13-20/10: Naar Nederland

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Al in januari was bekend dat de lagere school in Radewijk, waar ik, mijn andere zussen en broers op school zijn geweest, een reünie hield op 14 oktober omdat de school 100 jaar bestond. Omdat ik in het najaar meestal een klein weekje naar mijn ouders ga plande ik de reis naar Nederland rond die datum. Ik vertrok vanuit Noorwegen op vrijdag 13 oktober en reisde weer terug op vrijdag 20 oktober.

De reis naar Nederland verliep goed. Jennie zou van vrijdag op zaterdag ook een nachtje bij mijn ouders logeren. Dat was heel erg gezellig. Zij en mijn moeder haalden me op vanaf het station in Hardenberg. En zoals gebruikelijk stond er weer een lekker kommetje groentesoep voor me klaar. Mmmm!

Zaterdag 14 november kwamen twee van mijn drie zussen en broer naar mijn ouders. Mijn broer nam mijn ouders mee in de auto en Jennie, Alita en ik namen de fiets naar de lagere school; net zoals wij al dat destijds in onze jonge jaren ook gedaan hebben.

    

Bij de grens tussen Hardenberg en Radewijk moesten we natuurlijk even stoppen.

Alita, Jennie en Janet

De school bestaat dus 100 jaar. Er is niet zo heel veel veranderd aan het gebouw behalve dan dat er in de loop der jaren gebouwen bij zijn geplaatst.

    

Bij aankomst werden er foto’s gemaakt. Hier komt de familie Roelofs aan (jammer dat zus Stans er op dat moment nog niet was).

    

In school krioelde het van de mensen. Het voelde ook aan alsof de school gekrompen was. De gangen waren korter en smaller geworden 😊

Op de tafeltjes in de klasselokalen lagen overal foto’s van vroeger. Enig om daar naar te kijken. Mensen buigden zich er over heen om ze goed te kunnen bekijken.

Twee foto’s van onder andere een groep kinderen die een ijstje eten.

    

Deze foto’s zijn gemaakt ter gelegenheid van het huwelijk van een leraar. Zo grappig dat er foto’s van zijn. Had deze nog nooit gezien. Op de linker foto sta ik redelijk rechts in een rood geruit jurkje met een groen-grijs vestje erover. Op de rechterfoto sta ik links lachend in de camera te kijken.

Uit onze klas waren er niet zo heel veel maar wat geweldig dat Annie er was. Zij was destijds één van mijn beste vriendinnen. Naast haar waren dat ook Hennie en Alie, die er allebei helaas niet waren.

De rest van de dag heb ik met Annie opgetrokken, maar de reünie was veel te kort om goed bij te praten. Via whatsapp spraken we af dat we elkaar later die week weer zouden ontmoeten.

Er werden ook klassenfoto’s gemaakt. Dat was ook zo op de reünie van 25 jaar geleden dus toen de school 75 jaar bestond. Klassen van verschillende jaartallen werden samen gezet. De eerste groep was van 1916 – 1932.

Vader helemaal links met rood overhemd aan

Die groep begint aardig uit te dunnen maar mijn vader was er nog bij! Hij schijnt die dag waarschijnlijk de oudste deelnemer (90 jaar) geweest te zijn.

    

We moesten het tijdschema van het maken van de foto’s goed in de gaten houden zodat we die niet zouden missen. Van de jaren 1956 t/m 1960 werden de klassen samengevoegd zodat zussen Jennie en Stans er ook op staan.

Annie en ik naast elkaar links op de tweede rij

Hier is de foto van de reünie van 25 jaar geleden toen de school 75 jaar bestond. Hier sta ik in het midden met nog mijn oranje lok in het haar. Rechts naast me staat Annie en Hennie links van mij. Alie staat helemaal links op de tweede rij van achteren.

En deze volgende klassefoto is nog veel ouder. Ik moet hier zes of zeven jaar zijn. Ik zit aan het vierde bankenrijtje met donker haar, wederom Annie en Hennie naast me; en Alie.

Het werd een hele gezellige dag. Rond 500 mensen kwamen er. Alles was heel goed geregeld: degenen die met de auto kwamen werden met een huifkar vanaf de parkeerplaats naar de school gebracht. Achter de school was een tent opgezet waar koffie met een klein gebakje werd geserveerd en je een drankje kon kopen. De hele tijd ging men rond met hapjes.

‘s Avonds zijn we met ons hele gezin uit eten geweest naar de Chinees in Hardenberg. Het was een hele leuke dag, vooral om eens samen te zijn zonder „de koude kant“ erbij zoals we gekscherend zeggen als het gaat om de schoonzoons. De volgende dag hebben mijn ouders de foto’s eens bekeken.

De vraag is: zal de school over 25 jaar nog bestaan? De aanwas van kinderen op school neemt af en het ligt in de lijn der verwachting dat de school gaat sluiten. Over 25 jaar dus waarschijnlijk geen reünie meer, maar qua leeftijd zou ik dat nog wel kunnen halen als ik gezond blijf 🙂

Ik heb de mijn ouders de rest van de week hulp geboden en klusjes gedaan die zij zelf niet meer zo goed uit kunnen voeren. Onder andere het onkruid tussen de tegels voor bij het huis weggehaald. Mijn vader kon het niet laten om nog een steentje bij te dragen (of beter gezegd er nog een schepje bij op te doen). Mam kijkt met tevredenheid toe. En buurman Kees had tegen mijn moeder gezegd dat door deze onkruid-verwijder-actie de waarde van het huis aanzienlijk gestegen was 🙂

Ook is de schuur opgeruimd. Dat is zo’n plek waar alles in komt te staan als je niet weet waar je met de spullen heen moet. Maar het stapelt zich er allemaal wel op!

    

Plasticzakken opgeruimd, oud glas naar de container, spullen voor grof vuil apart gezet en nog bruikbare spullen naar de kringloopwinkel. Het schuurtje werd, zo zei ik gekscherend, een balzaal 🙂

De buitenkant van de schuur is ook her en der gesopt, evenals de balk boven de schutting met de buren. Op de ruit in de nieuwe deur is plakplastic geplakt. Dat had ik niet goed opgemeten en daardoor werd dit niet helemaal perfect ☹

De tuin achter het huis is ook onderhanden genomen: tulpenbollen in de bloempotten gezet en winterviooltjes in een pot bij de voordeur geplaatst.

Ook binnen werden de nodige dingen gedaan. De voorraadkast onder de trap is opgeruimd. Het vergaat ons allemaal: soms weet je niet meer precies wat je er allemaal hebt staan. In de douche en toilet heb ik de tegels afgenomen.

Ik ben ook nog een paar uurtjes naar meester Huisman en zijn vrouw geweest. Meester Huisman was vroeger meester op de lagere school. Hij was ook op de reünie. Erg leuk bezoek.

Met Annie had ik afgesproken dat ik haar zou bezoeken en ik vroeg haar of het een idee was om Hennie ook te vragen. Ja, juist leuk dus ik belde Hennie die het ook erg leuk vond. Afgesproken dat zij mij op zou halen. Het werd een heel leuk bezoek. Maar wederom was de tijd te kort. We raakten gewoonweg niet uitgepraat. Helaas hebben we daar geen foto’s gemaakt.

Met mijn vader ben ik naar kooroefening geweest. Dat is op dinsdagochtend vaste prik.

   

Mijn vader staat bij de tenoren rechts op de tweede rij geblokt overhemd en bruin vestje. Vader heeft nog een heel mooie stem.

De laatste avond zijn moeder en dochters, traditiegetrouw uit eten geweest. Daarvoor werd “de krul” in de haren van mam gezet door buurvrouw Sim.

Ze zag er voor het avondje uit heel mooi uit. We aten bij restaurant Stien in Giethoorn. Een erg leuk restaurant. Ik had gevraagd om in de voormalige opkamer aan de ronde tafel te zitten. En daar kon Stien aan tegemoet komen. Heel fijn!

    

We hadden weer allerlei cadeautjes meegenomen. Hier toont Jennie haar bijdrage.

Alita had voor iedereen een vaas gekocht. Ik kreeg een hele bijzondere in groen en wit glas.

Het werd een hele fijne avond. Heel erg bedankt voor de gezellige avond, moeder en zussen!! En voor de mooie cadeautjes die mee naar Noorwegen zijn gegaan! <3

De volgende dag ging het weer huiswaarts voor me. Mijn ouders brachten me naar de trein. Nooit leuk om afscheid te nemen!

De reis verliep goed, maar op schiphol kwam ik erachter dat ik mijn paspoort niet bij me had. Oh lieve hemel, wat nu? Ik meldde me bij de incheckbalie en lag het probleem voor. Ze moest even met iemand bellen. Omdat ik in Noorwegen woonde en mijn rijbewijs als ID bij me had was het geen directe noodzaak om mijn paspoort te hebben dus ik kon gelukkig reizen! Dat was een zorg minder.

Bij thuiskomst heb ik mijn ouders gebeld en gezegd dat ik goed was thuis gekomen. Ik vertelde ook het verhaal van het paspoort. Ik wist zeker dat hij bij mijn ouders lag, maar niet meer precies waar. Ik ben soms net een eekhoorn: ik leg de wintervoorraad ergens zo goed neer dat ik later niet meer weet waar. Maar mijn moeder zou buurman Kees vragen. Volgens zijn vrouw Jeanet kan hij alles vinden als iets kwijt is. Dus die werd een paar dagen later als speurhond ingeschakeld en ja hoor: hij vond mijn paspoort. Die was achter het nachtkastje op de logeerkamer terecht gekomen en lag tussen muur en kastje. Dat was ook weer een zorg minder. Via aangetekende brief is die weer bij mij in Noorwegen terecht gekomen.

Ik kon niet lang thuis blijven want ‘s avonds had ik een buitengewone jaarvergadering van koor. We gingen ons weer buigen over hoe de toekomst van het koor er uit zal gaan zien.

    

Er is besloten dat we het koor nog een jaar „slapende“ gaan houden en dat we volgend jaar een definitief besluit gaan nemen over wat we met koor en met de gelden doen die we op de rekening hebben staan.

Na de vergadering werd er een groepsfoto gemaakt voordat we de avond afsloten met een hapje te eten. Hierna dan eindelijk naar huis waar ik de volgende dag weer in de winkel stond.

Het was al met al een hele fijne week bij mijn ouders. Volgend jaar weer! 🙂

Janet

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *