Klik op de foto’s om te vergroten.

2016

Eind juni bracht ik een kort bezoek aan Nederland omdat mijn oudste zus Jennie een speciaal feestje gaf, noem het een «levensfeestje». Dit was een belangrijk feest voor haar en daar wilde ik graag bij zijn. Ik zou bij mijn ouders logeren.

Het vliegtuig had in Ålesund al ernstige vertraging ivm mist op Schiphol. Daardoor konden we ook niet vliegen. De mogelijkheid werd geboden om via Oslo te vliegen, maar ja, dan zat ik daar en het probleem lag juist in Amsterdam. Ik koos ervoor om in Ålesund te blijven en af te wachten hoe het zou verlopen. En dat was achteraf maar goed ook want na een paar uur konden we dan toch boarden. Vliegen konden we nog niet, maar we zaten in elk geval in het vliegtuig. En wat later konden we dan toch opstijgen. Met de trein kwam ik die avond gelukkig nog in Hardenberg aan. En op het station stonden mijn ouders te wachten die ik onderwijl op de hoogte heb gehouden van hoe het allemaal verliep. En als eerste thuis stond er een heerlijk kommetje met groentesoep te wachten. Dat is altijd het lekkerste wat ik weet als ik in NL aankom: zelfgemaakte groentesoep van mijn moeder. Dat is thuis komen!

Mijn ouders zijn op leeftijd maar redden zich zelf nog heel goed; hier en daar geholpen door thuishulp en (klein)kinderen. Mijn vader fietst nog elke dag een stuk op de fets waarbij de helm niet mag ontbreken (hij is al eens twee keer gevallen). Ik heb een stukje met hem gefietst.

    

Zaterdag was het feestje van mijn zus. Het werd een tuinfeestje elders, onder tuintenten en dat was maar goed ook want die dag regende het helaas. Maar het was een gezellig en bijzonder feestje. En het was heel fijn om Jennie weer te zien!

En ze hield ook een hele mooie toespraak. Ik heb ook weer heel wat familie en andere mensen gesproken die ik al soms jaren niet gezien had. Na een paar uurtjes reed ik mijn ouders weer naar huis. Ook zij hebben zichtbaar genoten!

    

’s Avonds werden er bij de Vecht luchtballonnen opgelaten. Mijn moeder en ik zijn wezen kijken en namen een plaatsje op een meegebrachte tuinstoel. Eerste rangs zitten, heet dat. De éne na de andere luchtballon steeg langzaam op en verdween aan den einder. Allelei verschillende kleuren, vormen en afbeeldingen.

    

Zondag ben ik naar Mary geweest. Daar heb ik helaas geen foto’s van. Ook dat was een fijn en bijzonder bezoek! We hebben een heerlijke lunch genuttigd in een mooi restaurant in het dorp. Tot een volgende keer Mary!

Op de terugweg wilde ik nog even bij Jennie en Dick langs maar ze waren helaas niet thuis!

Op de terugweg genoot ik van de mooie Nederlandse wolken!

Zondagavond ben ik met mijn ouders naar de kerk geweest. Ik ben geen kerkganger, maar om samen met mijn ouders in de kerk te zitten geeft me «een gevoel van vroeger».

Maandagochtend ben ik mijn mijn vader naar het veteranencafe geweest. Dit is een «cafe» waar voormalige soldaten samen kunnen komen, elkaar kunnen treffen en ervaringen uit kunnen wisselen. Tegelijkertijd is het de bedoeling om elkaar te ondersteunen als dat nodig mocht zijn. Het geldt voor alle soldaten, niet alleen de soldaten die in Indië hebben gediend, zoals mijn vader in zijn jonge jaren, en voor zijn trouwen. Ook soldaten die in Joegoslavië waren. Palestina, Afganistan en andere landen.

Er is een klein museumpje ingericht met allerlei dingen gerelateerd aan het soldaatbestaan, die de voormalige soldaten zelf aan hebben geleverd. En van mijn vader staat er een mooie foto’s in soldaattenue. Ik vond het heel bijzonder om er geweest te zijn.

     In de avond vloog ik weer terug naar Noorwegen. Zonder vertragingen!

Janet