2018

Het is echt herfst, nat en vochtig. Maar we gaan heerlijk naar Jønsbu. De temperatuur is hoog!

Zondag maken we een wandeling. Nakken rond, dus over de rivier, naar Ringsetseter en weer terug naar Jønsbu.

De bladeren zijn allemaal van de bomen, het ruikt ook herfstig. Het ziet er wat dreigend uit maar we krijgen maar een paar druppels.

Bij de rivier aangekomen zien we dat het moeilijk wordt er zonder natte voeten over te komen. Gert kijkt zorgelijk…

Daarom besluiten we langs de rivier te lopen en te zien of we ergens anders over kunnen steken.

Maar dat valt nog niet mee.

We moeten door allerlei lage struikjes door kruipen en uiteindelijk komen we gewoon bij de houten brug uit die ons naar de overkant brengt. Ringdalseter ligt er rustig bij.

Binnen schrijf ik een paar woorden in het gastenboek waarna we vervolgens weer naar Jønsbu lopen.

Onderweg liggen er een aantal bomen omgewaaid over het pad. Gert ruimt er een paar op. Sterke kerel 😊

‘s Avonds gaan we weer naar huis. We hebben weer een paar fijne dagen gehad in Jønsbu.

Janet

2018

Door ons dorp loopt de doorgaande grote weg E39, tussen Ålesund en Molde. Voor voetgangers en fietsers is er slechts 1 mogelijkheid om van de noord- naar de zuidzijde te komen , namelijk via de onderdoorgang (ook al zijn er toch veel „idioten“ die iets verderop een gevaarlijke sluiproute nemen).

Deze wordt echter opgeknapt en de drie „ingangen“ zijn afgesloten.

Er wordt verwezen naar de alternatieve „overgang“, die vlak bij het cultuurhus ligt. Daar staan van ’s ochtends tot ‘s avonds twee personen die de voetgangers en fietsers over de weg helpen, door het verkeer tegen te houden.

Deze personen staan daar in weer en wind, en regelmatig heb ik ze iets lekkers toegestopt van de winkel. Ik vind dat ze goed werk doen, en dat mag beloond worden.

Janet

2018

De muren bij de ingang van Stolt Mat wilde ik al langer iets mee doen. Verven in een fris kleurtje, was wat ik wilde. Ongeveer dezelfde kleur als we ook kasten en klokken van hebben. Bij de plaatselijke verfwinkel kocht ik een pot verf en ging ik aan de gang.

Eerst aftapen en toen rollen maar. Ik bracht drie lagen aan. Van klanten kreeg ik positieve reacties.

Stolt Mat heeft ook nog even in de krant gestaan. Een lezer bedankt de ijsproducent „Storfjord Iskrem“ voor het superlekkere ijs wat van geitenmelk gemaakt is. Ze schreef dat ze erachter was gekomen dat het bij Stolt Mat te koop was.

En dergelijke indirecte reclame is altijd goed: er kwamen dezelfde dag al klanten binnen en vroegen naar dit ijs.

Janet

2018

De jaarlijke schelpdieravond van de Rotaryclub was weer een succes. De meeste leden waren aanwezig. De tafel was mooi gedekt, de stemming was goed, er werden liedjes gezongen en de maaltijd smaakte goed. Volgend jaar weer 😊

Janet

2018

Na thuiskomst zijn er weer diverse activiteiten die de aandacht vragen. Vrijdagavond was er een presentatie van een aantal arkitekten die zich bezig hebben gehouden met een project wat in het centrum van Sjøholt gaat plaatsvinden. Sinds ruim een jaar is de gemeente bezig om het centrum attractiever te maken. Daar is een persoon voor aangesteld. Samen met architecten hebben ze een analyse gemaakt omtrent wat er veranderd kan worden in het centrum. Ze toonden verschillende tekeningen. Het grappige is dat op bijna alle tekeningen Stolt Mat te zien was…

Zaterdagavond zijn we naar de theatervoorstelling „Maratondansen“ van Teatre Vårt geweest. Deze voorstelling is gebaseerd op het waargebeurde gebeurtenissen in America waar er in de jaren 1930 wedstrijden werden georganiseerd waarbij men zich zolang mogleijk dansend staande moest zien te houden. Economische redenen en beroemd worden waren de drijfkrachten voor mensen om zich aan te melden. Maar de maraton kon wel wekenlang duren waardoor de dansers er miserabel aan toe waren. En de rijksten in het publiek konden zich “kostelijk vermaken”. De gebeurtenissen zijn ook verfilmd in “They Shoot Horses, Don’t They?”.

We vonden het een aangrijpend verhaal en mooie voorstelling.

Gert had tijdens mijn afwezigheid de bibliotheek beneden in de kelder leeggehaald. Hij heeft de oude boekenkasten eruit gehaald en de hele ruimte schoongemaakt.

Hij heeft ook nieuwe gekocht. Die zijn boven naast de logeerkamer neergezet. Heel veel boeken ook weggedaan.

Het is in elk geval fijn om weer thuis bij Gert te zijn.

Janet

2018

Mijn moeder werd in september opgenomen in het ziekenhuis. Ze is erg ziek geweest, maar gelukkig ging het de goede kant op. Ze kon  na circa een week naar huis.

Mijn zussen en broer hebben heel veel geregeld, maar ik wilde ook mijn bijdrage leveren. Een reis naar Nederland was al gepland maar ik ben een aantal dagen eerder gegaan en ben ook langer gebleven.

Ik heb voor vader en moeder overnacht en kon voor ze zorgen, daar waar het nodig was. De wijkzorg was natuurlijk al ingeschakeld dus daar hoefde ik me niet mee te bemoeien. Maar diverse klussen werden gedaan: koken, boodschappen doen, eten koken, tuin winterklaar maken, en veel meer. Zo ook de electriciën inschakelen om de electra aan te passen binnenshuis (was soms een gewirwar aan draden). Electra was ook een zaak die Gert in Noorwegen onderhanden heeft genomen. Halverwege september heeft een electriciën electriciteit aangelegd vanuit huis naar de schuur. Daar zijn nog nooit lampen opgehangen. Nu dus wel. Ook zijn er lampen aan de buitenzijde van de schuur en veranda bevestigd. Dat is door Gert gedaan en is erg prettig met name in het donkerste deel van het jaar.

Ook observeren hoe het ging en dit bespreken met mijn ouders, zussen en broer en de huisarts/wijkzorg. Moeder kwam steeds meer tot krachten, en een dutje buiten in de warme herfstzon deed haar erg goed.

Mijn ouders wonen dicht bij de Vecht. Dat is een prachtig gebied om langs te lopen. Dat vinden de koeien ook die binnen dat omheinde gebied los lopen.

Dagelijks een stukje lopen werd ook geprobeerd, met de rollator. Op een muurtje bij het pleintje was het goed zitten in de zon.

Buurvrouw Jeanet en buurman Kees kwamen er ook even bijzitten.

En ik wilde er ook wel graag bij komen zitten.

Na een tijdje ging het weer huiswaarts.

Ik ben ook nog een avondje met Mary uit eten geweest. Dat was gezellig. Zij hadden een tijdje geleden een feestje waar wij niet bij aanwezig konden zijn. In een winkel met streekproducten kocht ik een mandje met diverse producten die ze met haar man Ed kon delen.

Er kwam het nodige bezoek maar meest van de nabije familie. Zoo ok de familie van zus Alita. Neef Rens is dol op de noorse vis in tomatensaus in tube en die had ik voor hem meegenomen. Kijk hoe blij hij is.

Jennie is ook veel geweest. Fijn om even diverse zaken met haar door te nemen.

De avond voor mijn vertrek kwamen twee van mijn zussen en mijn broer eten. Dat was echt super leuk. Ik had nassi gekookt en dat ging er goed in.

Jennie bleef die nacht ook logeren, want zij bracht me de volgende dag naar Schiphol. Dat vond ik heel erg fijn. Ik kan me niet heugen wanneer ik sinds we in Noorwegen wonen weer eens weggebracht werd naar Schiphol. Het is voor iedereen zo gewoon dat ik naar Nederland kom dat ophalen en wegbrengen echt niet meer aan de orde is. Maar dat wil niet zeggen dat ik het niet leuk vind…!

Mijn moeder zit op de dag van vertrek in de ochtendjas want ze zal die ochtend gedouched worden door de wijkverpleegkundige. Er lag een dikke steen in mijn maag.

Ik lach wel op de foto’s maar van binnen was ik niet blij: ik moest mijn ouders weer achterlaten. Dat is geen fijn gevoel! Ik zwaai ze zo lang mogelijk uit, en de tranen verpesten het zicht…

Jennie en ik hebben 1,5 uur de tijd op alles te laten bezinken. Ze gaat met me mee naar de vertrekhal waar ik incheck. Ook dit afscheid is niet leuk!

Eenmaal door de poortjes maakt Jennie deze wazige foto. Zij zag het ook niet helemaal helder meer 😊

Een paar dagen later stuurt Jennie me deze foto.

Moeder is naar de kapper geweest, heeft weer een krul in de haren en een glinstering in haar ogen. Zo ken ik haar weer! <3

Dit rijmpje (afkomstig van een lied) staat voor het raam, dicht bij de stoel van mam. Het is een rijmpje wat mam en Jennie elkaar gegeven hebben. De tekst is zo waar! Daar houd ik me dan ook maar aan vast.

Janet

2018

In september worden de dagen weer korter en neemt men in Noorwegen afscheid van de zomer. Dit heet „Høstjevndag“. Een aantal mensen in het dorp hebben het initiatief genomen om deze dag te markeren. Langs „Elvastien“ fakkels op te zetten.

In bomen werden lampjes opgehangen.

Er kwamen echt heel veel mensen. Ook omdat ze en een vuurspuwer hadden gevraagd, die de nodige kunstjes uitvoerde.

Nadat de man klaar was gingen we naar huis.

Janet

2018

Stolt Mat is aangesloten bij HANEN (De Haan), een organisatie/netwerk voor bedrijven die activiteiten aanbieden met betrekking tot plattelandstoerisme en landbouw. HANEN wijst de weg naar de „Parels in Noorwegen“. Je kan daarvoor een app downloaden waarbij alle HANEN-bedrijven in heel Noorwegen getoond worden.

Een paar keer per jaar komen we bij elkaar om dingen met elkaar beter te leren kennen en zaken te bespreken. Bij tourbeurt bezoeken we dan een deel van de provincie. Dit keer gingen we naar Geiranger waar diverse leden een bedrijf gevestigd hebben en die we allemaal zouden bezoeken.

Quirien haalde me op en vlak voordat we Geiranger inreden stopten we uiteraard even bij “Ørnesvingen” (De adelaarsbocht), waar je een mooi uitzicht over de Geirangerfjord en Geiranger hebt.

We overnachten op Westerås boerderij, een bedrijf wat overnachting aanbiedt en een restuarant heeft. deze boerderij is in de winter dicht omdat die vlak onder een berg ligt en al een aantal keren bijna door een sneeuwlawine is geraakt. Op de boerderij hieronder zie je waar de boerderij ligt.

Tijdens dergelijke dagen worden er ook allerlei activiteiten gedaan. Dit keer huurden we kleine electrische auto-tjes waarmee we de Dalsnibba opreden. Dalsnibba is 1500 mtr hoog en is Europa’s hoogste fjorduitzicht die via een weg te bereiken is.

Iedereen kon een autotje besturen. In de auto zat een GPS en onderweg werd er onderweg informatie gegeven over de bijzonderheden die te zien waren. Ontzettend leuk.

We kwamen langs bijzondere plekjes, zoals bergboerderijen en Djupvatnet.

Vanaf Dalsnibba heb je een prachtig uitzicht.

Het plateau is redelijk nieuw aangelegd en ze hebben het extra spannend gemaakt door een rooster te laten “zweven”, waardoor je diep naar beneden langs de bergwand kunt kijken.

Na een bezoek en rondleiding in het souvenierwinkeltje reden we weer terug naar Geiranger. Onderweg stopte ik op een aantal punten om nog foto’s te maken.

Bij “Knutepunktet” reden we over het “knooppunt” heen. Dit was voor die tijd een aardig stukje wegenbouw omdat de weg in een “knoop” gebouwd is: vi een brug rij je uiteindelijk onder de brug weer door.

Ook bij het uitzichtspunt nabij Geiranger stopten we even.

De volgende dag begon met een boottocht op de Geirangerfjord maar daar heb ik helaas geen foto van. De lunch nuttigden we weer bij een ander bedrijf waarna we huiswaarts gingen. Ik zou eerst met een speciale boot naar Sjøholt terug gaan maar er was erg veel wind en het bleek dat de boot niet aan de kade in Sjøholt kon leggen. Daarom reed ik weer met Quirien mee die me in Liabygda afzette. Gert haalde me daar weer op vanaf zijn werk. En zo was de cirkel weer rond. Het waren een paar nuttige dagen in Geiranger!

Janet

2018

15 september staat in ons geheugen gegrift. In 1997 was dat de dag dat we naar Noorwegen verhuisden.

Destijds waren de communicatiemogelijkheden niet zoals we dat nu hebben. Het afscheid op Schiphol was dan ook een emotioneel gebeuren.

Hier krijg ik een laatste “hugg” van zus Jennie. De foto spreekt boekdelen en als ik deze zie komt weer hetzelfde gevoel naar voren als 21 jaar geleden.

Janet

Vandaag hadden we vergadering van “Fellesnemda”. Fellesnemnda is de “schaduw gemeenteraad” die de fusie van vijf gemeente voorbereidt. Vanaf 01.01.2020 zal Ørskog niet meer als zelfstandige gemeente functioneren, maar wordt samen met de vijf gemeenten Ålesund gemeente.

De vergadering was in de buurgemeente Haram. Ziet u mij zitten?

Janet