2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Vrijdag na sluitingstijd pakten we de spullen in. Zaterdagochtend reden we weer terug naar Sjøholt om de winkel open te houden. Toen kwamen we op het pad een leuke „tante“ tegen.

Ondanks dat we dichterbij kwamen bleef ze staan waar ze stond. Ik moest de auto uit om haar aan de kant te duwen. Dit liet ze rustig toe. En nadat Gart voorbij kon rijden liep ze het pad weer op en keek ze ons „beteuterd“ na.

Na winkelsluiting weer naar Jønsbu. Gert is bezig geweest met de buitentafel. Er was een rotte plek die hij eerder al had opgevuld met hout. Nu heeft hij het stuk glad geschuurd en de tafel in de olie gezet.

     

Zondag zijn we met de ferry naar Eidsdal gereden. Daar hebben we een bergwandeling gemaakt. We wilden Tretindanibba (1528 mtr) op.

De auto parkeerden we op de parkeerplaats bij Eidsdalvatnet en volgen het pad omhoog wat voor een groot gedeelte langs een voormalige telefoonleiding langs ging.

Deze palen en leidingen zijn er door de locale bevolking geplaatst in 1930 en gingen naar het kleine moeilijk toegankelijke dorpje Oaldsbygda. Aanvankelijk stonden hier drie en later negen boerderijen. Deze waren vanaf Synnylvsfjorden, waar het „plaatsje“ aan ligt, moeilijk te bereiken. Het hoogst aantal inwoners was 70 personen rond 1910. De grootste ontwikkeling was dan ook de telefoonleiding. De palen en ijzeren draden zijn er met mensenkracht geplaatst; de hoogste stolp op een hoogte van 1400 mtr! Na de WOII begon het aantal mensen te vermidneren: men verhuisde naar andere plaatsen, omdat de school dichtging en de industrialisatie voortgang bracht.

Het eerste gedeelte van de wandeling gaat redelijk stijl omhoog; daarna vlakt het wat uit. En we hebben prachtig uitzicht op de markante toppen van Skorene van bijna 1800 mtr (staan ook nog op mijn verlanglijstje!).

De rode V-tekens wezen ons de weg.

     

Bij Oaldsvatnet aangekomen moeten we om het meer heen.

Daar wordt het pad ook steniger en zie je ook hier de nodige tekens van de telefoonleiding.

     

Toch treffen we nog een heel mooi plat groen plekje aan. Bijna tegelijktijdig zeggen we: „Tentplekje.“

Daar zien we plotseling ook een man naar ons toekomen. Een eindje verderop staat een jongen tegen een grote steen. Wat wil die nou? De man verteld dat zij net op de top waren geweest. Maar op de plek waar ze nu waren kwam de zoon erachter dat hij zijn mobiele telefoon vergeten was. Die lag op de steenman op de top. Of ze moesten terug, of ze moesten morgen terug of wij konden hem meenemen. We zeiden dat wij die wel mee konden nemen en als we weer beneden waren dan zouden we hem bellen dan kon hij naar de parkeerplaats komen, want hij woonde er niet ver vandaan.

Als we in „het zadel“ zijn gekomen buigen we rechts af, verder omhoog. Daar zien we de top al liggen maar moeten als het ware nog twee andere topjes over.

     

Vlak voor de hoofdtop hadden we zicht op Åkneset.

Åkneset is met name bekend om een onstabiele bergwand. Deze bergwand wordt sterk bewaakt met allerlei apparatuur die metingen verricht. Onder andere de kloof die onder invloed van weer en wind, water, sneeuw en ijs steeds groter wordt. Op een gegeven moment zal de steenmassa naar beneden vallen omdat de kloof zo groot wordt dat de stenen geen houvast meer hebben. Het is dus niet de vraag òf hij valt maar wanneer hij valt. Als dat gebeurd zal er een enorme tsunami ontstaan waarvan de golven zoveel schade aanrichten dat veel dorpen langs de fjord weggevaagd kunnen worden, althans daar waar er bewoning is. Zelfs tot in Ålesund zullen er golven merkbaar zijn, maar natuurlijk niet zoveel als dichterbij. Ook Ørskog zal erdoor „geraakt“ worden en de gemeente weet precies waar de „spoellijn“ ligt. Ons huis bevindt zich op een dergelijke hoogte dat we er niet door geraakt zullen worden, maar de winkel Stolt Mat wel. Mochten de bewegingen in de bergwand zo groot worden dan wordt iedereen via een sms gewaarschuwd. We voelen ons er dus veilig bij.

    

Maar we kwamen dus ras op de top met steenman. En daar vonden we ook de mobiele van de jongen. Die werd „zeker gesteld“.

Het was koud op de top dus we gingen achter de steenman zitten waar Gert tegen de beschutte bergwand water kookte zodat we een kopje koffie konden zetten en aten we een broodje. Daar waren we wel aan toe.

     

Na het maken van nog diverse foto’s begonnen we aan de afdaling.

Bij „het zadel“ vlak voor de afdaling maakte ik nog een mooie foto van Gert in dit prachtige gebied.

Het is een enorm groot gebied waar je Gert later bijna niet meer ziet.

Onderweg kwamen we ook nog mooi trompettertjesmos tegen. Tretindanibba lieten we achter ons.

     

We volgden hetzelfde pad langs de telefoonpalen weer naar beneden. Ik kreeg daar wat last van mijn knie dus deed het wat langzamer aan.

Bijna beneden belden we naar de man die naar de parkeerplaats kwam en de telefoon van zijn zoon in ontvangst nam. Hier een foto van de tocht:

In Eidsdal en bij de ferry aangekomen was er een enorme file: heel veel mensen die over wilden (huttenbezoekers, bergwandelaars) en er voer slechts 1 ferry heen en weer! We moesten twee ferry’s voor laten gaan eer wij op de derde konden. Al met al rond 1,5 uur gewacht!

Toen snel naar Jønsbu waar we alls inpakten, opruimden en raar huis reden. We kwamen laat thuis, maar hebben wel een heerlijk weekend gehad!

Janet