2014

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

De laatste twee kooroefenavonden (10 en 17 december) met ons koor hebben we Elise als dirigente. Maar aangezien zij niet op de dinsdagen kan dirigeren werden de avonden verschoven naar de woensdagavond. Die avond was ook de lesegruppe. Dus ik moest kiezen, want beiden vind ik heel erg leuk. Maar ik koos voor het koor. Als voorzitter moet je toch ook een beetje het goede voorbeeld geven en omdat we een dirigent hebben die ons in nood helpt vind ik ook dat ik een verplichting heb tegenover haar. Het was geen groot offer, hoor! Het werd een hele goede oefening en sinds ze ons de laatste keer had gehoord kon ze horen dat we onszelf goed ontwikkelt hadden 🙂

Ik werd opgehaald door Annlaug, want door mijn beperkte mobiliteit ben ik ook op dat gebied afhankelijk van anderen. Met mijn been gaat het op zich goed maar ik had na 4 dagen heel veel pijn aan mijn tenen en slipe ik daardoor slecht. Ik vroeg mea f of ze misshcien een breukje over het hoofd hadden gezien. Maandag ben ik naar de dokter geweest. Zij gaf aan dat er vaker na een dergelijke situatie pijnen ontstaan elders. Zij raadde me aan om de tenen en te smeren met pijnstillende creme en ik kon een extra tablet van de sterke pijnstillers nemen voor het slapen gaan. Mocht het niet over zijn dan kon ze een extra melding sturen naar het ziekenhuis waar ik een week na de val voor controle naar toe moest. Proberen om toch de voet hoog te leggen en de tenen goed bewegen, ondanks dat het pijn doet soms. Haar advies heeft geholpen. De controle in het ziekenhuis was verder ok. Ze kon niet iets bijzonders zien op de foto en het gips hoefde niet aangepast te worden. Normaliter wil ik niet graag dat de tijd snel gaat, maar vanaf nu zijn de woensdagen “heilige dagen”: Elke woensdag die achter me ligt is een dag dichterbij de woensdag dat het gips eraf mag 🙂

9 decemer werd er een mooi boeket aan de deur geleverd: van mijn familie in Nederland. Heel hartelijk dank lieve mensen!

Het been is me letterlijk en figuurlijk een blok aan mijn been. Ik voel me zo onthand, invalide, passief, afhankelijk. Het heeft ook invloed op mijn humeur omdat ik zo beperkt ben in mijn vrijheid. Ook het trainen, waar ik zo ongeveer elke dag mee bezig was, is van de ene op de andere minuut gestopt; alleen maar door zo’n domme stunt van mezelf. Maar de laatste dagen heb ik een kleine oplossing gevonden: ik doe de deuren open van kamer, gang en keuken en loop dan met krukken een aantal rondjes van kamer naar gang, naar keuken, naar kamer, naar gang, etc. Zeg maar: een rondje om de schoorsteen (die in het midden van het rondje ligt). En vanochtend ben ik dan toch voor de eerste keer weer naar de sportschool geweest. Gert ging hardlopen en hij zette me met de auto af bij de sportschool. Dan moet ik me maar richten op hetgeen wel getraind kan worden: bovenlichaam. Het was heerlijk om de hartslag op hoger tempo te krijgen en weer wat te kunnen zweten.

We zagen dat de gemeente begonnen is met het slopen van het oude gemeentehuis. In januari zijn de ambtenaren verhuisd naar een nieuw gebouw (huur) en konden bedrijven zich inschrijven om de opdracht voor sloop te krijgen. Dat is nu rond en de afgelopen week zijn ze er mee begonnen. Op het gemeentehuis hingen letters „Ørskog rådhus“. Deze waren er eerder al eens afgehaald en naar de ijzercontainer gebracht. Ik wilde eigenlijk die letters wel hebben, had ik al eens aangegeven bij de gemeente, en ben toen met de kop de ijzercontainer ingedoken en heb alle letters op twee na er uit kunnen vissen. De andere twee heb ik niet gevonden. Wat ik er mee ga doen weet ik nog niet. Ook het wapen op het huis wilde ik wel hebben, maar vanochtend zag ik dat het wapen al gesloopt was. Eens zien of ik maandag toch nog de mogelijkheid krijg om dat wapen door de sloopuitvoerders tussen het puin vandaan te kunnen laten plukken.

De leesgroep was erg leuk geweest, zo hoorde ik later. Helaas was degene, die een nieuw boek zou uitzoeken, ziek en we hebben nog geen nieuwe titel gekregen nog. Maar ik hoorde dat ze die morgen toe zal zenden. Ben erg benieuwd.

Vanavond eten we witlof! Van Ellen kregen we een leuk boekje met veel witlofrecepten. Witlof is een dankbare en lekkere zo typisch nederlandse groente, maar er is zoveel meer mee te doen dan alleen een salade of gewikkeld in ham met kaas uit de oven. Vanavond wordt er een mexicaanse variatie uitgeprobeerd.

De dagen worden al behoorlijk korter. Het is op moment van schrijven half vier en het is relatief donker buiten. Maar binnen is het licht, behagelijk en warm 🙂

Janet