2018

Klik op de foto’s om te vergroten

Het blijft mooi weer dus we gaan er weer op uit, met het avondeten in de rugzak. We gaan Bolleberget op, een tochtje die we vorig jaar ook gedaan hebben maar dan onder hele andere weersomstandigheden.

Het is geen moeilijke of extreem stijle tocht. Hooguit een klein stukje stijl. Vorig jaar liepen we voor een groot deel langs de electriciteitsdraden; maar het pad is verlegd en gaan we omhoog via het topje links van de draden.

Op hoogte gekomen komen de „verre bergen“ al in zicht.

     

Al ras komt Bolleberget in zicht met zijn karakteristieke langwerpige steenman op de top.

En dan overal dat mooie veenpluis. Door de wind is mijn haar ook één en al pluis, dus dan is een haarband prettig.

     

Bolleberget is 618 mtr hoog.

En op de top moet ik even met de man knuffelen.

Een fenominaal uitzicht hebben we vanaf de top: op Lauparen die met zijn kop in de wolken hangt, Grytavastind, Fremste en Heimste Skorkja.

Behalve de laatste ben ik ze allemaal opgeweest. Zie je het zadel tussen L en G, Jennie?

We zoeken een plekje op waar we uit de wind onze maaltijd kunnen nuttigen.

En met dit uitzicht erbij laten we de pastasalade met tonijn, slabonen, kappertjes, bleekselderij en uit met mayonaise goed smaken.

Vervolgens nog een kopje koffie en dan beginnen we weer met de afdaling. Her en der liggen nog sneeuwvelden.

Weldra komen we weer onder de boomgrens.

We zien een heel oud schuurtje staan; zonder dak.

Het oude hout is prachtig om naar te kijken. Als muren konden praten…

Het was weer een hele fijne wandeling!

Janet