12-17/4: Pasen in Jønsbu

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Ze zeggen hier wel eens: «Endelig fredag.» (Eindelijk vrijdag), maar nu kunnen we zeggen: «Endelig påske.» (Eindelijk pasen). Lekker lang vrij, want in Noorwegen begint de pasen eigenlijk al een week eerder. Omdat witte donderdag en goede vrijdag alles dicht is en deze dagen als een zondag gevierd worden nemen veel noren er een paar dagen extra bij de dagen ervoor. Veel bedrijven houden hier ook rekening mee en is het rustig. Vakantietijd dus. Maar de winkel hield ik open. Pasen is voor een winkel als ik heb belangrijk. Ik heb dan ook een goede omzet gedraaid.

Woensdag na sluitingstijd pakten we de spullen in en gingen naar Jønsbu, ons hutje in de bergen. We waren benieuwd of we met de auto omhoog konden of niet. Maar we zagen een andere auto omhoog gaan dus dan konden wij ook wel. Dat is de eerste keer weer dit jaar.
Het eerste wat ik deed was onderzoeken of er een uil broedde in de uilenkast. Dat kun je ontdekken door langs de boomwand te schrapen waar de kast aanhangt. Zit er een uil in dan wordt het geluid als een dreiging van een roofdier gezien. Gert dacht dat er een uil inzat want er hing een vrij groot veertje aan de opening van de kast. En ja! Het rommelde in de kast en de uil vloog eruit. Het veertje dwarrelde een boom in. Geweldig dat er na een aantal jaren weer een uil in zit. Goed teken! Hierna hebben we de kast met rust gelaten.

Van mijn ouders was er post gekomen en nadat we ons in Jønsbu gein-stalleerd hadden las ik de superbrief aan Gert voor. Gezellig.

Mooie brief mam!

De volgende dag (witte donderdag) hebben we een «luier-dag» gehad. Eerst eens lang uitslapen.

    

Gert heeft nieuwe aanmaakblokjes gemaakt voor de kachel. Eerst karton knippen in kleine stukjes, een aantal op elkaar tapen en dan in smeltend kaarsvet leggen. Altijd handig om stukjes kaars hiervoor te bewaren. Deze blokjes branden lang. Hij heeft er een hele voorraad gemaakt zodat we weer even vooruit kunnen.

Ik heb veel gelezen. Het boek «Hadzji Murat» van Lev Tolstoj, wat we voor de leesgroep uitgekozen hadden, heb ik uitgelezen. Het kon me niet bekoren, maar ik heb me er doorheen geworsteld. Hierna heb ik gelezen in Jenny Lyng, een serie-romannetje wat door onze buurvrouw Elisabeth Havsund geschreven is: https://elisabethsh.wordpress.com/ Geen hoogdravende literatuur. De serie speelt zich af in 1904 vlak na de grote stadsbrand in Ålesund, waar heel veel mensen dagloos gewoorden zijn, omdat grote delen van de stad platgebrand werd. Daarom komen er in het boek wel veel herkenbare dingen voor.

Het was vreemd weer: het ene moment scheen de zon en konden we even buiten zitten; het andere moment sneeuwde het.

    

Goede vrijdag was het prachtig weer. We hebben een wandeling op sneeuwschoenen gemaakt naar Ansokseter.

    

Daar zijn we al zo veel vaker geweest, maar het blijft een geweldige plek, vooral als je aan komt lopen, dan zie je zo’n mooi plaatje. Ansokseter met op de achtergrond de schitterende bergen en de Synnylvsfjord.

    

    

We hebben daar heerlijk in de zon gezeten, koffie gezet, boterhammetje gegeten en ons weer verwonderd over de prachtige uitzichten en natuur om ons heen.

    

Via dezelfde weg zijn weer terug gelopen, uiteraard weer even langs bij het hutje bij Ringsetsæter waar het gastenboek ligt.

We hebben ‘s avonds nog in Jønsbu gegeten maar hebben vervolgens opgeruimd en zijn naar huis gereden. De volgende dag, zaterdag, ging de winkel namelijk weer open. We hebben ook deze dag nog een goede omzet gedraaid. En nadat we de winkel weer gesloten hadden gingen we weer terug naar Jønsbu. Wel een onderbreking van ons verblijf in Jønsbu, maar zo gaat dat als je een winkel hebt.

Eerste paasdag was het ook weer heel mooi weer. We konden lekker buiten zitten en een kopje koffie drinken.

    

Ook nu gingen de sneeuwschoenen weer onder en hebben we een wandeling gemaakt door het grote dal, Ringsetbotn, en het zadel Ringsetkloven. Daar zijn we in januari ook geweest, maar toen lag er minder sneeuw.

Zoals te zien is ligt er nu veel sneeuw: de naambordjes liggen diep verscholen in de sneeuw.

    

Zie ook deze link.

    

Het was een heerlijke wandeling. Doordat het dagen koud is geweest was de sneeuw enigszins hard en zakte je er niet diep in.

    

Het is een lang dal en het zadel lijkt ver. Vanaf de zijkanten is er sneeuw naar beneden gerold. Maar het zadel kwam steeds naderbij en toen we er waren kregen we weer prachtige vergezichten te zien.

    

Het steenmannetje op het hoogste punt in het zadel kwam ook nog net bovende sneeuw uit.

Hier zie je dezelfde steenman.

    

We waren er helemaal alleen! En het was er zo mooi! We werden er helemaal door ontroerd.

    

Het plan was eerst om verder het dal in te gaan naar Fjelladalen maar daar zagen we vanaf, het werd vrij stijl. Dus we besloten terug te lopen en ergens in het zadel koffie te gaan drinken. Maar eerst: Love is in the air! 🙂 <3

    

Op wat stenen uit de wind en in de zon en met uitzicht (hoe perfect wil je het hebben?) vonden we een mooi plekje om te zitten.

Zie je hem zitten?

Gert kookte sneeuw voor koffie. Ik had sinasappel meegenomen in «hapklare brokken». Want sinasappel en pasen dat hoort bij elkaar!

Hierna liepen weer terug door Ringsetbotn, dit keer langs de andere kant van de rivier.

We besloten een dierenspoor te volgen zolang als dat mogelijk was. Het leek een spoor van een veelvraat («jerv») te zijn.

    

We kwamen aan de voet van Jolgrøeggene en daar zagen we heel veel skisporen. Jolgrøhornet is een favoriete berg voor skiërs en op de heenweg zagen wij al heel wat skiërs omhoog gaan.

Bij Ringsetsætra schreef ik weer in het gastenboek en liepen we via de brug over de rivier weer terug naar Jønsbu. We hebben weer genoten van al het moois om ons heen.

Tweede paasdag was het iets minder zonnig maar toch goed weer. Gert heeft twee berken omgezaagd die zo hoog groeien dat ze de zon wegnemen bij het terras.

    

    

Hij had de zaagmachine niet bij zich dus het ging met de hand; nog een heel karwei.

De houtvoorraad is weer meer aangevuld. In de loop van de middag gingen we weer naar huis. Daar begon het ‘s middags te hagelen.

Nee, Koning Winter heeft de zijn greep om zijn seizoen nog niet losgelaten.

Janet

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *