2020
Een week geleden, toen we hoorden dat ma Rietman overleden was, gingen we ook op pad. Dat deden we vandaag, op haar begrafenis, weer. In de natuur voelen we dan ons het allerbest. In Noorwegen is een uitspraak die zegt: “Waarom binnen zitten als alle hoop buiten te vinden is”.
Het is een nieuwe tocht op de lijst van Stikk Ut. Het is een rondtocht in Vaksvik die Solliåsen heet. Het is een gevarieerde tocht, veel op en neer, in bos en open veld, smal pad en deels ook stijl.
Bij het doel hadden we een geweldig uitzicht over het haventje van Vaksvik, Storfjord en besneeuwde bergen. Over de rivier gaat een brug en daar liepen we 23 april toen we twee wandelingen gedaan hebben. Aan de andre kant van het bergje rechts is Kvitneset met de witte steen te vinden.
Gert warme het avondeten op wat hij thuis al gemaakt had.
De maaltijd bestond uit een goed gevulde mexikaanse soep met kipfilet, ui, tomaat, kidneybeans, mais, diverse kruiden en boullion. Nachochips en cheddarkaas er bij.
Dessert: koffie met chocolade.
We hebben er een hele tijd gezeten, herinneringen van ma Rietman ophalend. Ze was echt een hele fijne en lieve moeder voor haar zoon en schoonmoeder voor mij!
Hierna liepen we verder. Her en der langs prachtige doorkijkjes.
We kwamen langs een open plekje met een oud schapenschuurtje.
Daar gingen we op een steen zitten en las Gert een kaart voor die we van Jennie hadden gekregen.
Het was een fijn tochtje die goed was voor onze geest en ziel <3
Janet