2018
Klik op de foto’s om te vergroten
De laatste leesgroep voor de vakantie. En we waren allemaal aanwezig! Negen dames.
We lazen het boek “Går du nå er du ikke lenger min datter” (Ga je nu ben je niet langer mijn dochter) van de deens/noorse schrijfster Anne Bitsch. Het boek beschrijft haar eigen leven en haar gecompliceerde relatie met haar moeder. Ze verteld over haar jeugd waar ze opgroeit met een psychische zieke (bipolair) en gealcoholiseerde moeder en een vader die haar sexueel misbruikt heeft. Door te lezen in oude breiven, dagboeken, openbare archieven en gesprekken met mensen die hen kenden, probeert Anne een antwoord te krijgen op de hoe het mogelijk is dat de familie in uit elkaar dreef zonder dat iemand ingreep.
Het is een gemakkelijk te lezen maar erg aangrijpend en confronterend boek. En er ontstonden interessante gezichtspunten en discussies.
Vigdis had destijds het boek uitgekozen en ik heb over de schrijfster verteld. maar wat is er veel over haar te schrijven als ze haar leven al in het boek geschreven heeft?
Degene die over de schrijver verteld neemt ook altijd fruit of iets dergelijks mee. En dat was ik dit keer helemaal vergeten!! Ik heb ook zoveel aan mijn hoofd soms… Maar de dames namen me het geenszins kwalijk. Integendeel: ze verheugden zich erover dat ik een keer iets vergeten was 🙂 Maar ik had het gedicht niet vergeten wat ook tot de taak behoort. Ik koos voor een gedicht van Nordahl Grieg, een gedicht over de maand juni:
Det glitrer blankt i et sykkelstyre.
Nu er det juni og heggeduft.
Og unge jenter har tynne tøyer
imellem sig og den lyse luft.
De går på veien med hver sin sykkel.
I taushet vandrer de, to og to.
Men bak dem driver de unge gutter
i søndagsblådress og brune sko.
Og de blir modige: Lån mig syklen!
Det får de lov til, de unge menn.
Blå dresser suser langs hvite hegger.
Så får hun sykkelen sin igjen.
Men nu går gutten ved hendes side,
hans djerve plan er blitt kronet med hell:
Han holder taket i sykkelstyret!
Og rundt omkring er det junikveld.
Og hennes hånd er på den anden siden,
den gjør et kjærtegn, en liten sving:
Vi går og holder i noe sammen!
Og begge later som ingenting.
De går på veiene ganske tause,
med hjertet fylt av hva begge vet,
mens neven knuger det blanke nikkel.
O sykkelstyre. O kjærlighet.
De volgende keer lezen we het boek “En moderne familie” van de noorse schrijfster Helga Flatland.
Janet
