Klik op de foto’s om te vergroten.
2016
De linker top is Dyrdalstinden
Een bergtopje naar Dyrdalstinden in Stordal, 1371 meter hoog. Het was mooi weer, maar er was ook wat bewolking te zien. De auto parkeerde ik bij Langsetrene, een huttengebied.
De wandeling begon met een lichte stijging langs de rivier, die aan één kant van Dyrdalstinden loopt. Het pad was wat minder te zien maar er hingen strookjes stof her en der aan boompjes en struiken die de route aangaven. Bij een splitsing ging het stijler omhoog.
Op een vlak gedeelte had ik een mooi uitzicht op Langsetrene. Ik kon vandaaruit ook mooi zien dat ik uit een zgn. „U-dal“ kom: een dal gevormd als een U.
Langseter
Hoe hoger ik kwam hoe meer bewolking er kwam. Ik kon nog koffie drinken en een broodje eten in de zon, maar daarna kwam er steeds meer bewolking.
Ik heb getwijfeld of ik zou stppen maar ben toch door gegaan. Uiteindelijk waren de „varder“ (steenmannetjes) steeds goed te zien en een houvast over waar de route ging.
Door de mist leek het wel steeds alsof ik de top in zicht had, maar steeds doken er in de mist nieuwe en hogere vardens op 🙂
Maar dan eindelijk was het duidelijk dat de top nabij was: er werd een grote varden zichtbaar. De top is samengesteld met allemaal stenen, dus een grote varden maken is zo moeilijk niet.
Ik zou een mooi uitzicht moeten hebben maar helaas, dat had ik dus niet. Af en toe zag ik wel een kleine opening in het wolkendek en schimte een berg of sneeuwveld in de verte.
Op sommige stukken was het nog stijl naar beneden.
Ik heb me in het gastenboek geregistreerd en bij via de smalle rug weer naar beneden gegaan.
Het gastenboek zit in de brievenbus die aan de varde hangt
Toen ik onder het wolkendek kwam zag ik ook het dal weer waar de rivier doorheen stroomt.
Beneden bij Langsetrene aangekomen was ook goed te zien dat de top in mist was gehuld!
Het was ondanks dat ik geen zicht had toch een hele mooie tocht! Een speciale sfeer hangt er als je omgeven bent door mist. „Trolsk“, noemen de noren dat.
Janet