19/9: Topje Jønshornet 1419 meter

2014

Klik op de foto’s om ze te vergroten.

Ik ben erg achter met de weblogs dus ik zal eerst deze maar eens plaatsen 🙂

Jønshornet: de meest rechtse spitse top

Jønshornet: de meest rechtse spitse top

Jønshornet. Niet te verwisselen met Jolgrøhornet. Die laatste ligt dicht bij onze hut; de eerste in de buurt waar Adri woont. Jønshornet wordt ook wel Ramoen genoemd. En daar zijn we dus vandaag op geweest. Dat zat al een tijdje in de planning. Ik ben er al eens een keer geweest. Jaren geleden. Dat moet ergens eind 1990-jaren zijn geweest, dus kende de weg. Dat was voor Adri wel prettig. Het was mooi weer en dat moeten we uitbuiten.

Ellen neemt een ander topje

Ellen neemt een ander topje

Ellen ging ook wandelen maar zij heeft last van hoogtevrees en „luchtige bergen“, iets wat Jønshornet is, zijn niets voor haar. En Gert is in het algemeen geen „toppen-mens“. Daarom heb ik in Adri ook zo’n goed wandelmaatje!

Mijn wandelmaatje Adri

Mijn wandelmaatje Adri

Onze wegen splitsten zich: wij gingen relatief stijl omhoog en Ellen ging aan de andere kant van het dal omhoog naar de berg Klovtinden. Daar ben ik vorig jaar juni geweest.

De zak van Sinterklaas?

De zak van Sinterklaas?

Maar eerst overhandigde ik nog een hele zak met aardappelen. Die vielen bij hen in de smaak 🙂

Ellen maakte een foto van Jønshaornet vanaf de andere kant van het dal

Ellen maakte een foto van Jønshaornet vanaf de andere kant van het dal

Jønshornet is ondanks de stijlheid toch goed te doen en wordt dan ook relatief veel beklommen. Er loopt een goed pad en ook staan er steenmannetjes opgesteld. De wandeling begint op circa 95 meter en eindigt op 1419 meter.

18

Het pad gaat eerst vanuit het dal stijl omhoog tot je een mooi uitzicht krijgt over dal, bergen en fjord. Daarna gaat het pad over in stenen en langs de top van Rametinden.

Jønshornet in zicht

Jønshornet in zicht

Daar hebben we even een pauze genomen om wat te eten. De meesten nemen een pauze aan de voet van Jønshornet. Daar heeft men van platte stenen een mooie tafel met stoelen gebouwd.

29

De wandelstokken liet ik achter want ik wist dat er hierna met handen en voeten gewerkt moest worden. Jønsbu is eigenlijk een berg met op elkaar gestapelde stenen.

Veel stenen

Veel stenen

Hij is deels gemerkt, maar toch moet je goed kijken waar je moet lopen. Of beter gezegd klauteren want je moet je soms omhoog hijsen door stenen en richels vast te pakken.

Een touw als hulpmiddel

Een touw als hulpmiddel

Er is ook een punt waar een touw is bevestigd. Daar kun je je aan omhoog trekken. Niet eng maar wel even de kop erbij houden.

Zicht op Klovtinden

Zicht op Klovtinden

Hierna komt de top al steeds dichterbij. En toch gingen we onbegrijpelijkerwijs verkeerd. Stonden we plotseling om het kleine topje ernaast en konden we naar de top kijken.

Dààr is de top. Hoe konden we toch fout lopen?

Dààr is de top. Hoe konden we toch fout lopen?

Niet ver er vandaan, maar toch. Dus wij weer terug en kwamen uiteindelijk dan na wat stuntwerk toch goed uit.

66

Het speciale met Jønshornet is dat je door een gat van twee tegen elkaar leunende stenen door moet om op de top te komen. Dat herinnerde ik me nog van de vorige keer, wat een keer eind 1990’er jaren geweest moet zijn.

Door het "geboortekannal"

Door het “geboortekannal”

Ik ging er eerst onderdoor en toen volgde Adri me ook. En toen ik hem daar zo uit zag komen deed het me heel erg denken aan een “geboortekanaal” 🙂 En zie wat een mooie zoon en dochter Jønshornet toch ter wereld heeft gebracht.

82

We hebben een tijd op de top doorgebracht. Broodje eten, koffie drinken. En van het uitzicht genieten.

89

85

En uiteraard naam in het gastenboekje geschreven. Of beter in één van de gastenboekjes geschreven want er lagen er heel wat.

74 Leuke benen

75

76

77

79 We staan genoteerd hoor

81

Na ongeveer een uur hebben we de afdaling weer ingezet. Eerst weer via het gat onder de stenen. Wederom langs het touw.

96

Naar de stenen tafel. Omdat we er toch in de buurt waren hebben we nu Rametinden van 1198 meter ook even meegenomen.

Op Rametinden

Op Rametinden

En vervolgens weer via Breidaksla weer terug naar de auto. We hebben rond 6 uur, excl. pauzes gebruikt voor de hele route heen en terug. De afstand was 12,2 km. Bij de auto snel gekeken wanneer de volgende ferry ging voor mij (Adri moest een ander ehebben en hij moest 1,5 uur wachten 🙁 maar ik kon die van mij nog net halen. Snel afscheid genomen.

Het was een heerlijke route. Echt genoten. Vooral omdat het altijd gezellig is met Adri, maar ook om het goede weer, de prachtige omgeving, de mooie bergen en het feit dat we de top gehaald hebben (en een topje erbij). En Adri, bedankt maar weer!!

103

Ik ben direct doorgegereden naar Jønsbu waar ik rond half acht aankwam. Gert had lekker gekookt en na opgefrist te hebben kon ik zo aan tafel schuiven.

Janet

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *