2017
Klik op de foto’s om te vergroten
We doen vandaag een tweede poging: het bereiken van de top van Fremste Skorkja (1302 mtr). Nu weten we precies welke richting we op moeten: het grote dal tussen Heimste en Fremste Skorkja, waar het meer Litlebotnvatnet ligt.
Het is prachtig mooi weer, maar er staat een koude en gure wind! We moeten ons extra warm aankleden.
Bij Litlebotnvatnet zien we het water bewegen met hier en daar soms ook witte kopjes. Een paar keer worden we door een windstoot bijna van het pad geblazen.
Er loopt een soort van pad langs het water, maar op een gegeven moment moeten we schuin omhoog, over een met gras bedekte vlek. Daar zien we ook af en toe steenmannen staan.
Langs een kloof waar water door stroomt lopen we omhoog.
Het is een gebied vol met stenen. Later vlakt het af en komt een grote steenman in zicht en zijn we weldra op de top.
We hebben een heel mooi uitzicht op het gebied met beneden aan de voet van de berg Grytavatnet. Ook Lauparen en Gryttavasstind zijn goed te zien.
We hebben, voordat we startten, nog overwogen om Storbotnhornet op te gaan. Die is vanaf deze kant redelijk goed te doen. Je moet dan eerst Sandeggene op. Maar gezien de enorme wind laten we dit voor deze keer achterwege.
In de luwte van wat hoge stenen zet Gert koffie en eten we een boterham. Dat was lekker.
Maar we blijven niet lang: het is koud. We doen zelfs handschoenen aan. Hierna dalen we weer af; dezelfde weg terug.
Bij Litlebotnvatnet nemen we nog een kopje koffie; wederom in de luwte van een steen.
Hierna ging het terug naar de auto.
We hebben er totaal 4 uur en 8 minuten over gedaan, dat is exclusief de pauzes. De route was heen en weer ruim 12 km lang. Hier kun je de route op de kaart zien.
Na thuiskomst is Gert verder gegaan met het verven van de logeerkamer. Dat werkje is nu bijna klaar. Ik zal er een keer een aparte blogg over schrijven.
‘s Avonds zijn we naar de bioscoop geweest om de film „Victoria en Abdul“ te bekijken. Een „aardige“ film, gebaseerd op een waar verhaal.
Janet