2018

Klik op de foto’s om te vergroten

We hebben een stoel die aardig door de tand des tijds is aangetast. Ik heb hem jaren geleden van mijn ouders gekregen. Ik weet niet meer precies wanneer. En voor zover ik me herinnerde kwam de stoel uit het huis waar mijn moeder geboren is, in Brucht. Hij is dus behoorlijk oud.

Mijn moeder heeft hem ooit ook eens op een cursus opnieuw gevlochten. En volgens mij hadden mijn andere zussen ook zo’n stoel gekregen. Ik heb daarom mijn zussen (en moeder) een foto van de stoel gestuurd met de vraag of zij ook zo’n stoel hebben.

Jennie, mijn oudste zus, heeft er geen en ze vertelde dat er meerdere stoelen waren vanuit ons ouderlijk huis. De stoelen zijn volgens haar vervangen toen mijn ouders 25 jaar waren getrouwd. En dat kon ik me inderdaad herinneren. Wij als kinderen hadden hen toen nieuwe tafelstoelen gegeven. Dat is dus 40 jaar geleden.

Stans, mijn middelste zus, heeft de stoel ook nog en stuurde er een foto van. Die van haar zag er nog best goed uit.

Alita mijn jongste zus, kon zich niet herinneren dat zij zo’n stoel had. Volgens haar waren er meerdere stoelen jaren geleden naar de kringloop gebracht.

Nu is inmiddels de zitting van mijn stoel na gebruik ook weer deels kapot gegaan en heb ik hem naar een restaurateur gebracht in ons dorp. Die zei dat het een hele oude stoel was en gaf er een waarde aan van rond de 2000 kr (210 Euro). Ze vertelde later dat ze de stoel wel een paar keer aan andere klanten had kunnen verkopen, want de stoel heeft een paar dagen bij hen in de winkel gestaan.

Maar nu is de stoel gerestaureerd, zowel zitting als het hout. Omdat het materiaal van de stoel heel kwetsbaar is kan er niet meer op gezeten worden, maar hij stond toch altijd al boven op de logeerkamer en zaten we er amper op.

Thuis bij de restaurateur

Nu staat hij weer in de logeerkamer en ik zal er een briefje ophangen: „Niet op gaan zitten“. Ik ben in elk geval blij dat hij weer zo goed als in orde is.

Thuis bij de restaurateur

Janet