2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

     

Op 20 juli 1955 zijn mijn ouders gehuwd. En dit jaar vierden ze dus hun 60-jarig huwelijksfeest. Om die reden reisden we natuurlijk naar Nederland en verbleven in een hotel in Ommen, voor vier nachten. Maar eerst: we hebben de tijd gebruikt door uiteraard even mijn ouders te bezoeken, maar ook om van het mooie Nederland te genieten. We hebben onder andere hard gelopen in de Ommense bossen en mooie fietstocht gemaakt van rond de 35 km.

   

Op de dag zelf, 20 juli, waren we niet in Nederland, maar mijn zussen Jennie en Alita hebben mooie foto’s toegezonden van hoe de dag werd doorgebracht.

Het was prachtig zonnig weer. De buren hadden de straat helemaal versierd en de vlaggen hingen uit.

   

Van de Koning en de Koningin kwam er een brief waarin het Diamanten paar van harte werd gefeliciteerd.

De wethouder kwam op bezoek om, namens de burgemeester, die helaas op vakantie was, en de gemeente, het paar te feliciteren.

Er kwamen verschillende journalisten langs die het heugelijke feit wilden vastleggen.

De kamer kwam vol bloemen te staan.

En vooral: de kaarten stroomden binnen. Al met al hebben ze over de 200 kaarten gekregen. Geweldig!

Donderdag 23 juli reisden we naar Nederland. Vrijdag hebben we dan een bezoek aan mijn ouders gebracht. Ze waren heel goed te pas. Uiteraard kregen we de kleren te zien die ze zaterdag op het feest aan zouden hebben. Maar wat nog leuker was was dat mam de bruidskleding van 60 jaar geleden tevoorschijn had gehaald. Of beter gezegd, dat wat er nog van over was.

Dat wilden ze graag „uitstallen“ tijdens het feest. Wat een leuk idee!

   

Van de bruidegom is alleen nog het wollen vestje over. Voor de grap vroeg ik pap om die eens aan te trekken. Zoals de lezer kan zien is het vestje aardig gekrompen 🙂 Van de bruidsjurk is nog relatief veel over; zelfs nog het handtasje. Het kanten blousje is nog compleet, maar de rest van de jurk (rokgedeelte), heeft mam vroeger vernaaid en heeft het dienst gedaan als gordijntje over het kinderwiegje waarin wij kinderen gelegen hebben. De kleding werd tijdens het feest achter het bruidspaar aan de muur gehangen, met een foto van het bruidsboeket aan de mouw van het blousje.

Zaterdag waren we allemaal relatief op tijd verzameld. Mijn broer had het bruidspaar opgehaald en had een foto gemaakt van hen achter in de auto, net zoals 60 jaar geleden.

   

Kleindochter Ella met haar vriend zaten bij de ingang bij het receptieboek met een foto van het bruidspaar erin gelijmd.

En toen was alles klaar om de gasten te ontvangen.

Voor ons was het heel leuk om na vele jaren weer eens familieleden te zien die we werkelijk jaren niet gezien hadden: ooms en tantes (zoals mijn oom Henk van 100 jaar, die destijds ceremoniemeester was in 1955), neven en nichten. Heel erg leuk!

Mijn ouders hadden mijn oudste zus Jennie gevraagd om een woordje te houden. Dat deed ze met verve! Heel erg bedankt Jennie!

Het werd een hele fijne dag waar het paar ontzettend van genoten heeft: het samenzijn met de familie, van de vele gasten, de aandacht die ze kregen, het „stukje“ wat opgevoerd werd door kinderen en kleinkinderen, de gesprekken met iedereen.

Het werd ook een enerverende dag, dus na zowel receptie als avondeten ging iedereen huiswaarts. De dagen erna hebben ze nog nagenoten van alles en konden zo ook rustig de cadeaus, toespraken en de stukjes nog eens weer doorkijken.

   

Later heeft zus Alita hen nog bezocht en heeft ze een foto gemaakt voor de kerk waarin het huwelijk destijds bevestigd is. En zus Jennie stuurde een mail van het gemeentehuis waarin ze 60 jaar geleden in de echt zijn verbonden. Dit gebouw bestaat echter niet meer.

   

Zo vlogen de dagen om, maar voor we naar Schiphol reden zijn we nog even een uurtje bij Jennie langs geweest.

Heel fijn om even tijd met elkaar door te brengen. Tussen onze hoofden hangt een lijstje met een spreuk die zo dierbaar, en bekend uit de film Sissi, is geworden. De spreuk (in het duits) met lijstje vond ik notabene in een noorse 2e-handswinkel:

Immer wenn Du meinst, es geht nicht mehr,
kommt von irgendwo ein Lichtlein her,
daß Du es noch einmal zwingst
und von Sonnenschein und Freude singst,
leichter trägst des Alltags harte Last
und wieder Kraft und Mut und Glauben hast.

Anonymus

De terugreis naar Noorwegen verliep goed. Wat is het toch heerlijk dat er een rechtstreekse vlucht vanaf Ålesund naar Amsterdam gaat!

Janet