2015
Klik op de foto’s om ze te vergroten.
Zaterdagmiddag, nadat de winkel dicht ging, hebben we de auto ingepakt en zijn we naar Jønsbu gereden. Dit keer verbleven we er twee nachten.
Gert is eerst met de houtvoorraad aan de gang gegaan: het hout wat in het buitenrek lag te drogen buiten, heeft hij in zakken gedaan en daarna onder de veranda gelegd achter de „oudste“ zakken. Een lekker sleepwerkje.
Het was heerlijk weer en we hadden al besloten dat we zouden gaan barbeҫuen. Er zijn daar allerlei lekkere vlees- en vissoorten voor geschikt. Wij kozen dit keer voor een, in Nederland omstreden, stukje vlees: walvisbiefstuk. Dit verkopen we in onze winkel en en er is geregeld vraag naar; ook al zijn er ook noren, weliswaar zonder grote prostesten, die er moeite mee hebben.
Gert heeft het in mooie stukken van circa 2 cm gesneden. Daarna alleen gepeperd en ging het daarna op de barbeҫue, elke zijde twee minuten.
Het resultaat was bijzonder! Ik ben helemaal geen biefstukmens en in de winkel of in een restaurant zal ik nooit biefstuk (van de koe) bestellen. Maar dit was echt superlekker! Zo mals, het smolt bijna op de tong. En absoluut geen traansmaak, zoals sommige mensen denken dat dat er aan zit. Samen met verschillende gegrilde groentes en een mooi glas rode wijn was het een perfecte maaltijd!
We hebben heel lang buiten kunnen zitten, zo warm als het was. En de schapen zijn ook al weer los gelaten in de omgeving. We schermen de voorzijde van de hut voor hen af oor kettingen te spannen. Als die keutels voor de deur…
De volgende dag hebben we lang uitgeslapen. We hadden afgesproken dat we een wandeling van StikkUT! in de buurt zouden maken. Zo gezegd zo gedaan. Ik schrijf daar in een volgende weblog over. Ook die dag was het nog geweldig mooi en warm zonnig weer.
Toen we van de wandeling terug kwamen konden we ook buiten zitten. In het vogelhuisje, die Gert ooit getimmerd heeft en die aan de grote dennenboom hing, zaten vogels in. De zwart-witte vliegenvanger-ouders vlogen af en aan. Ging pa of moe in de opening zitten met een maaltje in de snavel dan hoorde je de jongen hevig piepen. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen, heb de trap gepakt en heb er voorzichtig ingekeken.
Eerst dacht ik dat er één vogeltje inzat, maar toen ze merkten dat er beweging kwam ging plotseling hun bekkie open en gaapten me twee grote oranje „smoelen“ me aan. „Sorry, maar ik heb echt geen eten voor jullie!“
Snel het kastje weer dicht en de ouders hun werk laten doen, iets wat ze met precisie voortzetten.
‘s Avonds hebben we weer kunnen barbeҫuen. Dit keer zalm en een stukje kipfilet. De groenten bereiden, zoals de dag ervoor, bevielen zo goed dat we die weer zo gemaakt hebben. Nu met een avocadomoes erbij. Lekker!
Maandagochtend moesten we helaas een beetje op tijd opstaan omdat we bij producenten langs moesten om nieuwe waren op te halen en Gert ’s middags een afspraak had.
Janet