2015

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

Arianne en Eloise kwamen op tijd op kantoor. Ze hadden een rugzakje mee met wat eten en drinken er in. Hun ouders konden nu even wat anders doen. Toch grappig dat ze hun kinderen aan een „wildvreemd mevrouw“ „mee durfden te geven“.

Uitzicht over Sjøholt

De tocht verliep goed. Het weer was goed. Maar de rugzak was toch wel zwaar dus die heb ik overgenomen. Ze vonden het beiden spannend en onderweg kletsen we over van alles en nog wat. Ik had het in de vorige weblog vergeten te vertellen maar Arianne vroeg me gisteren tijdens het gesprek of ik een „praatdokter“ was. Ik snapte toen niet helemaal wat ze bedoelde, maar ze legde uit dat zij een boek had gelezen waarin een meisje voorkwam die over haar verleden en gedachtes sprak met een „praatdokter“, die in het boek ook voorkwam. Ik denk dat ze een psycholoog bedoelde 🙂 Maar nee, een praatdokter ben ik niet ook al kom ik in een gesprek met mensen die willen emigreren soms best op persoonlijke dingen te spreken.

In het gastenboek schrijven

Op de top van Verahornet aangekomen werd er uiteraard in het gastenboek geschreven. De meisjes wilden weten waarom dat was. „Nou, omdat de berg will weten wie er op bezoek is geweest.“

Oei, het woei

Een selfie hoorde er ook bij.

Oei, het woei

Ze waren onderweg ook erg bezig geweest met de modderige schoenen dus die kwamen ook op de foto.

De steenman stond nog steeds en daar moest voor geposeerd worden.

Uitzicht vanaf de top

De top

Op de top hebben we op een beschut plekje chocolade gegeten en een sapje gedronken. Daar hebben w eook nog een paar liedjes gezongen. Hierna werd het toch wel fris en zijn we de afdaling begonnen.

Onderweg poseren ze nog even voor een mooi veld met witte anemoontjes.

Na circa twee uur zijn we weer terug bij kantoor waar de ouders alles horen wat er beleefd is. Het werd een hele leuke wandeling; voor zowel hen als mij 🙂

Janet