Maandelijks archief: mei 2017

27/4-3/5: Naar Nederland

2017
Klik op de foto’s om te vergroten
Weer eens een klein weekje naar Nederland om mijn ouders te bezoeken. De laatste keer was ik er in november 2016.
Zoals wel vaker gebeurd was ik er met mijn hoofd niet helemaal bij. En wel om het volgende:
1. Ik moest een nieuw paspoort hebben (verloopt op 31. mei) die je òf bij de nederlandse ambassade in Oslo aan kunt vragen òf bij de gemeente Haarlem op Schiphol. Omdat ik toch op Schiphol kwam had ik een afspraak gemaakt op Schiphol: op 27 april na aankomst alle papieren inleveren en op 3 mei voor vertrek het nieuwe paspoort weer ophalen. Maar in de week voor vertrek kwam ik erachter dat ik niet op 27 april een afspraak had gemaakt maar op 28 april. Ach, wat dom! Ik probeerde de afspraak verplaatsten, maar nee, dat was niet mogelijk; alles vol. Ik heb daarom de afspraak afgezegd op Schiphol en een afspraak op 10 mei gemaakt met de ambassade in Oslo. Dan moet ik er wel speciaal naar toe vliegen.
2. De mobiele telefoon moet tijdens de vlucht uit gezet worden. Toen ik op Schiphol aankwam moest die weer aan, maar wat was ook al weer de pincode? Ik probeerde het twee keer, maar beiden waren fout. En een derde poging durfde ik niet, want dan wordt de mobiele geblokkeerd. Maar hoe bereik ik nu mijn ouders om te vertellen hoelaat ik aankom? De dame bij de douane was zo vriendelijk haar mobiele aan me te lenen. Ik kon mijn ouders bellen om te zeggen dat ik goed aangekomen was maar dat ik problemen had met mijn mobiele. En of ze Gert wilden bellen, met de vraag of hij achter mijn pincode kan komen.
3. Toen naar de NS om een treinkaartje te kopen. Het was druk en natuurlijk stond ik in de «verkeerde» rij: daar duurde het een eeuwigheid. Daardoor mistte ik de eerstvolgende trein. Nu moest ik natuurlijk nog doorgeven aan mijn ouders hoelaat ik op station in Hardenberg aan zou komen. Daar had ik weer een mobiele telefoon voor nodig, want waar vindt je nog telefooncellen (als je nog weet wat dat zijn)?? Op het perron stond een medewerker van de NS en van hem kon ik de mobiele lenen. En doorgeven aan mijn ouders hoelaat ik aan zou komen.
4. Achteraf had de man bij de NS-balie mij een ander tijdstip doorgegeven: niet om 21.50 uur maar om 21.20 uur. Maar ik kon mijn ouders daar niet over bellen dus dat heb ik maar zo gelaten en gewacht op het station.
Het was fijn om mijn ouders weer te zien en bij hen thuis lag de goede pincode van de telefoon klaar. Dan merk je pas goed dat je onthand bent als je geen telecommunicatie hebt!
En bij thuiskomst stond er zoals altijd een lekker bordje met groentesoep klaar. Groentesoep van mam: daar kom je weer van bij 🙂

Ik heb mijn ouders met verschillende dingen kunnen helpen. Ze hebben altijd wel een aantal klusjes te doen. Hier en daar schoonmaken, kast in de bijkeuken opgeruimd, de auto van binnen schoongemaakt, met de auto naar de garage voor een keuring, achtertuin opgeruimd en schoongemaakt, bloemen in potten gezet en een boompje bij de voordeur weer in goede vorm gesnoeid. Daar kwamen we toen achter dat er een merel in zat te broeden. Er zaten vier eitjes in.

Mijn moeder was bang dat de eitjes te koud zouden worden, dus we wilden de moeder niet te lang van het nest laten, maar er waren nu diverse blaadjes op de eitjes gevallen. Hoe zou ze daar mee omgaan? Geen nood: ze vloog af en aan met de blaadjes in de snavel die ze vervolgens ergens anders liet vallen. Opgeruimd staat netjes.
Zondag was het heel mooi weer. We konden heerlijk buiten en uit de wind zitten en hebben zelfs nog een kleurtje gekregen.

Mam en ik hebben ook een kort bezoek gebracht een tante Dien die recentelijk in het verzorgingshuis is komen wonen. Het gaat goed met haar. Binnenkort is ze jarig.

Mama vindt het altijd heerlijk als ik kook, dus dat heb ik bijna alle dagen gedaan. En het is weer aspergetijd. Dat moest natuurlijk op de traditionele manier gegeten worden, met gekookte aardappelen, ei en ham. Zo lekker!

    

En als je goed kijkt zie je op het tafelkleed ook nog asperges liggen 🙂

Tijdens een avondwandeling liep ik langs de Vecht en zag dat er een heleboel mensen met grote fotocamara’s in het weiland ernaast stonden. Dat trok meerdere nieuwsgierigen. Ik kwam met een man aan de praat en hij wees me erop dat er een flamingo in de oever stond.

Een flamingo? Hoe komt die nu hier? Ik verbind deze vogels altijd met warmere landen zoals Afrika. Maar mijn zus Jennie kon vertellen dat deze misschien vanuit Duitsland komt, waar in het Zwillbrocker Venn een kolonie flamingo’s te vinden is. Grappig!

    

Dinsdagochtend ben ik met mijn vader weer naar koorzang van Mensana geweest. Het zijn hoofdzakelijk oudere mensen maar het altijd leuk om als gast mee te zingen. Ik ben al zo’n vertrouwd gezicht dat ze mijn vader soms vragen wanneer zijn dochter weer mee komt zingen 🙂

En woensdag vertrok ik weer. De dagen gingen zo snel. Het is altijd fijn om ze te bezoeken, maar ik krijg een klomp in mijn maag als ik weer vertrek.

5. En tot slot nog een dommigheid. De dag voor vertrek werd er een treinkaartje gekocht. Maar ik vergat om de reisdatum van de dag erna in te vullen. Dan draait de machine het kaartje er uit, met de datum van die dag. He, verdorie! Toen naar de klantendienst gebeld, maar het was geen probleem om het geld terug te krijgen. De dag erna moest ik gewoon weer bellen naar de klantenservice, het kaartnummer doorgeven en zij konden dan zien of het kaartje gebruikt was of niet. Zo gezegd, zo gedaan. En inderdaad, geen probleem, het bedrag wordt terug gestort. Goede service!

Het afscheid was zoals gewoonlijk niet leuk, maar het waren hele fijne dagen. Bedankt lieve ouders!

De terugreis verliep zeer voorspoedig. Traditiegetrouw eet ik op Schiphol een maaltijd met sateh. Zo lekker. Ik was rond 17.30 weer thuis.

Gert vertelde dat hij de tent had geïmpregneerd want vorig jaar tij-dens onze vakantie merkten we dat er her en der regen doorheen druppelde. We hebben de tent intensief gebruikt, en zullen dat deze zomer ook weer doen als we weer in Noord Noorwegen gaan wandelen. Maar dan wel graag droog.

Janet

24/4: Rotary: Lyntog Oslo – M&R

2017

Klik op de foto’s om te vergroten.

De Rotaryclubs in onze regio organiseren bij tourbeurt een thema-avond. Vanavond was onze club aan de beurt. Daarvoor hadden we de secretaris van «Lyntogforum» uitgenodigd. Hij vertelde over de plannen die er zijn om een hoge snelheids-treinverbinding tussen onder andere Oslo en Ålesund te realiseren.

Het thema viel schijnbaar in de smaak want er kwamen 45 personen op deze avond. In vergelijking met andere themaavonden was dit echt een succesvol aantal.

Het werd een interessante voordracht! Na afloop hadden de huidige presidenten en de inkomende presidenten een vergadering over de plannen van volgend jaar.
Degene die het na mij overneemt is Harry. Hij heeft in maart een speciale cursus gevolgd voor de nieuwe inkomende presidenten. Daar werd onze club, naast twee anderen, gehuldigd. Wij hadden binnen ons district als derde club het meeste geld ingezameld voor onder andere bestrijding van polio. Harry nam de vaandel in ontvangst. Daar was hij zichtbaar blij mee.

De avond erna dinsdag 25 mei, werkten we met een aantal perosnen in ons clubgebouw om alles binnen en buiten een beetje in orde te maken voor de komende weken waar de nationale feestdag wee rin aantocht is (17 mei).

Vigdis, Sigmund, Theo, Ivar, Ingeri en Helga

Janet

23/4: Verse sneeuw en bergtopje

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Vanochtend keken we uit het raam en ja hoor, het was weer zo over: verse sneeuw.

In Noorwegen kan het in april gebruikelijk zijn dat het nog sneeuwt maar toch… Iedere keer weer worden we «overvallen». Ik had zelfs al de winterbanden verwisseld door de zomerbanden. Dus een aantal dagen moest ik erg rustig rijden als ik naar mijn werk in het ziekenhuis reed.

Maar vandaag moesten we een berg op, want ik had Gunnhild beloofd om een namenboekje van de plaatselijke sportvereniging af te leveren op Hallvardsfjellet. Dat boekje moet er voor 1 mei liggen, want dan begint het officiële bergwandelseizoen. En dat afleveren moest vandaag gebeuren omdat ik binnenkort naar Nederland ga en ik er voor die tijd geen tijd meer voor heb.
Ik ben vaker op Hallvardsfjellet geweest: 28 juni 2014 en 2 mei 2015.

De tocht begon nu in veel verse sneeuw. Het was prachtig mooi en zonnig weer, ook toen we begonnen. We hadden geen sneeuwschoenen mee, dat was niet nodig. We kwamen zonder ook goed omhoog.

Maar het werd meer bewolkt en boven de boomgrens en bijna op de top nam de wind toe en zagen we de sneeuwbuien op ons af komen.

Het uitzicht werd minder en we zagen bijna niets meer.

    

Gelukkig waren we goed gekleedt. De steenmannetjes waren nog bedekt met een laag ijs.

    

We kwamen uiteindelijk op de top en hebben we het schriftje af kunnen leveren.

Geen koffiepauze hier, dus we maakten vrijwel gelijk rechtsomkeer. De wind blies de sneeuw in ons gezicht. Dat was koud en Gert haalde zijn muts en handschoenen uit de rugzak.

    

We daalden weer af en onder een grote dennenboom gingen we zitten en kookten we sneeuw tot heet water en konden we een kop koffie nuttigen in iets rustiger weer.

    

    

Dit was «Expeditie Hallvardsfjellet» 😊

Gert ging aan het eind van de middag op reis naar Lillehammer en ik ben ‘s avonds naar de sportschool geweest voor een uurtje spinning (fietsen). Bij thuiskomst snel even douchen, omkleden, wat eten en toen naar de bioscoop. Daar draaide de film: «Litle men». Een prachtige film over de 13-jarige Jake die samen met zijn familie verhuist naar Brooklyn en boven een winkel gaat wonen. Hij kan meteen goed opschieten met Tony, de zoon van Leonor, de uitbaatster van de winkel. Als Jake’s ouders en Leonor een conflict krijgen over de huur proberen Jake en Tony dit op te lossen door geen woord meer te zeggen.

En zo hadden we weer een een productief weekend.

Janet

22/4: Nationale strand-opruimweek

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Eens per jaar worden er in veel gemeenten langs de kust een strand-opruimweek georganiseerd. Via fjord en zee wordt er gedurende een jaar heel wat vuilnis op de stranden aangespoeld en aangetroffen. Dit vuil wordt door veel dieren die afhankelijk zijn van de zee, als voedsel gezien. Zo werd er recentelijk een walvis aangetroffen die vanwege verhongering afgemaakt moest worden omdat zijn maag gevuld was met 30 plastic zakken.

Deze week werden er ook in onze gemeente een paar dagen georganiseerd om vuilnis langs de kust op te ruimen. Ik kon helaas niet meedoen ivm de winkel, maar circa 225 mensen, groot en klein, hebben op verschillende plekken in de gemeente langs de kust «puin geruimd».

    

Totaal circa 500 vrijwillige werkuren zijn er gebruikt. 69,5 kbm rotzooi is er op het milieustation afgeleverd. Het is moeilijk aan te geven hoeveel kilo dat is maar men denkt rond 5500 kg.

Men vond grote hoeveelheden plastic, isopor, autobanden, visdozen, touw, kleding, schoenen, verfblikken, electrische apparaten en allerlei huishoudelijk afval zoals lege plastic flessen. Vele keren reden trekkers met aanhangers af en aan en werd het afval ingeleverd.

Verschillende personen zorgden voor de inwendige mens en schonken en serveerden koffie, wafels, hotdogs en zo werd het ook een gezellig samenzijn; ondanks de regen en de kou.

Zoals ik schreef kon ik helaas niet, maar ik heb mijn bijdrage geleverd na sluiting van de winkel door mijn vaste route langs de hoofdweg schoon te maken. Een grote vuilniszak vol met allerlei rotzooi hebben ik mee naar huis kunnen nemen.

Onderweg kwam ik een watertje tegen met «rumpetroll» (kikkerdril). Het zijn nog geen kikkervisjes, zeker niet nu het nog zo koud is, maar het blijft een grappig fenomeen.

Janet

18/4: Bezoek aan Hilde

2017

Klik op de foto’s om te vergroten.

Een bezoek aan mijn vriendin Hilde stond weer op het programma. Het was al een tijdje geleden dat ik bij haar op bezoek ben geweest. Ik was uitgenodigd om te komen eten. Twee jaar geleden is ze gescheiden, maar ze heeft inmiddels een hele lieve nieuwe vriend, genaamd Stig. Hij is een hele goede kok en hij had een lekkere maaltijd gemaakt.

Twee van de vier kinderen waren thuis: Alexandra en Christian Fredrik. Ze hebben een heel goed contact met Stig.

Ik had een vrolijke bos bloemen gekocht en een grote zak met caramelsnoepjes, want ik weet dat het snoeperds zijn (zoals veel noren).

Hilde had voor mij ook een aantal cadeaus, nog voor mijn verjaardag, en die heb ik thuis uitgepakt: een mooi natuurboek van Romsdal (het noordelijke deel van onze provincie), handcrème en snoepjes.

Hilde ken ik vanuit het ziekenhuis waar haar ex-man 16 jaar geleden eens een keer op de IC lag. Het klikte destijds heel goed met haar, maar ook met de kinderen, die toen nog erg klein waren.

Christian Fredrik was toen nog niet eens geboren; Hilde was toen zwanger van hem. Na het eten verplaatsen we ons naar de bank waar we koffie dronken lekker kletsten over van alles en nog wat.

    

Christian Fredrik moest ik natuurlijk even plagen met zijn «jule-rumpe» (kerst-bips). Daar heb ik hem van kleindsaf al mee «geplaagd»: ik kneep hem af en toe in de billen waar hij als klein kind altijd erg om heeft moeten lachen (en de rest ook). Het blijft nog steeds een plagerijtje van mij naar hem.

Alexandra is een schat van een meid. De kinderen zien me als een soort tante. Na de koffie ging ik weer naar huis. Het werden een paar erg gezellige uren. Janet

21/4: Eten met Gerald bij Oliven

2017

Klik op de foto’s om te vergroten

Gerald had ons uitgenodigd om samen uit eten te gaan.  Toen we Gerald ophaalden begon het voor de verandering weer eens te sneeuwen…

Een tijdje geleden zijn we ook uit eten geweest; toen hebben wij getracteerd. Dit keer wilde hij dat. We aten bij Oliven (De Olijf) in Stranda.

Het werd een fijne avond met heerlijk eten. Ik had een heerlijk gerecht met vis!

Janet