2020

Het zijn op dit moment hele rare tijden in de wereld; in Nederland en ook in Noorwegen. Wat een week geleden nog ver van ons bed was kwam in korte tijd als een boemerang in sneltreinvaart op ons af. Dat is een situatie die aanpassing vereist. Gert en ik zijn sinds donderdag 12 maart 18.00 uur in carantaine. De Noorse regering heeft die dag bepaald dat iedereen die na 27 februari in het buitenland is geweest 14 dagen in carantaine moet blijven vanaf de dag van thuiskomst. En wij vallen in die categorie: wij waren in Nederland geweest. Gert kwam dinsdag 3 maart thuis; ik donderdag 5 maart. 12 maart snel boodschappen gedaan voor 5-6 dagen en ons daarna grotendeels thuis gehouden.

We zijn gezond en hebben geen verschijnselen van corona of andere ziektes. De dagen thuis brengen we zo goed mogelijk door: rust, reinheid, regelmaat. We slapen goed, sporten elke dag, zorgen voor goede voeding, gaan elke avond even een rondje buiten lopen om toch voldoende frisse lucht te krijgen en nemen het zoals het komt. Het huis wordt goed schoon gehouden. We doen verder dingen die we eigenlijk al veel eerder hadden moeten doen maar waar we niet echt aan toe kwamen. Nu kan ik ook een update geven vanaf januari tot nu.

3 januari

Er waait een heftige storm langs de kust. Wat we in al die jaren nog nooit hier gezien hebben is dat er zoveel wind is dat de sneeuw tegen de ramen geduwd wordt.

We blijven lekker binnen en ik maak een lekker ovengerecht met geitenbout uit de oven.

5 januariWe gaan op bezoek bij Ellen en Adri. Paar cadeautjes afleveren.

We worden getracteerd op de overheerlijke fameuze Ellen-appeltaart.

Nam! Lekker!

7 januari

Vanuit HANEN wordt er een avondmeeting georganiseerd. We hebben subsidie van de provincie ontvangen om vier van dergelijke meetings te organiseren. Twee hebben we vorig jaar al georganiseerd en deze 3e avond in Stordal. Er kwamen heel wat leden en niet-leden. Totaal waren we met 21 personen.

Ook Aud, de commisaris van de Koning, afdeling landbouw, in de provincie kwam. Zij vertelde over de diverse activiteiten die worden georganiseerd op gebied van landbouw. Ook sprak ze over Die Grüne Woche, waar ik onder andere met Stolt Mat aan deel neem (daarover later mee).

Daarnaast konden we een nieuw lid verwelkomen. Zij kregen het HANEN-bord uitgereikt. Deze zus en broer hebben een bedrijf waar ze onder andere heerlijke marmelade van zwarte bessen en pruimenchutney maken.

De plaatselijke krant was ook aanwezig en schreef het volgende artikel:

8 jauari

Vorig jaar waren we gevraagd om een bijdrage te leveren aan een activiteit die „Mat og Prat“ heet (Eten en Praten). Elke eerste woensdag van de maand komen mensen uit diverse landen samen om eten te koken, samen op te eten en samen met elkaar te praten. Daarbij is het uitgangspunt dat er telkens een ander land op het menu centraal staat. En we waren gevraagd of wij konden komen om nederlandse gerechten te maken. Ik wist niet van het bestaan van Mat og Prat af, maar natuurlijk wilden we daar graag aan mee werken. We gingen voor drie stamppotten: boerenkool, zuurkool en hutspot. Griesmeelpap met vruchtensaus als toetje. De medewerkers (allemaal vrijwilligers) zorgden voor de boodschappen. Ik introduceerde de recepten en toen ging iedereen aan het werk. Er waren rond acht verschillende nationaliteiten. Er werden groepjes gemaakt die samen het voorbereidende werk doen, zoals aardappels schillen,

worsten koken,

groenten schoonmaken,

gehaktbal braden,

griesmeel maken, enzomeer.

We waren rond 25 personen, volwassenen en kinderen. Toen alles klaar was werd het uitgestald op een tafel.

Men kon zich goed voorzien en werd er lekker gegeten.

Er werd over van alles gepraat. En ik heb ze nog een liedje geleerd. Het werd een erg gezellige avond waar we graag weer een keer aan mee doen.

12 januari

Er is weinig sneeuw gevallen tot nu toe deze winter. Dat is erg bijzonder. Daarom geen skitocht maar een wandeling naar Apelsvik.

20 – 26 januari

Vorig jaar konden bedrijven, die graag eens mee wilden naar Die Grüne Woche in Berlijn (’s werelds grootste voedingsmiddelenbeurs), dit aangeven bij de commissaris van de Koning in de provincie (Fylkesmannen), avdeling landbouw. Er waren naast onze provincie Møre og Romsdal nog drie andere kustprovincies die hierbij samenwerkten onder de naam „Fjord Norge“ (Fjord Noorwegen). Dat hebben ze nu vele jaren gedaan en deze vier provincies hebben dan een grote stand in Berlijn.

Van de inzendingen zouden er vijf bedrijven per provincie uitgekozen worden. Ik had zin om er namens Stolt Mat aan mee te doen en stuurde een aanvraag in. En van de 11 aanvragen in onze provincie werd Stolt Mat ook uitgekozen. Superleuk! Een groot voordeel denk ik was dat ik goed duits spreek.

In september 2019 kwamen alle 20 bedrijven samen in Bergen op de “Smakverkstedet” (Smaakwerkplaats) om met elkaar kennis te maken en informatie te krijgen over hoe het verloopt, wat er van ons verwacht wordt, trui passen die we krijgen en op de beurs moeten dragen en veel meer.

De bedrijven/producenten konden producten meenemen en de aanwezige koks maakten daar heerlijke gerechten van die we aan het eind met elkaar nuttigden. Dit soort proeferijtjes werden dan ook in Berlijn gemaakt. De Fylkesmannen heeft over deze samenkomst een artikel geschreven op de internetsite. In de lokale krant werd er ook aandacht aan besteedt.

Iedereen wordt in twee groepen ingedeeld, want om bijna twee weken op een intensieve beurs te staan is gewoon te lang. Ik was ingedeeld in groep twee en reisde op 20 januari naar Berlijn. Iedereen sliep in hetzelfde hotel waar kamers gereserveerd waren.

De stand van Fjord Norge is erg groot. Opgedeeld in drie zones: keuken waar eten bereidt werd, een zone waar het eten vervolgens in kleine bakjes werd gedaan zodat er proeverijtjes onstonden en zone drie waar de proeverijtjes verkocht werden. Hier een aantal voorbeelden:

De laatste zone, verkoopplaats, werd mijn vaste plek! Daar was ik helemaal in mijn element, kon goed uitleg geven over de diverse producten, kon een gesprek met de duitsers aan gaan en ook een lolletje maken.

Vanaf dag twee had ik een rozenband in mijn haar en dat was op zich al een lokker want veel duitsers wilden met me op de foto 😊

Aan het eind van de dag zorgden we dat de laatste proeverijtjes tegen een lager tarief werden verkocht. Dan riep ik door de zaal: “Happy hour, happy hour, alles nur 1 Euro!” Daar kwamen de mensen wel op af.

Hierna alles opruimen, geld tellen en een laatste drankje nemen op de goede samenwerking!

Dankzij Aud, commissaris van de Koning, afdeling landbouw, van onze provincie ben ik uitgekozen. Ik heb veel met haar van doen en we hebben een goede samenwerking!

Op deze link kun je een filmpje zien hoe de proeverijtjes eruit zien (als je op facebook zit). Op deze link kun je ook een filmpje zien (beiden met geluid).

Van de stad Berlijn heb ik erg weinig gezien, eigenlijk alleen maar tussen het hotel en de hallen waar de de activiteiten plaatsvonden. In een pauze kon je soms zelf even wat rondlopen. Maar het was een enorm groot gebied en bijna alle landen van de wereld waren wel vertegenwoordigd, en ik heb bij lange na niet alles gezien.

Het werden een paar superleuke dagen. Ze waren ook soms zwaar en lang en intensief maar voor geen goud had ik ze willen missen. Krijg ik volgend jaar weer de mogelijkheid dan meld ik me weer aan.

Dat de commissaris van de provincie tevreden over me was blijkt uit deze foto:

Deze foto stuurde een kennis van me toe die aanwezig was bij een voordracht waar onder andere ook Die Grüne Woche aan de orde kwam. Naast de foto staat: “De winnaar!” Hier ben ik echt wel een beetje trots op 🙂

26 – 29 januari

Na Die Grüne Woche reisde ik naar Nederland en verbleef nog een paar dagen bij mijn ouders. Dat was heel erg fijn! En de krans met rozen staat mijn moeder ook goed!

We hebben een paar fijne dagen gehad. Het is zo heerlijk om bij hen te zijn! Lekker voor hen gekookt, wandelingetje maken met moeder, zus Jennie kwam een nachtje logeren, samen afwassen. Gewoon gezellig.

Maar dat afscheid nemen blijft altijd vreselijk lastig! Op Schiphol nuttig ik mijn touwvaste „troost- en galgenmaal“: sateh!

30 januari

Het is ook altijd wel weer fijn thuiskomen. ‘s Avonds heb ik een wandeling gemaakt in het dorp. Bij de haven op de pier is een nieuw gebouwd gekomen. Dat heet „Lykta“ (de Lantaarn) en is ontworpen en gemaakt door architect-studenten.

Bestaat uit planken van resten van de plaatselijke bouwonderneming. Geen „dicht“ gebouw met een deur en muren maar de planken staan allemaal los van elkaar. Heel bijzonder.

1 februari

Vorig jaar in november hebben we Walid in de winkel gehad die ter plekke verse sushi maakte. Deze dag kwam hij weer. Wederom goed verkocht. Dit gaan we vaker doen.

3 februari

Er is sneeuw gevallen en op de parkeerplaats voor Stolt Mat wordt er altijd sneeuw geschoven. Aan het einde van zijn werkdag kwam Gert binnen en vroeg waarom het reclamebord naast het gebouw stond. Ik wist van niks.

En inderdaad: het reclamebord wat normaliter altijd voor bij de winkel staat, was weg. Wat bleek? De sneeuwschuiver heeft het bord vele meters meegesleept.

Hoe dat in vredesnaam mogelijk is mag Joost weten, maar blijkbaar ontdekte hij het. Maar toen was het kwaad al geschiet: totaal verbogen.

En in plaats van de winkel binnen te komen om het mede te delen, zet hij het bord bij de hoek van het gebouw. Als dit geen onbeschoftheid is… Ik ben echt niet de slechtste om mee te praten. Dit kan gebeuren maar om het na te laten om de vertellen, is ver van elk fatsoen.

Het bord staat weer op zijn vaste plek, maar staat er wel een beetje zielig uit.

4 februari

We hebben een bestuursvergadering gepland van HANEN om onder andere de jaarvergadering op 25 februari voor te bereiden. De vergadering was bij Stolt Mat.

Sinds kort heb ik ook koekjes in de winkel met het logo van Stolt Mat erop.

8 – 9 februari

Provinciale jaarvergadering van de Senterparti (politieke partij waar ik lid van ben) werd in Geiranger gehouden.

Van Ålesund Senterparti waren we met 12 personen, waaronder ik.

Het werd een zinvolle vergadering waar diverse belangrijke thema’s werden besproken. ‘s Avonds was er een gezellige avond met goed eten en na het eten kon er beneden in de bar gedanst worden. Ik had daar niet zoveel zin in maar liet me overhalen. Maar ik was niet de laatste die naar bed ging! De maan scheen mooi boven de bergen.

Zondagochtend ben ik vroeg opgestaan en heb eerst een wandeling op de trap langs de rivier gemaakt.

Dat was heerlijk om even een frisse neus te halen alvorens het ontbijt te nuttigen.

De dagen werden afgesloten met een lunch en een groepsfoto alvorens we allemaal weer naar huis gingen.

12 februari

Samen met Walid had ik afgesproken dat hij een keer een sushicursus zou gaan houden in Stolt Mat. Daar hebben zich 11 personen voor op gegeven, die verdeeld werden aan twee tafels. We hadden alles klaar gezet en Walid had de inkopen gedaan. Hij hield eerst een introductiewoordje en vertelde over de geschiedenis van sushi alvorens hij voordeed hoe het allemaal gemaakt moest worden.

Het werd een hele leuke avond en de cursisten schenen het ook erg naar de zin gehad te hebben.

Toen we klaar waren nuttigden we alles in gezamelijkheid.

Stig en Hilde (rechts op de foto) hadden zich ook opgegeven.

15 – 17 februari

Het was al weer lang geleden dat we in Jønsbu zijn geweest. Daarom was het heerlijk om er weer naar toe te kunnen. Toen we bij de parkeerplaats aankwamen haalde Gert een pakje uit de auto.

Die was voor mij bedoeld, alvast een cadeau voor mijn verjaardag maar die nu goed van pas zou komen. Het waren nieuwe sneeuwschoenen.

Die kwamen dus erg goed van pas, want de oude sneeuwschoenen begonnen na 20 jaar gebruik slijtage te vertonen. Die van Gert waren eerder al stuk gegaan.

We verbleven twee nachten in Jønsbu. Zondag hebben we een fijne wandeling gemaakt.

De sneeuw was vers en dat liep niet altijd even gemakkelijk lopen; zwaar.

Onder een dennenboom hebben we koffie gedronken en kvikklunsj gegeten.

‘s Avonds hebben we heerlijk gelezen. Het was fijn om in Jønsbu geweest te zijn; niet wetende dat we een paar weken later te horen zouden krijgen dat we vanwege corona voorlopig niet naar de hut kunnen.

20 februari

Mijn verjaardag. Ik werkte in de winkel. Daar kreeg ik een zeer onverwacht bezoek van Ellen. Zij wilde me feliciteren, bracht tulpen en een heerlijke appeltaart mee.

Wat een verrassing, waar ik heel erg blij mee was.

Er kwam een klant binnen en vroeg of hij een kop koffie kon nuttigen en wat te eten kon bestellen. Ik vertelde dat hij koffie met een stukje appeltaart kon nuttigen. Daar was hij superblij mee. Toen hij betaalde zei hij dat hij het super lekker vond en ook „You made my day!“. Dat was ook al een cadeautje op zich.

Gert heeft gekookt (zoals hij altijd doet) en ‘s avonds had ik leesgroep. Ik had wat lekkers voor bij de koffie meegenomen. Maar pas helemaal op het laatst vroeg iemand me: „Was je niet jarig?“

We hadden het boek „Tante Ulrikkes vei“ (een bestaande straat in Oslo) van de noorse schrijver Zeshan Shakar. De roman geeft een realistisch beeld van de jeugd van een paar jongeren in een drabantdeel van de stad Oslo in begin van de jaren 2000. Mooi boek!

De volgende keer lezen we het boek „Katten“ (De Kat) van de japanse schrijver Takashi Hiraide. Dit boek is ook vertaald naar het nederlands.

25 – 26 februari

Twee keer paar jaar organiseert HANEN in Møre og Romsdal (waar Stolt Mat lid van is) een netwerkbijeenkomst. Deze keer hebben we de gemeente Rauma bezocht. Aan deze bijeenkomst was ook de jaarvergadering belegd. Er deden 13 bedrijven mee. We hadden gehoopt op iets meer, maar het werden een paar fijne dagen.

We verzamelden ons bij Utrøna, een innovatiecentrum waar we een rondleiding kregen, een lunch nuttigden en VR-apparatuur konden gebruiken.

Bij Hotel Aak kregen we informatie en een rondleiding. Vervolgens naar Woldstad Gard waar het bestuur een vergadering had. Hierna hielden we de jaarvergadering waarbij ik weer als voorzitter van bestuur en regionale leider werd gekozen. 

Na de jaarvergadering nuttigden we een driegangenmenu. Voor degenen die overnachting nodig hadden hebben we overnacht in een groot huis in de buurt, een hytte.   

De volgende dag reden we naar Lensmannsgarden Innfjorden.  

Daar kregen we een bezichtiging en kregen we een voordracht van verzekeringsmaatschappij Gjensidige die informeerde over verzekerings- en kortingsregelingen voor HANEN-leden. 

De laatste spannende tour was bij Rauma Ullvarefabrikk (een wolfabriek) en hun wolwinkel. Erg interessant!  

De lunch werd genuttigd in café Sødahlhuset voordat we allemaal weer naar huis gingen. We kijken al weer uit naar de volgende bijeenkomst, welke een keer in oktober zal zijn.

27
februari

Het was goed weer en er was nieuwe sneeuw gevallen. Ik had zin om een na het werk naar buiten te gaan en een sneeuwschoenentocht te maken. Gert pakte de rugzak en we parkeerden de auto bij Vaksvikfjellet. Het was al donker maar met de hoofdlampjes op konden we goed zien waar we liepen.

Maar met al die sneeuw is het niet zo heel goed mogelijk om zich te orieneren dus we liepen wel een grote omweg eer we weer op de weg terecht kwamen, en wisten waar we waren. Onderweg nog een bakje koffie gedronken en toen weer naar huis. Het werd een leuke tocht!

1 – 5 maart

Gert en ik reisden naar Nederland waar we in België een informatiedag over wonen en werken in Noorwegen organiseerden. We hadden een vergaderruimte en overnachting geregeld bij Colonie 7, een prachtige plek in België, niet zover over de grens met Nederland, met een interessant historie. Op www.colonie7.be kun je meer informatie vinden.

Na de informatiedag reden we naar Zaandam waar we de eerste nacht samen in dit hotel doorbrachten.

Ik reisde de volgende dag met de trein naar Hardenberg en bezocht mijn ouders; Gert bleef nog een dag en nacht omdat hij een afspraak had in Zaandam, waarna hij dinsdags naar Noorwegen terug reisde.

Ik heb nog een paar fijne dagen in Nederland gehad bij mijn ouders. Lekker voor hen gekookt, dagelijks een wandelingetje maken. Deze hulstboom neemt zoveel plaats in op het trottoir dat het niet eenvoudig is om er langs te lopen.

Ik neem contact op met de gemeente en een paar dagen later is de hulst geknipt. Puik!

Bij mooi weer lekker buiten op het bankje zitten in de zon.

Zingen met het koortje.

Er kwamen nog twee dames langs van de Plattelandsvrouwen, waar mijn moeder 53 jaar lid van is geweest. Ze kwamen een bosje tulpen brengen, maar het lidmaatschap is inmiddels opgezegd.

Zorgen voor natje en droogje en zorgen voor het hebben van een paar fijne gezellige dagen! Helaas vloog de tijd weer voorbij en kwam de dag dat ik terug ging naar Noorwegen. Zo hoort het ook maar het afscheid is altijd heel vervelend! Gelukkig was net de wijkverpleegkundige er en kon zij hen een beetje opvangen. Maar het went nooit!

7 en 8 maart

Zaterdag gingen we naar het kulturhus waar een voorstelling wird getoond die „Himmelsk Lapskaus“ heette. Vijf gemeenten werden één diverse koren en verenigingen toonden hun kunnen.

Zondag werd de film „Woman“ getoond in de bioscoop in het kulturhuis ivm de Internationale vrouwendag. Ik had de bioscoopchef voorgelegd of we er niet iets speciaals voor konden doen. Bijv. iemand uitnodigen die een korte speech hield voor de film zou starten en daarna koffie met taart nuttigen. Zo gezegd zo gedaan.

Ik vroeg de politica voor kultuur in onze provincie, Marit (= partijcollega) of zij een bijdrage wilde leveren. Dat wilde ze graag. Daarna op Facebook een oproep geplaatst of er mensen waren die een taart wilde bakken. Daar kregen we een aantal reacties op. Helaas kwamen er niet zo heel veel mensen, circa 25 personen, maar het werd een bijzondere avond. Marit had een hele goede speech en de film was zeer indrukwekkend.

Vervolgens ging het merendeel mee koffie drinken in de kleine zaal ernaast en konden we praten over de film en veel taart eten.

9 – 11 maart

Ik heb drie dagen in het ziekenhuis gewerkt. Al deze dagen op de kinderafdeling gewerkt, waar kinderen worden geopereerd aan keelamandelen, neuspoliepen en drains in de oortjes. Ik vind het altijd leuk om met deze patiëntengroep te werken. Maar men heeft al maatregelen genomen mbt corona: geen handen schudden bij begroeting, en wijzen op goede handdesinfectie.

12 – 18 maart

Ik eindig met waar ik mee begon: corona. Het is een moeilijke tijd. In Noorwegen hebben ze vanaf 12 maart strenge maatregelen genomen. Zoals ik schreef: Wij zitten vanaf die datum in carantaine. Eigenlijk vreemd als je bedenkt dat ik drie dagen met patiënten in contact ben geweest. Ik moest voor 13 maart een hulp regelen in de winkel; de omzet was echter laag: mensen bleven thuis. Daarom heb ik de winkel zaterdag 14 maart dicht gehad. Indien geen omzet is het inhuren van een hulp een dure aangelegenheid. Beter is dan dat Gert en ik er zelf zijn, als wij uit carantaine komen.

De ontwikkelingen gaan erg snel en zijn amper bij te benen. Ik maak me zorgen over mijn ouders. Zij zitten in de risicogroep. Omdat ik in de zorg werk heb ik een verbod gekregen om naar het buitenland te reizen. Alsof dat al mogelijk is nu bijna alle vliegvelden dicht worden gehouden en de grenzen van Noorwegen dicht zijn. Iedereen die er niet woont of verblijfsrecht heeft wordt onverrichterzake terug gestuurd.

Mijn broer en zussen nemen maatregelen, nadat ik mijn grote zorgen uit: geen bezoek meer aan mijn ouders, alleen de mensen van de zorg en de huishouding komen er bij hen thuis, naast mijn broer en zussen. Ook de kleinkinderen niet. Ik hoop werkelijk dat de corona hun huis voorbij gaat!

Vooralsnog is het rustig in het ziekenhuis, die de deuren voor iedereen gesloten heeft die geen ID-kaart kan tonen. Geen bezoek aan patiënten. Nòg geen pasienten met corona die intensief behandeld moeten worden, maar dit kan zo veranderen, en kan ik opgedragen worden om te komen werken.

Alle kinderdagverblijven, scholen, hogescholen en universiteiten dicht, evenals café’s en restaurants. Sportscholen, kappers, en dergelijke ook dicht. De tijd staat stil maar tegelijkertijd moeten een dingen ook door gaan.

Het is een vreemde en onzekere tijd. Vanaf morgen ben ik weer uit carantaine. Dan ben ik in de winkel. Gert en ik hebben er het beste van gemaakt. Ons motto: rust, reinheid en regelmaat. Vooral zorgen voor voldoende slaap. En bewegen: sporten en in de avond even een avondwandeling om een frisse neus te halen. En nog meer van elkaar houden dat we al doen.

De winter is hier nog lang niet voorbij. 13 maart viel er nieuwe sneeuw.

De vogels voeren we bij. Een prachtige goudvink laat zich regelmatig zien.

’s Avonds maken we geregeld een wandeling.

De natuur geeft naast ellendigheid toch altijd iets moois terug. We hopen erop dat de tijden mettertijd weer genormaliseerd worden! Tot die tijd: pas op jezelf en pas op elkaar!

Janet