2017

Klik op de foto’s om te vergroten

De huidige regering heeft de laatste jaren diverse grotere reorganisaties in het land uitgevoerd. Eén daarvan is dat het aantal gemeenten in Noorwegen teruggebracht moet worden van ruim 426 naar 354. Dat betekent dat gemeenten moeten fuseren. Deze gemeentelijke fusies zijn ook in Nederland en Denemarken uitgevoerd. Ik ben er nooit een voorstander van geweest omdat uit onderzoek blijkt dat de inwoners in de gemeenten doorgaans tevreden zijn met de geboden diensten. Diensten dichtbij waar de mensen wonen lijkt me een stuk beter dan ver bij de mensen vandaan; zeker in Noorwegen.

De gemeenten moesten de fusie voorbereiden maar niet zonder dat de inwoners medezeggenschap hadden. Er werd een referendum gehouden waarbij de inwoners konden kiezen welke weg de gemeente in zou moeten slaan. Maar ook met welke gemeenten men samen wilde gaan. Rond 40% van de inwoners in onze gemeente hebben hun stem op het referendum uitgebracht. Helaas was de optie „zelfstandig blijven“ niet mogelijk om te kiezen. Maar de absolute meerderheid wilde samen gaan met gemeenten landinwaarts (Stordal, Norddal, Vestnes). De minderheid wilde richting kust (Skodje, Ålesund en meer). Ik heb landinwaarts gestemd. Er hebben diverse gesprekken plaatsgevonden met diverse gemeenten, maar sommigen gemeenten wilden juist weer niet met Ørskog, terwijl anderen dat wel wilden.

Om het kort te houden: onze gemeente is uiteindelijk toch bij Ålesund terecht gekomen, samen met de gemeenten Skodje en Sandøy (waar niet iedereen in de gemeente blij mee was).

Sandøy is een kleine gemeente die qua grens niet direct aan Ålesund en Skodje vast zit. Haram zit er tussen. De inwoners van de gemeente Haram hadden besloten om zelfstandig door te gaan. Maar de commissaris van de koning heeft besloten dat deze gemeente dan met dwang toegevoegd moest worden aan Ålesund. En dwang gaat tegen alle democratische principes in. Desalniettemin ging Haram mee in de verdere onderhandelingen en voorbereidingen om Nye (Nieuw) Ålesund te creëren. In ieder geval tot na de verkiezingen in september.

In elke gemeenten werden vervolgens vanuit de gemeenteraad mensen gekozen die in de sturings- cq werkgroep zitting gingen nemen. Vanuit onze gemeente werd Gert gekozen, met nog vier andere gemeenteraadsleden. Die groep, met ook mensen van de overige vier gemeenten, zouden na de zomervakantie van 2017 de eerste „gemeenteraad“ zijn, of ook wel „fellesnemnda“ genoemd: een comité die bestaat uit vijf afgevaardigden uit elke gemeente, die besluiten neemt in bepaalde zaken. Ook hierin zou Gert zitting hebben. De personen vanuit onze gemeente waren echter allemaal mannen en de commissaris van de koning besloot vlak voor de vakantie dat deze groep voor 40% uit vrouwen zou moeten bestaan. Gelijke verdeling van mannen en vrouwen is in Noorwegen erg belangrijk. Er zijn weliswaar vrouwen in onze gemeenteraad maar niemand wilde de taak op zich nemen om in het comité te gaan zitten. En toch moest het want anders werden alle eerdere besluiten niet door de commissaris goeggekeurd.

Achter de schermen en door de burgemeester werd er hard gewerkt om er twee vrouwen in te krijgen en het begon ernaar uit te zien dat Gert „eruit“ gewerkt zou worden, ten voordele van een vrouw. Dat betekende dat er vanuit onze partij (Senterparti) ook niemand meer in de fellesnemnd zou zitten. Daarom kwam Gert op het idee om dit op een andere manier op te lossen: als hij verlof aan zou vragen voor de rest van de periode (herfst 2019) dan zou ik als eerste plaatsvervanger van de gemeenteraad IN de gemeenteraad komen en kon ik me vrijwillig opstellen in de „fellesnemnd“. Ik zag het namelijk helemaal niet zitten dat onze partij niet meer vertegenwoordigd zou zijn in de „fellesnemnd“. Ook zag ik dwang absoluut niet zitten. Dus zo gezegd zo gedaan. Gert stuurde een paar dagen voor onze vakantie een verzoek tot verlof voor alle politieke functies in en bij de gemeente. En terwijl wij op vakantie waren werd er door de gemeenteraad op 29 juni besloten dat Gert verlof kreeg, ik daardoor in de gemeenteraad kwam en gekozen werd in de „fellesnemnd“. Naast mij kwam er nog een andere vrouw in, Torill van de Arbeiderparti. Gert en ik, als hoofdpersonen, konden er zelf niet bij zijn omdat we op vakantie waren maar er is voor dit besluit geapplaudiseerd door de gemeenteraad en is er heel wat over geschreven ook in de media. Tijdens onze vakantie hebben we veel telefoon gehad, maar ja, de telefoon was overdag tijdens onze wandelingen niet aan, ook omdat we niet altijd dekking hadden. Maar aan de NRK kon ik nog een kort interview via de telefoon geven (oude foto gebruikt). Wat uit het interview niet naar voren komt is dat Gert zijn rol in de gemeenteraad terzijde heeft gezet zodat ik die plaats in kon nemen.

Nu ik weer een actieve rol heb gekregen in de politiek, moet er ook weer veel gelezen worden. Niet alleen de stukken van de gemeenteraad maar ook stukken voor de vergaderingen in de „fellesnemnd“. Beide raden worden 1x per maand gehouden. Na de vakantie kwam op 24 augustus de „fellesnemnd“ voor het eerst bij elkaar. Omdat er vijf gemeenten zijn vinden de vergaderingen bij tourbeurt in de vijf gemeenten plaats. De eerste vond plaats in de raadszaal van Ålesund. Daar was ik nog nooit geweest.

Ik moet bekennen dat ik een dubbel gevoel heb mbt mijn plaats in deze fellesnemnd. Ik ben nooit een voorstander geweest om samen te gaan met andere gemeenten en al helemaal niet met Ålesund. Maar de gemeenteraad in Ørskog heeft democratisch besloten wel mee te gaan in een grotere gemeente. En op basis daarvan moeten de democratische principes hoger staan dan van wat ik vind. Het is uiteindelijk ook wel spannend om, in historisch perspectief, deel te kunnen nemen aan de opbouw van een geheel nieuwe gemeente!

De eerste vergadering verliep goed. Er was vanuit de media ook veel belangstelling. Op de internetsite van Nye Ålesund is er ook geschreven over de eerste vergadering. Ziet u mij zitten?

De eerstvolgende vergadering is weer op 14 september. Dan in de gemeente Sandøy.

Nadat de vergadering afgelopen was ben ik door Ålesund gelopen. Daar is het jaarlijkse „Matfestival“ (Eetfestival), waar alles om eten draait. In de straten allemaal stands met bedrijven die hun etenswaren verkopen. Zonder veel na te denken liep ik voorbij aan een stand met iets heel bekends: stroopwafels. Maar mijn hersenen hielden me plotseling tegen en maakte ik rechtsomkeer. Ik vroeg aan de mensen of ze nederlanders waren, en inderdaad. Zij woonden in de provincie en maken deze heerlijke nederlandse stroopwafels. Dan kan ik ze natuurlijk in de winkel verkopen want het is dan ook een streekproduct geworden in onze gemeente provincie. We houden contact en zullen zien wanneer de eerste stroopwafels over de drempel van Stolt Mat gaan. Met een proeverij in de hand verliet ik de stand. Een stukje Holland in Noorwegen <3

Nam!!

Janet