2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Ik ben helemaal vergeten om een blogg te schrijven over het bezoek van Ellen en Adri aan ons. We hadden ze uitgenodigd om te komen eten. Wat ze niet wisten was dat we een wandeling gingen maken. Maar wel gezegd dat ze hun wandelschoenen mee moesten nemen.

We liepen naar Apalviksetra, een alleraardigst plekje, in het dal achter ons huis. Gert en ik zijn er al een keer eerder geweest en nu dus samen met Ellen en Adri. Het was heel mooi weer. De wandeling gaat de hele tijd over een goede gravelweg.

    

En daar ontmoeten we een mooie kudde koeien. In Noorwegen is het heel gebruikelijk dat de koeien/pinken zich in de zomer zelf moeten zien te redden en worden door de boer vrij gelaten in het bos. Hier hebben ze een zogenaamde „beiteområde“: een gebied waar ze kunnen grazen („bijten“). Het was erg grappig om samen met de dames op te lopen.

     

En ze voelen zich met zoveel ruimte net zo happy als wij.

     

Bij het eindpunt aangekomen waren Ellen en Adri net zo verrast als wij dat destijds voor de eerste keer waren. Het is er zo mooi, en zo sprookjesachtig, met die grappige vierkante ven, en de piepkleine hutjes.

     

Hier was vroeger „seterdrift/sæterdrift“: koeien en/of geiten werden ‘s zomers gemolken bij deze zomerboerderijen die hogerop lagen dan de „moederboerderij“ en van de melk werd kaas gemaakt. Vaak waren het meisjes/jonge vrouwen die op de seter werkten, zowel ‘s ochtends als ‘s avonds. Met de industrialisering verdween ook de seterdrift, maar de gebouwen worden daarna vaak gebruikt als „hytte“ (zomerhuisje). Zoals dat nu bij Apalviksetra ook het geval is.

Waar het woord Apalvik vandaan komt zijn de meningen verdeeld over. Sommigen menen dat het van Abel komt, de man die hier het eerst woonde. Anderen denken dat het van „apel“ komt, een boom. „Apel“ betekent in sommige dialecten ook „eple“ (appel), maar of er sprake is van een appelboom bij Apalviksetra weet ik niet.

Ellen en Adri vonden het er in elk geval ook heel mooi. We liepen er wat rond en neusden bij de diverse gebouwtjes. Schattig. En uiteraard werden de namen genoteerd in het gastenboek.

Hierna werd er gegeten. Gert was al bezig met het opwarmen van het eten.

     

Dat bestond uit een schotel met chorizo, bruine bonen, kikkererwten, prei, ui en mais op een bedje van ruccolasalade. Lekker smullen.

Als toetje hadden we koffie met een plakje van een goed gevulde vijgencake. Ook smullen.

Hierna begonnen we aan de wandeling terug. Bij thuiskomst heb ik nog een aantal aardappelplanten opgetrokken en palmkool geplukt zodat het stel die mee kon nehmen naar huis voor een lekker maaltje.

     

Uiteraard gingen we ook nog even naar Stolt Mat want geloof het of niet: ze waren sinds het bestaan (mei 2015) nog nooit in de winkel geweest. Ze vonden het geweldig en kochten natuurlijk nog een paar produkten.

Hierna namen we afscheid! Adri en ik spraken af om zondag een wandeling samen te doen. De weersvoorspellingen waren heel goed dus je moet het ijzer smeden als het heet is. Maar daarover meer in de volgende weblog.

Janet