Maandelijks archief: augustus 2017

4/8: Pannenkoek en kruidenbitter

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Gert heeft heerlijk gekookt op deze vrijdagavond! En we zitten graag buiten, ook als het weer niet al te goed is; onder de veranda en het scheepszeil. Het regende en heeft hij buiten gekookt. Dat was heel gezellig!

Zoals wel vaker werden het pannekoeken met heerlijke vulsels.

Van Paul hebben we kortgeleden zuivere alcohol gekregen. Daar heeft Gert een kruidenbitter van gemaakt. Met de ingrediënten kaneel, kruidnagel, jeneverbes, vanillestokje, oriander, steranijs, laurierblad, tijm, rozemarijn, citroenschil, suiker en water. Dat heeft hij voor de vakantie al gemaakt maar nu heeft hij het drankje gefilterd en is het een heerlijke kruidenbitter geworden.

Uiteraard krijgt Paul er een proefflesje van 😊

Janet

3/8: Rødlandstua en Storrota

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Vandaag hebben we een Stikk UT!-tochtje naar Rødlandstua (355 mtr) en Storrota (115 mtr) gemaakt. Deze tochtjes wilden we gisteren al doen maar het weer was al wisselvallig. Maar we wilden het proberen. Toen we de auto uitstapten om aan de tocht beginnen, begon het vreselijk te regenen en zijn we huiswaarts gegaan. Thuis hebben de maaltijd gegeten.

Maar vanavond was het een hele mooie avond. Het is geen lange tocht, maar je komt al vrij snel op hoogte via een zig-zaggend pad.

    

Op Rødlandstua heb je een mooi uitzicht naar het westen, noorden en oosten. Alleen niet naar het oosten, daar ligt een grote berg voor.

    

Op de top waren twee gezinnen met kinderen. Met name de ouders waren vrij rumoerig en zagen we ons genoodzaakt een andere plek op te zoeken waar we in alle rust konden zitten om van ons eten te genieten.

Gert had het thuis al gemaakt en dan hoeft hij het alleen maar op te warmen. Het was een currygerecht met kikkererwten, bloemkool, groene paprika, ui, knoflook, rode currysaus, kokosmelk en naanbrood erbij. En we hadden er een heel mooi uitzicht bij 😊

Hierna daalden we weer af naar de auto en reden we richting Ålesund als het ware om Rødlandstua heen en perkeerden de auto aan de andere kant van de berg.

Daar liepen we naar Storrota, een supersimpele wandeling, maar toch leuk om op een andere plek koffie te drinken, met een reep chocolade erbij.

Toen naar huis waar we nog een restje van de spannende damesvoetbalwedstrijd Nederland – Engeland konden zien.

Janet

3/8: Ochtendwandeling Knippingen

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Een tijdje geleden had ik het idee opgevat om een klein topje bij ons in de buurt op te gaan wat niet een bekend of gebruikelijk topje is. Het topje heet Knippingen (406 meter), maar volgens mij gaat er niet een speciaal pad naar toe. Ik had er nog nooit van gehoord in elk geval, niet voordat ik via internet wat aan het zoeken ben gegaan. Ik had al eens gekeken vanaf welke plek ik hem evt. op zou kunnen gaan. Het „meest logische“ voor mij was om de auto langs de kant van de weg te zetten, in het dal achter ons huis. Zo gezegd, zo gedaan.

Knippingen

Het was nog erg vroeg, half acht, en de dauw was door de vroegte nog niet verdwenen. En na een paar minuten lopen door het hoge gras waren mijn schoenen en broekspijpen al doornat.

Ik kwam langs de oefenschietbaan. Ze waarschuwen met een bord. Maar op dit vroege tijdstip is er geen schot te horen; alleen vogelzang. Ik loop langzaam omhoog maar het bos wordt steeds dichter en met veel omwegen stijg ik maar langzaam. „Dit is niet te doen!“, denk ik na een tijdje. Ik moet een andere oplossing vinden om de top te bereiken, en maak rechtsomkeer, terug naar de auto. Maar ik heb nog tijd voor een ander uitstapje en wel naar een oude skischans, die verscholen in het bos tegen de wand van de berg aanligt waar ik op wilde.

      

De skischans heb ik al eens meerdere keren bezocht. Dit is de „Braute hoppebakke“, vernoemd naar de plaats waar hij ligt. Het fascineert me dat die daar ligt waar die ligt. Deze werd in het midden van de jaren 1960 gebouwd, maar allang niet meer in gebruik. Althans niet door mensen. Met de jaren is het de natuur die er de overmacht over heeft gekregen en er gebruik van maakt. Dat heeft er voor gezorgd dat de glorie en jubel over overwinnende sprongen verstild zijn.

Resten van de skischans

Toen ik er liep meende ik me te herinneren van eerdere keren dat er toch meer van over was dan dat wat ik nu zag. Maar al ras werd duidelijk dat menselijke handen en machines hard aan het werk zijn geweest om het laagste deel van de skischans te verwijderen. De resten lagen op een grote hoop bij elkaar. Wellicht dacht men dat het te gevaarlijk was voor mensen, mochten die op het idee komen om er op te gaan. De arena is nu het terrein van jagers, die er een uitkijkpost hebben gemaakt. Ook lopen er koeien en schapen vrij rond te grazen. Ik zie ze niet maar hoor de bellen om hun nek wel.

Maar ik blijf nieuwsgierig en ga toch een rondje in het terrein maken. Hoger gelegen tref ik toch de allerlaatste resten aan van de skischans. Je kan zien hoe die zo ongeveer is opgebouwd: met planken en golfplaten eronder.

    

Er langs is een trap gebouwd, daar waar de springers omhoog liepen, naar de top van de skischans.

    

Die trap ziet er aanvankelijk nog aardig goed uit, maar hogerop is hij deels ingestort. Ik waag me daar niet op, maar ga er aan de zijkant van omhoog, over stenen. Ik wil helemaal naar boven om te zien hoe het er daar vandaan uitziet.

En dat is best stijl. Ik zou een sprong niet wagen; niet op deze en ook niet op andere skischansen in Noorwegen!

Hierna ga ik weer naar beneden, via dezelfde weg. Ook verder omlaag ziet het er nog aardig hoog uit. Je kan goed zien dat de bomen het heft in handen hebben genomen. Maar de boeren weten dat hun koeien hier ook lopen: ze hebben likstenen aangebracht.

     

Als ik weer zo’n beetje op de „begane grond“ ben, zie ik nog een hokje staan. Dit was de voormalige wc, echt zo’n oude poepdoos.

Die ligt nu vol met touwen en bordjes met nummers erop. In de linker wc is een zinken goot aangebracht: dat was vast de voorloper van een urinoir.

     

Hierna rij ik naar huis. Op de terugweg loopt er een hele kudde pinken op straat.

Van wijken willen ze bijna niet weten; ik moet er heel dichtbij rijden willen ze een beetje aan de kant gaan. Tuttige dames!

Maar voor ik afsluit kan ik nog vertellen over een andere skischans die in Ørskog gebouwd is en wel „Løklibakken“. Die is wel goed bekend in Noorwegen omdat hier de NM = Norges Mesterskap (Noorse kampioenschappen) zijn gehouden in 1968. Deze werd gebouwd ergens in de jaren 1930 en werd later uitgebreidt om sprongen van 50-60 meter te kunnen maken. In de jaren 1960 is hij weer verder uitgebreidt en hierna werd de hij gebruikt voor de elite-wedstrijden in 1965.

     

De wedstrijden van 1968 zit bij velen, die aanwezig waren, nog vers in het geheugen, met name omdat het stralend mooi weer was tijdens de proefsprongen op zaterdag, gevolgt door enorme regenbuien tijdens de wedstijden op zondag. Afkoeling van het bovenste gedeelte van de schans zorgde voor recordtempo‘s. Het record op deze schans is 92 meter door Bjørn Wirkola (1943). Hij werd toen kampioen van Noorwegen Jan Olaf Roaldset sprong 93 meter maar hij viel.

De jarenlange positie als ‘s werelds beste skischansspringer heeft gezorgd voor een uitdrukking waar men naar Wirkola verwijst: „Å hoppe etter Wirkola“ (Springen na Wirkola). De uitdrukking wordt vaak gebruikt in situaties waar men moet proberen om opgaves van een voorganger, die zeer goed was op zijn/haar gebied, over te nemen of voort te zetten. Ik had nog nooit van die uitdrukking gehoord totdat ik het leiderschap van koor en de functie als penningmeester bij de huttenvereniging neerlegde. Men zei toen dat het overnemen van die functies was als „Springen na Wirkola“.

Later werden er diverse wedstrijden op Løklia gehouden. Maar in het midden van 1970 kwam er tijdens een winter mild weer en een zeer „onvriendelijke“ wind in de omgeving. Dat zorgde voor een sneeuwlawine en sleurde het grootste gedeelte van de aanleg met zich mee. Niemand zag het nut er nog van in om de skischans weer op te bouwen. Ook deze is door de natuur overgenomen. Het skischansspringen, wat weeldig groeide in de gemeente, werd hierna behoorlijk gereduceert.

Janet

1/8: Ons huis en Stolt Mat

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Op een foto van een makelaarsite zagen we een mooie foto van Sjøholt „vanuit de lucht“. Daar staat ook ons huis op.

Rechts van het midden zie je een wit gebouw met een rode “pijl”. Daar hebben we onze winkel Stolt Mat 🙂

Onze buurvrouw maakt geregeld foto’s van het mooie uitzicht wat zij hebben. En omdat ons huis iets lager en links dat van hen ligt, komt ons huis er ook af en toe op. Deze stuurde ze me toe, want die mooie rode avondzon op de bergen en de gloed die die afgeeft past mooi bij ons rode huis.

Janet

28/7-1/8: Jønsbu en Jolgrøhornet

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Weer een heerlijk weekend in Jønsbu doorgebracht! Aanvankelijk was het plan om vrijdag na winkelsluiting naar Jønsbu te gaan. Maar we besloten om toch thuis te blijven. Gert ging naar huis en begon met eten koken terwijl ik de winkel afsloot. Toen ik thuis hebben we toch besloten om naar Jønsbu te gaan dus we hebben zo de spullen snel ingepakt en zijn gegaan 😊 In Jønsbu konden we gelijk eten want Gert had thuis al een tonijn-pastasalade gemaakt.

Zaterdagochtend stonden we vroeg op en zijn weer naar Sjøholt gereden: de winkel moest uiteraard weer open. En nadat we de deur daar weer gesloten hadden reden we weer terug naar Jønsbu. Dat is altijd even ene heen en weer gereis maar we hebben het graag voor over om een nacht extra in Jønsbu te zijn. Gert had het kleine rookoventje meegenomen.

Daar heeft hij op kersenhouten snippers heerlijke kipfilet gerookt. Met ruccola en een aardappelsalade met veel citroen werd het een heerlijke maaltijd, vergezeld van een lekker glas witte wijn.

De volgende dag moest de zaag er weer aan geloven: er zou weer getimmerd gaan worden 😊

Gert heeft de buitendouche verder afgemaakt en alle wanden zijn nu voorzien van houten planken. Ook moest er een deur ingemaakt worden. Tijdens het timmeren ervan begon het te regenen en hebben we de parasol opgezet.

     

Maar de deur is heel mooi geworden. Binnen in de cabine hebben we haakjes opgehangen, die we gevonden hebben bij de tweedehands winkel in Sjøholt.

De douchekop is aangepast. Gert heeft een systeem gevonden en middels een ketting, die aan beide zijden van de wanden zijn bevestigd, kan de douchekop opgehangen worden. Het funktioneert uitstekend.

     

Ook heeft Gert de tafel afgeschuurd, want die begon er niet mooi uit te zien. De vlakke oppervlakten hebben door regen en sneeuw veel te verduren. Die moesten opnieuw behandeld worden. Gert had her en der eens geinformeerd en er werd hem een speciale buitenmeubelolie aangeraden. Dat heeft hij erop gesmeerd met een kwast. De hele pot werd gebruikt want het hout zoog het goed op omdat het zo droog was.

Op één plek begon het hout echter ook te rotten en dat heeft hij eruit gebikt en nieuw hout ingelegd. Het is nog wat oneffen maar daar moet hij met de vlakschuurbandmachine overheen.

En tot slot heeft hij een spiegel gemaakt voor boven de wastafel. We hadden nog een spiegel liggen en ook resthout en daar heeft hij een rustiek spiegeltje van gemaakt 😊

We hadden afgesproken dat we na alle werkzaamheden zouden gaan wandelen, maar Gert kwam erachter dat hij zijn wandelschoenen niet mee had genomen. Maar ik had nog wel zin om er op uit te gaan, dus tegen 14.30 uur ben ik gaan lopen. Het was nog erg mooi weer tenslotte.

     

Ik had me vooraf geen idee gegeven waar ik heen zou gaan, maar onderweg kwam ik op de gedachte om Jolgrøhornet op te gaan, de hoogste berg in de omgeving. Die is 1253 mtr hoog. Eerst via Gamlesetra en Stavsengsetra, over de rivier en toen ging het omhoog.

     

Onderweg kwam ik deze steen tegen. G+B Bergseth zijn er al diverse keren bijna jaarlijks op geweest.

Ik had het tempo er goed in en na circa 1,5 uur stond ik op de top.

     

Uiteraard moest er in het gastenboek geschreven worden die verstopt zat in een plastic koker tussen de stenen van de grote steenman.

Op de top had ik prachtige mooie uitzichten alle kanten op.

     

     

Het was absoluut niet koud maar er kwamen wel wat wolken over drijven. Ik heb op de top een boterham gegeten die ik thuis in de gauwigheid nog even klaar had gemaakt en daarna begon ik weer met de afdaling.

Mijn jaarlijkse bestijging van Jolgrøhornet zit er weer op. Geeft een voldaan gevoel. Dat merken mijn benen ook 😊

Bij terugkomst (17.30 uur) zat Gert lekker in de stoel te ontspannen. Het zag er allemaal keurig netjes uit rond Jønsbu, ook omdat hij het dorre gras her en der had weggeharkt.

Het plan was dat we allebei tot maandag zouden blijven. Gert gaat dan ’s ochtends vanuit Jønsbu naar zijn werk in Stranda. Maar ik had heel veel zin om nog een dag langer te blijven. Dus verbleef ik maandag alleen in Jønsbu. Ik heb het grasdak gekalkt en bemest en ook het gras rond Jønsbu van kalk voorzien (veel mos). Verder heb ik brieven en kaarten geschreven en gelezen.

Gert kwam ‘s middags na zijn werk weer naar Jønsbu en hebben we er nog fijn een avondje doorgebracht. Dinsdag is hij ’s ochtends weer naar Stranda gegaan en ik naar huis zodat ik dinsdagmorgen de winkel weer open kon doen.

En zo heb ik toch maar even flink wat weblogs geschreven de laatste dagen en ben ik weer helemaal bij! 🙂

Janet