit tussen Ansok- en Ringsetseter.
Het “rode-stippen-pad”
En na het schrijven in het huttenboek van Ringsetseter ben ik naar Jønsbu gelopen. Al met al ben ik drie uur op pad geweest. Ik kan je zeggen: ik ging echt zingend door de bergen 🙂
Bij thuiskomst had Gert buiten een vuurtje gestookt: in de kelder lagen nog oude deuren die we ooit vervangen hadden voor nieuwe (voor- en verandadeur). En ze lagen maar in de weg in de kelder dus de hens erin! ‘s Avonds hebben we gelezen en geschreven.
Zondag verlieten we Jønsbu in prachtig zonnig, maar nog steeds enigszins koud weer. In de verte ligt Ansokhornet er stralend bij.
Jønsbu met op de achtergrond Ansokhornet
Janet