13/10: StikkUt: Lauparen

Klik op de foto’s om te vergroten.

2016

Ik had al lang in gedachten dat ik de berg Lauparen 1434 mtr op wilde. Dit is de hoogste berg in de gemeente. Ik wilde de berg op met een mening, met speciaal drie jonge vrouwen van mijn eigen leeftijd in mijn gedachten; drie vrouwen die belangrijk zijn in mijn leven. Allen hebben (een vorm van) kanker. Zij kunnen op dit moment niet doen wat ik wel kan. Daarom wilde ik het voor hen doen.

01     02

Ik begon vroeg te lopen en het eerste deel liep ik grotendeels in de schaduw omdat de zon nog niet over de bergen kwam. Het was makkelijk lopen, mede ook doordat de grond droog en enigszins hard was.

03

Bij Grytavatnet (een meer) kwam na ongeveer een uur lopen voor het eerst de zon boven de bergkam uit. Er is altijd hoop!

04     dsc_0006

Maar ik moet eerst bij het bergzadel zien te komen. Gert en ik zijn altijd dol op zadels. Waarom weten we niet. Misschien omdat we weten dat daarachter weer nieuwe uitzichten te zien zijn. De steenman die is heel in hte klein in de verte te zien. Hij wordt steeds groter als je dichterbij komt, natuurlijk! Maar het is een goede houvast zodat je weet waar je heen moet. Daar in het dal was het behoorlijk fris. Het water wat over het pad liep was bevroren en was dus erg glad. Ik had gelukkig mijn goede „ijzers“ onder de schoenen.

06

In het zadel, waar ik na ongeveer 2 uur aankwam, heb ik mijn eerste pauze genomen. Ik dacht dat ik alleen was maar voor me was er een paar wat al aan de klim omhoog begonnen was.

Na een boterham en een kop koffie begon ik aan de relatief stijle opgang. Het uitzicht was steeds adembenemend. Mooi uitzicht op Grytavatnet.

07-grytavatnet

Als je bijna op de top bent en je bent er niet bekend dan heeft bijna iedereen wel de neiging om fout te lopen. Maar je moet een soort van stenen passage door, daar waar er ijzeren bolten in de stenen zijn geslagen en waar een rekwerk is gemaakt.

08     09

Het is voor onbekenden niet gemakkelijk te zien en te vinden. Toen ik op de top kwam en het stel sprak zeiden ze al dat ze fout waren gelopen.

10

Op de top staan verschillende steenmannen, maar aan de grootste zit de brievenbus van StikkUt bevestigd.

11

In het gastenboekje plak ik een rose strikje (oktober is de maand waar borstkanker centraal staat) en schrijf erbij: „Alle vrouwen met (borst)kanker zijn hier op de top in mijn gedachten. Ik maak 1434 kr over op de bankrekening van de noorse kankervereniging“.

12

Hierna ga ik op een rustig plekje een kop koffie met een boterham nuttigen. En geniet ik van het uitzicht.

15

Onder andere kun je ook Kvitnykja zien die ik in augustus 2015 samen met Gert op ben geweest.

Kvitnykja links

Kvitnykja links met witte stip (sneeuw)

Ook is het mogelijk helemaal naar Sjøholt te kijken, waar ik woon. Ik zie ons huis niet maar vanuit ons kamerraam kan ik Lauparen wel zien.

Sjøholt rechts van de fjord

Sjøholt rechts van de fjord

Er komen na mij nog vijf mensen Lauparen op. Na ongeveer een half uur begin ik weer met de afdaling. Dat valt ook nog niet mee omdat het stijl is en het zand op het pad relatief droog en los. Maar heelhuids kom ik weer bij het zadel uit, doe mijn „spijkers“ weer onder de schoenen en kom ik ook heelhuids over het ijzige pad.

Links boven Monssteinen zie je Lauparen

Links boven Monssteinen zie je Lauparen

Nabij Grytavatnet neem ik een afsteker naar Monssteinen. Dat is een hele grote stehen. Ik weet niet waarom die zo heet. Zal ik eens navragen. Het is er warm (20 graden), veel warmer dan op de heenweg.

19

In het water van Grytavatnet, die er rimpelloos bijligt, weerspiegelen de bergen met versgevallen sneeuw.

17      16

Ik kom tevreden bij de auto aan. Over de hele tocht heb ik ongeveer zes uur gedaan.

20

Dit was tevens mijn laatste StikkUt van dit jaar. Het seizoen loopt 31 oktober af. Heel veel mensen hebben alle 119 topjes gedaan. Ik was bij lange na niet de winnaar wan tik heb er maar 17 gelopen. Ik ben op de 1111ste plaats gbeland 🙂 )

‘s Avonds hadden we Arn een nachtje te logeren. Dat was erg gezellig. Hij vindt het leuk om hier te zijn. Je ziet het er niet aan af maar wat kan die jongen eten! Een paar flinke borden warm eten gingen er in. ‘s Morgens 14 oktober, at hij drie boterhammen met ei en makreel in tomatensaus. Voordat ik de winkel opende heb ik hem weer thuis gebracht.

21-oog

Die dag zag Gert toen hij thuiskwam dat ik een rood oog had. Een kleine adertje gesprongen. Ik had er zelf niets van gemerkt. Na een paar dagen was het weer verdwenen.

Janet

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *