Ik doe een inhaalslag op mijn weblog, dus nu wil ik een aantal blogs gaan plaatsen.

2014

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

Eind 1999 heb ik drie maanden op de Intensive care in het ziekenhuis in Tromsø gewerkt. Ik wilde destijds op een iets grotere afdeling werken en tevens eens meemaken hoe het is om in de kortste dagen van het jaar te wonen.

Ik woonde toen in een huis van ziekenhuis en woonde daar samen met andere verpleegkundigen die ook tijdelijk in het ziekenhuis werkten. Daar ontmoette ik Anna-Lena (ook wel ALO genoemd) en Lotta (ook wel L8 genoemd), twee zweedse verpleegkundigen. Met hen heb ik heel veel opgetrokken en van alles mee meegemaakt. En enorm veel lol gehad! Ons contact hebben we steeds aangehouden: zij zijn een keer bij mij geweest en ik een keer bij hen. We sturen elkaar elk jaar een kerstcadeau en in de tussentijd wat kaartjes en briefjes over en weer.

Vorig jaar, zo vond ik, werd het eens tijd elkaar weer te zien. Want dat was al weer tien jaar geleden! We spraken dit weekend in mei af. Plek van ontmoeting: Tønsberg, want daar werkt en woont ALO nu als tijdelijke kracht bij het ziekenhuis.

Vrijdagmiddag nam ik het vliegtuig naar Oslo en vervolgens met de trein naar Tønsberg. Daar werd ik opgewacht door ALO, L8 en Maria, een jeugdvriendin van ALO. Al in de auto zat de stemming er al weer goed in. We gingen gewoon verder waar we tien jaar geleden gestopt waren. Super!

ALO woont zelf op Nøtterøy en heeft een superleuk appartement die zij deelt met een vriendin, die dat weekend in Zweden was. Het was geweldig mooi weer en konden genieten van het prachtige uitzicht op het fjord, met veel bootverkeer. We hebben ‘s avonds heerlijk gegeten en de wijn vloeide rijkelijk. Het werd laat en de volgende dag waren de eerste A-mensen al weer vroeg wakker.

Na een goed ontbijt zijn we de auto ingestapt en naar „Verden Ende“ (het einde van de wereld) gereden; het meest zuidelijke puntje van Nøtterøy. Onderweg stopten we bij een prachtig oud BP benzinestation die helemaal in de staat gebleven is en behouden wordt zoals die geweest.

Bij Verdens Ende aangekomen had je echt het gevoel dat je aan het einde van de wereld was belandt. Een prachtige plek.

We hebben bij een restaurant heerlijk in de zon gelunched en koffie gedronken bij de haven.

Vervolgens naar huis gereden. Daar zou Pernille komen, een collega van ALO. Het plan was om te barbecuen op het terras in de zon. En dat werd een groot succes.

Maria bediende de grill en de rest maakten van allerlei eten.

Smullen!

De Zweden zijn dol op songfestival, in elk geval deze dames, en na het eten installeerden we ons dan ook voor de tv om het hele gebeuren te volgen. Het werd een leuke avond.

Zondagochtend iets langer uitgeslapen. Terwijl de andere drie dames het ontbijt maakten heb ik een rondje van 11 km hard gelopen en ALO me op de fiets begeleide en de weg wees. Het was helaas geen mooi wemaar wel een heerlijk begin van de dag. In de middag reisde Maria weer naar Zweden en ik werd door ALO en L8 naar Gardermoen gebracht. Het was echt een super gezellig weekend!

Het vliegtuig vertrok in de avond en ik vloog via Molde. Helaas kon ik de ferry niet redden nadat ik geland was en de volgende ging de ferry zo laat dat ik beter in Molde kon blijven overnachten. Gert boekte een hotel voor me en hij heeft me de volgende dag aan de andere kant van het fjord weer opgehaald. De volgende keer toch maar een vliegtuig eerder boeken, als ik op Molde vlieg.

Janet